ΛΟΓΟΣ ΠΡΟΦΗΤΙΚΟΣ ΠΡΟΣ ΕΥΣΕΒΕΙΣ ΠΟΙΜΕΝΕΣ
Θέμα: Η εσχάτη πάλη του ευσεβούς (χριστεπώνυμου) λαού μετά των ασεβών ποιμένων
«Ποιμένες πολλοί διέφθειραν τον αμπελώνα μου, εμόλυναν την μερίδα μου» (Ιερ. 12,10).
Αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί,
Σεβαστός ιεροκήρυκας από την Καστοριά παρατήρησε πως η εποχή μας, εποχή μεγάλης αποστασίας, χρειάζεται έναν Ηλία που θα κατεβάζει φωτιά από τον ουρανό για να κάψει ασεβείς κυβερνήτες, βασιλείς, αρχιερείς και λοιπούς ηγεμόνες, όλους εκείνους που υπέκυψαν στα θεομίσητα σαρκικά πάθη, που αν και κυβερνήτες (χριστεπώνυμων λαών) υποτάχθηκαν στα άλογα πάθη και στις επιθυμίες της ψυχής τους, δηλαδή την οργή και τον αιφνίδιο θυμό και τις άνομες σαρκικές επιθυμίες… Μόνον έτσι θα σταματήσει το μεγάλο κακό που συντελείται σήμερα στον (χριστιανικό) κόσμο, κατέληξε.
Όσο όμως θα ζητείται Ηλίας, εμείς οι αμαθείς, κυβερνώντες και κυβερνώμενοι, ας διδαχτούμε «τον φόβο του Θεού» και «την αγάπη» μέσα από προφητικούς λόγους του αγίου Μαξίμου του Γραικού [1] προς εκπλήρωση εκείνου του Κυριακού λόγου που βρίσκεται στην παραβολή του πλουσίου και του φτωχού Λαζάρου: «Είπε δε εις αυτόν ο Αβραάμ• εάν δεν ακούσουν τον Μωϋσέα και τους προφήτας, δεν θα πεισθούν και αν ακόμη αναστηθή κάποιος εκ νεκρών» (Λουκ. 16,31).
1. Ας προσέχουν καλά, όσοι θέλουν επί της γης, «χριστεπώνυμο λαό» να κυβερνούν
Λέγει ο άγιος Μάξιμος («Προς τους ευσεβείς ηγέτας»): «Ας ζητήσουμε συνετά και ας κατανοήσουμε ορθά ποια είναι η δύναμις του θείου λόγου, όπου λέγει: «ποιμένες πολλοί διέφθειραν τον αμπελώνα μου, εμόλυναν την μερίδα μου» (Ιερ. 12, 10). Αξίζει πολύ να μεριμνούν και να τηρούν αυτόν τον θείο λόγο όσοι θέλουν να κυβερνούν επί της γης θεάρεστα, βασιλείς και αρχιερείς. Διότι, εάν ο αμπελώνας και η κληρονομία του Κυρίου, ο χριστεπώνυμος λαός, πραγματικά έχει δοθεί στα χέρια τους, ποιμένες δε της ιεράς αυτής κληρονομίας του υψίστου Δεσπότου είναι οι βασιλείς και οι αρχιερείς και οι λοιποί ηγεμόνες, ας προσέχουν λοιπόν καλά πώς τον κυβερνούν και πώς διοικούν τα ζητήματά του, εάν δηλαδή σύμφωνα με τις εντολές του υψίστου Δεσπότου, «αυτοί γαρ αγρυπνούσιν υπέρ των ψυχών αυτών, ως λόγον αποδώσαντες» (Προβ. Εβρ. 13,17) γι’ αυτούς στον Ύψιστο, καθώς λέγει ο θείος Απόστολος».
