ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΣΑΚΑΛΑΚΗΣ: «Η λειτουργία της Εξουσίας κατά τον Ι. Χρυσόστομο»

 

«Η λειτουργία της Εξουσίας κατά τον Ι. Χρυσόστομο»

(Ομιλία 10^η – Στην Α΄ προς Τιμόθεο Επιστολή)

 

Το θεολογικό όραμα του Ι. Χρυσοστόμου, πνευματικό και κοινωνικό, αγκαλιάζει σχεδόν όλες τις ομιλίες του. Για τον Ι. Χρυσόστομο η υψηλότερη πράξη χριστιανικής τελείωσις είναι η θέωσις (= ένωση με τον Θεό), χωρίς να αμελεί την εφαρμογή – προώθηση του κοινωνικού Χριστιανισμού στο έσχατο όριο του εφικτού της εφαρμογής του.

Στην ομιλία του αυτή δίνει ένα πολύ ενδιαφέρον δείγμα ανάλυσης του ρόλου του άρχοντα, εκκλησιαστικού ή πολιτικού, σε ηγετικό επίπεδο, ως τελεολογικού αναδιανεμητή της πνευματικότητας της Ορθοδοξίας και της κοινωνικής δικαιοσύνης. Αυτούς τους δύο πνευματικούς άξονες τους απορρίπτει το (προτεσταντικό) καπιταλιστικό σύστημα και ο Μαρξισμός.

Τονίζει ο Ι. Πατήρ (σχετικά - ενδεικτικά):

Α- «Τον άρχοντα παντός λαμπτήρος λαμπρότερον είναι δει, και βίον έχειν ακηλίδωτον, ώστε πάντας προς εκείνον οράν και προς τον αυτού βίον τον οικείον χαρακτηρίζειν» (Ε.Π.Ε. 23, 274).

Μετάφρασις: «Ο άρχοντας πρέπει να είναι λαμπρότερος από κάθε λαμπτήρα και να έχη βίο ακηλίδωτο, ώστε όλοι να προσβλέπουν σ’ αυτόν και να συμμορφώνουν τη ζωή τους σύμφωνα με τη δική του ζωή.

Ἀρχιμ. Μάξιμος Καραβᾶς, Μὴν τὴν φοβάστε τὴν Τουρκιὰ

                                          

                            Μὴν τὴν φοβάστε τὴν Τουρκιὰ

 

Μὴν τὴν φοβάστε τὴν Τουρκιὰ, ὅσο κι ἂν ἀγριεύη,

γιατί τῆς λείπ’ ἡ δύναμι ποὺ τὴν ψυχὴ θεριεύει.

 

Δὲν εἶν’ μαζί της ὁ Θεὸς ποὺ κυβερνᾶ τὸν κόσμο

καὶ δίνει θάρρος στὶς ψυχὲς ἢ τοὺς ἐμπνέει τρόμο.

 

Ἀντὶ γιὰ Εὐαγγέλιον, νὰ τοὺς καθοδηγάη,

ἔχουνε τὸ Κοράνιον ποὺ τοὺς παραπλανάει.

 

Γιὰ τοῦτο λέγω, ἀδελφοί, νὰ μὴν τοὺς φοβηθῆτε,

γιατ’ εἶν’ μαζί μας ὁ Θεός... μὲ θάρρος νά σταθῆτε.

 

Ἐκεῖνος δίνει δύναμι εἰς τὰ πιστὰ παιδιά Του,

γιὰ νὰ νικήσουν τοὺς ἐχθρούς, ἂν ζοῦν στὸ θέλημά Του.

 

Τὸ εἶπεν ὁ Πατροκοσμᾶς, ὁ τοῦ Θεοῦ προφήτης

ὅτι θὰ τὴν νικήσωμεν, ὅσοι κι ἂν εἶν’ μαζί της...

Κύπρος, Κωνσταντινούπολις, Πόντος, Μικρά Ἀσία,

θὰ γίνουν πάλ’ Ἑλληνικά, κατὰ τὴν προφητεία.

