ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΡΙΟΝ ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΟ ΑΝΥΠΟΓΡΑΦΟΝ ΕΓΓΡΑΦΟΝ, ΤΟ ΔΗΘΕΝ ΕΚ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΠΡΟΕΡΧΟΜΕΝΟΝ
Εὐχαριστῶ τὸν πανοσιολογιότατον ποὺ ἔγραψε, ἀνωνύμως*, τὴν ἱστορίαν τῆς Ἱερᾶς Μονῆς, τὴν ὁποίαν εἴχαμεν ὑπ’ ὄψιν, ἀλλ’ ὄχι τόσον λεπτομερῶς.
Γράφει, ὁ πανοσιολογιότατος, ὅτι καὶ οἱ ἀναγραφόμενοι ἱερεῖς εἶναι κτίτορες τῆς Ἱερᾶς Μονῆς. Ἐὰν ἑξαιρέσομεν τὸν μακαριστὸν ἀρχιμ. Δαμιανὸν Μαυρίδην, ὁ ὁποῖος ἔκτισε τὸ καθολικόν τῆς Μονῆς, οἱ ἄλλοι ἦλθαν μέν, κατ’ ἐντολὴν τῶν ἑκάστοτε ἐπισκόπων, ἀλλὰ μόνον γιὰ νὰ καρπωθοῦν τά πλούσια τυχερά τῆς Μονῆς καὶ ὄχι νὰ προσφέρουν. Καὶ ἐρωτῶ: Ποῖος ἐξ αὐτῶν ἔβαλε ἔστω καὶ μίαν πέτραν ἐπάνω εἰς τὴν Ἱ. Μονήν;
Καὶ ὡς ἀπόδειξιν τούτου ἀναφέρω τὸ ἑξῆς: Ὅταν ἐδιορίσθην ἡγούμενος τῆς Ἱ. Μονῆς, τον Αὔγουστον τοῦ 1973, ἐβρήκα ὅλα τὰ βιβλία τῆς Μονῆς, Βαπτίσεων καὶ Γάμων, ὑπογεγραμμένα καὶ σφραγισμένα ἀπὸ ἕναν ἱερέα (διὰ νὰ μὴν μπορεῖ νὰ βαπτίσει ἢ νὰ παντρέψει κανένας ἄλλος καὶ ἔτσι νὰ πάρει αὐτὸς τὰ τυχερά!).
Γράφει, ὁ πανοσιολογιότατος, ὅτι εἰς τὴν Μονὴν τοῦ ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ ἐργάστηκαν χειρονακτικῶς τὰ πνευματικά του παιδιὰ καὶ διέθεσαν τοὺς μισθοὺς των διὰ τὴν ἀγορὰν χωραφιῶν καὶ ὅτι τὰ προσέφεραν εἰς τὴν Ἱ. Μονήν.
Καὶ πάλι ἐρωτῶ τὸν πανοσιολογιότατον: Τόσα χρόνια ποὺ ὁ π. Νικηφόρος καὶ τὰ πνευματικά του τέκνα ἐφέροντο ὡς μοναχοί τῆς Μονῆς τῆς Ἁγίας Παρασκευῆς, δὲν εἶχαν χέρια γιὰ νὰ ἐργασθοῦν εἰς τὴν Μονὴν στὴν ὁποίαν ἀνῆκαν; Δὲν εἶχαν μισθοὺς γιὰ νὰ προσφέρουν εἰς τὴν Ἱερὰν Μονὴν τῆς Ἁγίας Παρασκευῆς Μηλοχωρίου; Μόνον ὁ π. Μάξιμος εἶχε; Καὶ ἐπιπλέον, δὲν ἦταν ὑποχρεωμένοι νὰ διαβιοῦν ἐν τῇ Ἱερᾷ Μονῇ, ὅπως ἔπραξαν μετὰ τὸ χτίσιμο τῆς Μονῆς τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ; Μήπως κάποιος τοὺς ἐμπόδισε; Καὶ ἂν ναί, ποιὸς νὰ ἦταν αὐτός;
Ὡς πρὸς τὰ δημόσια χρήματα τὰ ὁποῖα ἐβοήθησαν διὰ τὴν ἀνέγερσιν τῆς Ἱ. Μονῆς, δηλώνω ὅτι ὁ μακαριστὸς Σταῦρος Ἀθανασιάδης, βουλευτὴς τῆς Ν.Δ. Κοζάνης, μὲ βοήθησε νὰ τὰ εἰσπράξω κατόπιν εἰσηγήσεώς μου καὶ κατόπιν πολλῶν ἀνεβοκατεβασμάτων εἰς Ἀθήνας. Ἂς γνωρίζει ὁ πανοσιολογιότατος συγγραφεὺς, ὅτι ὅταν ἀνέλαβα τὴν ἡγουμενίαν τῆς Μονῆς δὲν ὑπῆρχε οὔτε δρόμος, οὔτε νερό, οὔτε ἠλεκτρισμός, οὔτε, οὔτε, οὔτε…
Τὰ δὲ χρήματα ποὺ εἰσπράχθησαν ἀπὸ τὸ Δημόσιο ἦταν 400.000 δρχ. διὰ τὴν σύνδεσιν μὲ τὸ δίκτυον τῆς ΔΕΗ, 3.000.000 δρχ. διά τὸν δρόμον, καὶ μόνον 200.000 δρχ. διά τὰ κτίρια!
