«To πρόβλημα στη διανόηση του Νίκου Καζαντζάκη»

 

«To πρόβλημα στη διανόηση του Νίκου Καζαντζάκη»

 

Ήταν 26 Οκτωβρίου του 1957, όταν τελείωσε η επίγεια διαδρομή του Νίκου Καζαντζάκη, ως γήϊνη πραγματικότητα – παρουσία.

Άφησε στο συγγραφικό έργο του, το ανώτερο προσωπικό του επίπεδο εσωτερικής δραματικής διαπάλης στην αντίθεσή του, ως πνευματικός πυρήνας, με την αλήθεια του Ευαγγελίου.

Ίσως αυτό το βίωμά του να είχε τις ρίζες του (πηγές) στις εσωτερικές σχέσεις της οικογένειάς του.

Είναι φανερή στα έργα του και η επιρροή του από τον Φρόϋντ, ο οποίος πίστευε, ως προσδιοριστικές αιτίες των κοινωνικών φαινομένων, (θεσμοί, θρησκεία κ.λ.π.) το σεξουαλικό ένστικτο.

Η τεράστια πρόοδος των φυσικών επιστημών (19^ος αιώνας) και οι εφαρμογές του στον κοινωνικό βίο, δημιούργησαν αλληλοσυγκρουόμενα φιλοσοφικά ρεύματα, των οποίων ο θόρυβος, ο βόμβος και μυκηθμός ακούγονται μέχρι σήμερα, επηρρεάζοντα χιλιάδες ανθρώπων.

Η Ελλάδα είναι η «Αγιά Σοφιά» της οικουμένης

 

 

Η Ελλάδα είναι η «Αγιά Σοφιά» της οικουμένης

 Δημήτρης Νατσιός, δάσκαλος-Κιλκίς

«Θρήνος κλαυθμός και οδυρμός και στεναγμός και λύπη,

Θλίψις απαραμύθητος έπεσεν τοις Ρωμαίοις.

Εχάσασιν το σπίτιν τους, την Πόλιν την αγία,

το θάρρος και το καύχημα και την απαντοχήν τους».

    Έχουμε πλούσια και ωραία ιστορία. Είναι παιδαγωγός τα παθήματα του λαού μας. Και τα μεγαλεία και οι αθλιότητες. Το ιστορικό υφαντό μας έχει και τα τσαλακώματα και τους λεκέδες του «έως αν η αυτή φύσις ανθρώπων ει», γιατί δεν αλλάζει η φύση των ανθρώπων κατά τον Θουκυδίδη. Μία περίοδος που ενδιαφέρει την τωρινή εποχή είναι η άλωση της Πόλης. Γιατί φτάσαμε σ’ αυτήν; Γιατί δεν απετράπη; Ποιοι παράγοντες συνετέλεσαν ώστε να απλωθεί πάνω από το Γένος η φρικτή Τουρκοκρατία; Υπάρχουν ομοιότητες με το σήμερα; Απαριθμώ:

   Πρώτον: Η φυγή των γραμματισμένων, των λογίων στην Δύση. Ο πρώτος πατριάρχης μετά την άλωση, Γεννάδιος Σχολάριος, θα γράψει: «Κινδυνεύομεν μη μόνον σοφίας στερηθήναι και μαθημάτων, αλλά και την φωνήν αυτήν», δηλαδή την γλώσσα. « Εις τέτοιαν κακήν τύχην κατάντησε το πάλαι μακαριστόν γένος των Γραικών ότι μόλις ευρίσκεται τώρα διδάσκαλος οπού νάναι ικανός να διδάσκει τους νέους» γράφει περί το 1500 ο Νικόλαος Σοφιανός. Μήπως και στα χρόνια μας δεν έχουμε εκπατρισμό της λόγιας νεολαίας μας, μια απροκάλυπτη «λεηλασία εγκεφάλων» από την Δύση;

Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας ΚΑΙ Η αποδοχή της παιδεραστίας!

