 |
ΔΕΥΤΕΡΑ, 19 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2018 |
Η καθολική επιστολή του Αγίου Ιούδα του Αδελφόθεου
ΘΕΜΑ: ΑΚΟΛΑΣΙΑ-ΨΕΥΔΟΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ!
«Ας απομακρύνουμε τους νέους… από την ακολασία, γιατί αυτός ο πόλεμος είναι σκληρός και τίποτε δεν ενοχλεί τόσο αυτή την ηλικία, όσο αυτό το πάθος» (MG 54,652)
Αδελφοί, μέσα στην Αγία Γραφή ό,τι έχει ειπωθεί ωθεί όλους μας προς την αρετή, μικρούς και μεγάλους. Ο απόστολος Ιούδας, ως γνήσιος δούλος του Ιησού Χριστού, καθώς υπερασπίζεται τη σωφροσύνη των αδελφών του που πίστεψαν στον Υιό της Μαρίας κλείνει μέσα σε είκοσι πέντε στίχους τον εν Χριστώ αγώνα του αλλά και την αγωνία του, μία αγωνία που ξεσκεπάζει τα θέμελα ενός σαθρού οικοδομήματος που τον καιρό εκείνο οι οικοδόμοι της αίρεσης των «ασεβών» άρχισαν να χτίζουν με υλικά που ανέσυραν μέσα από τον βυθό ορμητικών ποταμιών, εννοείται των «ερωτικών επιθυμιών» τους. Στο οικοδόμημα - διδασκαλείο αυτό της «ασέλγειας», οι ψευδοδιδάσκαλοι του καιρού εκείνου, παρέδωσαν τα πρώτα τους μαθήματα που έχουν σχέση με τη «γενετήσια επιθυμία» του ανθρώπου, δηλαδή με την «ερωτική επιθυμία που αναπτύσσεται ανάμεσα σε δύο συζύγους»!
Θυμίζω στο σημείο αυτό το φωτιστικό εισαγωγικό σχόλιο του αείμνηστου Ιωάννη Κολιτσάρα πάνω στην εν λόγω επιστολή: «Ο συγγραφέας αναγκάστηκε να στείλει εσπευσμένα την επιστολή αυτή εξαιτίας των αιρετικών που εμφανίστηκαν στους κόλπους της Εκκλησίας και αποτελούσαν με τη διδασκαλία τους και τη φιλελεύθερη ζωή τους κίνδυνο για τους πιστούς. Ζητεί από τους Χριστιανούς παραλήπτες «να συνεχίσουν τον αγώνα για την πίστη, που μια για πάντα δόθηκε στο λαό του Θεού» (στιχ. 3). Οι αιρετικοί χαρακτηρίζονται ως «ασεβείς», γιατί παρερμηνεύουν τη χάρη του Θεού θεωρώντας την ως δικαιολογία για την ανήθικη ζωή τους και αρνούνται «ότι ο Ιησούς Χριστός είναι ο μοναδικός Κύριος μας» (στιχ. 4)»[1].