Δὲν χρησιμοποιήθηκαν λοιπὸν ὅλα, ὅπως ψευδῶς ἀναφέρει, διὰ τὴν ἀνοικοδόμησιν τῆς Μονῆς. «Λησμόνησε» ἐπίσης νὰ ἀναφέρει, ὅτι ἐπὶ 48 χρόνια ποὺ ἡγουμενεύω στὴν Ἱ. Μονὴν ἐδόθησαν καὶ οἱ μισθοί μου διὰ τὴν ἀνοικοδόμησιν καὶ συντήρησιν αὐτῆς.
Ὡς πρὸς τὶς «οἰκονομικὲς ἀτασθαλίες» τὶς ὁποῖες ἀναφέρει ὁ πανοσιολογιότατος, ψεύδεται ἢ ἀγνοεῖ τὴν ἀλήθειαν. Αὐτὲς ἐγένοντο ἐπὶ ἀρχιερέως Βασιλείου, διὰ τοῦτο καὶ ἠναγκάσθη ἀπὸ παρεκκλήσιον τοῦ Μηλοχωρίου νὰ μετατρέψει τὴν Ἁγίαν Παρασκευὴν εἰς Ἱερὰν Μονήν. Ἔγιναν μὲν καὶ ἐπὶ π. Αὐγουστίνου, ἀλλὰ γιατί δὲν ἀναφέρει τὸ ὄνομα ἐκείνου πού διέπραξε τὶς ἀτασθαλίες; Μήπως γιὰ νὰ ὑπονοεῖται ὅτι τὶς ἔκανα ἐγώ;
Καὶ τώρα ἐρχόμεθα εἰς τὴν περίφημον «ἀγάπην» τῆς Μητροπόλεως διὰ τὸν π. Ἰγνάτιον. Τόσον δὲ πολὺ τὸν «ἀγαπάει» ὁ Μητροπολίτης Φλωρίνης ὥστε τοῦ ἔκοψε τὸν μισθὸν καὶ τὴν ὑγειονομικήν του περίθαλψιν! Ὡς πρὸς δὲ τὴν ἀναφορὰν τῆς Μητροπόλεως διὰ «προσφορὰν αἵματος» εἰς τὸν π. Ἰγνάτιον, ἐγένετο αὔτη πρὸς κάλυψιν τῆς διώξεως τῆς Μονῆς καὶ τῶν μοναχῶν της! Ἐκεῖνο τὸ βράδυ, ὁ ἀδελφός τοῦ πατρὸς Ἰγνατίου ἔστειλε διὰ δημοσίευσιν ἔκκλησιν γιὰ αἷμα, κι ἐσεῖς, τῆς μητροπόλεως, σπεύσατε ―χωρὶς νὰ τὸν ρωτήσετε!― νὰ τὴν «καπελώσετε» καὶ νὰ μετατρέψετε τὴν ἔκκλησιν τῆς οἰκογενείας τοῦ π. Ἰγνατίου σὲ ἔκκλησιν τῆς μητροπόλεως, γιὰ νὰ φανείτε «καλοὶ» καὶ «πονόψυχοι» εἰς τὸν κόσμον! Ὁ λαὸς ὅμως δὲν εἶναι χαζός. Ξέρει πόσο «ἀγαπητικὸ» δηλητήριο χύσατε τόσον καιρὸν ἐναντίον μας.
