Η ΜΕΤΑΝΟΙΑ ΘΑ ΣΩΣΕΙ ΤΟΝ ΛΑΟ – ΠΩΣ ΜΕΤΑΝΟΟΥΜΕ … Μωυσής μοναχός εκ Πρεβέζης
Η απαλλαγή του Ελληνικού λαού από την σκλαβιά του Σιωνιστικού καθεστώτος που μας κυβερνά εδώ και πολλές δεκαετίες, εξαρτάται αποκλειστικά από την μετάνοια των περισσοτέρων μας.
Η Εκκλησία του Χριστού μιλάει για το μυστήριο της Μετανοίας, η εξομολόγηση είναι μέρος του Μυστηρίου αλλά προϋποτίθεται ότι έχουμε μετανοήσει, για να εξομολογηθούμε.
Η λέξη μετάνοια είναι καθαρά Ελληνική λέξη. Οι δυτικοί δεν έχουν στο λεξιλόγιο τους τη λέξη αυτή και γι΄αυτό έφτασαν σε λανθασμένες απόψεις για τις σχέσεις των ανθρώπων με το Θεό.
Άλλο μετανοώ και άλλο μεταμελούμαι – μετανιώνω.
Ο Απόστολος Πέτρος μετανόησε και έκλαψε γιατί αρνήθηκε τον Χριστό και ο Κύριος τον δέχτηκε. Ο Απόστολος Ιούδας μεταμελήθη, δηλαδή συναισθάνθηκε ότι έσφαλε αλλά δεν ζήτησε συγχώρηση από τον Χριστό και αυτοκτόνησε.
Πρώτα ζητάμε συγχώρηση από τον Χριστό για αμαρτίες και σφάλματα. Μετά παίρνουμε απόφαση να αλλάξουμε τρόπο ζωής, κατόπιν επιλέγουμε τον Ιερέα πνευματικό για να εξομολογηθούμε και να σβήσουν οι αμαρτίες μας από το κατάστιχο του διαβόλου.
Αν ένας στους δέκα Έλληνες, αυτή τη στιγμή αποφάσιζε να αλλάξει τρόπο ζωής, μετανοημένος, αυτομάτως αυτό θα επηρέαζε θετικά στην εξέλιξη του πολιτικού γίγνεσθαι στην πατρίδα. Η αμαρτίες μας, η άρνηση να συμπορευθούμε με το θέλημα του Θεού-Πατέρα, μας οδήγησαν στην υποδούλωση των Εβραίων Σιωνιστών.
Αυτοί, οι μισεροί εχθροί μας, ενώ κατεργάζονται την σμίκρυνση της χώρας και την εξαφάνιση του λαού, συμβάλουν προνοία
Θεού, στην επίγνωση των σφαλμάτων μας και του εκτροχιασμού της έως τώρα ζωής μας. Και αυτό είναι αρχή μετανοίας. Αργεί να επέμβει ο Κύριος, θα πρέπει να οξυνθεί και άλλο η κατάσταση για να το καταλάβουν όλοι, ότι εμείς είμαστε υπαίτιοι για όλα αυτά που περνάμε.
Ο διάβολος που τους υποκινεί και συνεργάζεται με αυτούς να εξαφανίσει το μεγαλύτερο κάστρο της Ορθοδοξίας, χωρίς να το θέλει, μας βοηθά να μετανοήσουμε.
Όταν βλέπεις το θάνατο μπροστά στα μάτια σου, ζητάς βοήθεια από τον Θεό, γιατί μόνο αυτός μπορεί να αλλάξει τα ακατόρθωτα ανθρωπίνως.
Έστω και από τον φόβο του θανάτου, όταν κάποιος επικαλείται την βοήθεια του Χριστού και της Παναγίας, ο Θεός ανταποκρίνεται, γιατί είναι Πατέρας και συγκλονίζεται στη κραυγή του παιδιού του, που τον αναγκάζει να επέμβει. Αυτή είναι η μετάνοια του φόβου. Δεν έχει ρίζες και λίγο κρατάει.
Σε μαζική έκταση, μπορεί να λυτρώσει μια πόλη, ένα έθνος, από μια επικείμενη καταστροφή ή υποδούλωση, όπως έγινε με την Νινευή.
Όμως δεν σώζει τον ίδιο τον άνθρωπο αν επιστρέψει στον προηγούμενο τρόπο ζωής, όταν περάσει ο κίνδυνος του θανάτου.
Φυσικά και ο Θεός συγκινείται όταν ο άνθρωπος έλθει σε συναίσθηση της πτώσης του χωρίς απειλές, αρρώστιες, κινδύνους και μαζικές καταστροφές. Αυτή είναι η αληθινή μετάνοια της αγάπης, που όταν είναι διαρκής, οδηγεί στην ταπείνωση, στην αγάπη Θεού και ανθρώπων. Φυσικά και στην αποτίναξη της δουλείας ενός λαού και την ευημερία αυτού.
