ΛΟΓΟΣ ΠΕΡΙ ΑΚΡΙΒΕΙΑΣ ΚΑΙ «ΜΟΛΥΣΜΟΥ» ΜΕΡΟΣ Β΄

ΛΟΓΟΣ ΠΕΡΙ ΑΚΡΙΒΕΙΑΣ ΚΑΙ «ΜΟΛΥΣΜΟΥ»

ΜΕΡΟΣ Β΄

Αγαπητοί,

Ο π. Παΐσιος Παπαδόπουλος πριν από καιρό επεσήμανε στους πιστούς πως ο άνθρωπος που διαστρέφει τα δόγματα της πίστεως ζει και με διεστραμμένο τρόπο, δηλαδή αμαρτωλό, δηλαδή με άνεση δίχως Σταυρό. Πράγματι, ο μεγαλύτερος κίνδυνος που διατρέχει ο πιστός από την επαφή του με αιρετικούς είναι να γίνει όχι μόνο ομόπιστος αυτών αλλά και ομότροπος. Από εκεί θεωρώ πως πηγάζει και ο μολυσμός του πιστού από την αίρεση. Όταν έχεις άλλη πίστη πέρα από την Ορθόδοξη κινείσαι έξω από τα όρια της Εκκλησίας και είναι αδύνατον να καταντήσεις ομότροπος των Αγίων Πατέρων και άγιος, αλλά αντίθετα. Ένα αληθινό παράδειγμα είναι αυτό των προτεσταντών που και ομοφυλόφιλους επισκόπους έχουν αλλά και γυναίκες λεσβίες επισκόπους, κτλ. Έχοντας υπόψη τα παραπάνω επαναλαμβάνω πως καλόν είναι να ορίσουμε τη στενή σχέση της έννοιας του μολυσμού με την αμαρτία και όχι με το δόγμα αλλά και να περιορίσουμε κατά το δυνατόν τη γλώσσα μας όταν ομιλούμε για το «μολυσμό» των πιστών - που είναι τίμιο Σώμα Χριστού - από την αίρεση.

Περίοδος Δ΄ Ἔτος ΛΕ
Φλώρινα ἀριθμ. φύλλου 2080
Ἐθνικὴ ἑορτὴ ἐθνικῆς παλιγγενεσίας
Κυριακὴ 25 Μαρτίου 2018
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

Η πιστι των ηρωων του ᾽21

Ποιό θέμα πρέπει νὰ θίξουμε σήμερα, ἀγαπητοί μου; Θέμα ποὺ μᾶς ἑλκύει εἶνε ἡ ἑ­ορτὴ τῆς 25ης Μαρτίου. Διπλῆ ἑορτή, θρησκευτικὴ καὶ ἐθνική· ἡ λύτρωσις τῆς ἀνθρω­πότητος ἀπὸ τὴν ἁμαρτία καὶ ἡ λύτρωσις τῆς Ἑλλάδος ἀπὸ τὴ δουλεία καὶ τὴν τυραννία.
Σήμερα ὑπάρχει τάσις νὰ σβήσουμε τὸ παρελθὸν καὶ τὶς ἑορτές μας, καὶ στὴ θέσι τους νὰ βάλουμε κοσμικὲς ἑορτὲς (λ.χ. τῆς φρά­ου­λας, τῶν ἀνθέων, τοῦ κρασιοῦ, κ.ἄ.), ὅπως ἐ­πίσης ἡ συνήθεια νὰ ἑορτάζουν ὄχι τὴν ὀνομαστικὴ ἑορτή, ποὺ τιμᾶται ὁ ἅγιος, ἀλλὰ τὴν ἡμέρα τῶν γενεθλίων. «Κάτω τὸ παρελθόν!» λένε. Ἀλλ᾿ αὐτὸ εἶνε λάθος. Ἀπολαμβάνουμε τὸ παρελθόν, καὶ πρέπει νὰ εἴμαστε συνέχεια καὶ ὄχι καταστροφὴ τοῦ παρελθόντος.