Περὶ δὲ τὰ ἀναφερόμενα περὶ τῆς προσφυγῆς μας εἰς τὸ Συμβούλιον τῆς Ἐπικρατείας (ΣτΕ) διὰ τὰς Πράξεις τοῦ Ἐπισκόπου Φλωρίνης Θεοκλήτου ἐναντίον τῆς Ι. Μονῆς μας καὶ τῶν ἐν αὐτῇ διαβιούντων μοναχῶν, λόγω τῆς ἀποτειχίσεώς μας, ἔχω νὰ ἀναφέρω τὰ ἑξῆς:
Κατ’ ἀρχάς, δηλώνω ὅτι ἐκ πίστεως εἶμαι ἀντίθετος πρὸς τὴν προσφυγὴν τῶν Χριστιανῶν διὰ ἐκκλησιαστικᾶς ὑποθέσεις εἰς τὰ κοσμικὰ δικαστήρια, παρὰ τὴν ἐκτίμησην ποὺ ἔχω πρὸς τὸ ΣτΕ. Ἐπειδὴ ὅμως τὰ ἐκκλησιαστικὰ δικαστήρια κατήντησαν δεσποτικὰ «ἱεροσφαγεία», ὡς Ἕλλην πολίτης ἔχω κι ἐγὼ τὸ δικαίωμα νὰ καταφεύγω εἰς τὰ δικαστήρια τῆς πατρίδος μου χωρὶς τὴν ἄδειαν ἢ τὴν ἀπαγόρευσιν κανενός. Ἐν τούτοις, διὰ λόγους καλῆς θελήσεως καὶ Χριστιανικῆς ἀγάπης, ὅταν ἀποστείλαμε τὴν ἐπιστολὴν εἰρηνεύσεως εἰς τὸν Μητροπολίτην Φλωρίνης Θεόκλητον, ἀπαίτησα νὰ ἀκυρωθεῖ τόσο ἡ προσφυγὴ αὔτη, ὅσο καὶ ἡ μήνυσις ἐπὶ αἱρέσει κατὰ τοῦ προσώπου του πρὸς τὴν Ἱερὰν Σύνοδον. Μάλιστα, ἀναφέραμε εἰς ἐκεῖνο τὸ ἔγγραφον πρὸς τὸν Ἐπίσκοπον ὅτι μετὰ ἀπὸ τὴν δικήν μας κίνησιν «καλῆς θελήσεως» περιμέναμε κάτι ἀνάλογον καὶ ἀπὸ ἐκεῖνον, δηλαδὴ νὰ ἀποκηρύξει τὴν Σύνοδον τῆς Κρήτης καὶ νὰ προχωρήσει εἰς τὴν διακοπὴν τῆς μνημονεύσεως τοῦ Βαρθολομαίου Κωνσταντινουπόλεως ὡς «Ὀρθοτομοῦντα» τὸν Λόγον τῆς Θείας Ἀληθείας.
Δυστυχῶς ὅμως, ὁ πανοσιολογιότατος, μὲ τρόπον ἐξωφρενικόν, διέστρεψε τὴν ἀλήθειαν καὶ ἀπὸ λόγους καλῆς θελήσεως ἑρμήνευσε τὴν μεγαλόψυχον κίνησίν μας νὰ ἀκυρώσομε τὴν προσφυγήν μας πρὸς τὸ ΣτΕ, ὅτι αὔτη ἐγένετο λόγω δειλίας!
Ὡς πρὸς τὴν κατηγορίαν τοῦ πανοσιολογιοτάτου ὅτι ἡ Μονὴ ἀποτελεῖται ἀπὸ δύο μόνο μοναχοὺς, ψεύδεται, καθότι τοῦτο ἐποίησε ἡ «ἀνάγκη τῆς Ἐκκλησίας»…
Ὡς πρὸς τὸν ἀριθμὸν τῶν μοναχῶν, ἀνακοινώνω ὅτι, σύμφωνα μὲ τὸ Μοναχολόγιον, αὐτὴ τὴ στιγμὴ ἀναγράφονται ὡς ἀνήκοντες εἰς τὴν Ἱ. Μονήν 12 μοναχοί. Ἐὰν δὲν βρίσκονται, δηλαδὴ δὲν διαβιοῦν εἰς τὴν Μονήν, (καὶ διαμένουν στὰ σπίτια τους, ὅπως οἱ μοναχοί τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ τὴν ἐποχὴν ποὺ ἀνῆκαν στὸ μοναχολόγιον τῆς Ἁγίας Παρασκευῆς!), τοῦτο ὀφείλεται εἰς τὴν δεσποτικὴν τακτικὴν νὰ ὑπηρετοῦν τὶς ἐνορίες, πράγμα ἀπαγορευμένο ἀπὸ τοὺς Ἱεροὺς Κανόνες τῆς Ἐκκλησίας, διὰ τοῦτο καὶ διορίζονται ὡς προσωρινοὶ ἐφημέριοι καὶ ὄχι ὡς κανονικοί. Ἐὰν λοιπὸν βρίσκονται ἐκτὸς Μονῆς, δὲν εἶναι ὑπαιτιότης τοῦ ἡγουμένου, ἀλλ’ ὅπως λέγουν, «διὰ τὰς ἀναγκας τῆς Ἐκκλησίας».