2. Οι ποιμένες (βασιλείς και αρχιερείς) εγγυητές των του Θεού δικαιωμάτων
«Η ιερωσύνη και η βασιλεία είναι τα δύο μέγιστα αγαθά δωρημένα από την υψίστη θεία αγαθότητα: Η ιερωσύνη εξιλεώνει πάντοτε τον Δεσπότη των όλων για τις αμαρτίες μας με όσιες προσευχές και με έπαρση καθαρών χειρών, και Τον κάμνει ελεήμονα και ευδιάλλακτον προς εμάς• η βασιλεία προνοεί για τους υπηκόους με σοφές συμβουλές και διάφορες ρυθμίσεις και υπηρεσίες κυβερνητικές μαζί και πατρικές, και έτσι κρατύνει πάντοτε τα βασιλικά σκήπτρα στο μέλλον. Μεγάλα πράγματι αγαθά και τα δύο, όταν μεταξύ τους συμφωνούν ορθοδόξως και υπακούουν στον Ύψιστο, φυλάγοντας σταθερά τις σωτήριες εντολές Του και τα δικαιώματα και ρυθμίζοντας βάσει αυτών πατρικά και εξουσιαστικά τα πράγματα των υπηκόων. «Μωϋσής και Ααρών εν τοις ιερεύσιν αυτού, και Σαμουήλ εν τοις επικαλουμένοις το όνομα αυτού (λέγει ο θείος ψαλμωδός), επεκαλούντο τον Κύριον, και αυτός εισήκουεν αυτών». Γιατί; «ότι εφύλασσον τα μαρτύρια αυτού και τα προστάγματα αυτού, α έδωκεν αυτοίς» (Ψαλμ. 98, 6-7)».
3. Η περιφρόνηση και παρακοή των ευαγγελικών εντολών του Θεού από του Χριστού αρχιερείς.
Αποσπάσματα από τον λόγο του αγίου Μαξίμου του Γραικού: «Λόγος έτερος προς τους ευσεβείς ηγέτας… και αναφορά στη συντέλεια του αιώνος τούτου» (Ερμηνεία στην παραβολή της συκής)
Διαβάζουμε: «Τους παρουσιάζει τον καιρό της συντελείας του αιώνος και της Παρουσίας του με παραβολή και παραστάσεις, λέγοντας: «από δε της συκής μάθετε την παραβολήν» (Ματθ. 24, 32-33), την οποίαν εγώ τώρα σας ομιλώ εν αινίγματι. «Όταν ήδη ο κλάδος αυτής, είπε, γένηται απαλός και τα φύλλα εκφυή, γινώσκετε ότι εγγύς το θέρος• ούτω και υμείς όταν ίδητε ταύτα πάντα, γινώσκετε ότι εγγύς εστιν επί θύραις» η συντέλεια του αιώνος.
Συκή ο Κύριος λέγει, όπως εγώ νομίζω, όχι το δέντρο τούτο το αισθητό και καρποφόρο… Αλλά συκή εννοεί την μυστικώς ανά την οικουμένη εκτεταμένη αγία, καθολική και αποστολική Εκκλησία του• κλάδο δε καρποφόρο το διδασκαλικό λόγο, τουτέστιν το ευαγγελικό κήρυγμα.
Όταν με αυτό φωτίζονται και διδάσκονται οι απανταχού ευσεβείς από τους προϊσταμένους της Εκκλησίας του Χριστού αρχιερείς, τότε παρουσιάζεται καρποφόρος στον ουράνιο Φυτουργό της η νοερά αυτή συκή, και γι’ αυτό λαμβάνει άνωθεν την πνευματική ευλογία και προκόπτει πάντοτε προς το καλύτερο.
Εάν όμως ο κλάδος της γίνει απαλός - αν δηλαδή δεν έχει στερεό τον διδασκαλικό λόγο και ευθαρσή και απροσωπόληπτο, κατά τον αποστολικό θείο λόγο που λέγει: «έλεγξον, επιτίμησον, παρακάλεσον, επίστηθι ευκαίρως ακαίρως, έργον ποίησον ευαγγελιστού» (Β΄ Τιμ. 4,2), και δια τούτο φύλλα μόνον ο κλάδος της εκφύει, τουτέστιν ακαρπία αγαθών έργων, και καλύτερα να ειπούμε περιφρόνησι και παρακοή των ευαγγελικών εντολών του Θεού, λόγω της πολλής αμέλειας των ποιμένων - δεν λαμβάνει άνωθεν την πνευματική ευλογία, αλλά θα ακούση «έκκοψον αυτήν, ινατί και την γην καταργεί» (Λουκ. 13,7) και «μηκέτι εκ σου καρπός γένηται εις τον αιώνα» (Ματθ. 21,19).»!