* * *

Α΄. Μεγάλο πλῆγμα γιὰ μᾶς, ἀγαπητοί μου, τὰ χρόνια τῆς σκλαβιᾶς ἦταν τὸ παιδομά­ζωμα καὶ οἱ ἐξισλαμισμοί. Μετὰ τὸ Βυζάντιο οἱ λαοὶ ποὺ κα­τέκτησε ἡ Τουρκία ἦταν Χριστιανοί, καὶ ἀπὸ τὸν διωγμὸ ἀλλαξοπίστησαν. Στὴ Μι­κρὰ Ἀ­σία ἔ­μειναν μόνο 2 ἑκατομμύρια, ἀλλὰ κι αὐ­τοὶ τὸ 1922 ξερριζώθηκαν. Στὸν Πόντο καὶ ἀλ­λοῦ μέ­σα στὴν Τουρκία ἔμειναν μερικοὶ κρυπτοχριστιανοί. Ἕνα ἀν­τρόγυνο ἀπὸ αὐτοὺς ἦρ­θαν στὴ Φλώρινα ὡς τουρίστες, μοῦ ζήτησαν καὶ κρυ­φὰ τοὺς βάπτισα καὶ τοὺς στεφάνωσα.
Τὸ 1821, μετὰ ἀπὸ ἀλλεπάλληλες ἀποτυχη­μέ­νες ἐξ­εγέρσεις, ἐπὶ τέλους ἔγινε ἡ ἐπανά­στασις. Ἐπὶ κεφαλῆς ὁ κλῆρος. Εἶνε μοναδι­κὴ ἐ­πανάστασις ὡς πρὸς τὰ κίνητρα. Ὁ σκο­πός της ἦταν «νὰ λάμψῃ παντοῦ ὁ σταυρός», ὅ­πως ἔψαλλε ὁ ῾Ρήγας Φεραῖος. Αὐτὸ τὸ φρό­νημα εἶχαν ἐκεῖνοι, κ᾿ ἐμεῖς ἐκεῖ πρέπει νὰ εἴ­μαστε προσανατολισμένοι. Κ᾿ ἐγὼ τὸ πιστεύω· θὰ ἐπανέλθουμε στὴν Πόλι, θὰ ξανασυνεχί­σουμε τὴν διακοπεῖσα θεία λειτουργία.
Ἂς προβάλουμε τώρα μορφὲς τῶν ἡρώων μας.

Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς, Λόγος εις την Δʼ Κυριακή των Νηστειών

Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς, Λόγος εις την Δʼ Κυριακή των Νηστειών

Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς, Λόγος εις την Δʼ Κυριακή των Νηστειών

(Ευαγγέλιο: Μαρκ. θ’ 17-32)

Από την αρχή τής δημιουργίας τού κόσμου και του χρόνου, όλοι οι λαοί τής γης πιστεύουν πως ο πνευματικός κόσμος υπάρχει και πως τα αό­ρατα πνεύματα είναι αληθινά. Πολλοί άνθρωποι όμως έχουν πλανηθεί σ’ αυτό το σημείο. Υποστηρίζουν πως τα πονηρά πνεύματα έχουν μεγαλύτερη δύναμη από τα αγαθά. Με την πάροδο του χρόνου μάλιστα προχώρη­σαν στη θεοποίηση των πονηρών πνευμάτων, τους έφτια­ξαν ναούς, πρόσφεραν θυσίες και προσευχές και πρόστρεχαν σ’ αυτά για όλα τα θέματα. Όσο περνούσε ο και­ρός πολλοί ήταν εκείνοι που εγκατέλειψαν τελείως την πίστη στα αγαθά πνεύματα και κράτησαν την πίστη τους μόνο στα πονηρά, ή στους κακούς «θεούς», όπως τους αποκαλούσαν. 

Η Ορθόδοξη ευσέβεια

«Υπέρ των ευσεβών και ορθοδόξων χριστιανών, του Κυρίου δεηθώμεν».

Για τους ευσεβείς και ορθοδόξους χριστιανούς, ας παρακαλέσουμε τον Κύριο.