Λοιπόν, δεν είναι άγνωστο ότι και σήμερα οι αιρετικοί αυτής της ποιότητας εμφανίστηκαν και πάλι στους κόλπους της Εκκλησίας μας και ότι αποτελούν τον έσχατο κίνδυνο τόσο για τους πιστούς Ορθοδόξους, μικρούς και μεγάλους, όσο και για όλο το ανθρώπινο γένος μας, λόγω των διαστάσεων που έχει πάρει η αίρεση αυτή των «ασεβών» ή διαφορετικά των «Οικουμενιστών», που όχι μόνο «κρυφά» εισήλθαν σε υψηλά εκκλησιαστικά αξιώματα, όχι μόνο «κρυφοί» είναι εις τας ερωτικάς των επιθυμίας, όχι μόνο αρνούνται «ότι ο Ιησούς Χριστός είναι ο μοναδικός Κύριος μας» (αφού όλες οι θρησκείες σώζουν!), αλλά και νομοθετούν υπέρ της «ασέβειας»: α) με έμμεσο τρόπο, δηλαδή «κρυφό» και «ψυχρό» σαν αυτό της ψευδοσυνόδου της Κρήτης όπου οι 10 από τις 14 «κεφαλές» των ορθοδόξων Εκκλησιών «παρεδόθησαν εις την (πνευματική) πορνείαν και έτρεξαν προς παρά φύσιν ασέλγειας εις άλλα σώματα (ενν. «εκκλησίες») και διεφθάρησαν και εβεβηλώθησαν…» (Επ. Ιούδα, 7). Και τί να πεις: «Όταν το κεφάλι δεν είναι υγιές [;], πώς είναι δυνατόν να παραμένει εύρωστο το υπόλοιπο σώμα;» (MG 62,47)»… Αλλά και β) νομοθετούν υπέρ της «ασέβειας» με άμεσους και «θερμούς» τρόπους, όπως ακριβώς «τα Σόδομα και τα Γόμορρα και αι ολόγυρά των πόλεις, αι οποίαι κατά τρόπον όμοιον με τους ασεβείς, περί των οποίων έγραψα παρά πάνω, παρεδόθησαν εις την πορνείαν και έτρεξαν προς παρά φύσιν ασέλγειας εις άλλα σώματα και διεφθάρησαν και εβεβηλώθησαν…» (στιχ. 7)…
Ας ακούσουμε τώρα (εν είδη «εισαγωγής», στη σκοτεινή υπόθεση που ακούει στο όνομα της «σεξουαλικής αγωγής»), τον ιερό Χρυσόστομο που υπερασπίζεται το «σπαρτό» του Θεού (ενν. την «ερωτική επιθυμία»), που σίγουρα δεν είναι ανθρώπινο - κοινωνικό κατασκεύασμα! «Δεν είναι – λέγει - ανθρώπινο κατασκεύασμα η ερωτική επιθυμία, που αναπτύσσεται ανάμεσα στους δύο συζύγους, αλλ’ ο Θεός εφύτεψε την επιθυμία αυτή μέσα στην ανθρώπινη φύση» («ουκ έστι τούτο ανθρώπινον, αλλ’ ο Θεός τους έρωτας τούτους εγκατέσπειρε») (MG 51, 230. 59, 462. 61, 562. 62,690).
Ας δούμε τώρα και τον ΣΚΟΠΟ ΤΗΣ ΓΕΝΕΤΗΣΙΑΣ ΕΠΙΘΥΜΙΑΣ λόγω του ότι οι ψευδοδιδάσκαλοι - ουδετεροδιδάσκαλοι του καιρού μας προβληματίζονται περί της ταυτότητας φύλου και των «δύο συζύγων» ή αλλιώς και αριστεροστρόφως «και των δύο συντρόφων»! «Σκοπός – λοιπόν - της γενετήσιας επιθυμίας κατά τον άγιο Ιεράρχη είναι: «Παιδοποιΐα και βίου σύστασις». Ιδού τι γράφει: «Η γενετήσια επιθυμία δόθηκε για τεκνογονία και συγκρότηση της ζωής, όχι για μοιχεία και πορνεία και ασέλγεια» (MG 61, 669). Τίποτα – συνεχίζει - δεν στηρίζει τόσο τη ζωή μας, όσο ο «έρως ανδρός και γυναικός» (MG 62, 136)» (Σελ. Τόμος Α’) [2]…
Πράγματι αδελφοί, τίποτα δεν στηρίζει τόσο τη ζωή μας, όσο ο «έρως ανδρός και γυναικός», και τίποτα δεν απειλεί περισσότερο τη ζωή μας λόγω δικαίας οργής του Θεού όσο α) ο «ασελγής Οικουμενιστής», δηλ. ο ψευδοθεολόγος και ψευδοδιδάσκαλος της «ασελγούς αξιοπρέπειας»! Και β) όσο η ασεβής διδασκαλία περί έρωτος «ανδρός και ανδρός;» που όχι μόνο δεν στηρίζει τη «ζωή» του ανθρώπινου γένους μας, αλλά οπλίζει την «οργή» Του που έρχεται «λογικά και έξαφνα» σε ολόκληρη πια την οικουμένη! Είναι δε, ιστορικά γνωστό ότι «Η ακολασία τυραννεί το ανθρώπινο γένος και πολλές φορές κατέστρεψε ολόκληρους λαούς» (Ιερός Χρυσόστομος), ότι «Τίποτα δεν ενοχλεί τόσο την ηλικία της νεότητας, όσο ο έρωτας των σωμάτων» (MG 62, 684), όπως επίσης ότι «τα Σόδομα και τα Γόμορρα και αι ολόγυρά των πόλεις…, είναι ενώπιόν μας παραδείγματα διεστραμμένων ανθρώπων, που ετιμωρήθησαν με το καταστρεπτικό πυρ, που η θεία οργή έστειλεν εξ ουρανού…» (Απόστολος Ιούδας, στιχ. 7).