(Οι παρακάτω διαπιστώσεις του αγίου Μαξίμου -που γεννήθηκε στην Άρτα στα 1470 μ.Χ. περίπου -συγκλονίζουν): «Και πότε άλλοτε περισσότερο θα γίνη απαλός ο κλάδος αυτής της μυστικής και θείας συκής και θα εκβάλη φύλλα, παρά τώρα που δεν υπάρχει κανείς
που να διδάσκη με επιμέλεια,
ούτε να τιμωρεί τις αταξίες,
ούτε κανείς να παρηγορή τους ολιγοψύχους,
ούτε κανείς να βοηθή και να φροντίζη για τους αδυνάτους,
ούτε κανείς να ελέγχη τους εναντιούμενους προς τον λόγον της ευσεβείας,
ούτε κανείς να επιτιμά τους αναισχύντους,
ούτε κανείς να επιστρέφη τους πεπλανημένους από την αλήθεια και την έντιμη χριστιανική ζωή,
ούτε κανείς που για τέλεια ταπεινοφροσύνη να αποφεύγη τα ιερατικά αξιώματα, ούτε από θείο ζήλο να ζητά, ώστε τους ανθρώπους που ανομούν και ατακτούν να διορθώνη.
Αλλά αντίθετα μάλιστα θα εύρης τώρα το τολμηρό: όλοι είναι έτοιμοι να τα αγοράσουν με μεγάλα δώρα (ενν. τα ιερατικά αξιώματα), ώστε να ζουν πάντοτε με αργία και δόξα και κάθε ανάπαυσι.»
4. Ω τιμιώτατοι ποιμένες! Προσέξτε καλά τον μακάριο Παύλο, ο οποίος ρητώς λέγει για σας τους ποιμένες και για την απολογία, την οποία οφείλετε να δώσετε ενώπιον του αδεκάστου Κριτού
Ο άγιος Μάξιμος, που κοιμήθηκε εν Κυρίω το σωτήριο έτος 1556 στην Μόσχα συνεχίζει την ερμηνεία στην παραβολή της συκής…
«Μου φαίνεται πως τώρα είναι ο καιρός να ειπώ τον λεχθέντα θείο λόγο: «πάντες εξέκλιναν» τουτέστιν από τον σωτήριο δρόμο των ευαγγελικών εντολών και αποστολικών και πατερικών παραδόσεων• «άμα ηχρειώθησαν» (Ψαλμ. 52,4), που σημαίνει στη βιοτή, το λόγο και το έργο• και ό,τι αυτά ακολουθεί το παρατρέχω με σιωπή, επειδή λυπούμε αυτούς που δυσφορούν για τον λόγο, την παρρησία και τον ζήλο για την αλήθεια.
Ω, πώς αξίως να θρηνήση κανείς το σκότος στο οποίο κατάντησε τώρα η γενεά μας! «Κύκλω οι ασεβείς περιπατούσιν» ως σκύμνοι ωρυόμενοι, για να πλανήσουν με κάθε τρόπο και να αρπάξουν από τον Θεόν τους ευσεβείς και να τους προσφέρουν στον πατέρα τους τον Διάβολο, προσφιλέστατο σ’ αυτόν δώρο.
Οι δε δικοί μας ποιμένες έγιναν αναισθητότεροι των λίθων νομίζοντας ότι τους είναι αρκετό τότε προς απολογία το να μπορέσουν να σώσουν τον εαυτό τους, ενώ θεληματικώς περιφρονούν και δεν κατανοούν την θεία φωνή, που λέγει: «εγώ ειμι ο ποιμήν ο καλός• ο ποιμήν ο καλός την ψυχήν αυτού τίθησιν υπέρ των προβάτων, ο δε μισθωτός και ουκ ων ποιμήν θεωρεί τον λύκον ερχόμενον και αφίησι τα πρόβατα και φεύγει, ότι μισθωτός εστι και ου μέλλει αυτώ περί των προβάτων• και ο λύκος αρπάζει τα πρόβατα και σκορπίζει αυτά» (Προβ. Ιωάν. 10, 11-13), των οποίων το αίμα, είπε, θα εκζητήση από τα χέρια των ποιμένων (ενν. θρησκευτικών)».
Και καταλήγει ως εξής: «Φοβερή εναντίον σας αυτή η απειλή και παντός τρόμου πλήρης, ω τιμιώτατοι ποιμένες! Ακούσατε και τον μακάριο Παύλο τον απόστολο, ο οποίος ρητώς λέγει περί υμών και περί της απολογίας, την οποίαν οφείλετε να δώσετε ενώπιον του αδεκάστου Κριτού: «αδελφοί, είπε, πείθεσθε τοις ηγουμένοις υμών», -και ακούσατε για ποιο λόγο,- «αυτοί γαρ αγρυπνούσιν, είπε, υπέρ των ψυχών υμών, ως λόγον αποδώσοντες» περί υμών (Εβρ. 13,17)».