Παιδαγωγικὰ θέματα (Αγίου Ἰωάννου Χρυσοστόμου)

 

                                                                                                                                           20220309

Αγίου Ἰωάννου Χρυσοστόμου

Παιδαγωγικὰ θέματα

Θεωρώ υποχρέωσή μου να δημοσιοποιήσω αποσπάσματα από το έργο του Αγίου Ιωάννου Χρυσοστόμου, σε απλή απόδοση, σχετικά με την εκπαίδευση των νέων. Διατηρώ το πολυτονικό σύστημα γραφής

Δὲν εἶναι ἀξιοπερίεργο τὸ ὅτι στέλνουμε τὰ παιδιά μας στὸ σχολεῖο νὰ μάθουν γράμματα καὶ τέχνες καὶ ἐξαντλοῦμε ὅλες μας τὶς δυνατότητες γιὰ τὴν ἐπιτυχία αὐτοῦ τοῦ σκοποῦ καὶ δὲν ἐνδιαφερόμαστε νὰ τὰ ἀναθρέψουμε συγχρόνως καὶ σύμφωνα μὲ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ;

Ἒ λοιπὸν νὰ ξέρετε ὅτι, ὅταν ἀνατρέφουμε τὰ παιδιά μας, ἔτσι ὥστε νὰ γίνουν, ἀναιδῆ, ἀκόλαστα, ἀπειθάρχητα, βάναυσα, τότε, ἐμεῖς πρῶτοι θὰ γευθοῦμε τοὺς καρποὺς τῆς κακίας τους.

Ἂς προσέξουμε λοιπὸν αὐτὸ τὸ θέμα κι ἂς ὑπακούσουμε σ᾿ αὐτὸ ποὺ μᾶς διδάσκει ὁ μακάριος Ἁπόστολος Παῦλος, ὁ ὁποῖος μᾶς συμβουλεύει νὰ ἀνατρέφουμε τὰ παιδιά μας καὶ νὰ τὰ παιδαγωγοῦμε, σύμφωνα μὲ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ.

Νὰ τοὺς δίνουμε πάντα ἐμεῖς πρῶτοι τὸ καλὸ παράδειγμα καὶ νὰ τὰ συνηθίσουμε ἀπὸ μικρὰ στὴν μελέτη τῶν θείων Γραφῶν.

ΑΙΤΗΜΑ ΓΙΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΟΥ ΑΡΧΙΜ. ΠΑΪΣΙΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ ΠΡΩΗΝ ΗΓΟΥΜΕΝΟΥ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΑΓΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΠΑΛΑΜΑ ΦΙΛΩΤΑ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΕΠΙΣΚΟΠΟ ΚΟΡΙΝΘΟΥ ΚΑΙ ΝΕΜΕΑΣ ΠΑΓΚΡΑΤΙΟ

 

ΑΙΤΗΜΑ ΓΙΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΟΥ ΑΡΧΙΜ. ΠΑΪΣΙΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ

ΠΡΩΗΝ ΗΓΟΥΜΕΝΟΥ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΑΓΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΠΑΛΑΜΑ ΦΙΛΩΤΑ  ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΕΠΙΣΚΟΠΟ ΚΟΡΙΝΘΟΥ ΚΑΙ ΝΕΜΕΑΣ ΠΑΓΚΡΑΤΙΟ

Σεβασμιώτατε!!!

Άγιε Κορίνθου και Νεμέας Παγκράτιε,

Ο υπογραφόμενος Αρχιμ. Παϊσος Παπαδόπουλος

ορμώμενος εκ Λεβαίας Φλωρίνης με τα ακριβή κάτωθι στοιχεία:

ΟΝΟΜΑ:                                              ΠΑΪΣΙΟΣ (ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ)

ΕΠΩΝΥΜΟ:                                          ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ

ΟΝΟΜΑ ΠΑΤΡΟΣ:                               ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ

ΟΝΟΜΑ ΜΗΤΡΟΣ:                              ΧΡΥΣΟΥΛΑ

ΤΟ ΓΕΝΟΣ:                                            ΑΡΙΣΤΕΡΙΔΗ

ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΑ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ:               26/2/1969

ΤΟΠΟΣ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ:                          ΦΛΩΡΙΝΑ

ΑΡΙΘΜΟΣ ΔΕΛΤΙΟΥ ΤΑΥΤΟΤΗΤΟΣ:   Ν 732361

Α. Τ. :                                                     ΑΜΥΝΤΑΙΟΥ

Α.Φ.Μ. :                                                056104637    

ΙΔΙΟΤΗΤΑ:                                            ΚΛΗΡΙΚΟΣ

ΟΦΦΙΚΙΟ:                                            ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΣ

Επειδή διετέλεσα ορισμένο διάστημα εντεταλμένος της Ιεράς Μητροπόλεως Φλωρίνης, Πρεσπών και Εορδαίας για Θέματα Αιρέσεως και Παραθρησκείας, πληροφορούμενος επαρκώς για όσα τεκταίνονται στην Εκκλησία εξ απόψεως ορθοδόξου θεολογίας και επειδή το 2016 ελήφθησαν αιρετικές αποφάσεις στης Κολυμβάρια Ψευτο-Συνόδου έχω κάνει αποτείχιση εκ της Μητροπόλεως  Φλωρίνης και της εκκλησιαστικής διοίκησης  του Νέου Ημερολογίου της Εκκλησίας της Ελλάδος λόγω  του θεσμικού και επίσημου χαρακτήρα των Οικουμενιστικών τους κινήσεων και αποφάσεων  που επισφραγίσθηκαν συνοδικά και στην πραγματικότητα τελεσίδικα. Ο δρόμος αυτός της Εκκλησίας του Ν.Η. δεν έχει επιστροφή! Το μόνο που θα μπορούσαμε να προσδοκούμε για τους αποστάτες εκ της πατρώας ευσέβειας είναι η συνοδική τους καταδίκη και το ανάθεμα!!! Το 2017 ασπάσθηκα το Πάτριο Εορτολόγιο και ξεχώρισα  εξ αρχής την θέσιν μου από τους αποτειχισμένους εκείνους που χαρακτήριζαν τους πιστούς του Πατρίου σχισματο-αιρετικούς. Ποτέ δεν επέτρεψα όχι μόνο τέτοιους χαρακτηρισμούς αλλά ούτε την ιδέα ότι έχει κάνει το σχίσμα το Πάτριο. Προσωπικώς προσήλθα στον πνευματικό χώρο του Πατρίου εν μετανοία, αν και ποτέ δεν συγκατατέθηκα στην Οικουμενιστική Κίνηση και τα αιρετικά ανοίγματα του Πατριαρχείου Κων/πόλεως, καθώς και των Μητροπόλεων του Ν.Η., τουναντίον μάλιστα κοντά στον Γέροντά μου Αυγουστίνο πολέμησα  σφοδρώς και ανοιχτά τον οικουμενισμό, χωρίς να υποστείλω ουδόλως. Έχοντας  πλέον ως πνευματικό τον παπά-Κυριακό Σαββίδη, κληρικό πολιό, με το πάτριο τουλάχιστον 50 έτη, άνδρα ευλαβή και τίμιο, στον οποίο εξομολογούμαι, τον οποίο γνωρίζω τα τελευταία  8-9 έτη, αφού ερεύνησα τα σχετικά με τις παρατάξεις των Γ.Ο.Χ., αν και αγαπώ τω όντι το Πάτριο, δεν θέλησα να ενταχθώ στις παρατάξεις του πατρίου διότι κάτι δεν μου άρεσε  σε αυτές λόγω των γνωστών σε εσάς θεμάτων και του παραταξιακού τους χαρακτήρα. Ζητώ όμως τώρα από εσάς, αφού έχετε βγει από τον  χώρο των παρατάξεων, σε αυτή την χρονική περίοδο και εκκλησιαστική φάση που δεν προοιωνίζεται και καμία σημαντική καλή εξέλιξη για τα θέματα της ορθοδοξίας, σήμερα στις 9/6/2022, έπειτα από την προσωπική μας συνάντηση που προηγήθηκε  κατά την εορτή της Αποδόσεως του Πάσχα και ήρθαμε σε  εκκλησιαστική κοινωνία προφορικώς και δια του συμμετοχής μας στο Μυστήριο της Θείας Λειτουργίας την επομένη κατά την εορτή της Αναλήψεως του Κυρίου στο Ιερό Ναό της Αγίας Τριάδος Νεμέας, αν και κάπως καθυστερημένα για την κίνηση, με  το γραπτό αυτό αίτημα εκκλησιαστική κοινωνία μαζί σας, να με δεχτείτε υπό την πνευματική σας πατρότητα ήτοι να έχουμε μαζί και με τον Γέροντά μας Παπά-Κυριακό εκκλησιαστική κοινωνία μαζί σας, όχι υπό τύπον εντάξεως σε παράταξη, διότι και δεν μας εκφράζει ο τύπος αυτός αλλά  και θα σκανδαλίσουμε ψυχές, τις οποίες έπειτα δεν θα μπορέσουμε να ελκύσουμε στην πατρώα ευσέβεια. Οι θέσεις μας  όσον αφορούν την Ορθόδοξη Εκκλησιολογία είναι οι κάτωθι:

Η Εκκλησία δεν είναι μία από τις θρησκείες, διότι είναι "Σώμα Χριστού" και "Κοινωνία Θεώσεως". Ως ο μοναδικός φορέας της εξ Αποκαλύψεως Πίστεως που μας φανέρωσε ο ίδιος ο ενανθρωπείσας Υιός και Λόγος του Θεού, ο οποίος είναι "ὁ μάρτυς ὁ πιστὸς καί ἀληθινός" (Αποκ.3,14), αυτή και μόνο αποτελεί αποκλειστικά την ταμιούχο της Θείας Χάριτος δια της οποίας σώζονται όσοι είναι ενωμένοι μαζί της και δι ' αυτής ενωμένοι με τον Θεάνθρωπο Ιησού Χριστό που είναι η κεφαλή της.