Ὡς πρὸς τὸ ὅτι δὲν ἐδέχθημεν τὰς ἀντικανονικὰς τιμωρίας τοῦ Μητροπολίτη, δηλώνω, ὅπως εἶπα καὶ προφορικῶς εἰς τὸν ἴδιο, ὅτι δὲν ἀποδέχομαι καμίαν τιμωρίαν ἀπὸ πρόσωπα μὴ ὀρθοτομοῦντα τὸν λόγον τῆς Θείας Ἀληθείας, δηλαδὴ τὴν Ὀρθοδοξίαν. Ἐπιπλέον τοῦ ἀνέφερα τὸ ἑξῆς παράδειγμα: Ἐάν, ἐπειδὴ πρὸ ἐτῶν ἀνέγραψα ὅτι ὁ Πάπας εἶναι ὑπὲρ ἑωσφόρος, μὲ καλοῦσε εἰς τὴν Ρώμην καὶ μὲ κατεδίκαζε εἰς καθαίρεσιν, θὰ ἔπρεπε νὰ δεχτῶ τὴν τιμωρίαν; Τότε ὁ ἐπίσκοπός μοῦ ἀποκρίθηκε ὅτι: «Ἐπειδὴ εἶναι αἱρετικὸς, δὲν ἔχουν ἰσχὺ οἱ τιμωρίες του». Τὸ αὐτὸ φρονῶ καὶ ἐγὼ διὰ τὰς τιμωρίας πρὸς ἡμᾶς, τοῦ νῦν ἐπισκόπου Φλωρίνης, καίτοι οὗτος δὲν κατεδικάσθη ἀπὸ Ὀρθόδοξον Σύνοδον ὡς αἱρετικός, ὅμως ἀπεδέχθη τὰς αἱρετικᾶς ἀποφάσεις τῆς ψευδοσυνόδου τῆς Κρήτης, ἀναγνώρισε τοὺς Ἀναθεματισμένους Σχισματικούς τῆς Οὐκρανίας καὶ τέλος ἐξακολουθεῖ νὰ μνημονεύει τὸν μεγαλύτερον αἱρεσιάρχην τῶν αἰώνων, Βαρθολομαῖον Κωνσταντινουπόλεως κατὰ τὴν ἱερότερην ὥρα τῆς Θείας Λειτουργίας ὡς «ὀρθοτομοῦντα τὸν λόγον τῆς Θείας Ἀληθείας». Διὰ τοὺς ἀνωτέρω λόγους δὲν δεχόμεθα καὶ τὰς ἐπιβληθείσας τιμωρίας εἰς ἡμᾶς ὑπ’ αὐτοῦ, διότι, ἂν ὀρθοτομοῦσε, τότε, κατὰ τὸν Ἱερὸ Κανόνα τῆς ΑΒ΄ Συνόδου τοῦ Μ. Φωτίου (861), θὰ μᾶς ἐπαινοῦσε καὶ δὲν θὰ μᾶς κατεδίκαζε, ὡς πράττει.
Καὶ ἂν μᾶς ἀντιπεῖτε ὅτι «εἶναι ἀτυχὲς τὸ παράδειγμα τοῦ Πάπα ποὺ ἐπικαλεστήκατε, διότι οὗτος εἶναι ἐκτὸς Ἐκκλησίας», θὰ σᾶς παραπέμψομε εἰς τὴν περίπτωσιν τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ ποὺ εἶχε διακόψει τὴν μνημόνευσιν τοῦ Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως Ἰωάννου Καλέκα, ὁ ὁποῖος ἦτο λατινόφρων, ὅπως καὶ ὁ νῦν Πατριάρχης Βαρθολομαῖος. Ὁ κακόδοξος Πατριάρχης ἀπηγόρευσε εἰς τὸν Ἅγιον τὴν τέλεσιν ἱεροπραξιῶν (ὅπως ἐσεῖς εἰς ἡμᾶς), ἀλλὰ ὁ Ἅγιος Γρηγόριος δὲν ἔκανε «ὑπακοὴ» καὶ συνέχισε νὰ λειτουργεῖ. Μήπως, σύμφωνα μὲ τὸ ἀντιεκκλησιαστικὸν σκεπτικόν σας, καὶ ὁ ἐν λόγῳ Ἅγιος ἦτο «ἀντάρτης», «σχισματικὸς» καὶ «ἐκτὸς Ἐκκλησίας»;