      Όταν λέμε ορθόδοξη ευσέβεια, εννοούμε πως εμείς οι ορθόδοξοι χριστιανοί ζούμε την πίστη μας. Γιατί βέβαια η πίστη δεν είναι μια θεωρητική γνώση, αλλά ένας τρόπος ζωής. Πρέπει να ξέρουμε τί πιστεύομε, αλλ’ αυτό δεν είναι αρκετό, γιατί αυτό που πιστεύουμε πρέπει να το ζούμε, να το κάνουμε κανόνα και νόμο στη ζωή μας. Όμως, όταν λέμε ορθόδοξη ευσέβεια, εννοούμε κάτι αλλιώτικο και κάτι περισσότερο· εννοούμε τον τρόπο με τον οποίο και πιστεύουμε και ζούμε την πίστη μας. Λέμε λοιπόν από την αρχή πώς αυτός ο τρόπος, είναι εκκλησιαστικός και λειτουργικός. Όχι απλώς θρησκευτικός ή χριστιανικός, γιατί έξω από την Εκκλησία δεν υπάρχει χριστιανισμός κι έξω από την θεία Λειτουργία δεν υπάρχει ευσέβεια. Χριστιανισμός θα πει Εκκλησία, και ορθόδοξη ευσέβεια θα πει ευσέβεια λειτουργική.

Αναγκαιότερη από όλες τις αρετές

Αναγκαιότερη από όλες τις αρετές (Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου)

Δεν υπάρχει άλλη αρετή υψηλότερη και αναγκαιότερη από την ιερή Προσευχή. Και είναι υψηλότερη απ’ όλες τις αρετές, διότι ενώ εκείνες, π.χ. το να νηστεύουμε, ν’ αγρυπνούμε, να κοιμόμαστε χάμω, να δινόμαστε στην ασκητική ζωή, να παρθενεύουμε, να κάνουμε ελεημοσύνες, και όλα τ’ άλλα καλά έργα που αποτελούν τη χρυσή γενιά, τον εναρμόνιο χορό και την ουρανόπλεχτη σειρά των θεοειδών αρετών, παρόλο ότι είναι θεϊκά γνωρίσματα, αναφαίρετο κτήμα και αθάνατο στόλισμα της κάθε ψυχής, ωστόσο δεν ενώνουν τον άνθρωπο με το Θεό. Όλ’ αυτά τον προετοιμάζουν και τον προωθούν γι’ αυτή την ένωση, μα δεν τον ενώνουν με το Θεό. Αυτό το κατορθώνει μονάχα η ιερή Προσευχή μόνο αυτή ενώνει τον άνθρωπο με το Θεό, και το Θεό με τον άνθρωπο, κάνοντας τους δύο ένα πνεύμα· γιατί με την προσευχή γίνεται μια ένωση άμεση κ’ ένα σφιχτό δέσιμο του Κτί­στου με τα λογικά κτίσματα. Αυτό βροντοφωνάζει και ο μέγας εκείνος διδάσκαλος και πολύπειρος εργάτης της ιεράς προσευχής, ο μεγάλος ποιμήν και ιεράρχης της Θεσσαλονίκης και όλης της Εκκλησίας του Χριστού, ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς: «Η επικοινωνία που αποκτούμε διά των αρετών, κάνει τους ενάρετους ικανούς, λόγω της ομοιότητας, και τους προετοιμάζει να υποδεχτούν το Θεό, άλλα δεν τους ενώνει μαζί Του· η δύναμη της προσευχής όμως είν’ εκείνη που ιερουργεί και τελεσιουργεί την ανάταση του άνθρωπου προς τον Θεό και την ένωση μ’ Εκείνον, γιατί είναι ο σύνδεσμος των λογικών κτισμάτων με τον Κτίστη τους» (Λόγος περί Προσευχής, κεφ. α’).

''Συγχύσεως και κακοδιδασκαλίας το ανάγνωσμα!!!''

Συγχύσεως και κακοδιδασκαλίας το ανάγνωσμα!!!

Μᾶς ἔστειλε ὁ κ. Ἐμμανουὴλ τὸ ἄρθρο του «Λόγος περί ακρίβειας και “μολυσμού”» πρὸς δημοσίευση.