Επίλογος
«Όταν δε είδαν οι μαθηταί το καταπληκτικόν αυτό γεγονός, εθαύμασαν και είπαν• “πως εις την στιγμήν εξηράνθηκε η συκιά;”. Απεκρίθη δε ο Ιησούς και τους είπε• “σας διαβεβαιώνω, ότι εάν έχετε ακλόνητον πίστιν και δεν αμφιβάλλετε εις την δύναμιν του Θεού, όχι μόνο το θαύμα της συκιάς θα κάμετε, αλλά και αν πήτε στο όρος τούτο• Σήκω και πέσε εις την θάλασσαν, θα γίνη. Και όλα όσα θα ζητήσετε εις την προσευχήν σας με πίστιν θα τα λάβετε”.» (Ματθ. 21,20- 22)
Ω Έλληνες, χριστεπώνυμε λαέ,
Ω Ελλάς, θεοφρούρητο κράτος,
Ω πως αξίως να θρηνήση κανείς το ΟΜΟΦΥΛΛΟΦΙΛΙΚΟ σκότος στο οποίο κατάντησε τώρα η νέα γενεά (των πολιτικών και αρχιερέων) μας! «Κύκλω οι ασεβείς περιπατούσιν» ως σκύμνοι (μικρά λιοντάρια) ωρυόμενοι, για να πλανήσουν με κάθε τρόπο και να αρπάξουν από τον Θεόν τους ευσεβείς και να τους προσφέρουν στον πατέρα τους τον διάβολο, προσφιλέστατο σ’ αυτόν δώρο.
Δυστυχώς τόσο ο κλάδος ο βουλευτικός όσο και ο ιεροσυνοδικός φύλλα (διεθνιστικά-οικουμενιστικά) μόνον εκφύει, «τουτέστιν ακαρπία αγαθών έργων, και καλύτερα να ειπούμε περιφρόνησι και παρακοή των σωστικών ευαγγελικών εντολών του Θεού» (εννοείται, λόγω της πολλής αμέλειας των τιμιώτατων Αρχι-ποιμένων μας που έπαψαν φαίνετε να πιστεύουν στην δύναμη του Ενός Τριαδικού Θεού, του Ενός Ευσεβούς Επισκόπου, ακόμη και Μοναχού»).
Ω Έλληνες,
Ω Ελλάς,
Μην ξεχνάς ότι «ΘΑ ΝΙΚΗΣΗ Ο ΕΝΑΣ» (π. Αυγουστίνος Καντιώτης): «Αν έρθη εποχή που θα ακούσουμε και εμείς όχι στο θέατρο, αλλά στην πραγματικότητα διωγμός. Και θ’ ακουστή η λέξη διωγμός εναντίον των πιστών χριστιανών, μη φοβηθείτε, μη δειλιάσετε. Εγώ μεν δεν θα ζω πλέον, θα βρίσκομαι υπό τον τάφο, αλλά εσείς την φωνήν της Νικομηδείας, την φωνή των μαρτύρων, θ’ ακούσετε να φωνάζουν, απ’ άκρου εις άκρου διωγμός και οι Εκκλησίες και οι ιερείς και οι επίσκοποι θα εξαλείψουν το Ευαγγέλιο, για να κηρυχθή νέον ευαγγέλιο. Και ό,τι γίνεται στην Αλβανία και ό,τι γίνεται σε χώρες μακριά, θα γίνη και στην Ελλάδα, προφητεύω. Αλλά ένα πράγμα να ξέρετε καλά, ότι δεν θα νικήσουν οι άθεοι, αλλά οι πιστοί…» [2].
Δημήτριος Β. Εμμανουήλ, Ιεροψάλτης
Πτολεμαΐδα 5 Φεβρουαρίου 2024
[1] «ΑΓΙΟΣ ΜΑΞΙΜΟΣ Ο ΓΡΑΙΚΟΣ, Ο ΦΩΤΙΣΤΗΣ ΤΩΝ ΡΩΣΩΝ», Εκδόσεις Αρμός, Πρώτη Έκδοσις Νοέμβριος 1991, Σελ. 143-149 και 162-164
[2] Εφημερίδα «Διαφάνεια», Παρασκευή 2 Φεβρουαρίου 2024, σελ. 18