Κισσάμου και Σελίνου Αμφιλόχιος: «Εσύ, μια λαϊκιά, θα κάνεις έλεγχο σε μένα, τον επίσκοπο;»
Λίγες μέρες μετά την είδηση της χειροτονίας της διακόνισσας στη Ζιμπάμπουε και πηγαίνοντας σε εκκλησία χωριού της επαρχίας Σελίνου και συγκεκριμένα στην Κάντανο, ήρθαμε αντιμέτωποι με το εξής θέαμα: Κατά τη διάρκεια της θείας λειτουργίας βλέπουμε μια κυρία να μπαίνει μέσα στο ιερό. Φορώντας ένα ράσο, παραμένει στο ιερό εξυπηρετώντας τον ιερέα, παρόλο που βρίσκονταν εκεί άλλοι δύο άντρες που διακονούσαν.
Η αρχική σκέψη πως πρόκειται για κάποια…κουζουλή έφυγε και καταλάβαμε ότι κάτι άλλο συμβαίνει εδώ. Στην ερώτησή μου προς την ίδια γιατί βρίσκεται εκεί, απάντησε ότι εδώ και δέκα χρόνια ο δεσπότης της διάβασε μια ευχή και της επέτρεψε να διακονεί στο ιερό ακόμη και κατά τη διάρκεια της θείας λειτουργίας.
Λίγο αργότερα κρατώντας τη λαμπάδα, βγήκε πρώτη πρώτη στη Μικρή και στη Μεγάλη Είσοδο και αργότερα την είδαμε να στέκεται δίπλα στον ιερέα, στη δεξιά πλευρά της Αγίας Τράπεζας βοηθώντας τον να ετοιμάσει τη Θεία Κοινωνία.
Μιλώντας αργότερα με τον ιερέα μου είπε πως δε θα μπορούσε αυτός να κρίνει την απόφαση του δεσπότη.
Θέλοντας να το επιβεβαιώσω και μετά από πολλές προσπάθειες κατάφερα να επικοινωνήσω τηλεφωνικά με τον σεβασμιώτατο κ. Αμφιλόχιο και να τον ρωτήσω αν όντως έτσι έχουν τα πράγματα μου απάντησε «ναι, ποιο το πρόβλημα;»
Στο γεγονός πως πολλοί άνθρωποι σκανδαλίζονται με αυτήν την καινοτομία και ρωτώντας τον πού στηρίζει αυτή την ενέργεια, μού απάντησε με πολύ απότομο τρόπο, πως, αν σκανδαλίζομαι, να το πω στον πνευματικό μου και πρόσθεσε: «Εσύ, μια λαϊκιά, θα κάνεις έλεγχο σε μένα, τον επίσκοπο;» Και λέγοντας πως δεν έχει άλλο χρόνο στη διάθεσή του, το έκλεισε.
Δεν μπορούμε πια να ρωτήσουμε γιατί στην εκκλησία δεν υπάρχει η τάξη που υπήρχε παλιά με τις θέσεις γυναικών και αντρών, ούτε γιατί σχεδόν παντού οι γυναίκες ανέβηκαν στα ψαλτήρια χωρίς να υπάρχει πραγματική ανάγκη, να μην μπορούμε να ζητήσουμε ευγενικά να μας εξηγήσει ο επίσκοπος πού στηρίζει κάποια ενέργειά του που μας φαίνεται πως δεν συνάδει με τα όσα γνωρίζουμε έως τώρα;
Ελπίδα Μπάρκα
Μια λαϊκιά