Στὴν «Πατερικὴ Παράδοση» -καὶ παρὰ τὴν καλὴ διάθεση ποὺ δείξαμε στὴν ἀρχή, ὅταν δημοσιεύσαμε κάποια κείμενά του- δὲν δημοσιεύουμε ἄρθρα τοῦ κ. Ἐμμανουήλ, γιατὶ οἱ θέσεις του μᾶς βρίσκουν θεολογικὰ ἀντίθετους, ἀλλὰ καὶ γιατὶ δὲν θέλουμε νὰ προσφέρουμε στοὺς ἀναγνῶστες κείμενα, τὰ ὁποῖα ἐμεῖς διαβάζοντάς τα, δὲν καταφέρνουμε νὰ καταλάβουμε ποιό εἶναι τὸ νόημά τους.

Μᾶς ζητήθηκε ὅμως ἀπὸ σχολιαστὴ νὰ ποῦμε τὴν γνώμη μας περὶ αυτοῦ τοῦ κειμένου. Μᾶς γράφει:

«Αδελφοί απαντήστε παρακαλώ αγιοπατερικά σε αυτό:

http://www.katanixis.gr/2018/03/blog-post_84.html».

Ὡς ἐκ τούτου, ἀλλὰ καὶ ἐπειδὴ τὸ ἄρθρο τοῦ κ. Ἐμμανουὴλ ποὺ δημοσίευσε ἡ «Κατάνυξις» (ἐδῶ) κακοδοξεῖ, θὰ κάνουμε ἕνα μικρὸ σχολιασμό.

ΠΕΡΙ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΕΩΣ

ΠΕΡΙ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΕΩΣ

Λόγος περί ακρίβειας και «μολυσμού»

Δημήτριος Β. Εμμανουήλ, Ιεροψάλτης

 «Αγαπητοί, τώρα είμεθα τέκνα του Θεού, αλλ' ακόμη δεν έχει φανερωθή τι θα είμεθα στο μέλλον. Γνωρίζομεν όμως ότι όταν ο Χριστός φανερωθή με όλην αυτού την δόξαν, θα γίνωμεν και ημείς όμοιοι με αυτόν κατά την δόξαν, διότι θα τον ίδωμεν όπως είναι εις όλην του την θείαν δόξαν, η οποία θα είναι και ιδική μας δόξα. Και ο καθένας που έχει και κρατεί σφικτά αυτήν την ελπίδα στον Χριστόν, καθαρίζει και κρατεί τον ευατόν του αγνόν από κάθε αμαρτίαν, όπως και εκείνος είναι ο απόλυτα καθαρός και άγιος».

Έχοντας υπόψη τα παραπάνω καλόν είναι να ορίσουμε και να περιορίσουμε, να ορίσουμε τη στενή σχέση της έννοιας του μολυσμού με την αμαρτία και όχι με το δόγμα αλλά και να περιορίσουμε κατά το δυνατόν τη γλώσσα μας όταν ομιλούμε για το «μολυσμό» των πιστών - που είναι τίμιο Σώμα Χριστού - από την αίρεση. Η γνώμη μου είναι πως σφάλουν όσοι εξετάζουν την υπόθεση αυτή του «μολυσμού» ανεξάρτητα και χώρια απ’ την πραγματικότητα του «αγιασμού» των ορθοδόξων πιστών που πράγματι πιστεύουν ορθά, κρατούν δηλαδή σφικτά «την ελπίδα τους στον Χριστόν» αλλά παρασύρονται από την «κοινή γνώμη», τη γνώμη των πολλών που θεωρούν π.χ. τον πατριάρχη Βαρθολομαίο ως πηδαλιούχο της εκκλησίας του Χριστού ενώ ισχύει ακριβώς το αντίθετο, τουτέστιν πηδαλιούχος του Οικουμενισμού! Σε μία ευλογημένη συζήτηση με μία εν Χριστώ αδελφή, το όνομα αυτής Σταυρούλα, που συνεχώς αναφερόταν στον μολυσμό μας από την αίρεση της είπα ότι και εγώ μπορώ να σου πω εκατό παραδείγματα μολυσμού, αλλά σου ζητάω, της είπα, να μου μιλήσεις για «αγιασμό». Η απάντηση - απορία της ήταν «τι εννοείς;»…

