Το πλημμύρισμα της θαλάσσης από αίμα....Συμβολίζει μεγάλους σπαραγμούς και αιματοχυσίες της αμαρτωλής ανθρωπότητας πάνω στο υγρό στοιχείο. Δίνει την εικόνα των φοβερών γεγονότων, που θα ξεσπάσουν στους ωκεανούς από τις συγκρούσεις των εθνών, που θα βρίσκονται μακρυά από τον Θεό της ειρήνης και θα κάνουν το θέλημα του Σατανά.
(Το κακό και πονηρό έλκος)
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΔΕΥΤΕΡΟΝ
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΔΕΥΤΕΡΟΝ
ΔΕΥΤΕΡΑ
ΦΙΑΛΗ
Η
ματωμένη θάλασσα
ΒΛΕΠΕΙ εν συνεχεία ο Ευαγγελιστής νέες
εικόνες συμφοράς. Βλέπει και περιγράφει τα δεινά από το χύσιμο της δευτέρας
φιάλης. Βλέπει δηλαδή την εκδήλωσι της νέας τιμωρίας εναντίον του αμαρτωλού
κόσμου.
Αποκ. ΙΣΤ’ 3. «Και
ο δεύτερος άγγελος εξέχεε την φιάλην
αυτού εις την θάλασσαν∙ και εγένετο αίμα ως νεκρού και πάσα ψυχή ζώσα απέθανεν
εν τη θαλάσση».
Και ο δεύτερος
άγγελος έχυσε το περιεχόμενο της φιάλης του στην θάλασσα και έγινε η θάλασσα
αίμα, γέμισε από αίμα, σαν ανθρώπου σκοτωμένου. Και κάθε ζωή, που υπήρχε μέσα
στην θάλασσα εξοντώθηκε.
Η τιμωρία, που
ακολουθεί μετά την έκχυσι της δευτέρας φιάλης, μοιάζει με την πρώτη πληγή του
Φαραώ και του Αιγυπτιακού λαού, μετά την οποίαν όλα τα νερά τις Αιγύπτου και τα
νερά του ποταμού Νείλου μετεβλήθησαν σε αίμα.
Κατά την τιμωρία εκείνη τα ψάρια εψόφησαν και εξ αιτίας αυτού τα νερά
έγιναν απαίσια και βρωμερά.
Υπενθυμίζει επίσης
κατά κάποιο τρόπο και την τιμωρία , που επηκολούθησε μετά το β’ σάλπισμα, όπως ήδη
εξηγήσαμε στο Γ’ τόμο του παρόντος έργου (σελ. 20). Είδαμε εκεί να μεταβάλλεται το ένα τρίτο της θαλάσσης
σε αίμα. Εδώ όμως το μέγεθος της συμφοράς
είναι πιο μεγάλο. Η θεία τιμωρία αναφέρεται σ’ όλη την θάλασσα. «Ε γ έ ν ε τ ο α ί μ α» η θάλασσα λέγει εδώ ο Ευαγγελιστής. Μετεβλήθη δηλαδή η θάλασσα σε αίμα, σε αίμα
σαν νεκρού μάλιστα.
Το πλημμύρισμα της
θαλάσσης από αίμα φανερώνει μεγάλη και φοβερή έκρηξι της τιμωρίας του Θεού κατά
του αμαρτωλού κόσμου. Φανερώνει σε μικρογραφία τους αιματηρούς αγώνας της Ρωμαϊκής
Αυτοκρατορίας προ της καταλύσεώς της. Συμβολίζει
μεγάλους σπαραγμούς και αιματοχυσίες της αμαρτωλής ανθρωπότητας πάνω στο υγρό
στοιχείο. Δίνει την εικόνα των φοβερών
γεγονότων, που θα ξεσπάσουν στους ωκεανούς από τις συγκρούσεις των εθνών, που
θα βρίσκονται μακρυά από τον Θεό της ειρήνης και θα κάνουν το θέλημα του
Σατανά. Και το θέλημα του Σατανά δεν
είναι άλλο από εκρήξεις σεισμικών πολέμων και πλημμυρίδα αίματος
αλληλοεξοντώσεως.
Όταν, όμως, θα
φουντώση η αποστασία, ο αιμοδιψής Σατανάς θα κατευθύνη τα όργανά του στις μεγάλες
και εξοντωτικές συγκρούσεις. Οι ωκεανοί, σαν πεδίο συγκρούσεων, θα καταστούν
τότε απέραντα νεκροταφεία. Το αίμα του
θανάτου, το αίμα της σφαγής, το νεκρό αίμα θα είναι τότε μια εικόνα τραγική.
Κανείς δεν
μπορεί να προδιαγράψη λεπτομερώς και να ερμηνεύση το μέγεθος της καταστροφής
εκείνης. Κανείς δεν μπορεί να συλλάβη τον συγκλονιστικό πάταγο, που θα προκαλέση η θεία τιμωρία. Πάντως την τρομακτική εικόνα του μακάβριου
σκηνικού μάς το δίνει με λιτότητα και ανατριχιαστική επιγραμματικότητα ο
Ευαγγελιστής λέγων:
«Κ α ι π ά σ α ψ υ χ ή ζ ώ σ α α π έ θ α ν ε ν ε ν τ η θ α λ ά σ η».
Ποιος μπορεί να
συλλάβη αυτό το μέγεθος της καταστροφής;
Και όμως για την εποχή μας με τους υπερατομικούς εξοπλισμούς και τις υδρογονοβόμβες
είναι εύκολο να γίνη αισθητή μια τέτοια γεύσις εξολοθρευτικού πολέμου. Από ένα τέτοιο πόλεμο, από μια τέτοια
σύγκρουσι με τα «εξελισσόμενα» ατομικά όπλα, τα όπλα αυτά της καταστροφής και
του αφανισμού, είναι επόμενον να εκλείψη και «π ά σ α ψ υ χ ή ζ ώ σ α» στις θάλασσες.
Η κορύφωσις
βέβαια και της τιμωρίας αυτής θα συμπέση με την μεγάλη αποστασία κατά τους εσχάτους
καιρούς.
«Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΙΣ ΕΞΗΓΗΜΕΝΗ (ΤΟ ΚΑΤΑ ΔΥΝΑΜΙΝ)», ΑΡΧΙΜ.
ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ Δ. ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΥ, ΤΟΜΟΣ Δ’,
Σελ. 203-205