Ο π. Αθανάσιος Μυτιληναίος για Κολυμπάρι και τα σκοτεινά σχέδια του Οικουμενισμού.
Ο σκοπός μιας Συνόδου είναι να φέρει την ειρήνη. Έρχεται [όμως] η ειρήνη πάντοτε;
Φημολογείται η συγκρότησις μιας Συνόδου Πανορθοδόξου, Οικουμενική, η οποία λέγεται ότι θα είναι η ογδόη Οικουμενική Σύνοδος. Ξέρετε ότι μέχρι τώρα έχουμε επτά Οικουμενικάς Συνόδους και τας Τοπικάς Συνόδους. Έτσι λοιπόν φημολογείται και μια ογδόη Οικουμενική Σύνοδος, η οποία θα γίνει στις μέρες μας. Θα γίνει στις μέρες μας.
Είναι πολλά χρόνια που έχουν ήδη αρχίσει και ξεκινήσει εργασίες γι’ αυτή την ογδόη Οικουμενική Σύνοδο. Έχουν δημιουργηθεί και πραγματοποιηθεί ακόμα και Προσύνοδοι. Έχουν εξαγγελθεί προγραμματικές δηλώσεις από τον καινούργιο μας Πατριάρχη (σ.σ. Βαρθολομαίο) ότι θα προσπαθήσει να πραγματώσει την ογδόη Οικουμενική Σύνοδο -μεταξύ των άλλων που είπε- και λέγονται κατά καιρούς πολλά.
Ερωτούμε: Τι μπορεί να περιέχει αυτή η «ογδόη Οικουμενική Σύνοδος»; Δηλαδή, με τι θα απασχοληθεί; Δεν είμαι πολύ ενημερωμένος με το πρόγραμμα, αλλά και να ήμουν… Ο πατήρ Ιουστίνος Πόποβιτς (σ.σ. αγιοκατατάχθηκε το 2010) έκανε δύο Υπομνήματα εις την Ιερά Σύνοδο της Σερβικής Εκκλησίας στο Βελιγράδι. Τα Υπομνήματα αυτά έχουν μεταφραστεί στα ελληνικά. Τα ‘χουμε στα χέρια μας. Βέβαια, τούτο το πράγμα λέει: ότι είναι χαρακτηριστικό πως σε κάθε εργασία που γίνεται προσυνοδική αλλάζουν και τα θέματα! Και έτσι δεν μένει κάτι σταθερό! Αυτό, βέβαια, το κατακρίνει ο πατήρ Ιουστίνος. Ειλικρινά: Αυτά που γράφει ο πατήρ Ιουστίνος είναι κάτω από τη καθοδήγηση του Αγίου Πνεύματος. Μυρίζει Πνεύμα Άγιο! Ό,τι λέγει και ό,τι γράφει είναι πολύ σπουδαία… (σ.σ. Στη συνέχεια ο γέροντας κάνει αναφορά για τη σχεδιαζόμενη τότε, συρρίκνωση της νηστείας και τις ενδεχόμενες καινοτομίες και κατόπιν συνεχίζει).
Μπορείτε να φανταστείτε, αν θεσπίσει μερικά τολμηρά πράγματα αυτή η «ογδόη Οικουμενική Σύνοδος», πόσο τότε θα ζωηρέψει αυτή η θέσις των λεγομένων νεορθοδόξων; Γιατί θα αναγκαστούν κάπως έτσι να ονομάσουν τον εαυτό τους – ίσως- για να αφήσουν στις θέσεις των, τους χριστιανούς που θα εφαρμόζουν ό,τι μέχρι σήμερα η Εκκλησία εγνώρισε και εθέσπισε και θα τους πει «παλαιορθοδόδους». Τίποτα το περίεργο. Σας είπα: Το φαινόμενο των νεορθοδόξων είναι θέμα της εποχής μας. Και έκανε πολλή ζημιά…Όμως, μπορείτε να φανταστείτε τι αποτελέσματα θα είχαμε από τέτοιες αποφάσεις μιας τέτοιας Συνόδου; (σ.σ. αποφάσεις που είναι αντίθετες από την Παράδοση της Εκκλησίας – πράγμα που επαληθεύθηκε) . Τι άλλο; Εγώ είχα ετοιμάσει τις σημειώσεις μου γι’ αυτά που θα σας πω, εχάρηκα όμως όταν είδα ότι ο πατήρ Ιουστίνος Πόποβιτς λέει το ίδιο πράγμα: Σχίσματα! Όπως είχαμε κάποτε με τη μεταφορά του ημερολογίου, το παλαιοημερολογητικόν φαινόμενον, έτσι θα έχουμε και όταν τέτοια πράγματα γίνουν, διότι πολλοί θα πουν: «Εγώ δε τα δέχομαι αυτά τα πράγματα!». Δεν θα γίνουν (τότε) σχίσματα; Και λέγει ο πατήρ Ιουστίνος: Τίποτα καλό να μην περιμένουμε από μια τέτοια σύνοδο παρά μόνο σχίσματα, σχίσματα, σχίσματα και αιρέσεις! Δεν είναι πολύ φυσικό; Τι σας είπα; Θα σας πω το αντίστροφο παράδειγμα. Κάθε άλλο παρά θα ευχαριστήσει οι αποφάσεις μιας τέτοιας συνόδου….