Καὶ ἐρωτῶ αὐτὸν νὰ μοῦ δηλώση ἐὰν αἱ πρὸς ἡμᾶς τιμωρίαι ἐδόθησαν κατὰ Κανονικὸν λόγον ἢ κατὰ αὐθαιρεσίαν δεσποτικήν. Καὶ πάλιν, ἐρωτῶμεν: Διατὶ ὁ μητροπολίτης Θεόκλητος δὲν ἔπραξε ὅ,τι ἔπραξε ὁ μακαριστὸς Λαγκαδὰ Ἰωάννης πού ἄφησε τὸν π. Φώτιο Βεζύνια μὲ τὸν μισθόν του νὰ λειτουργεῖ ἐλεύθερα, παρὰ τὴν διακοπὴν τῆς μνημονεύσεως τοῦ ὀνόματός του κατὰ τὰς ἱερᾶς ἀκολουθίας; Εἰς δὲ τὴν Μολδαβίαν, Ὀρθόδοξον χώραν ὅπως ἐμεῖς, ὄχι μόνον δὲν τιμωροῦνται οἱ «ἀποστατοῦντες» ἀρχιερεῖς καὶ ἱερεῖς, ἀλλὰ καλοῦνται καὶ εἰς ἐπίσημα δεῖπνα τοῦ Πατριαρχείου! Ἐπιπλέον δὲ μὲ τὴν χρησιμοποίησιν ἀτομικῶν λαβίδων κατὰ τὴν Θείαν Λειτουργίαν ὑπὸ τῶν μητροπόλεων τῶν Η.Π.Α. καὶ τοῦ Καναδᾶ, κατὰ προτροπὴν ἢ ἀνοχὴν τοῦ Βαρθολομαίου, ἐπιβαρύνονται καὶ ὅλοι οἱ ἀρχιερεῖς τῶν «Νέων χωρῶν», δηλαδὴ τῆς Βορείου Ἑλλάδος, ποὺ ἐπιμένουν νὰ μνημονεύουν αὐτὸν ὡς «ὀρθοτομοῦντα».
Ὡς πρὸς τὴν κατηγορία ὅτι ἰσχυριζόμεθα ὅτι ὁ μητροπολίτης καὶ οἱ ἀκολουθοῦντες αὐτὸν εἶναι «αἱρετικοί», ἀπαντοῦμεν: Ἴσως δὲν πρέπει νὰ τοὺς ὀνομάζουμε αἱρετικούς, ἐφ’ ὅσον ἀκόμη δὲν κατεδικάσθησαν, ὡς ἄτομα, ὑπὸ Συνόδου, ἀλλὰ αἱρετίζοντες καὶ ἐμπαίζοντες τὸν Θεόν. Αἱρετίζοντες διότι ἀναγνωρίζουν μίαν αἱρετικὴν «Σύνοδον» καὶ θεωροῦν «ὀρθόδοξον» τὸν μεγαλύτερον αἱρεσιάρχην τῆς Ὀρθοδοξίας! Καὶ ὡς ἐμπαίκτην τόν μητροπολίτην Θεόκλητο, διότι ἐμπαίζει τὸν Θεὸν ἀποτινόμενος πρὸς Αὐτὸν λέγοντας ὅτι ὁ Βαρθολομαῖος ὀρθοτομεῖ, δῆθεν, τὸν λόγον τῆς Ἀληθείας.
Ὅτι δὲν προέβη εἰς τὸν ἐπιβεβλημένον οἰκονομικὸν ἔλεγχον τῆς Μονῆς καὶ πάλιν ψεύδεται, διότι κατ’ ἔτος καταθέτομεν ἀπολογισμὸν τῆς Ἱερᾶς Μονῆς εἰς τὴν Μητρόπολιν πρὸς ἔλεγχο. Διατὶ λοιπὸν ψεύδεται ὅτι δὲν προέβη εἰς ἔλεγχον;
Εἰς τὴν κατηγορίαν ὅτι τὰ οἰκονομικά της Μονῆς τὰ ὑπογράφει «μὲ κλειστὰ τὰ μάτια», οὐδεὶς ἐξ ἠμῶν τοῦ τὸ ἐπέβαλε, καὶ ἐὰν εἴχαμε ἀτασθαλίες θὰ ἦταν ὑποχρεωμένος νὰ μᾶς ἐγκαλέσει εἰς κατάχρησιν, διότι οὐδεὶς τὸν ἀνάγκασε νὰ ἔχει κλειστὰ τὰ μάτια.