Επειδή και ο Ελληνικός λαός δεν είχε μετανοήσει στα 400 χρόνια σκλαβιάς με τους Τούρκους, γι΄αυτό και κάθε ένοπλη εξέγερση αποτύχαινε διαχρονικά έως το 1821. O λόγος που δεν επιστρέφουν σε εμάς οι αλύτρωτες πατρίδες είναι γιατί δεν ζούμε κατά το θέλημα του Θεού.
Επομένως έχουμε χρέος, να στραφούμε προς αυτό τον μονόδρομο για να διώξουμε τους εχθρούς μας, που με μανία θέλουνε στο εγγύς μέλλον να εξαφανίσουν από το χάρτη, το κράτος των Ελλήνων.
Η Χάρις του Θεού είναι κρυμμένη στον κανόνα της μετανοίας. Ο κανόνας αυτός είναι η εξιλέωση και η έμπρακτη αυτοαπόδειξη ότι μετανοούμε ειλικρινά. Όταν εμείς εκουσίως προσφέρουμε κόπο στο Θεό, ως έμπονη θυσία, ο Θεός, μας απαλλάσσει ή μετριάζει κατά πολύ τις θλίψεις, που θα συναντούσαμε στη πορεία της ζωής μας, αν δεν είχαμε μετανοήσει.
Γι΄αυτό και στην Ελλάδα του σήμερα έχουμε πολλές αρρώστιες και ειδικά καρκίνο, καθώς και πολλά ατυχήματα.
Τι σημαίνει κανόνας μετανοίας: «Είναι το σύνολο των προσωπικών καθημερινών προσευχών, με εδαφιαίες μετάνοιες, την ευχή του Ιησού, την ανάγνωση της Κ. Διαθήκης, τους χαιρετισμούς και ότι άλλη προσευχή καθορίσει ένας πνευματικός καθοδηγητής, σε μια προσπάθεια να μένουμε προσηλωμένοι στην επικοινωνία με το Θεό και να οδηγούμαστε στην κατάνυξη, στα δάκρυα, στην ταπείνωση, στην επίγνωση της μηδαμινότητάς μας. Αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα να προσελκύσει τη Χάρη του Θεού στη ζωής μας. Διότι ο Θεός συγκινείται στον εκούσιο κόπο μας. Θα αισθανθούμε κάποτε ότι είναι πάντα δίπλα μας. Θα αρχίσουμε να τον γνωρίζουμε μέσα από τις ενέργειες της αγάπης του την ώρα του κανόνα μας, με αποτέλεσμα και εμείς να τον αγαπήσουμε μελλοντικά».
Στην επίπονη αυτή προσπάθεια φεύγει ο εγωισμός, έρχεται η ταπείνωση, φεύγει η κατάκριση, έρχεται η αγάπη.
Έτσι μας ανοίγεται ο δρόμος για τη σωτηρία.
Είναι λυπηρό, πως δεν κατηχείται, ο αποίμαντος λαός, πως δεν διδάσκεται αυτόν τον κανόνα από τους μισθωτούς παπάδες και τους Οικουμενιστές Ιεράρχες.
Επίσης απαραίτητες πράξεις αληθινής μετανοίας είναι η νηστεία και η ελεημοσύνη, υλική και πνευματική, δηλαδή λόγος παρηγοριάς, επίσκεψη σε ασθενείς, φροντίδα στον κάθε πάσχοντα συνάνθρωπο μας. Και γενικώς κάθε πράξη αντίθετη με τα παραπτώματά μας.
Όταν εμείς αλλάζουμε τρόπο ζωής, μετανοημένοι πλέον, όλοι γύρω μας επηρεάζονται θετικά, βελτιώνονται και αυτοί, αναλόγως την προαίρεσή τους.
Ο δικός μας αγώνας προς κάθαρση βοηθάει στην κοινωνική αλλαγή. Ο Άγιος Παϊσιος είχε πει πως ένας Άγιος, (εν ζωή), μπορεί να σώσει ένας έθνος.
Ο λογισμός που μας λέει, «εγώ θα σώσω τον κόσμο;» είναι διαβολικός. Ο Σωκράτης έλεγε πως, «αν θέλεις να αλλάξεις τον κόσμο πρέπει να αλλάξεις πρώτα τον εαυτό σου». Κάνοντας έτσι, επηρεάζουμε θετικά το κοινωνικό μας περιβάλλον που είναι ένας μικρόκοσμος.
Αν ένας στους δέκα ανθρώπους μόνο, αποφάσιζε να αλλάξει τον εαυτό του, εννοείται προς το καλύτερο, θα άλλαξε και ο κόσμος.
Η φράση, «να αγωνιστούμε να σώσουμε την ψυχή μας», είναι εγωιστική και αντιευαγγελική. Η σωστά τοποθετούμενη φράση θα ήταν «να μετανοούμε διαρκώς και θα μας σώσει ο Χριστός».