Ο άγιος Ιωάννης κλείνει την εισαγωγή μας αυτή περί της «γενετήσιας αγωγής», των μικρών αλλά και των μεγάλων ανθρώπων, με τα εξής αξιοπρεπή λόγια:
Α΄. «Τίποτα δεν μας είναι τόσο απαραίτητο, για να δούμε τον Θεό, όσο η αρετή της αγνότητας» (MG 57, 227. Βλ. και Ματθ. ε’ 8).
Β΄. ΝΑ ΔΙΑΛΕΓΟΜΑΣΤΕ ΜΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΝΟΤΗΤΑ: «Ο λόγος για τον οποίον η κακία δύσκολα ξεριζώνεται από την ψυχή, είναι ότι κανείς δεν φροντίζει με επιμέλεια για τα παιδιά του, κανείς δεν διαλέγεται μαζί τους για την αγνότητα, κανείς για τη σεμνότητα, κανείς για την καταφρόνηση των χρημάτων και της δόξας, κανείς για τις θείες εντολές που περιέχονται μέσα στην Αγ. Γραφή» (Περί κενοδοξίας και ανατροφής των τέκνων, 17, ΕΠΕ 30, 638) (Σελ. 349. Τόμος Β΄)
Γ΄. «Είναι αδύνατον να χαλιναγωγήσει κανείς – ιδιαίτερα ο νέος - τη γενετήσια επιθυμία και να αποφύγει την ακολασία, αν δεν έχει ζωντανή πίστη και δεν ζει έντονη πνευματική ζωή. Κι αυτό γιατί «η γενετήσια ορμή μετά το 15ο έτος της ηλικίας είναι πάρα πολύ δυνατή» (ΕΠΕ 30, 688-690) [2] (Σελ. 61. Τόμος Α΄).
Δ΄. ΟΙ ΑΡΕΤΕΣ ΤΟΥ ΔΑΣΚΑΛΟΥ: «Η πρώτη αρετή του δασκάλου είναι η α γ ά π η και η φιλοστοργία. Πιστεύει ότι αποτελεί ένα σώμα με τους μαθητές του’ γι’ αυτό την προκοπή τους τη θεωρεί δική του επιτυχία (MG 52, 430. 49, 103)»[2] (Σελ. 71. Τόμος Α΄).
Ε΄. ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΑ ΚΕΦΑΛΑΙΑ, Ο ΔΑΣΚΑΛΟΣ: «Ο Χρυσ. τέλος θεωρεί έγκλημα την παράλειψη των δασκάλων να «διδάσκουν όλες τις εντολές του Θεού χωρίς δισταγμό και φόβο» (MG 50, 656). Βεβαίως ο Χρυσ. απευθυνόταν τότε σε Χριστιανούς δασκάλους και γι’ αυτό τους ετόνιζε την ανάγκη της θρησκευτικής αγωγής των παιδιών. Η υποχρέωση όμως αυτή αφορά και τους σημερινούς Έλληνες εκπαιδευτικούς, εφ’ όσον από το Σύνταγμα της Ελλάδος ορίζεται (άρθρο 16), ότι: «η παιδεία…. Έχει ως σκοπό… την ανάπτυξη της εθνικής και θρησκευτικής συνειδήσεως των Ελλήνων» [2] (Σελ. 79. Τόμος Α΄)!!!