Ὡς πρὸ τὰ ἀναγραφόμενα τοῦ πανοσιολογιοτάτου ὅτι βρῆκα «ὄρθια» τὴν Μονὴν καὶ πάλι ψεύδεται ἀσυστόλως, διότι γνωρίζει πολὺ καλὰ τί βρῆκα ὅταν ἦρθα, ἀπὸ κτίρια καὶ ἀπὸ οἰκοσυσκευὲς, καὶ τί θὰ ἀφήσω ὅταν φύγω. Ὄχι βέβαια πολυτελέστατα μέγαρα ὅπως ἐσεῖς, ἀλλὰ ἕνα ταπεινὸ μοναστήρι ὅπου θὰ δοξάζεται ὁ Τριαδικὸς Θεὸς καὶ θὰ ἀναπαύεται ὁ Ὀρθόδοξος λαὸς παρὰ τὶς ἀστυνομικὲς διώξεις ἐναντίον μας.
Διά τὴν κατηγορίαν ὅτι ὁ π. Νικηφόρος κατηγορήθηκε ὑφ’ ἡμῶν ὅτι προσεκύνησε τὴν λέσχην Μπίλντερμπεργκ, τὸν ἐρωτῶμεν: Ποίος εξ ἠμῶν τῶν διαβιούντων ἐν τὴ Ἱερὰ Μονὴ διατύπωσε τοιαύτην κατηγορίαν; Πού καὶ πότε; Διότι δὲν ἐνθυμούμεθα τοιαύτην κατηγορία νὰ ἐξεφράσθη ἐξ ἡμῶν.
Ἀκόμη, πανοσιολογιότατε, ἀναρωτηθήκατε: «Ποὺ εἶναι ἡ ἁρπαγὴ τῆς Ἱ. Μονῆς»; Ναί, δὲν τὴν διαπράξατε ἀκόμη, ἀλλὰ ἀπειλήσατε νὰ τὴν διαπράξετε! Ὡς πρὸς δὲ τὸ «ποτέ δὲν εἴπαμε νὰ φύγει ὁ π. Μάξιμος»: Μήπως ἐλησμόνησε ὁ ἅγιος πρωτοσύγκελος ὅτι πρὸ ἐτῶν εἰς τὸ γραφεῖον τῆς Μονῆς ὁ ἐπίσκοπος καὶ ὁ πρωτοσύγκελος μοῦ εἶπαν: «Ἀφοῦ δὲν συμφωνεῖς μαζί μας γιατί δὲν φεύγεις;»! Ἀλλὰ καὶ αὐτὸς ὁ ἴδιος ὁ πρωτοσύγκελος, πρὸ τριῶν ἐτῶν, τὴν παραμονήν τῆς ἑορτῆς τῆς Ἁγίας Παρασκευῆς, (παρὰ τὴν ἀπαγόρευσην τοῦ ἐπισκόπου νὰ μὴν ἐπισκεφτοῦν τὴν Μονὴν), εἰς τὴν ἐξώθυραν τῆς Μονῆς, συνοδευόμενος ἀπὸ κουστωδίαν ἀστυνομικῶν καὶ δημοσιογράφων, μοῦ εἶπε: «Γιατὶ δὲν φεύγετε;». Τοῦτα τὰ ἀναιδῆ λόγια κατεγράφησαν σὲ σχετικὸ βίντεο πού ἐκυκλοφόρησεν παντοῦ. Ἂς ξύσει λίγο τὸ κεφάλι του ὁ πρωτοσύγκελος μήπως τὰ θυμηθεῖ. Εἴθισται, τοὶς ἀνωνυμογράφοις, νὰ ψεύδονται ἀσυστόλως.