    Κατά τον ΠΟΥ, τα παιδιά 4-6 ετών πρέπει «να κάνουν ερωτήσεις για τη σεξουαλικότητα και να εξερευνούν τις ταυτότητες φύλου» δηλ. μαθήματα σεξουαλικής αγωγής και στο νηπιαγωγείο!!!

   

ΠΟΥ: Συνιστά «θεωρία του γένους» και αυνανισμό σε παιδιά 4-6 ετών!

 Αρνητικές αντιδράσεις προκαλεί η επανεστίαση του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας στις συστάσεις «σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης» παιδιών μέχρι και τεσσάρων ετών στα σχολεία.

    Όπως αναφέρει η  Daily Mail, ο ΠΟΥ συνιστά τα παιδιά τουλάχιστον από τα τέσσερα χρόνια να ενθαρρύνονται να «κάνουν ερωτήσεις σχετικά με τη σεξουαλικότητα» και «να εξερευνούν τις ταυτότητες φύλου» .

    Η 68 σελίδων έκθεση, που δημοσιεύτηκε με τον τίτλο Πρότυπα για τη σεξουαλική εκπαίδευση στην Ευρώπη , ζητά επίσης να δίνονται πληροφορίες στα νήπια σχετικά με «την ικανοποίηση και την ευχαρίστηση να αγγίζει κανείς το σώμα του, τον αυνανισμό στη βρεφική ηλικία».

     Το έγγραφο «εκπαιδευτικής» πολιτικής λέει ότι τα παιδιά, μεταξύ τεσσάρων και έξι ετών, πρέπει να «μιλούν για σεξουαλικά θέματα» και «να εδραιώνουν την ταυτότητα φύλου τους».

Νικόλαος Σακαλάκης, Κάθε διαχωρισμός της κάθετης από την οριζόντια διάσταση της ζωής, στερείται λογικής, είναι αίρεση.

 

«Kαι εποίησεν το ευθές ενώπιον Κυρίου… Και εποίησε το πονηρόν εναντίον Κυρίου»

(Π. Διαθήκη – ΒΑΣΙΛΕΙΩΝ Γ – Δ)

 

Οι αξιολογικές αυτές θεολογικές και πολιτικές κρίσεις, αφορούν τους βασιλείς του Ισραήλ και του Ιούδα, για την πολιτική τους και το ήθος τους. «Εις την ζωήν κάθε βασιλιά – είτε του βασιλείου του Ιούδα είτε του βασιλείου του Ισραήλ – ο συγγραφεύς σημειώνει πάντοτε πως ο Θεός επεμβαίνει, κυρίως δια των αφωσιωμένων προφητών του», γράφει ο Ν.Π. Βασιλειάδης στην Εισαγωγή (Σελ. 14) του 6^ου Τόμου – Βασιλειών Γ – Δ, Εκδόσεις «Ο Σωτήρ».

Αυτές οι κρίσεις του Θεοπνεύστου κειμένου διατηρούν στο ακέραιο την επικαιρότητά τους και τη σημασία τους μέχρι και σήμερα, διότι αφορούν τους πολιτικούς και το κράτος, ως υπέρτατο (κοσμικά) και συγκεντρωτικό θεσμό κοινωνικού ελέγχου, δια μέσου του κοινωνικού συστήματος, τον βαθύτερο λόγο του οποίου αγνοούν, δυστυχώς, οι περισσότεροι των Ελλήνων. Η άγνοια των Ορθοδόξων Ελλήνων αντανακλάται και στην πρόσφατη εκλογική αναμέτρηση (2023), όπου έδωσαν πολιτική και ηθική εμπιστοσύνη σε κόμματα με υλιστικό υπόβαθρο∙ δείγμα και αυτό της αστικής παρακμής του ποιμνίου, «αστοχριστιανών» στην ιδεολογία, κατά τον ευφυή χαρακτηρισμό του Νίκου Ψαρουδάκη.