paterikiparadosi

Καλά, συνειδητοποιεῖ τί λέει; Συνειδητοποιεῖ ὁ κ. Ἐμμανουὴλ (καὶ ἡ «Κατάνυξις» ποὺ τὸ δημοσιεύει) ὅτι ἀναιρεῖ καὶ διαγράφει κείμενα τόσων Ἁγίων ποὺ μιλοῦν γιὰ τὸν μολυσμὸ τῆς αἱρέσεως καὶ τὴν διὰ τὴν ἀπομάκρυνση τῶν πιστῶν ὡς σωτηριολογικὴ ἀνάγκη, γιὰ νὰ μὴ μολυνθοῦν; Δὲν ἀποτελεῖ αὐτὴ ἡ διδασκαλία, περὶ ἀπομακρύνσεως ἐκ τῶν αἱρετικῶν μέρος τῆς ἁγιοπατερικῆς μας Παραδόσεως;

Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς: Κυριακή Γ’ Νηστειών, Σταυροπροσκυνήσεως

 Ομιλία εις την Γ΄ Κυριακήν των Νηστειών

«Όστις θέλει οπίσω μου ακολουθείν, απαρνησάσθω εαυ­τόν και αράτω τον σταυρόν αυτού, και ακολουθείτω μοι» (Μάρκ. η' 34).

Αίροντες τον σταυρό, ευαρεστούμε τον Κύριο Ιησού Χρι­στό, Τον ακολουθούμε. Αν ακολουθούμε τον εαυτό μας, δεν μπορούμε να ακολουθούμε Εκείνον. Όποιος δεν απαρνηθεί τον εαυτό του, δεν μπορεί να Με ακολουθήσει (Ματθ. ι' 38).

Αν ακολουθήσεις τον δικό σου νου και όχι τον νου του Χριστού, αν ακολουθήσεις το θέλημά σου και όχι το θέλημα του Χριστού, όπως αναφέρεται στο άγιο Ευαγγέλιο, η ψυ­χή σου δεν είναι καθαρή, δεν είναι αγιασμένη, είναι χαμένη στην ζούγκλα των ψυχοφθόρων και φρικτών πλανών. Διότι η αμαρτία, το κακό, κατόρθωσε να χτίσει μέσα μας, δίπλα σε εκείνη την θεοειδή ψυχή που ελάβαμε από τον Θεό, την δική της ψυχή. Αν η αμαρτία μας γίνη έξις, δημιουργεί μέσα μας την δική της ψυχή. Αν πράττωμε την αμαρτία, εκείνη σταδια­κά μορφώνεται στην ψυχή μας. Κοντά σε εκείνη την θεοειδή ψυχή, την οποία ο Θεός σου έδωσε, εσύ φέρνεις ένα ξένο, ο οποίος σε αιχμαλωτίζει. Αυτός διαφεντεύει, ενώ ό,τι θεϊκό είναι μέσα σου, είναι σαν κοιμισμένο, σαν μουδιασμένο. Το απέρριψες, και εκείνο δεν ζεί μέσα σου, πεθαίνει.

Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΦΑΝΤΑΣΙΑ. ΠΕΡΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΑΡΚΙΚΗ ΣΤΗΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΙΣΘΗΣΗ. ΘΕΩΡΗΣΗ: ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ-ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΗ-ΙΑΤΡΙΚΗ

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΥ ΜΕΡΟΥΣ ΤΟΥ ΜΟΝΤΕΛΛΟΥ: ΑΙΣΘΗΣΙΣ-ΔΙΑΝΟΙΑ-ΓΝ ΩΜΗ-ΦΑΝΤΑΣΙΑ- ΑΙΣΘΗΣΗ

ΑΡΧΙΜ. ΠΑΪΣΙΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ ΗΓΟΥΜΕΝΟΥ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΑΓΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΤΟΥ ΠΑΛΑΜΑ ΦΙΛΩΤΑ

