Η ΑΠΟΠΟΙΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΒΛΑΣΦΗΜΙΑΣ «ΟΝΟΜΑΤΩΝ»
«Σήκω ἐπάνω ἐσύ πού κοιμᾶσαι τόν ὕπνο τῆς ἁμαρτίας, καί ἀναστήσου ἀπό τή νέκρα καί τό θάνατο στόνὁποῖο σέ ἔριξε ἡ ἁμαρτία.
Καί θά σέ φωτίσει ὁ Χριστός» ( Ἐφεσίους 5: 14)
Αγαπητοί,
Ο κόσμος μας, περνάει σε μια σκοτεινή εποχή και όλοι εμείς οι Ορθόδοξοι πρόκειται να δώσουμε ιερές εξετάσεις υπομονής και ανοχής, όχι λόγω δουλείας ή δειλίας, αλλά χάριν ανεξικακίας.
Με αφορμή την κατάργηση των άρθρων 198, 199 και 201 του Ποινικού Κώδικα που αφορούν στην κακόβουλη βλασφημία των θείων κάθε θρησκείας (ενν. πάσης «γνωστής» κατά το Σύνταγμα θρησκείας) καταθέτουμε λίγα λόγια για την κακόβουλη βλασφημία των «θείων ονομάτων».
ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ
Ας πούμε όμως πρώτα λίγα λόγια και γι’ αυτό το φαινόμενο ή καλύτερο για ένα ακόμη πλοκάμι της εκκοσμίκευσης που ακούει στο όνομα ΒΙΑΣΥΝΗ. Ο αιώνας μας αιώνας βιασύνης! Ό,τι έχεις να πεις πες το σε 15΄ της ώρας ή γράψε το σε μία σελίδα το πολύ γιατί ο κόσμος βαριέται να ακούει και να διαβάζει, να διαβάζει κατεβατά. Κλείνω βιαστικά την παρένθεση αυτή με λίγα σωστικά λόγια του π. Αθανάσιου Μυτιληναίου που σχετίζονται με δύο άλλα ΟΝΟΜΑΤΑ, το όνομα «ΚΟΣΜΟΣ» και το όνομα «ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ».
Ο ΚΟΣΜΟΣ ΤΩΝ ΠΑΘΩΝ ΚΑΙ Ο ΠΑΛΑΙΟΣ ΕΑΥΤΟΣ ΜΑΣ
«Δεν ξέρω αν σας έχω πει άλλοτε, το έχω πει όμως πολλές φορές στις ομιλίες μου. Είναι το εξής: Παιδιά, μέσα μας, μέσα μας φέρουμε όλα τα σπέρματα των παρελθόντων γενεών, μέχρι τον Αδάμ και την Εύα. Τα σπέρματα αυτά είναι σπέρματα κακού, όπως ακριβώς μπορούμε σ’ ένα ντουλάπι να ‘χουμε μπουκαλάκια με σπορικά! Τα σπορικά αυτά για να φυτρώσουν πρέπει να έχουν υγρασία και θερμοκρασία. Όσο μένουν στο μπουκάλι δεν φυτρώνουν! Μέσα μας, μέσα μας θα ανακαλύψουμε αυτά τα πάθη, όλοι μας, Γι’ αυτό λέγει ο άγιος, ο άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος, σ’ ένα ποίημα (όταν το πρωτοδιάβασα είχα εκπλαγεί): Είμαι, λέει, πόρνος και μοιχός και κύναιδος! Ακούτε; Εγώ, λέει ο άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος… αυτός που έβλεπε κάθε μέρα τον Χριστόν, και είχε κάθε μέρα κοινωνία με το Άκτιστο φως. Κι αποκαλεί τον εαυτό του, έτσι τότε, αν κανείς έχει την ειλικρίνεια να δει μέσα του, θα βρει αυτά τα καμώματα, τα σπορικά και της ομοφυλοφιλίας και της πορνείας και της κτηνοβασίας, με συγχωρείτε που τα λέω αυτά, αλλά τι να πω, και άλλα πάθη και του εγωισμού, και της φιλαργυρίας, και της κτηνωδίας, ναι της κτηνωδίας! Ακόμη και το να χαίρεσαι, εγώ έχω ανακαλύψει μέσα μου, όταν γίνεται ένας σεισμός, ένας πόλεμος, που λέω: Θεέ μου, Θεέ μου, λυπήσου τους ανθρώπους. Στο βάθος; Αγαπούμε να γίνεται ανακατωσούρα. Αυτός είναι ο παλαιός εαυτός μας!» [1]
Ο ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ
«Ο αληθινός Χριστιανός, αγαπητοί μου, αισθάνεται πολύ μεγάλη τιμή και ευλογία από τον Θεόν που γνώρισε τον Χριστόν και είναι βέβαια Εκλεκτός Του. Βέβαια Εκλεκτός με του ότι ο Χριστός εξέλεξε κάποιον για να γίνει Πιστός. Αλλά όχι ολιγότερον ότι ο πιστός, όπως λέγει ο Μωϋσής εις το Δευτερονόμιον: ‘’Και ο πιστός εξέλεξε τον Θεό για Θεό του’’. Έτσι όσοι ακολουθούν βέβαια τον Χριστόν λέγονται Κλητοί, (δηλ.) καλεσμένοι, Εκλεκτοί, (δηλ.) διαλεγμένοι, και Πιστοί. Όμως για πολλούς Χριστιανούς που δεν έχουν βαθύνει σ’ αυτήν την κλήση τού Χριστού και που δέχονται αυτήν την γοητεία του κόσμου, γοητεία από το γόης, (δηλ.) μάγος, αυτή τη μαγεία του κόσμου με τα ‘Χρυσόχαρτα’. (1:11) Γυαλίζει ο κόσμος οπωσδήποτε, έχει μια λαμπρότητα αλλά βέβαια ότι είναι ‘Χρυσόχαρτα’ και δεν είναι αληθινός χρυσός. Έτσι μαγεύονται από τον κόσμο, γοητεύονται, και από τη στιγμή που ο Χριστιανός θ’ αρχίσει να γοητεύεται με τις προσφορές του κόσμου, αυτομάτως βρίσκεται μέσα σ’ έναν προβληματισμόν. Και ο προβληματισμός αυτός είναι: Πώς μπορώ εγώ ο Χριστιανός να σταθώ ως Χριστιανός μέσα σ’ έναν κόσμον ο οποίος ασκεί διαρκώς επάνω μου έλξιν και γοητείαν;
(2:00) Άρα βλέπετε ότι τίθεται πράγματι πρόβλημα και πολλές φορές είμαστε μοιρασμένοι ανάμεσα στον Χριστόν και στον κόσμο. Πολλές φορές φθάνουμε σ’ εκείνο το φοβερόν, να είμεθα μόνον, ακρότης φυσικά, ωστόσο φτάνουμε να είμαστε κατ’ όνομα Χριστιανοί, ενώ στην πραγματικότητα ζούμε και πολιτευόμεθα κατά κόσμον, έχοντες ένα βαθύ δυστυχώς κοσμικό φρόνημα. Είναι δε γνωστό ότι εκείνος που έχει κοσμικό φρόνημα δεν μπορεί να λέγεται Χριστιανός. Λέγει σαφώς ο Ευαγγελιστής Ιωάννης «Μην αγαπάτε τον κόσμο μηδέ τα εν τω κόσμω» (Ιωάν. 2,15).
(2:55) Και όταν λέγει Κόσμο δεν εννοεί εδώ το σύνολο των ανθρώπων. Ούτε εννοεί το Σύμπαν. Αλλά εννοεί τον κόσμον, τους ανθρώπους εν εννοία ηθική! Και όπως λέγει ωραιότατα ο άγιος Ισαάκ ο Σύρος: Τι είναι κόσμος; Όνομα περιεκτικόν όλων των παθών.
(3:20) Το λέγει εξάλλου και ο Ευαγγελιστής Ιωάννης: Εις τον οποίον, λέγει, κόσμον υπάρχει η επιθυμία η κακή, η αλαζονεία του βίου, κτλ.»[2].
Αδελφοί, η διπλή κηρυγματική παρέμβαση του π. Αθανασίου (από το δεύτερο κήρυγμα «Ο ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ» που διαρκεί συνολικά 59 λεπτά της ώρας και 13 δευτερόλεπτα επικαλέστηκα μόνον το 5 τοις εκατό της χρονικής του αξίας), ήταν αναγκαία για να στηριχτούν στο όνομα εκείνου οι επόμενες παρεμβατικές σκέψεις σχετικά με τα τελευταία γεγονότα που έλαβαν χώρα στην χριστιανική χώρα μας, εις την Ελλάδα της λογικής, της φιλοσοφίας, των επιστημών, εις την χώρα των πανανθρώπινων (οικουμενικών) αξιών.
Πρώτο, αναφέρω το ιστορικό εθνικό γεγονός και μέγα δυστύχημα της κατάργησης των άρθρων 198, 199 και 201 του Ποινικού Κώδικα- ανήμερα της Αναλήψεως, δηλαδή στις 6 Ιουνίου 2019- που αφορούν την κακόβουλη βλασφημία των θείων ΟΝΟΜΑΤΩΝ και όχι μόνον.