«Χωρὶς Πατέρες ὅλα ἐπιτρέπονται»!

 

Ἡ μεταπατερικότητα, εἶναι στὴν οὐσία της ἀντιπατερικότητα, διότι ἡ προτεσταντίζουσα αὐτὴ κίνηση ἀποδυναμώνει τὴν πατερικὴ μας παράδοση χωρὶς τὴν ὁποία ἡ Ὀρθοδοξία παραμένει ἀθωράκιστη

Τοῦ πατρὸς Γεωργίου Μεταλληνοῦ

Εἶναι, λοιπόν, φανερό, ὅτι ὁ Οἰκουμενισμὸς ἀποδείχθηκε πλέον ὡς ἐκκλησιολογικὴ αἵρεση, ὡς ἕνας «δαιμονικὸς συγκρητισμός», ποὺ ἐπιδιώκει μία ὁμοσπονδιακὴ ἑνότητα τῆς Ὀρθοδοξίας μὲ τὴν δυτικὴ αἱρετικὴ πανσπερμία. Ἔτσι ὅμως, ἡ Ὀρθοδοξία δὲν ἐπηρεάζει σωτηριολογικὰ τὸν μὴ ὀρθόδοξο κόσμο, διότι ἔχει ἐγκλωβισθεῖ αὐτή, στὰ πρόσωπα τῶν κατὰ τόπους Ἡγεσιῶν της, στὶς παγίδες τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ποὺ κατεργάζονται τὴν φθορὰ καὶ τὴν ἀλλοτρίωσή της.

Ἀντὶ λοιπόν, ἡ ἐκκλησιαστικὴ Ἡγεσία μας, νὰ ἀκολουθεῖ τὸ παράδειγμα τῶν Ἁγίων μας Πατέρων στὴν διαφύλαξη τῆς Ὀρθοδοξίας, ὡς τῆς μόνης δυνατότητος σωτηρίας ἀνθρώπου καὶ κοινωνίας, πράττει ἀκριβῶς τὸ ἀντίθετο: συμφύροντας τὴν Ὀρθοδοξία μὲ τὴν αἵρεση, στὰ ὅρια τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, καὶ οὐσιαστικὰ καταξιώνοντας τὴν αἱρετικὴ πλάνη, ἐπιφέρει τὴν ἄμβλυνση τῶν κριτηρίων τοῦ ὀρθοδόξου πληρώματος καὶ στερεῖ καὶ αὐτὸ καὶ τὸν κόσμο ἀπὸ τὴν δυνατότητα σωτηρίας.

Ἐπικίνδυνος ἐμμονὴ Ἐπιστασίας καὶ Ἱ.Κοινότητος γιὰ ἔξοδο Ἐφεστίου Εἰκόνος «Ἄξιόν Ἐστιν» ἐν ὄψει ἐκλογῶν.

 

http://ethnegersis.blogspot.com/2023/04/blog-post_913.html

ΑΓΙΟΡΕΙΤΕΣ ΚΕΛΛΙΩΤΕΣ ΠΑΤΕΡΕΣ : Ἐπικίνδυνος ἐμμονὴ Ἐπιστασίας καὶ Ἱ.Κοινότητος γιὰ ἔξοδο Ἐφεστίου Εἰκόνος «Ἄξιόν Ἐστιν» ἐν ὄψει ἐκλογῶν.

Ἐν Ἁγίῳ Ὄρει τῇ 14//27.4.2023.

Ἑβδομάδα τῶν Μυροφόρων.

Ἐπικίνδυνος ἐμμονὴ  Ἐπιστασίας καὶ  Ἱ.Κοινότητος

γιὰ ἔξοδο Ἐφεστίου Εἰκόνος   «Ἄξιόν Ἐστιν»

ἐν ὄψει ἐκλογῶν.