Επισημαίνοντας,  στο προηγούμενο άρθρο μας, ότι πνευματική ζωή δεν είναι τίποτε άλλο παρά μόνο το να αποκτήσουμε το Άγιο Πνεύμα κατά Χάριν κάναμε νύξη και για την νηστεία, στα πλαίσια του τρόπου πως να βρίσκουμε αλλά και να κρατούμε κατά δύναμιν αμετάπτωτα την Χάρη του Θεού με την πνευματική αίσθηση στην πράξη, δια της οποίας θα φτάσουμε και στην «Θεωρία», επειδή πρώτα η νηστεία αντιμετωπίζει το σαρκικό φρόνημα και παρέχει μια άλλη θεώρηση να βλέπει ο αγωνιζόμενος, έστω και προκαταρτικά, πριν φτάσει στην Θεοπτία με πνευματική αίσθηση τα πράγματα. Ο λόγος όμως που η νηστεία θεραπεύει ψυχικά και σωματικά τον άνθρωπο και πως το κάνει αυτό είναι μιά πτυχή που είναι χρήσιμη για όσους ασχολούνται με την πνευματική ζωή, ειδικά όμως ενδιαφέρει και τις επιστήμες υγείας, όπως την ιατρική επιστημονική κοινότητα.

Σήμερα 05/03/2018 εορτάζουν: Άγιος Κόνων ο Ίσαυρος...

Σήμερα 05/03/2018 εορτάζουν:
	Άγιος Κόνων ο Ίσαυρος Όσιος Μάρκος ο ασκητής και Θαυματουργός Άγιος Γεώργιος ο Νεομάρτυρας εκ Ραψάνης Άγιος Κόνων ο Κηπουρός Όσιος Μάρκος ο Αθηναίος Άγιος Παρθένιος Παρθενιάδης Άγιος Ευλόγιος Άγιος Ευλάμπιος Άγιος Αρχέλαος και οι μαζί μ' αυτόν Εκατόν πενήντα δύο μάρτυρες Άγιοι Φώτιος και Κύριλλος Άγιος Νικόλαος Επίσκοπος Αχρίδος και Ζίτσης Όσιος Κόνων ο εκ Κύπρου Άγιος Ιωάννης ο Νεομάρτυρας εκ Βουλγαρίας Άγιος Νέστωρ Άγιος Θεόφιλος ο Ιερομάρτυρας Επίσκοπος Καισαρείας Όσιοι Αδριανός και Λεωνίδας οι Μάρτυρες εκ Ρωσίας Ανακομιδή των τιμίων Λειψάνων του Αγίου Θεοδώρου του Πρίγκιπος και των υιών αυτού Δαβίδ και Κωνσταντίνου
Νηστεία

Απολυτίκιο της ημέρας

05 Μαρτίου 2018
Άγιος Κόνων ο Ίσαυρος
Πηγή: Απολυτίκια	Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε. Τὴν χάριν τοῦ Πνεύματος, ἐνδεδυμένος σοφέ, τὸ κράτος διέλυσας, τῆς ἀσεβείας στερρῶς. Ἐκλάμπων τοὶς θαύμασιν ὅθεν πεφοινιγμένος, ταὶς ροαὶς τῶν αἱμάτων. Κόνων Ὁσιομάρτυς, τὸν Δεσπότην δοξάζεις, τὸν παρέχοντα ἠμὶν διὰ σοῦ, χάριν καὶ ἔλεος.

«ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΙΣΤΗ ΣΤΟΝ ΑΙΩΝΑ ΤΩΝ ΨΕΥΤΙΚΩΝ ΘΕΩΝ»

Φρανκ Σέφερ, Αμερικανός προσήλυτος στην Ορθοδοξία:

«Σπάνια η πνευματική αλήθεια θεωρείται μέρος της καθημερινής ζωής

ή ως λύση για ό,τι θεωρείται εγκόσμιο, πολιτικό ή έστω ηθικό πρόβλημα»

 «Χορεύοντας μόνος». Ελληνική έκδοση: «ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΙΣΤΗ ΣΤΟΝ ΑΙΩΝΑ ΤΩΝ ΨΕΥΤΙΚΩΝ ΘΕΩΝ» Εκδόσεις: «ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ»

  «Ο συγγραφέας αυτού του βιβλίου  κάνει μια δημόσια εξομολόγηση, που αποκαλύπτει στον ετερόδοξο Χριστιανό ποιος είναι ο δρόμος που θα τον οδηγήσει στην πατρική του εστία. Είναι μια διεξοδική κριτική του πολιτισμού της Δύσεως και ταυτόχρονα μια παρήγορη αντιπροσφορά της αυθεντικής, αποστολικής, αγιοπατερικής εμπειρίας της Ορθοδόξου Εκκλησίας, της μόνης αληθινής Εκκλησίας του Χριστού».             (Αρχιμ. Γεώργιος , Καθηγούμενος της Ιεράς Μονής του Οσίου Γρηγορίου Αγίου Όρους).

