ΣΧΟΛΙΟ!
ΘΕΜΑΤΙΚΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΚΑΙ ΑΝΑΣΤΟΧΑΣΤΙΚΗ ΜΕΘΟΔΟΣ!
ΑΔΕΛΦΟΙ, Από την πρώτη εγκύκλιο που
εξέδωσε το υπουργείο Παιδείας το 2016 σας διαβάζω τα εξής:
«Γ. Επιπροσθέτως, η Θεματική Εβδομάδα αντλεί
από τη μεθοδολογία παρεμβάσεων που έχουν χαρακτηριστικά καθολικής πρόληψης
και απευθύνεται στο σύνολο της
σχολικής κοινότητας, με στόχο την παροχή υποστήριξης, σε σχέση
με τα παραπάνω ζητήματα, όχι μόνο στους
μαθητές του σχολείου, αλλά και στους εκπαιδευτικούς και στους γονείς.
Γενικότερα, τα θέματα που διαμορφώνουν στάσεις (όπως, για το τρέχον σχολικό
έτος, η διατροφή, η πρόληψη του εθισμού ή οι έμφυλες ταυτότητες) είναι
χρήσιμο να γίνονται αντικείμενα μιας όσο το δυνατόν πιο ολιστικής προσέγγισης και μιας βιωματικής επεξεργασίας, τουλάχιστον στα πρώτα στάδια,
καθώς δεν επιδιώκεται μόνο η απόκτηση πληροφοριών ή γνώσεων αλλά και η αλλαγή
αντιλήψεων και συμπεριφορών. Οι βιωματικές προσεγγίσεις μαζί με την πληροφόρηση
επιτρέπουν στη συνέχεια την αναστοχαστική διαδικασία και διευκολύνουν την
ανάπτυξη κριτικής στάσης»
ΚΑΛΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ!
Η αναστοχαστική μέθοδος
Η σύγχρονη βιβλιογραφία για τη διδακτική μεθοδολογία
προτείνει ένα μοντέλο του εκπαιδευτικού-ερευνητή, ο οποίος, μέσω της παρατήρησης και της ανάλυσης της
διδακτικής του πρακτικής, θέτει ερωτήματα και αναζητά την κατανόηση όλων των
παραμέτρων της εκπαιδευτικής διαδικασίας. Μόνο μια τέτοια πορεία μπορεί να του
επιτρέψει τη συνεχή αναπροσαρμογή των παιδαγωγικών πρακτικών, ούτως ώστε να λαμβάνει υπόψη τις πολλές
εκδοχές της ετερότητας. Η πορεία αυτή αμφισβητεί τα αυτονόητα, βάζει
συνεχώς ερωτηματικά και άρα αναγνωρίζει με αυτό τον τρόπο ότι η καθημερινότητα
μπορεί να έχει πολλαπλές αναγνώσεις. Η κατανόηση των πολλαπλών αναγνώσεων
αποτελεί ουσιαστική αναγνώριση της ετερογένειας και μπορεί να οδηγήσει σε
ανατροπή αυτών που θεωρούμε δεδομένα στην εκπαιδευτική διαδικασία.
΄Ενα τέτοιο σχήμα παρέμβασης έχει ως θεωρητική αφετηρία την
αναστοχαστική μέθοδο. Σύμφωνα με τη μέθοδο αυτή, οι εκπαιδευτικοί στοχάζονται
πάνω στην καθημερινή διδακτική τους πρακτική για να την προσεγγίσουν με νέους,
διαφορετικούς τρόπους, τους οποίους καλούνται να εντάξουν επιπλέον με συστηματικό
τρόπο σε ένα θεωρητικό και μεθοδολογικό πλαίσιο.
Aυτό απαιτεί από τον εκπαιδευτικό να πάρει απόσταση από την
καθημερινή διδακτική του πρακτική. Έτσι, θα την «παρατηρήσει» με επιστημονικά
εργαλεία, για να μπορέσει στη συνέχεια να την αναγνώσει κάτω από διαφορετικά
επιστημονικά πρίσματα και να την ανασυγκροτήσει κατάλληλα. Σε μια τέτοια
διαδικασία παίζει ουσιαστικό ρόλο η αξιοποίηση και η επεξεργασία εμπειριών και
βιωμάτων, τόσο των εκπαιδευτικών όσο και των μαθητών τους. Για να κατανοήσει
κανείς το πλαίσιο όπου λειτουργεί, πρέπει οπωσδήποτε να κατανοήσει τους ρόλους
που έχουν αναλάβει τα πρόσωπα που συμμετέχουν σε αυτό, άρα να σκεφτεί
ουσιαστικά και τον εαυτό του αλλά και τον άλλο μέσα στο πλαίσιο. Η
αναστοχαστική προσέγγιση απαιτεί, λοιπόν, τη σταδιακή επεξεργασία των εμπειριών
κάθε εκπαιδευτικού, άρα και την απομάκρυνση από το οικείο και το αυτονόητο.