Κατεχόμενα και όχι αλησμόνητα
του Απόστολου Σαραντίδη
αρθρογραφεί για katanixi.gr
αρθρογραφεί για katanixi.gr
19 Μαΐου 1919 – 19 Μαΐου 2019. Γενοκτονία. 100 χρόνια μνήμης. Για να μην ξεχάσουμε ποτέ.
Όταν η Αιωνία Πόλη, η Ρώμη, μεταφέρονταν από τον διορατικότατο ηγέτη αυτοκράτορα και άγιο Μέγα Κωνσταντίνο στη Νέα Ρώμη που έμελλε να είναι η μοναδική Πόλη της Ρωμιοσύνης με κεφαλαίο πρωτόγραμμα, όλοι ήσαν βέβαιοι για τη μακροημέρευση της αυτοκρατορίας που μετρούσε ήδη 5 αιώνες σε ελληνιστικό και θα μετρούσε άλλους 11 σε Ελληνικό περιβάλλον. Και είχαν δίκιο. Ρεκόρ ακατάρριπτο.
Όταν η Αιωνία Πόλη, η Ρώμη, μεταφέρονταν από τον διορατικότατο ηγέτη αυτοκράτορα και άγιο Μέγα Κωνσταντίνο στη Νέα Ρώμη που έμελλε να είναι η μοναδική Πόλη της Ρωμιοσύνης με κεφαλαίο πρωτόγραμμα, όλοι ήσαν βέβαιοι για τη μακροημέρευση της αυτοκρατορίας που μετρούσε ήδη 5 αιώνες σε ελληνιστικό και θα μετρούσε άλλους 11 σε Ελληνικό περιβάλλον. Και είχαν δίκιο. Ρεκόρ ακατάρριπτο.
Για την ελληνικότητα της Ρώμης έχουμε μιλήσει. Η Κωνσταντινούπολη προϋπήρχε, ως ελληνικό Βυζάντιο. Για να είμαστε ακριβείς ιστορικά, τα σύνορα του κράτους πηγαινοέρχονταν. Άλλαζαν συνεχώς είτε διευρυνόμενα είτε αντίθετα. Αρκεί μια αναζήτηση σε κάποιο επιστημονικό βίντεο στο διαδίκτυο, από αυτά που μέσα σε λίγα λεπτά διατρέχοντας τον ιστορικό χρόνο δείχνουν τις αλλαγές των συνόρων. Η διαπίστωση είναι ότι όλες οι αλλαγές γίνονται γύρω από ένα σταθερό κέντρο, εκεί στον Βόσπορο. Τούτο δεν πειράχτηκε ποτέ σε όλη τη μακραίωνη περίοδο. Αυτό, κρατούσε πάντοτε. Αυτό διέπνεε, και έπεσε τελικά μετά από πολλαπλά χτυπήματα όταν άρχισε να συρρικνώνεται ο γεωγραφικός του χώρος και εξ ανατολών και εκ δυσμών με καταλυτική απώλεια αυτή της Θράκης.
Η Θράκη ενώνεται δυναμικά με τον κορμό της Μακεδονικής γης, φθάνοντας την αυτοκρατορία στην Αδριατική και πέρα. Δίχως αυτήν, αυτοκρατορία δεν υφίσταται. Το γνώριζαν πολύ καλά οι Φράγκοι του Καρλομάγνου και οι επίγονοί τους. Το γνωρίζουν πολύ καλά και τα σημερινά έκγονα γι’ αυτό και με τόση λύσσα την πολέμησαν και την πολεμούν. Όποιος κατέχει μόνο τη μία πλευρά έχει βασίλειο. Μόλις βάλει πόδι και στην άλλη, ευρωπαϊκή ή ασιατική, έχει αυτοκρατορία. Συνεπώς το «διαίρει και βασίλευε» λειτουργεί επιτυχώς.
Από την άλλη πλευρά, την ασιατική, και μέχρι τον Καύκασο και την Λυκία κάτω, ενυπάρχει ο βασικός ζωτικός χώρος των Ελλήνων, από την αρχαιότητα μέχρι το 1922. Την ουσιαστική άλωση. Τα περισσότερα, διαδραματίστηκαν και επετεύχθησαν εκεί: Στην απέναντι αιγαιακή ακτή. Τέχνες, επιστήμες, φιλοσοφία, μεγάλοι Ορθόδοξοι Πατέρες. Το απόγειο της δόξας της, λίγο μετά το 1000 μ.Χ. με τον Βασίλειο. Έκτοτε, ολισθηρός κατήφορος. Λιγότερο αρχικά, με ένταση αργότερα.