Ο Άγιος Μωυσής ο Αιθίοπας, όταν ήταν αρχιληστής είχε 70 ληστές υπό την εποπτεία του, μετά την μετάνοια του ως μοναχός, απέκτησε 70 μαθητές.
Θα δώσουμε λόγο στο Θεό αν στο παρελθόν συμπαρασείραμε ανθρώπους στην αμαρτία. Θα πρέπει να μετανοούμε και να προσευχόμαστε, γι΄αυτούς. Πρωτίστως να τους ζητήσουμε να μας συγχωρέσουν. Αν δεν θελήσουν δεν έχουμε ευθύνη πλέον.
Οι προηγούμενές αμαρτίες μας παρ΄όλη την μετάνοιά μας αφήνουνε στο νου μας την εικόνα της αμαρτίας και την ντροπή ενώπιον του Θεού. Κανονίζονται-ξεπληρώνονται εδώ με λιγότερο πόνο και κόπο απ΄όσο δώσαμε εμείς στους άλλους. Αν εμείς δώσουμε εκούσιο κόπο δια του κανόνα της μετανοίας, λιγότερα θα υποστούμε αθέλητα, από τον διάβολο και τους ανθρώπους.
Ο εκ δεξιών ληστής που μετανόησε, υπέστη 3 ώρες μετά την μετάνοια του σφοδρούς πόνους. Ως γνωστόν ο Χριστός άφησε την πνοή Του στις 3 το μεσημέρι και οι ληστές στις 6 το απόγευμα. Έτσι και αυτός κανονίστηκε με τους πόνους σε αυτή τη ζωή. Ήταν το αντίτιμο των αμαρτιών του. Όλοι θα το υποστούμε αυτό το αντίτιμο, για να ξεχρεώσουμε και λαμπικαριστούμε, όπως έλεγε ο Άγιος Παίσιος.
Δεν είναι σίγουρο ότι θα σωθεί ο άνθρωπος αν την τελευταία στιγμή πει «ήμαρτον Θεέ μου». Η επίγνωση από μόνη της μετά από μια χρόνια αποστασία δεν μας λυτρώνει. Χρειάζεται και ο κόπος της μετανοίας. Φυσικά ο Θεός είναι ο αλάνθαστος κριτής.
Δεν είναι σίγουρο ότι θα σωθεί ο μελλοθάνατος ασθενής που εναγωνίως κάποιοι φροντίζουν να του πάνε εξομολόγο Ιερέα αν δεν έχει μετανοήσει. Τα καλά του έργα θα τον βοηθήσουν την ώρα της εξόδου της ψυχής του. Ο Θεός τα πάντα δύναται, θα τον βοηθήσουν επίσης τα μνημόσυνα και οι προσευχές των
δικών του προσώπων. Αλλά αν αυτά τα πρόσωπα δεν έχουν αγωνιστεί να γίνουν δίκαιοι πως θα τους ακούσει ο Θεός.
Οι πολλές αμαρτίες σκληραίνουν την ψυχή του ανθρώπου και δεν μπορεί εύκολα στο γήρας να μετανοήσει. Ο διάβολος αποκτά πολλά δικαιώματα πάνω του και δεν τον αφήνει.
Ο πονηρός λέει στους νέους νοερά, ζήσε τη ζωή σου, πότε θα γλεντήσεις! Οι καημένοι οι άνθρωποι νομίζουν ότι η φωνή αυτή είναι δική τους και μάλιστα την βρίσκουν και πολύ λογική. Όταν περάσουν τα χρόνια και ωριμάσει ο νους, ο διάβολος θα πει το εντελώς αντίθετο, και τι κατάφερες τώρα πέρασαν τα χρόνια, οικογένεια δεν έκανες, γυναίκα δεν βρίσκεις κ.τ.λ. Προσπαθεί να απελπίσει και να τον οδηγήσει στην απόγνωση-αυτοκτονία.
Τα αποτελέσματα της αμαρτίας είναι θάνατος.
Ο Κύριος είπε: «Εγώ είμαι η ζωή». Όποιος δεν θέλει να πάει κοντά στη Ζωή, κάποτε θα δυστυχήσει, θα αρρωστήσει ψυχικά, θα χαθεί μελλοντικά.
Σημείο της πραγματικής και επιμελούς μετανοίας, είναι το να θεωρούμε τον εαυτό μας άξιο για όλες τις θλίψεις που μας συμβαίνουν, είτε από τους ανθρώπους, είτε από τον διάβολο και για πολύ περισσότερες.
Δώστε στο Θεό και Πατέρα μας το σήμερα, γιατί το αύριο δεν μας ανήκει.
Όσο πιο πολλοί προσέλθουν σε μετάνοια πριν τα δεινά που σε λίγο θα εκτοξευθούν, τόσο και λιγότερη θα είναι η έντασή τους. Θα προστατευθούν δε, και αυτοί που θα μετανοήσουν.
Μετανοείτε αδέρφια μου και ο Θεός θα σώσει την Ελλάδα, θα μας πάρει και στη Βασιλεία Του.
ta.moysis@gmail.com