«Ἄριστη σοφία εἶναι

νὰ μὴν ἐνεργεῖ κανεὶς ἐσφαλμένα

στὴν  ( ἀ )κατάλληλη εὐκαιρία ποὺ παρουσιάζεται».

( Ἅγιος Κύριλλος Ἀλεξανδρείας )¹

Χριστὸς Ἀνέστῃ

Ἀληθῶς Ἀνέστῃ

Πρὸ ἡμερῶν, τὸ Σάββατο 9//22 Ἀπριλίου τρέχοντος ἔτους, ἀνακοινώθηκε ἡ διάλυση τῆς Βουλῆς, ἐνῶ ἡ βουλὴ ( ἡ θέληση ) τῆς Ἐπιστασίας καὶ τῆς Ἱερᾶς Κοινότητος ἐπιμένει σκανδαλωδῶς στὴν ἀπόφαση τῆς ἐξόδου τῆς Ἱερᾶς Εἰκόνος ἐκτὸς Ἁγίου Ὄρους- χωρὶς ἰδιαίτερα ἐπείγοντα ἀποχρῶντα λόγον- καί συγκεκριμένα  στὴν Ἀθήνα   ἀπὸ  3 – 15 Μαΐου   (νέο ἡμερολόγιο), σὲ  προεκλογική  περίοδο, γεγονός  ἀπαράδεκτο  ἕως  βλάσφημο… Νὰ ἐργαλειοποιεῖται κάθε τί  ἱερὸ καὶ  ὅσιο τοῦ  Ἁγίου Ὄρους καὶ ἐν γένει τῆς Ὀρθοδοξίας-Ρωμηοσύνης γιὰ κοσμικοὺς λόγους ….στήριξη  πολιτικοῦ συστήματος, πολιτικῶν κομμάτων διαφόρων χρωμάτων καὶ τοποθετήσεων….

 

ΑΓΑΠΩ ΤΟΝ ΠΟΝΕΜΕΝΟ ΑΝΘΡΩΠΟ (Γνωρίζουμε ότι υπάρχει εχθρός;)

ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΣΑΚΑΛΑΚΗΣ, Άνθρωποι... προσηλωμένοι στην παραδοσιακή ορθόδοξη ευσέβεια, σιωπούν!

«Ότι δει πάντας προσκαλείσθαι προς υπακοήν του Ευαγγελίου…»

(Μ. Βασίλειος – Ηθικά (όρος Ο΄) – P.G. 31, 825-828)

 

Η επίσημη «συνοδική» αλλοίωση του Εκκλησιολογικού – Δογματικού εδάφους της Ορθόδοξης Εκκλησίας από τους οικουμενιστές επισκόπους (Κρήτη 2016), έχει οδηγήσει το ποίμνιο σε περίοδο σύγχυσης, εντροπίας και χάους.

Ενώ οι αποφάσεις της Κρήτης έχουν αρχίσει, ήδη, να συγκεκριμενοποιούνται στη ζωή των Μητροπόλεων (Βλέπε εγκύκλιό τους περί «ΜΙΚΤΩΝ ΓΑΜΩΝ»), το μεγάλο τμήμα του πληρώματος, άνθρωποι αντίθετοι (θεωρητικά) με την αίρεση του οικουμενισμού, προσηλωμένοι στην παραδοσιακή ορθόδοξη ευσέβεια, σιωπούν!

Όταν τους ζητάς να απαντήσουν στην προκλήσεις των καιρών, ν’ ανιχνεύσουν δηλ. τον δεσμό μεταξύ οικουμενισμού και της διοικούσης εκκλησίας, δεσμό που χαλκεύθηκε στην Κρήτη, τότε οι «ευσεβείς» των Μητροπόλεων αποδεικνύονται «άνθρωποι για τον εαυτό τους» (Εριχ Φρόμ), που θέλουν να μην εφαρμόζουν τις διδασκαλίες των θεοφόρων Πατέρων προς υπακοήν του Ευαγγελίου.