Βεβαίως αδελφέ μου, ο Χρυσ. απευθυνόταν τότε σε Χριστιανούς δασκάλους που σε καμία των περιπτώσεων δεν θα δέχονταν να διδάξουν σε 15άχρονους μαθητές και μαθήτριες ότι έχουν και αυτό το δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού ως προς το «κοινωνικό» τους φύλο ασχέτως αν έχουν γεννηθεί «αγόρια» ή «κορίτσια»… Βεβαίως και ο ιερός Χρυσόστομος ως ορθόδοξος ιεράρχης που απευθυνόταν τότε σε Χριστιανούς διδασκάλους δεν θα ΣΙΩΠΟΥΣΕ αν «εκκλησία» και «πολιτεία - παιδεία» στήριζαν ή ψήφιζαν νόμο υπέρ της «αλλαγής φύλου» 15χρονων! ΚΡΙΜΑ την «παιδαγωγική» υμών ΑΝΘΡΩΠΟΛΟΓΙΑ - ΕΠΙΣΤΗΜΗ του καιρού μας, ΚΡΙΜΑ! Αλήθεια αν και μόνο η παράλειψη των διδασκάλων να «διδάσκουν όλες τις εντολές του Θεού χωρίς δισταγμό και φόβο» θεωρείται έγκλημα, η διδασκαλία της "ασέλγειας - ακολασίας" σωματικής και πνευματικής μέσα στα σχολεία από δασκάλους - θεολόγους πώς εξηγείται, ποιος ο σκοπός της και πού οι "Σκοποί" μας;
Αγαπητοί, με θλίψη βαθιά ατενίζω προς τα «ουδέτερα» πρόσωπα πολλών συναδέλφων μου που σφυρίζουν αδιάφορα έναν χρόνο μετά τον ασεβή νόμο για την «αλλαγή φύλου» από τα 15, αλλά και μετά από όσα λέγονται και γράφονται εν είδη συμφωνίας «εκκλησίας - πολιτείας» για την «αλλαγή Συντάγματος» συν τα περί «ουδετερότητας» του ελληνικού κράτους! τί να πω περί ημών και υμών και πώς να μη θρηνώ; Είθε ο Θεός της δικαιοσύνης να ξεσπάσει τη δίκαια οργή του πάνω και πρώτα στους Χριστιανούς δασκάλους και όχι στα των «κρυφών», «ασεβών», και «απίστων» κεφαλάς, δασκάλων και δήθεν θεολόγων του καιρού μας!
Συνάδελφοι αγαπητοί, ας μετανοήσουμε εμπράκτως. Ας αγωνιστούμε να εκπέσει πρώτα και κύρια ο ασεβής αυτός νόμος. Ας απομακρύνουμε - με τη βοήθεια του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού - τους νέους όλων των «χρωμάτων» αλλά και των «αποχρώσεων» που ζουν και κινούνται μέσα στα πολύχρωμα δημόσια σχολεία μας… από την ακολασία, αμήν.
- Η διδασκαλία ανατρεπτικών θεωριών. Ο Χρυσ. υπενθυμίζει το χωρίο του προφήτη Αββακούμ β’ 15: «Αλλοίμονο σ’ εκείνον που ποτίζει τον πλησίον του με ύποπτα ανατρεπτικά κηρύγματα», και επιλέγει: «Το δε αλλοίμονον («ουαί») δεν είναι μία απλή λέξη, αλλά μια απειλή που προαναγγέλλει απερίγραπτη τιμωρία (MG 48, 548)» [2] (Σελ.78. Τόμος Α’).
Μετά τιμής
Δημήτριος Β. Εμμανουήλ, Εκπαιδευτικός ΠΕ11
[2] «ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΗ ΑΝΘΡΩΠΟΛΟΓΙΑ ΙΩ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ», ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ Δ. ΧΑΡΩΝΗ, ΑΘΗΝΑ 1994, ΕΚΔΟΤΙΚΟΣ ΟΙΚΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ ΜΕΡΕΤΑΚΗ «ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΟΝ»