ΠΛΑΝΕΜΕΝΟΙ ΙΕΡΑΡΧΕΣ ΠΑΡΑΣΥΡΟΥΝ ΚΛΗΡΟ ΚΑΙ ΛΑΟ ΠΡΟΣ ΓΚΡΕΜΟ ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ!
ΜΕΡΟΣ Γ'
Θέμα: «Η Νέα Εποχή του Αγίου Πνεύματος» και οι μεταμοσχεύσεις!
Το ότι η Διοικούσα Εκκλησία της Ελλάδος έχει συμβιβαστεί με τους κανόνες παιχνιδιού της νέας τάξης πραγμάτων γίνεται φανερό και από το θέμα των μεταμοσχεύσεων ζωτικών οργάνων. Θυμίζω στο σημείο αυτό την αποκαλυπτική πλήρωση - επί των ημερών μας- της έννοιας «Νέα Εποχή» ως «Νέα Εποχή του Αγίου Πνεύματος», ότι δηλαδή «Ο (χριστιανικός) κόσμος κινείται προς μια νέα πνευματικότητα» (Νικολάι Μπερντιάγεφ, 1874-1949)!
Α’. Ο π. Σεραφείμ Ρόουζ και ο «νέος Χριστιανισμός» των δήθεν «Ορθόδοξων φιλοσόφων» και «θεολόγων»!
Ο π. Σεραφείμ Ρόουζ εντοπίζει ως πηγή των κακών και λογικά όλων των «νέων προβλημάτων» εν τη Εκκλησία την αδιαφορία ημών των Χριστιανών και μαζί την αδιακρισία των υψηλόβαθμων αλλά και ημών των απλών λαϊκών λόγω θρησκευτικής άγνοιας! Δανείζεται ο όσιος του Θεού λέξεις και φράσεις κλειδιά ενός γνωστικιστή – ουμανιστή φιλόσοφου, του Νικολάι Μπερντιάγεφ «που αντλούσε την έμπνευσή του περισσότερο από Δυτικούς αιρετικούς και «μυστικιστές» παρά από οποιαδήποτε Ορθόδοξη πηγή. (Και συνεχίζει)Το ότι σε κάποιους Ορθόδοξους κύκλους καλείται ακόμα και σήμερα «Ορθόδοξος φιλόσοφος» και ακόμα «θεολόγος», είναι μια θλιβερή αντανάκλαση της θρησκευτικής άγνοιας του καιρού μας. Θα παραθέσουμε εδώ αποσπάσματα από τα γραπτά του:*
Κοιτάζοντας με περιφρόνηση τους Ορθόδοξους Πατέρες, το « μοναστικό ασκητικό πνεύμα της ιστορικής Ορθοδοξίας», στην πραγματικότητα ολόκληρο το «συντηρητικό Χριστιανισμό ο οποίος… κατευθύνει όλες τις δυνάμεις του ανθρώπου μόνο προς τη μετάνοια και τη σωτηρία», ο Μπερντιάγεφ ψάχνει μάλλον την «εσωτερική Εκκλησία», την «Εκκλησία του Αγίου Πνεύματος»…
«Η Εκκλησία», πίστευε, «είναι ακόμα μόνο σε λανθάνουσα κατάσταση», είναι «ατελής»• και προσέβλεπε στην ερχόμενη εποχή μιας «οικουμενικής πίστης»… ως μια θρησκευτική εμπειρία καθαγιασμένη μέσα στο Πνεύμα».
Ένας «νέος Χριστιανισμός» πλησιάζει, ένας «νέος μυστικισμός, που θα είναι βαθύτερος από τις θρησκείες και οφείλει να τις ενώσει»... Προέβλεψε (ο Μπερντιάγεφ) την έλευση μιας «νέας και τελικής αποκάλυψης»: μιας «νέας εποχής του Αγίου Πνεύματος»… (Είπε ότι) «Ο κόσμος κινείται προς μια νέα πνευματικότητα κι ένα μυστικισμό• εκεί δεν θα υπάρχει πια η ασκητική κοσμοθεωρία»… Και τέλος ότι: «Η επιτυχία της κίνησης προς τη χριστιανική ενότητα προϋποθέτει μια νέα εποχή στον ίδιο το Χριστιανισμό, μια νέα και βαθειά πνευματικότητα, που σημαίνει μια νέα έκχυση του Αγίου Πνεύματος».»[2].
Β’. Ο Σεβ. Ναυπάκτου κ. Ιερόθεος και η «νέα πνευματικότητα» της Ι.Σ.Ε.Ε!
Ο Σεβ. Ναυπάκτου κ. Ιερόθεος μέσα σε λίγες γραμμές γεφυρώνει άμεσα την «ιδέα» των μεταμοσχεύσεων με αυτήν των «πνευματικών νόμων» που ισχύουν στην «Ορθόδοξη θεολογία» και έμμεσα με αυτήν των «συμβιβασμένων ιεραρχών»! Στο βιβλίο με τίτλο «Ορθόδοξη ανθρωπολογία και μεταμοσχεύσεις ζωτικών οργάνων» που έγραψε ο Αγιορείτης μοναχός Δαμασκηνός, όπου και φανερώνετε η σχέση των τριών αυτών «ιδεών» διαβάζουμε τα εξής λόγια του σώφρονος ιεράρχη: «…Το θέμα των μεταμοσχεύσεων δεν μπορούμε να το εξετάσουμε μόνο από την προοπτική του πότε βγαίνει η ψυχή ενός ανθρώπου, ούτε από την χρηστική και ωφελιμιστική πλευρά αυτής της πράξεως, αλλά και μέσα από τους πνευματικούς νόμους….» [1] (σελ. 346). Και εξηγεί το αυτονόητο για μας τους απλούς ορθοδόξους πιστούς, δηλαδή το ότι «η ζωή της Εκκλησίας καθορίζεται από την δράση και την ενέργεια των αγίων… (ότι) η Εκκλησία προχωρεί στην ιστορία με τα βήματα των αγίων… (και για αυτό το λόγο) θα περιμένουμε και τέτοιες αντιδράσεις αγιασμένων ανθρώπων για να δώσουν το στίγμα αντιμετωπίσεως του προβλήματος των μεταμοσχεύσεων…»[1] (σελ. 346)!
Ποιο συγκεκριμένα αναφέρει: «Ένας σύγχρονος θεούμενος, που πολλές φορές είδε το άκτιστο Φως, και είχε εμπειρίες της πνευματικής ζωής, ήταν προβληματισμένος από μια προσωπική του περιπέτεια. Χρειάσθηκε να κάνη μια μεγάλη επέμβαση και να βάλη ξένο αίμα στον οργανισμό του. Το έκανε, βεβαίως,… Αλλά, όμως, αισθάνθηκε ότι εισήλθε ξένο και βαρύ στοιχείο στον οργανισμό του, και ότι έχασε την νοερά προσευχή για μήνες… Το θέμα των μεταμοσχεύσεων (πρέπει να το εξετάσουμε)… και μέσα από τους πνευματικούς νόμους… Ε) … Δεν έχω υπόψιν μου παραδείγματα από την ζωή των αγίων που έδωσαν μέλη του σώματός τους και έμειναν εκείνοι ανάπηροι στην ζωή τους, αφού τότε δεν υπήρχε η δυνατότητα της μεταμοσχεύσεως. Και επειδή η ζωή της Εκκλησίας καθορίζεται από την δράση και την ενέργεια των αγίων, επειδή η Εκκλησία προχωρεί στην ιστορία με τα βήματα των αγίων, γι’ αυτό και θα περιμένουμε (όχι γνωστικούς- ουμανιστές γκουρού της «Χριστιανικής φιλοσοφίας» και «Ορθόδοξης θεολογίας» τύπου Μεσογαίας)…», «…θα περιμένουμε και τέτοιες αντιδράσεις αγιασμένων ανθρώπων για να δώσουμε το στίγμα αντιμετωπίσεως του προβλήματος των μεταμοσχεύσεων»»[1] (σελ. 345-346)!
Γ’. Ο Αγιορείτης μοναχός Δαμασκηνός για τη «νέα ιδέα των μεταμοσχεύσεων»!
Ευθύς ο μοναχός Δαμασκηνός σχολιάζει ως εξής τα λόγια του Ιεράρχου: «Ο ιδικός μου σχολιασμός στην ως άνω (ορθόδοξη) θεολογική τοποθέτηση του Σεβ. Ιεροθέου Βλάχου είναι, ότι είναι ικανοποιητική και ικανή να διαφωτίση θεολογικά το θέμα των μεταμοσχεύσεων ζωτικών οργάνων. Η επίσημη τοποθέτηση, όμως, της Ι. Σ. της Εκκλησίας της Ελλάδος, όπως εκφράζεται στην αρχή του ως άνω Τόμου (ενν. τον Τόμο «Εκκλησία και Μεταμοσχεύσεις»), δείχνει ότι η Ι. Σ. δεν φαίνεται να έλαβε σοβαρά υπ’ όψιν τις θέσεις αυτές, άλλως δεν θα εξέφραζε την άποψη ότι: «Η Εκκλησία… θα ημπορούσε να δεχτή την διεθνώς ομόφωνον άποψιν ότι ο εγκεφαλικός θάνατος ταυτίζεται με τον αμετάκλητον βιολογικόν τέλος του ανθρώπου» (σελ. 25)» [1] (σελ. 348)!
Δ’. Λόγος του Αθανάσιου Β. Αβραμίδη, καρδιολόγου, καθηγητή παθολογίας Παν. Αθηνών «Περί συγχύσεων» και άλλων «ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΩΝ ΠΡΟΕΚΤΑΣΕΩΝ» !
«(και συνεχίζει) επειδή πολλοί και εκ των της Εκκλησίας, χρησιμοποιούν τον όρο «κλινικός θάνατος» κ.ά., αδιακρίτως, επιτείνοντας την σύγχυση, διότι προβαίνουν και σε πνευματικές προεκτάσεις.