Από την οριστική εκκλησιαστική απώλεια της πρεσβυτέρας Ρώμης το 1054, την καθοριστική προδοτική ήττα του Ματζικέρτ το 1071, τη χαμένη μάχη του Μυριοκέφαλου το 1176, το σταυροφοριακό άγος του 1204, την απώλεια της συμβασιλεύουσας Θεσσαλονίκης το 1387, μέχρι την άλωση του 1453, η αυτοκρατορία έχανε σταδιακά πολύτιμα ελληνικότατα εδάφη, τα μισά από τα οποία παραμένουν κατεχόμενα. Η Μακεδονία στα δυτικά απελευθερώθηκε μετά από 5 περίπου αιώνες με πολύ αίμα και προδόθηκε έναν αιώνα μετά, το 2019. Ουδείς ποτέ διανοήθηκε να ισχυριστεί ότι ο χρόνος της κατοχής είναι πολύς και έχει παραγράψει τα ιστορικά μας και πραγματικά δικαιώματα. Ουδείς πατριώτης της εποχής διενοήθη ποτέ να σταματήσει τα σύνορα στον Σπερχειό ή στη Μελούνα. Ο Έβρος προέκυψε από την ασταθή ιστορικά Συνθήκη της Λωζάνης, το 1923. Προηγήθηκε των Σεβρών το 1920, η οποία ξεθάβεται τώρα για τα συμφέροντα των Μεγάλων. Τα γεγονότα τρέχουν και θα τρέξουν. Η στρατηγική γωνία της Πόλης διεκδικείται και πάλι. Από Βορρά και από Δύση. Τον Βορρά ουδόλως τον θέλει η Δύση αλλά και μόνη της δεν μπορεί. Θα χρειαστεί οπωσδήποτε ιστορικός και γεωγραφικός κρίκος.
Το 1869 στην Ανατολική Μεσόγειο συντελείται μια γεωστρατηγική αλλαγή που θα αλλάξει άρδην τα συμφέροντα της Βικτωριανής Βρετανικής Αυτοκρατορίας: Η διάνοιξη της Διώρυγας του Σουέζ. Η Μεσόγειος αποκτά το 3ο στρατηγικό άνοιγμα, μετά το Γιβραλτάρ και τον Βόσπορο. Η Ρωσική Αυτοκρατορία με τη Συνθήκη του Αγίου Στεφάνου το 1877 επιτυγχάνει μέσω της Μεγάλης Βουλγαρίας την έξοδο στο Αιγαίο και την εν δυνάμει κατάληψη της Πόλης. Η δυτικοτραφής πολιτική του Μεγάλου Πέτρου βρίσκει επιτέλους εφαρμογή υπό την απειλή των όπλων. Η Δύση συνολικά, αντιτίθεται δυναμικά και αποφασιστικά. Ο Σουλτάνος παγιδευμένος επιζητεί λύση έστω και με απώλειες. Αρκεί να διατηρηθεί η συνεκτικότητα διά της Θράκης και της Μακεδονίας προς τη Βοσνία και την Αδριατική.
Το Συνέδριο του Βερολίνου που ακολουθεί το 1878, χαρακτηριστικό. Οι συνεδριάσεις κρατούν σχεδόν 6 μήνες με επίσημα κείμενα αλλά και μυστική διπλωματία. Τις διαπραγματεύσεις από μέρους της Υψηλής Πύλης αναλαμβάνει ο Αλέξανδρος Καραθεοδωρή, της γνωστής οικογενείας του μεγάλου Μαθηματικού. Οι οδηγίες σαφείς: «Χάσε από πάνω όσο θέλεις, διατήρησέ μου από κάτω έστω μια στενή λουρίδα γης για τη συνεκτικότητα». Οι επίσημες συζητήσεις και συμφωνίες της ημέρας αλλάζουν ερήμην και του Καραθεοδωρή με τη μυστική διπλωματία της νύχτας από τα τηλεγραφικά σύρματα Κωνσταντινούπολης – Λονδίνου. Τα αρχεία είναι πλέον ανοικτά. Το Λονδίνο ρωτά τον Σουλτάνο: «Τι μου δίνεις για να μην κάνω τίποτα;» (σ.σ. να κρατήσει ουδέτερη θέση η Αγγλία στο Βερολίνο). Η απάντηση στο «Τι θέλεις;» είναι, «Την Κύπρο»! Το σταθερό «αεροπλανοφόρο – βάση» για τον έλεγχο του Σουέζ. Έτσι η Κύπρος περνά σε βρετανική διοίκηση και κατοχή, μέχρι το 1960. Φεύγοντας βέβαια φρόντισε να ξαναβάλει την τουρκική ουρά του φιδιού για να ελέγχει και πάλι. Την πάτησε όμως το 2004 στο σχέδιο Ανάν, λόγω Τάσου Παπαδόπουλου και ενός αραγούς Ελληνισμού. Το «Παρέλαβα κράτος διεθνώς αναγνωρισμένο, δεν θα παραδώσω κοινότητα», τον μεταφέρει αυτομάτως στους άξιους ηγέτες της πατρίδος και τον διαχωρίζει εντελώς από τους προδότες.