Δεύτερον, το γεγονός: «8ο THESSALONIKI PRIDE» (18-22 Ιουνίου 2019), και τις γνωστές εικόνες δίχως ντροπή. Εικόνες σωμάτων, εικόνες πάνω σε σώμα, εικόνες πάνω σε πανό, όλα γυμνά συνθήματα μιας φανερής νέας δήθεν ελεύθερης εποχής, της εποχής δίχως ντροπή, δίχως και ευθύνες νομικές-ποινικές, κτλ.! Ιδού:
«Στο διάολο η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ…»
«Στο διάολο η ΠΑΤΡΙΣ…»
«Η ΕΛΛΑΔΑ να πεθάνει…» ή καλύτερα «η ελλάδα να πεθάνει να ζήσουμε ΕΜΕΙΣ»
«Η ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΗ…» ή καλύτερα « Η μακεδονία δεν είναι ελληνική, είναι ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΙΚΗ»…
Μία τελευταία σύντομη στάση ζωής (παρεμβατικής φύσεως) αποτελούν τα παρακάτω λόγια του Μιχαήλ Ε. Μιχαηλίδη για ΤΟ ΔΙΑΜΑΝΤΙ ΤΗΣ ΣΕΜΝΟΤΗΤΑΣ που είναι η Αιδώς. Ιδού τι λέγει: «Η Αιδώς, αναμφισβήτητα, αποτελεί συγκεφαλαίωση όλων των αξιών της ζωής. Ο σεβασμός, ο αυτοσεβασμός, η κοσμιότητα, η αξιοπρέπεια, η ευπρέπεια, η σεμνότητα, η ντροπαλότητα, δε μπορούν με τίποτα ν’ αντικατασταθούν. Είναι αξίες με αιώνιο κύρος. Μονάχα «ανθρωπάκια» μπορούν να φωνάζουν «κάτω η ντροπή», «κάτω οι νόμοι», «κάτω η πειθαρχία», «κάτω τα κατεστημένα»… …» [3]
Αλήθεια αδελφοί, πού να στρέψουμε το πρόσωπό μας; Και ποια θεία ονόματα να επικαλεστούμε; Τώρα που βλασφημείται κάθε όνομα, έτσι απλά, δημόσια μέσα σε Πόλεις, σε Πρωτεύουσες, μπροστά στα μάτια: του αληθινού Θεού μας, των Αγγέλων Του, των Αγίων της Εκκλησίας μας, των Επισκόπων, των ολίγων εκλεκτών Κληρικών μας, των Μοναχών μας, των Λαϊκών μας, των Αστυνομικών μας, των Δικαστών μας, της Βουλής και των Βουλευτών μας, των υποψήφιων των Κομμάτων, του Προέδρου της Δημοκρατίας ονόματι «Προκόπιος»;… …
Αδελφοί, περάσανε τρεις ολόκληρες σελίδες. Ζητώ ταπεινά συγγνώμη!
Δημήτριος Β. Εμμανουήλ
Πτολεμαΐδα,
τρεις ημέρες μετά το ευλογημένο Σάββατο της 22ας Ιουνίου 2019, της Ημερίδας για το ουκρανικό που ξεπέρασε κάθε ΠΡΟΣΔΟΚΙΑ
(Αφιερωμένο αποκλειστικά σ’ εσένα τον ορθόδοξο Χριστιανό που παλεύεις με τον εαυτό σου για το πάθος αυτό της ομοφυλοφιλίας. Ναι, σ’ εσένα που ρωτάς να μάθεις: «Στην περίπτωση που ένας άνθρωπος είναι ομοφυλόφιλος κατά πόσο οι κληρονομικές μεταβολές του, αν υπάρχουν, και οι πιθανές τραυματικές εμπειρίες της παιδικής ηλικίας δικαιολογούν τη ζωή που κάνει στα μάτια του Θεού;»! Ναι, σ’ εσένα που ξέρεις τώρα από ονόματα, π.χ. π. Αθανάσιος Μυτιληναίος, σ’ εσένα που έχεις τα αυτιά της καρδιάς σου ανοιχτά… «ΕΚΕΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΑΓΩΝΑΣ ΣΟΥ, ΝΑ ΜΗΝ ΤΟ ΑΦΗΣΕΙΣ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΠΟΤΕ» (11:40) [1]
[3] «ΑΙΔΩΣ», ΜΙΧΑΗΛ Ε. ΜΙΧΑΗΛΙΔΗ, ΑΘΗΝΑ 1996, ΕΚΔΟΣΕΙΣ «Άγιος Νικόλαος» (ΕΞΩΦΥΛΛΟ)