     Η Αμερική είναι ένα έθνος, που οι υπήκοοί του λέμε ότι πιστεύουμε στον Θεό, ενώ την ίδια ώρα ζούμε και συμπεριφερόμαστε όπως οι άθεοι. Κρινόμενοι ακόμη και με το ελάχιστο παραδοσιακό κριτήριο χριστιανικής συμπεριφοράς οι Αμερικανοί με δυσκολία μπορούν να χαρακτηριστούν ως «χριστιανικός λαός».

Απαντήσεις στο κείμενο "Λόγος περί Ακρίβειας και Φαρισαϊσμού Αίτιοι και Αναίτιοι"

Απαντήσεις στο κείμενο "Λόγος περί Ακρίβειας και Φαρισαϊσμού Αίτιοι και Αναίτιοι"

Αγαπητέ εν Χριστό αδελφέ Δημήτριε διαβάζοντας το κείμενο σας θα ήθελα με την χάρη του Θεού πρώτα, να πάρουμε ξανά τα πράγματα απ'την αρχή μέσα βέβαια από την Αγία Γραφή και όχι από δικούς μας προσωπικούς λογισμούς. Λέτε χαρακτηριστικά《Υπάρχουν άνθρωποι που παραβιάζουν κάποιους Νόμους της Παλαιάς και Καινής Διαθήκης άλλα όμως ο Πανταχού Παρών Θεός δεν οργίζεται μαζί τους και κανείς άνθρωπος δεν τους κατηγορεί》  Θα ήθελα σ'αυτό το σημείο να πούμε όπως γνωρίζουμε ότι ο Θεός είναι Πολυέλεος, Πολυεύσπλαχνος, Πανάγαθος, Μακρόθυμος αλλά και ΔΙΚΑΙΟΣ θα αποδώσει στον καθένα κατά τα έργα του όπως ο ίδιος έχει πει. 

Τόσο λοιπόν στην Π.Διαθήκη αλλά και στην Καινή έδειξε την οργή του στους ανθρώπους όταν δεν έδειχναν ΜΕΤΑΝΟΙΑ.

Λόγος περί ακρίβειας και «μολυσμού»

 Λόγος περί ακρίβειας και «μολυσμού»

Αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί,

Ο Ιησούς Χριστός, καθ’ εαυτόν είναι «αμίαντος» (Εβρ. 7, 26), «αγνός» (Α΄ Ιωάν. 3,3), και όπως τονίζει ο αείμνηστος Νικόλαος Σωτηρόπουλος στο βιβλίο του με τίτλο «Ο Άνθρωπος»: «Τα μιάσματα της αμαρτίας δεν έθιξαν καθόλου τον Χριστό. Ο Υιός της Παρθένου είναι απολύτως αγνός. Και ως απολύτως αγνός είνε το πρότυπο της αγνότητος ή καθαρότητος ή αγιότητος. Στο Χριστό πρέπει  να αποβλέπωμε εμείς οι μολυσμένοι από την αμαρτία και ακάθαρτοι, και να αγνίζωμε τους εαυτούς μας, για να ομοιάζωμε, όσο μπορούμε περισσότερο, με τον απολύτως αγνό, κατά το λόγο του παρθένου μαθητού, «Οίδαμεν δε ότι εάν φανερωθή, όμοιοι αυτώ εσόμεθα, ότι οψόμεθα αυτόν καθώς εστί. Και πας ο έχων την ελπίδα ταύτην επ’ αυτώ αγνίζει εαυτόν, καθώς εκείνος αγνός εστιν» (Α’ Ιωάν. γ’ 2-3)» (Σελ. 171). 