Ὡς πρὸς τὸ «ἁπλὸ καὶ λογικὸ» ποὺ ἰσχυρίζεται ὁ πανοσιολογιότατος, δηλαδή, κατὰ τὴν ἐπιθυμίαν των νὰ εἰσέλθουν κατὰ τὴν ἐντολὴν τοῦ ἐπισκόπου καὶ νὰ λειτουργήσουν εἰς τὴν Ἱ. Μονὴν διὰ κληρικῶν πού θὰ ὅριζε ἡ μητρόπολη, ἐρωτῶμεν: Μήπως καὶ ἡ ἐντολὴ τοῦ ἐπισκόπου, πρὸ δύο ἐτῶν, τὴν Κυριακήν τῶν Βαΐων εἰς τὸν Ἱ. Ναὸν τῆς Ἀναρράχης («Μὴν πηγαίνετε σ’ αὐτούς, στὴν Ἁγία Παρασκευή!») ἦτο καὶ ἐκεῖνο «ἁπλὸν καὶ λογικόν»; Τότε μᾶς μπαίνει ὁ λογισμός: Μήπως χάθηκε ἀπὸ μερικοὺς ἡ κοινή λογική;
Ἀλήθεια, ποίαν ποιμαντικὴν ἀνάγκην θὰ ἐκαλύπτατε λειτουργώντας εἰς τὴν Μονὴν τῆς Ἁγίας Παρασκευῆς; Θὰ ἐρχόμουν στόν Ναό νὰ λειτουργηθῶ ἐγώ; Ὄχι. Θὰ ἤρχοντο οἱ κάτοικοι τοῦ Μηλοχωρίου; Οὔτε. Ἔχουν παπὰ νὰ τοὺς λειτουργήσει. Θὰ ἔρχονταν μήπως οἱ πιστοὶ πού ἐκκλησιάζοντο τόσον καιρὸ εἰς ἡμᾶς; Ὄχι, φυσικά. Οἱ ἄνθρωποι αὐτοὶ ἀγωνιοῦν καὶ διαμαρτύρονται κατὰ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καὶ τῶν Οἰκουμενιστῶν, μὲ τοὺς ὁποίους ὑμεῖς ἔχετε ἄριστες σχέσεις! Κατὰ συνέπειαν, θὰ λειτουργούσατε μόνοι σας. Ἄρα ὁ σκοπὸς σας ἦτο πονηρός.
Ἐπίσης, ὡς πρὸς τὴν κατηγορίαν ὅτι ἐλειτούργησε εἰς τὴν Ἱ. Μονὴν «καθηρημένος» ἱερεύς, εἶναι ψευδής, διότι ἐν τοιαύτῃ περιπτώσῃ καὶ ὁ Χριστὸς ἦτο «καθηρημένος», γιατί κατεδικάσθη ἀπὸ Κανονικοὺς Ἀρχιερεῖς! Τὸ ἴδιο καὶ οἱ ἅγιοι, ὡς ὁ Μέγας Ἀθανάσιος, ὁ Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, ὁ Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς, ὁ Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής, καὶ τόσοι ἄλλοι ποὺ κατεδικάσθησαν, ὄχι ἀπὸ ἕναν ἀρχιερέα, ἀλλὰ ἀπὸ Συνοδικὰ δικαστήρια! Καὶ ἐρωτοῦμε: Ὅλοι αὐτοὶ οἱ Ἅγιοι εἶναι «καθηρημένοι» καὶ εὑρίσκονται εἰς τὴν κόλασιν; Ἐὰν μᾶς πείσει ὁ πανοσιολογιότατος ὅτι ὅλοι αὐτοὶ εἶναι εἰς τὴν κόλασιν, ἐπειδὴ κατεδικάσθησαν ἀπὸ παρανόμους Συνόδους, θὰ ζητήσω συγγνώμη δημοσίως! Ἐὰν ὅμως δὲν εἶναι εἰς τὴν κόλασιν, ἀλλὰ εἶναι ΑΓΙΟΙ, ὅπως καὶ εἶναι, θὰ εὐγνωμονοῦμε τὸν δεσπότη αἰωνίως ἐὰν προχωρήσει καὶ εἰς τὴν δικήν μας καθαίρεσιν, διότι, κατ’ αὐτὸν τὸν τρόπον, θὰ μᾶς ἀνοίξει τὴν πόρτα τοῦ Παραδείσου.
Ἑπομένως, καὶ ὁ π. Εὐθύμιος Τρικαμηνᾶς, εἰς τὸν ὁποῖον ἀναφερθήκατε, δὲν θεωρεῖται καθηρημένος, ὅσοι δεσποτάδες κι ἂν τὸν «καθήρεσαν», γιατί προέβησαν εἰς τὴν πράξιν των αὐτὴ ἀπὸ μίσος καὶ ἐμπάθειαν.
Καὶ ἐν τέλει, πῶς τολμοῦν νὰ κατηγοροῦν ἡμᾶς ὅτι συλλειτουργήσαμε μὲ «καθηρημένον» κληρικόν, ὅταν οἱ ἴδιοι ἀνεγνώρισαν, ἐμνημόνευσαν καὶ συλλειτούργησαν μὲ τοὺς καθηρημένους, ἀχειροτονήτους καὶ ἀναθεματισμένους ψευτοκληρικοὺς τῆς Οὐκρανίας;
Ἡμεῖς, πανοσιολογιότατε, τιμοῦμε τοὺς Ἁγίους μὲ θυσίες, κι ἐσείς τοὺς ἀτιμάζετε μὲ αὐθαιρεσίες!