Αν ερωτήσετε : καλά, και τι είναι εκείνο που θα τους έκανε έτσι να κινηθούν;» Παρατηρεί ο πατήρ Ιουστίνος -παραπάνω από δέκα χρόνια πίσω- ότι υπάρχει μία βιασύνη. Η βιασύνη υπάρχει και σήμερα. Βιασύνη, να γίνει αυτή η σύνοδος. Προσωπική μου γνώμη είναι ότι μία τέτοια σύνοδο δεν την κινεί το Πνεύμα το Άγιον! Την κινούν οι σκοτεινές δυνάμεις, με επικεφαλής την μασονία. Ας γίνει αυτό δεκτό. Ναι! Γιατί, ξέρετε, θέλουνε να μας κομματιάσουνε! Ακριβώς αυτό επιδιώκουν : Να γίνουμε σχίσματα και να προσβάλλουν την Εκκλησία.
Καλά, ας τ’ αφήσουμε τα πράγματα όπως είναι. Σε τι έχουμε να κερδίσουμε;
Διότι, οι ένοχοι -εκείνοι που καταλύουν Τετάρτη και Παρασκευή και Σαρακοστές- για να μην αισθάνονται άσχημα σου λένε : «το καθόρισε η Εκκλησία».
Έτσι αφαιρείται από αυτούς το αίσθημα της ενοχής.
Α! γι’ αυτούς γίνεται όλη αυτή η δουλειά;
Και για αυτούς! Το θέμα είναι πολύ απλό…Πήγαινε στον πνευματικό σου και το θέμα (της νηστείας) δύνασαι να το ρυθμίσεις. Αλλά όχι! Εκείνοι που έχουν λίγη ευσέβεια ή υποτονική ευσέβεια, να μην αισθάνονται ένοχοι όταν τους προβάλλεται ότι έτσι πρέπει να ζουν, έτσι πρέπει να νηστεύουν. Γι’ αυτό, αυτή η σύνοδος εάν θα εγίνετο θα χαρακτηριστεί ψευδοσυνόδος. Δεν θα γίνει αποδεκτή! (σ.σ. πόσο περισσότερο που όχι η νηστεία, αλλά η αυτή η αίρεση του οικουμενισμού θεσμοθετήθηκε συνοδικώς).
Διότι, οι ένοχοι -εκείνοι που καταλύουν Τετάρτη και Παρασκευή και Σαρακοστές- για να μην αισθάνονται άσχημα σου λένε : «το καθόρισε η Εκκλησία».
Έτσι αφαιρείται από αυτούς το αίσθημα της ενοχής.
Α! γι’ αυτούς γίνεται όλη αυτή η δουλειά;
Και για αυτούς! Το θέμα είναι πολύ απλό…Πήγαινε στον πνευματικό σου και το θέμα (της νηστείας) δύνασαι να το ρυθμίσεις. Αλλά όχι! Εκείνοι που έχουν λίγη ευσέβεια ή υποτονική ευσέβεια, να μην αισθάνονται ένοχοι όταν τους προβάλλεται ότι έτσι πρέπει να ζουν, έτσι πρέπει να νηστεύουν. Γι’ αυτό, αυτή η σύνοδος εάν θα εγίνετο θα χαρακτηριστεί ψευδοσυνόδος. Δεν θα γίνει αποδεκτή! (σ.σ. πόσο περισσότερο που όχι η νηστεία, αλλά η αυτή η αίρεση του οικουμενισμού θεσμοθετήθηκε συνοδικώς).
Είναι όμως και κάτι άλλο. Εκείνοι οι οποίοι θα συγκαλέσουν τη σύνοδο ή εκείνοι οι οποίοι θα παρακαθήσουν στη σύνοδο ποιοι θα είναι; Εδώ τώρα θέλω να το προσέξετε καλά καλά αυτό: Ξέρουμε από την ιστορία ότι στις συνόδους έλαβαν μέρος οι επίσκοποι. Στην Α’ Οικουμενική Σύνοδο, έλαβαν μέρος 318 πατέρες. Τώρα αν ο Μέγας Αθανάσιος τότε ήταν διάκονος, ήτο όμως αντιπρόσωπος του Πατριάρχου Αλεξανδρείας. Δεν πήγε μόνος του. Είναι επίσκοποι συνήθως.
Αυτοί οι επίσκοποι που θα καθίσουν για να συζητήσουν τα θέματα της συνόδου, σε ποια πνευματική κατάσταση βρίσκονται; Ορθοδοξούν ή δεν ορθοδοξούν;
Όσο μπορούμε να ξέρουμε σήμερα (σ.σ. 1991) εκείνοι οι οποίοι θα παρακαθήσουν έχουν αλωθεί από τον Οικουμενισμό. Απερίφραστα -ίσως κάποιες εξαιρέσεις θα υπάρχουν- αυτοί οι άνθρωποι δεν ορθοδοξούν. Έστω κι αν λέγονται Πατριάρχαι, αν λέγονται Αρχιεπίσκοποι, αν λέγονται επίσκοποι. Δεν ορθοδοξούν! Το γνωρίζουμε αυτό. Από ατομικές δηλώσεις που κάνουν, από τον τρόπο που κινούνται και εκφράζονται, το γνωρίζουμε αυτό. Θα το πούμε άλλη μια φορά: Έχουν αλωθεί και από τη μασονία και από τον Οικουμενισμό!
Αυτοί λοιπόν οι άνθρωποι άμα θα καθίσουν στο τραπέζι των συζητήσεων, θα κινηθούν εν Πνεύματι Αγίω;
Δε νομίζω. Δε νομίζω. Είναι πολύ σοβαρά πράγματα! Είναι πάρα πολύ σοβαρά! Προσέξτε. Οι σκοτεινές δυνάμεις έχουν ήδη χαλκεύσει και έχουν ήδη πείσει αυτούς τους ανθρώπους που έχουν οικουμενιστικές θέσεις – Βεβαίως! Βεβαίως! Είναι οικουμενισταί, πλην εξαιρέσεων. Το υπογραμμίζω αυτό. Λοιπόν, στο σχέδιο των σκοτεινών δυνάμεων που έχουν ήδη εγκλωβίσει την Εκκλησία του Χριστού υπάρχει το εξής: – βεβαίως δεν κομίζω γλαύκας εις Αθήνας, δεν σας λέω καινούργια πράγματα, τα γνωρίζετε από χρόνια και τα διαβάζετε και τα ξαναδιαβάζετε – το πρώτο βήμα, η πρώτη φάση είναι να επέλθει -μετά τη διορθόδοξη κίνηση- ένωσις των εκκλησιών. Ήτοι Ορθοδοξίας, Ρωμαιοκαθολικισμού και Προτεσταντισμού. Αυτή είναι η πρώτη φάσις. Αλλά εάν γνωρίζουμε ότι σε αιρετικές θέσεις δεν υπάρχει σωτηρία; Ή μάλιστα ακριβέστερα: εις τους προτεστάντες δεν υπάρχει καν η έννοια της Εκκλησίας, δεν υπάρχει ιερωσύνη. Κι αφού δεν υπάρχει ιερωσύνη, δεν υπάρχει (και) Εκκλησία…Πέστε μου τι είδους σωτηρία μπορούμε να έχουμε κάτω από τέτοιες θέσεις νοθευμένης, αναιμικής πίστης; Είναι δυνατόν ποτέ;
Αλλά δεν σταματάει το κακό εκεί. Έχουμε κι ακόμη μία φάση. Είναι η φάσις ενώσεως του Χριστιανισμού με τα τρία αυτά – Ορθοδοξία, Ρωμαιοκαθολικισμός και Προτεσταντισμός- με τις άλλες θρησκείες. Όλα αυτά έχουν μπει ήδη σε δοκιμασία. Δηλαδή όπως όταν θέλουμε να κάνουμε μια θεατρική παράσταση, γίνεται μία δοκιμή. Και δεύτερη και τρίτη (και) μετά γίνεται μία πρόβα τζενεράλε, μία γενική πρόβα. Όλες αυτές οι συναντήσεις που γίνονται πότε εδώ και πότε εκεί, και που είναι δυστυχώς και ορθόδοξοι, μα στην Ευρώπη, μα στην Αμερική, είναι καμώματα της γενικής πρόβας. Να δουν πως πάει το πράγμα. Ώστε λοιπόν το μεθεπόμενο βήμα είναι αυτό. Είναι η ένωσις όλων των θρησκειών.