Από το 2009 – 2019, την τελευταία δεκαετία, με την εξεύρεση των τεράστιων μεγαλύτερων στρατηγικών κοιτασμάτων υδρογονανθράκων νότια της Κρήτης και της Κύπρου, το σκηνικό πάλι αλλάζει μα το πλαίσιο παραμένει το ίδιο. Εμπλεκόμενοι τώρα και οι ΗΠΑ και το Ισραήλ. Η Αίγυπτος αναγκαστικά ακολουθεί λόγω τριμερούς και Καστελόριζου και η Λιβύη αναμένεται όταν ισορροπήσει. Το Ιράν θα χρησιμοποιηθεί αρνητικά και η Συρία εμοιράσθη. Οι αγωγοί στήνονται και όχι μόνον επί χάρτου. Η Κουρδία de facto στο προσκήνιο, με τη Ρωσία να διαδραματίζει καταλυτικό συμπεφωνημένο ρόλο, ευτυχώς υπολογίσιμο. Και όλα αυτά, ως μια θερμή νεκρή ζώνη (Hot buffer zone) για να κρατηθεί πέρα η Κίνα. Όποιος δεν το αντιλαμβάνεται, κοιτάζει αφελώς τη Βόρεια Κορέα, χωρίς όμως να βλέπει.
Το 1878 στο Βερολίνο, αντιπροσωπεία Αρμενίων κάνει γνωστό ότι υπάρχουν προβλήματα με τους Οθωμανούς. Τα σπέρματα της γενοκτονίας διαφαίνονται. Το 1915 δεν αποτελεί παρά την κορύφωση από τους Νεότουρκους μια συστηματικής και οργανωμένης αρμενικής εξολόθρευσης. Το 1919 και ό,τι ακολούθησε με τους Ποντίους είναι άμεσα συνδεδεμένο. Το ίδιο και με τους υπόλοιπους Έλληνες αλλά και τους Ασυρίους. Η τριπλή Γενοκτονία Ελλήνων, Αρμενίων και Ασυρίων, η οποία εντελώς λανθασμένα διαχωρίζεται, και με τον επιπλέον διαχωρισμό των Ποντίων ωσάν να μην είναι Έλληνες, αποτελεί τη μακάβρια συνολική εξολόθρευση με συνταγή γερμανική όλων των χριστιανικών πληθυσμών της Μικρασίας. Εδάφη ρωμαίικα, κυρίως ορθοδόξων Ρωμιών που τεχνηέντως οι συστημικοί πολιτικάντηδες των τελευταίων δεκαετιών, μας το πέρασαν να τα αποκαλούμε αλησμόνητα, και μάλιστα υπερηφανευόμενοι ότι δεν ξεχνάμε.
Οι παππούδες και οι γιαγιάδες μας, ποτέ δεν μιλούσαν για αλησμόνητες πατρίδες. Πάντα έλεγαν «Η πατρίδα». Όσοι ξέρουμε πέντε γράμματα παραπάνω, επιβάλλεται περισσότερο από ποτέ σήμερα να ομιλούμε για Κατεχόμενα. Όσα χρόνια κι αν πέρασαν. Στην Κύπρο, ακόμη διατηρείται ο όρος. Στα άλλα, είναι «απαγορευμένος». Τα εγκλήματα πολέμου και σύμφωνα με αυτό το υπάρχον ατελές Διεθνές Δίκαιο, το κομμένο και ραμμένο στα συμφέροντα των Μεγάλων, ουδέποτε παραγράφονται. Είναι αστείο να μιλά ο Πόντιος γενίτσαρος εξ ανατολών για «Γαλάζια Πατρίδα» και νησιά, που ακούνε τα κοκόρια από απέναντι και σκίζεται η καρδιά τους. Ο Κεμάλ τους, δεν είναι τίποτα παραπάνω από γενοκτόνος. Τελεία και παύλα!
Τα νησιά μας δεν τα σπρώξαμε εμείς στις τάχα και ακτές τους για να ακούγονται οι κόκορες αλλά είναι και είμαστε από χιλιετίες εκεί. Αυτοί, εδώ και 1000 χρόνια, γενοκτονώντας τους Μικρασιατικούς πληθυσμούς έφθασαν σταδιακά στην ακτή. Μαζί με τους πετεινούς, καλά θα κάνουν να στήσουν αυτί και να ακούσουν τους θρήνους και τις οιμωγές των εκατομμυρίων αθώων αμάχων θυμάτων τους και τα κλάματα των παιδομαζωμάτων τους. Ας κάνουν και τον κόπο να κοιταχτούν σε έναν καθρέφτη, για να διαπιστώσουν τα ευρωπαϊκά βαλκανικά και εν πολλοίς ελληνικά χαρακτηριστικά τους κι αν εντυπωσιαστούν ας προχωρήσουν και σε γενετικό έλεγχο για να δούνε ποιοι είναι οι περισσότεροι, από πού προέρχονται και να αναγνωρίσουν τη γενοκτονία χριστιανών, αιώνων.
Πατρίδες ναι αλλά όχι αλησμόνητες. Το αλησμόνητο εμπεριέχει τη λήθη. Το στερητικό α, δεν αλλάζει καταστάσεις. Κατεχόμενες μέχρι την απελευθέρωση. Όχι για να προστεθούν τετραγωνικά χιλιόμετρα αλλά για τη δικαιοσύνη, και για την πραγμάτωση σε καθεστώς ελευθερίας και ορθοδοξίας στη γη των Πατέρων, από τον κόσμο αυτό της Άνωθεν Πολιτείας. Το 1821 δεν τελείωσε ακόμη.