Ὡς πρὸς τὴν μέριμνα τοῦ ἐπισκόπου νὰ λειτουργηθοῦν οἱ ἐνορίες οἱ ὁποῖες στεροῦνται ἱερέως ἂς παραμείνει εἰς αὐτᾶς καὶ ὄχι νὰ στραφεῖ εἰς τὴν Ἱ. Μονήν.
Ὡς πρὸς τό ὅτι ἂν κενωθεῖ ἡ Μονή ἔχει τὸ δικαίωμα ὁ ἐπίσκοπος νὰ ἐπανδρώσει ταύτην, οὐδεὶς ἀντιλέγει! Ἄλλωστε καὶ εἰς τὸν κανονισμὸν τῆς Μονῆς ἀναφέρεται τοῦτο. Ἐφόσον ὅμως ἐπιζοῦν μοναχοὶ, οὐδένα δικαίωμα ἔχει οὐδεὶς νὰ ἐπιβάλει (νὰ φέρει) μοναχοὺς διὰ τῆς βίας!
Ἐπίσης, «ἀλεξιπτωτισταὶ» ἱερεῖς δὲν εἶναι ἐκεῖνοι ποὺ καλοῦνται ὑπὸ τῆς Μονῆς νὰ λειτουργήσουν εἰς αὐτὴν, ἀλλὰ ἐκεῖνοι ποὺ διὰ τῆς βίας θέλουν νὰ εἰσέλθουν εἰς τὴν Μονὴν προφασιζόμενοι ἀνύπαρκτον ἀγάπην.
Εὐχαριστοῦμε καὶ πάλιν γιὰ τὴν τόσο μεγάλη «ἀγάπη» σας νὰ μᾶς ἐπιτρέπετε νὰ μένομε στὰ «σπίτια» μας (δηλαδή εἰς τὴν Μονήν), γιὰ τὰ ὁποία ἐκοπιάσαμε καὶ κοπιάζομεν, καὶ εἰς οὐδένα θὰ ἐπιτρέψουμε νά εἰσέλθει διὰ τῆς βίας καὶ νὰ λειτουργήσει εἰς αὐτήν. Μὴν ξεχνᾶτε ὅτι οἱ Ἐκκλησίες καὶ τὰ μοναστήρια ἀνήκουν εἰς τὸν εὐσεβὴν λαόν, διὰ τοῦτο καὶ τὰ ὑπερασπίζεται ἄχρι θανάτου.
Ὡς πρὸς τὰ «φέιγ βολάν», νὰ μᾶς ἀποδείξετε ὅτι ἐμεῖς τὰ ἐκτυπώσαμε καὶ ὅτι τὰ σκορπίσαμε. Εἶναι δικαίωμα καὶ καθῆκον τοῦ πιστοῦ λαοῦ νὰ ὑπερασπίζεται, μὲ οἱονδήποτε τρόπον θεωρεῖ θεμιτόν, τὴν Ἁγίαν Πίστην του.
Ὡς πρὸς ἐμέ, δὲν ἐσυνήθισα νὰ γράφω ἀνωνύμως, ὡς ἐσεῖς πανοσιολογιότατε, ἀλλ’ ὅ,τι γράφω τὸ γράφω ἐπωνύμως.
Ἱερὰ Μονὴ Ἁγίας Παρασκευῆς Μηλοχωρίου Ἐορδαίας,
28/3/2021
Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ
Ἀρχιμ. Μάξιμος Καραβᾶς
Υ.Γ. Μήπως ὁ Πανοσιολογιότατος, ὁ σύγγραφεύς τοῦ ἀνωνύμου ἐγγράφου: «ΟΙ ΚΤΙΤΟΡΕΣ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΑΓΙΑΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ Μ(Υ)ΗΛΟΧΩΡΙΟΥ» μπορεῖ νὰ μᾶς πληροφορήσει ἐὰν εἶναι ὀρθὸν ἢ συκοφαντικὸν αὐτὸ ποὺ ἠκούσαμε, ὅτι κάποιος ἐκ τῶν ὑψηλὰ ἱσταμένων τῆς Μητροπόλεως Φλωρίνης, πανοσιολογιότατος, ἐξισώνει τὸ Πανάγιον Σῶμα καὶ τὸ Πανάγιον Αἵμα τοῦ Κυρίου μας, δηλαδὴ τὴν Θείαν Κοινωνίαν, μὲ τὴν Ὄστια τοῦ Πάπα; Ἐγνώριζα μὲν ὅτι ἐκήρυττε ὅτι καὶ τὰ «μυστήρια» τῶν Παπικῶν ἔχουν Θείαν Χάριν, θὰ ἐθεωροῦσα ὅμως μεγάλην χαρὰ νὰ μᾶς πληροφορήσει ὅτι ταῦτα εἶναι συκοφαντίες.