Στην τέτοια σύγχυση συμβάλλει και η εκ των Βασικών Θέσεων επί της Ηθικής των Μεταμοσχεύσεων της Ι.Σ.Ε.Ε. υπ' αριθμόν 12, δεχομένη... «την διεθνώς ομόφωνον άποψιν ότι ο εγκεφαλικός θάνατος ταυτίζεται με το αμετάκλητον βιολογικόν τέλος του ανθρώπου», όπερ βεβαίως δεν είναι επιστημονικώς ορθόν, όπως δια μακρών έχει αναπτυχθεί στο κεφάλαιον «Ο ορισμός του θανάτου». Εκ της επιστημονικής όμως μη ορθής αυτής ταυτίσεως (...) προκύπτουν αξιοσημείωτα ερωτήματα:
5.2.1. Διαβάζουμε στο «Εκκλησία και Μεταμοσχεύσεις»
(…) 5. Αναφέρεται στη σελίδα 301 του τόμου: «Η τεχνική υποστήριξη, όταν οδηγεί σε ζωή, είναι ευλογία. Όταν όμως απλά μεταμορφώνει τον θάνατο από στιγμιαίο γεγονός σε παρατεινόμενη ταλαιπωρία, αγωνία και αμφιβολία, τότε μπορεί να είναι ανεπίτρεπτη, αήθης και ανίερη πράξη σχολαστικότητας και ολιγοπιστίας». – (Προβληματισμός- Διλήμματα) Όμως, σ’ αυτή την τοποθέτηση του προέδρου της Επιτροπής επί της Βιοηθικής της Ι.Σ.Ε.Ε.. βλέπει κανείς μια καταφανώς διαφορετική από τον Σεβασμιώτατο Ναυπάκτου, κατά τον οποίο: «Στην κατάσταση αυτή – του λεγομένου κλινικού θανάτου ή ακόμη και του λεγομένου εγκεφαλικού θανάτου- μπορεί να μη λειτουργούν μερικά όργανα του σώματος του ανθρώπου… αλλ’ όμως υπάρχει ακόμη η ψυχή μέσα στον άνθρωπο» (σελ. 3560… «το πρόβλημα (συνεχίζει ο Σεβασμιώτατος) είναι ότι αυτή η παύση λειτουργίας των οργάνων του σώματος γίνεται σταδιακά καθώς επίσης και μερικές φορές η πορεία του θανάτου είναι αναστρέψιμη. Τότε οπωσδήποτε υπάρχει η ψυχή μέσα στο σώμα» (σελ. 359) και … «επειδή λειτουργεί η καρδιά – ακόμη και αν δεν λειτουργούν μερικές εγκεφαλικές λειτουργίες – υπάρχει ακόμη μέσα του η ψυχή» (σελ. 361).
6. Αξιοπρόσεκτη πάντως (συνεχίζει ο δίκαιος ιατρός κ. Αθανάσιος) και η ακόλουθη διαπίστωση του αυτού Μητροπολίτου: «Δεν γνωρίζω αν πολλοί σύγχρονοι άγιοι που έχουν ζωντανή κοινωνία με τον Χριστόν θα ήθελαν ευχαρίστως να γίνουν δωρητές οργάνων του σώματος. Και αυτό γιατί, καίτοι αγαπούν τους άλλους ανθρώπους, εν τούτοις στέκονται με μεγάλο σεβασμό απέναντι στο σώμα τους, το οποίο δεν το θεωρούν δικό τους, αλλά μέλος του σώματος του Χριστού» (σελ. 356-357)».» [3](Σελ.39-40).
Ε’. ‘’Τα μαλλιά θα τα δώσω στον Θεό μου, εσύ (Κυριακή) πάρε το τσεμπέρι μου’’…
(Συνεχίζεται)
Δημήτριος Β. Εμμανουήλ, Γυμναστής
Έγραφον εν Πτολεμαΐδι τη 6 Μαΐου 2019, εορτή της Αγίας Σοφίας της εν τη Ιερά Μονή Παναγίας Κλεισούρας ασκησάσης.
.
[1] Δαμασκηνού Μοναχού Αγιορείτου «ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΑΝΘΡΩΠΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΜΕΤΑΜΟΣΧΕΥΣΕΙΣ ΖΩΤΙΚΩΝ ΟΡΓΑΝΩΝ» ΕΚΔΟΣΕΙΣ «ΜΥΡΙΟΒΟΒΛΟΣ», Α’ ΕΚΔΟΣΗ, ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ (ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ) 2007
[2] «Χριστιανικός» και μη χριστιανικός οικουμενισμός – Οσίου πατρός ημών Seraphim Rose. (https://www.orp.gr/?p=14455)
[3] "ΜΕΤΑΜΟΣΧΕΥΣΕΙΣ, ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΙ ΚΑΙ ΔΙΛΗΜΜΑΤΑ" , ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ Β. ΑΒΡΑΜΙΔΗ, ΚΑΡΔΙΟΛΟΓΟΣ, ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΠΑΘΟΛΟΓΙΑΣ ΠΑΝ. ΑΘΗΝΩΝ, ΕΚΔΟΣΕΙΣ "ΤΗΝΟΣ", ΑΘΗΝΑΙ 2002