Μα σας ερωτώ: Τότε γιατί να είμαι χριστιανός; Κι αν λέμε ότι ο χριστιανισμός σώζει και τίποτα άλλο δε σώζει; Ότι η Ορθοδοξία σώζει και τίποτα άλλο δε σώζει; Τότε το κριτήριο δεν είναι πια η σωτηρία. Ποιο θα είναι το κριτήριο; Το κριτήριο θα είναι κάτι άλλο…Ας πούμε ότι είναι πολιτικό, ας πούμε ότι είναι κοινωνικό το κριτήριο. Διότι, μη ξεχνάτε, σύγχρονοι πολιτικοί ηγέτες σε όλο τον κόσμο, δε βλέπουν τη θρησκεία σαν ένα στοιχείο καλύψεως των ψυχικών αναγκών του ανθρώπου -κι αυτό δεν είναι μόνο στο χριστιανισμό, είναι και στις άλλες θρησκείες- αλλά σαν ένα στοιχείο που μπορεί κανείς να επηρεάζει τα πλήθη. Να επηρεάζει τους λαούς. Έτσι αν έχουν τα πράγματα, δεν (τους) ενδιαφέρει το φαινόμενο που λέμε σωτηρία. Τους είναι τελείως αδιάφορο. Θα έχουν πετύχει όμως κάτι άλλο: Τη λεγομένη παγκοσμία ειρήνη και τη λεγόμενη παγκοσμία αγάπη. Γι’ αυτό πολύ ορθά εστάλη μήνυμα από τον άγιο Φλωρίνης (σ.σ. Αυγουστίνο Καντιώτη) «Ναι! Και αγάπη εν αληθεία». Κι αυτό είναι φράσις του Ευαγγελιστού Ιωάννου, του λεγόμενου Αποστόλου κατ’ εξοχήν της αγάπης. Δεν παραλείπει να λέγει ο Ευαγγελιστής για το θέμα αγάπη.
Κάποτε έκανα μια ομιλία στην γιορτή του Αγίου Ιωάννου και έδειξα πόσο σκληρός Απόστολος ήτο ο Ιωάννης. Ή αν θέλετε να βάλω τη λέξη μέσα σε εισαγωγικά «σκληρός». Μα ο μαθητής της αγάπης; Ο επιπεσών επί το στήθος του Ιησού; Σκληρός; Διαβάστε τις επιστολές του να δείτε! Για να μην πω εκείνο το σκληρό που είπε για τον συμμαθητή του τον Ιούδα : «Γιατί -λέει- το κανε αυτό ο Ιούδας; Γιατί κρατούσε το γλωσσόκομο και ήτο κλέπτης!» Ακούσατε; Ήταν κλέπτης! Αν του επετρέπετο θα έλεγε : ο παλιάνθρωπος! Ήτο κλέπτης! Διαβάστε τις επιστολές: Δε φέρει ο άλλος την αλήθεια; Καλημέρα δε θα του πείτε! Στο σπίτι σας δε θα τον βάλετε! Για να δείτε ότι η αγάπη δεν είναι σαλιαρίσματα, δεν είναι φτωχοί, φθηνοί, ρηχοί συναισθηματισμοί. Ματς και μουτς! Η αγάπη πρέπει να είναι εν αληθεία! Θα σε αγαπώ αν είσαι εν αληθεία, αν είσαι ορθόδοξος. Αν δεν είσαι θα σε αγαπώ με την έννοια να σε σώσω. Δε θα έχω όμως κοινωνία μαζί σου. Γιατί αν χάσω το κριτήριο της ορθοδοξότητος που είναι η σωτηρία, τότε τι κάνουμε; Μα δεν κάνουμε τίποτα! «Μα δεν μας ενδιαφέρει!».
Έχουν αλωθεί οι ταγοί της Εκκλησίας μας! Θα το πω άλλη μια φορά: Τους ενδιαφέρει το κοινωνικόν στοιχείον. (Λένε) «Θα χουμε ειρήνη στην κοινωνία, στον κόσμο. Δε θα χουμε πολέμους. Θα χουμε αγάπη.» Εκεί σταματάνε; Πέστε μου : Πότε εμφανίστηκε μεγαλύτερη αίρεση από αυτήν εδώ; Την οποία σερβίρει η παναίρεσις – κατά τον πατέρα Ιουστίνο- του Οικουμενισμού;
Ναι! Το αντιλαμβάνεστε; Θα το ξαναπώ Τρίτη φορά: Δεν έχουμε το στοιχείο της σωτηρίας! Και συνεπώς ματαιοπονούμε. Κατεβάσαμε το χριστιανισμό στο επίπεδο του κοινωνισμού! Αυτό δεν είναι καινούργιο. Και εδώ στην Ελλάδα έχει επιχειρηθεί και εν πολλοίς ήδη υπηρετείται από τις ενορίες αυτό το στοιχείο! Και βλέπετε…Τι να σας πω; Να σας πω ότι και το κήρυγμα το χριστιανικό σήμερα έχει κοινωνικό χαρακτήρα…. Που είναι η σωτηρία; Έχει ξεκινήσει ο κατήφορος!…
Ας ξυπνήσουμε, ας υποπτευθούμε! Ο χριστιανισμός είναι σωτηρία.
Ηχητικό αρχείο https://youtu.be/oyi0v24wYLU
Απομαγνητοφώνηση Ιωάννης Λ.