Δηλαδή, «Αγαπητοί, τώρα είμεθα τέκνα του Θεού, αλλ' ακόμη δεν έχει φανερωθή τι θα είμεθα στο μέλλον. Γνωρίζομεν όμως ότι όταν ο Χριστός φανερωθή με όλην αυτού την δόξαν, θα γίνωμεν και ημείς όμοιοι με αυτόν κατά την δόξαν, διότι θα τον ίδωμεν όπως είναι εις όλην του την θείαν δόξαν, η οποία θα είναι και ιδική μας δόξα. Και ο καθένας που έχει και κρατεί σφικτά αυτήν την ελπίδα στον Χριστόν, καθαρίζει και κρατεί τον ευατόν του αγνόν από κάθε αμαρτίαν, όπως και εκείνος είναι ο απόλυτα καθαρός και άγιος».

Έχοντας υπόψη τα παραπάνω καλόν είναι να ορίσουμε και να περιορίσουμε, να ορίσουμε τη στενή σχέση της έννοιας του μολυσμού με την αμαρτία και όχι με το δόγμα αλλά και να περιορίσουμε κατά το δυνατόν τη γλώσσα μας όταν ομιλούμε για το «μολυσμό» των πιστών - που είναι τίμιο Σώμα Χριστού - από την αίρεση. Η γνώμη μου είναι πως σφάλουν όσοι εξετάζουν την υπόθεση αυτή του «μολυσμού» ανεξάρτητα και χώρια απ’ την πραγματικότητα του «αγιασμού» των ορθοδόξων πιστών που πράγματι πιστεύουν ορθά, κρατούν δηλαδή σφικτά «την ελπίδα τους στον Χριστόν» αλλά παρασύρονται από την «κοινή γνώμη», τη γνώμη των πολλών που θεωρούν π.χ. τον πατριάρχη Βαρθολομαίο ως πηδαλιούχο της εκκλησίας του Χριστού ενώ ισχύει ακριβώς το αντίθετο, τουτέστιν πηδαλιούχος του Οικουμενισμού! Σε μία ευλογημένη συζήτηση με μία εν Χριστώ αδελφή, το όνομα αυτής Σταυρούλα, που συνεχώς αναφερόταν στον μολυσμό μας από την αίρεση της είπα ότι και εγώ μπορώ να σου πω εκατό παραδείγματα μολυσμού, αλλά σου ζητάω, της είπα, να μου μιλήσεις για «αγιασμό». Η απάντηση - απορία της ήταν «τι εννοείς;»…

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟ ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ π.Ευθυμίου Τρικαμηνᾶ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ – ΕΓΚΥΡΟΤΗΣ ΜΥΣΤΗΡΙΩΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΩΝ

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟ ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ π.Ευθυμίου Τρικαμηνᾶ  ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ – ΕΓΚΥΡΟΤΗΣ ΜΥΣΤΗΡΙΩΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΩΝ (ἱστολόγιο «Ἀποτείχιση και Πατερική Παράδοση» 16/2/2018)

Κυριακή 25/02/2018 Α’Νηστειῶν τῆς Ὀρθοδοξίας

Παραγγέλλει ὁ Ἃγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος:  «Τα δημοσίως λεγόμενα και πραττόμενα, δημοσίως να ελέγχωνται». Τι μᾶς ἀραδιάζει ὁ (κατά τά ἂλλα δογματικά, πολύ καλός) π.Εὐθύμιος, οἰκονομίες που ἒκανε κατά καιρούς ἡ Ἐκκλησία;

Δεν γνωρίζουμε ὃτι ἡ Ἐκκλησία χρησιμοποιεῖ και την ἀκρίβεια και την οἰκονομία ὃπως ἀναφέρει και ο Ἃγιος Νικόδημος στο Πηδάλιον; (ὑποσημ.1 στον 46^ο Κανόνα τῶν Ἁγ. Ἀποστόλων). Αὐτή εἶναι και ἡ μοναδική (;) κακοδοξία τοῦ ἀγωνιστή Ἰερομονάχου π. Εὐθυμίου, που ἒχουμε ἐντοπίσει, ἀλλά πολύ ἐπικίνδυνη.