ΔΙΔΑΓΜΑ ΖΩΗΣ ΚΑΙ ΘΑΝΑΤΟΥ ΑΠΟ ΤΟΝ «ΟΙΚΟ» ΤΟΥ ΨΥΧΟΣΑΒΒΑΤΟΥ

 

ΠΡΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥΣ

 

ΔΙΔΑΓΜΑ ΖΩΗΣ ΚΑΙ ΘΑΝΑΤΟΥ ΑΠΟ ΤΟΝ «ΟΙΚΟ» ΤΟΥ ΨΥΧΟΣΑΒΒΑΤΟΥ

 

ΘΕΜΑ: «Η στάση της Εκκλησίας για την δωρεά οργάνων»

 

«Αὐτὸς μόνος ὑπάρχεις ἀθάνατος, ὁ ποιήσας καὶ πλάσας τὸν ἄνθρωπον· οἱ βροτοὶ οὖν ἐκ γῆς διεπλάσθημεν, καὶ εἰς γῆν τὴν αὐτὴν πορευόμεθα, καθὼς ἐκέλευσας ὁ πλάσας με καὶ εἰπών μοι· Ὅτι γῆ εἶ, καὶ εἰς γῆν ἀπελεύσῃ, ὅπου πάντες βροτοὶ πορευσόμεθα, ἐπιτάφιον θρῆνον ποιοῦντες ᾠδὴν τό, Ἀλληλούϊα.» (ΨΥΧΟΣΑΒΒΑΤΟΝ ΠΡΟ ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ, «Οἶκος» )

 

Αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί,

Αν και είναι γνωστό τοις πάσι, ότι η ιστορία της πτώσης των πρωτοπλάστων έχει σχέση με το δέντρο της γνώσεως του καλού και του πονηρού, εντούτοις πολλοί από τους ορθοδόξους Χριστιανούς, υψηλόβαθμοι κληρικοί αλλά και λαϊκοί, καθώς περιεργάζονται το θέμα της «Δωρεάς οργάνων» βλέπουν μόνο «καλά» και τίποτε το «πονηρό». Για μία ακόμη φορά δικαιώνεται η Γραφή που λέγει ότι οι υιοί των ανθρώπων είναι πιο ξύπνιοι (σε ορισμένες περιπτώσεις) από τους υιούς του Θεού και ως απόδειξη καταθέτουμε δύο σχετικές δηλώσεις. Μία ενός πρώην υπουργού Εξωτερικών και μία ενός Επισκόπου εν ενεργεία. Σε σχετική δημόσια δήλωση ο πρώην υπουργού Εξωτερικών είπε: «Δεν συμφωνώ ότι δεν κάναμε τίποτα… Και 93 υποθέσεις που έστειλα στον εισαγγελέα για παραβίαση του ποινικού κανόνα και μερικούς διπλωμάτες που έφτασαν στη φυλακή επειδή έδιναν βίζες σε ασυνόδευτα παιδιά; Ξέρετε τι σημαίνει βίζες σε ασυνόδευτα παιδιά; Σημαίνει εμπόριο οργάνων. Και μόνο αυτό ότι έσωσα μερικές ψυχές θα κοιμηθώ ήσυχα όταν τελειώσει η ζωή μου» [1]. Ιδού  και ο λόγος του ιεράρχη της Εκκλησίας της Ελλάδος που διαφημίζει άμεσα τις μεταμοσχεύσεις οργάνων και έμμεσα την ευθανασία:  «Εγώ θα ‘θελα πάρα πολύ αντί να  με κατεβάζουν ακέραιο στον τάφο, που θα έχει ήδη αρχίσει η αποσύνθεση, να μπορούσα να έδινα όργανα, να ζήσουν κι άλλοι άνθρωποι πριν φύγω από τους «τροχούς», ακριβώς την τελευταία στιγμή…»; [2].

Πριν αναφερθούμε στη μεγάλη πτώση της διοικούσας Εκκλησίας εν σχέσει με τη εν Συνόδω στάση της έναντι της δωρεάς οργάνων, να προσθέσουμε κι αυτά τα λόγια. Η ιστορία της πτώσης των πρωτοπλάστων έχει σχέση με την «πρώτη εντολή» του Θεού προς τον Αδάμ. «Έδωσε δε εντολήν Κύριος ο Θεός στον Αδάμ λέγων· “από όλα τα καρποφόρα δένδρα που υπάρχουν στον παράδεισον, σας δίδω το δικαίωμα να τρώγετε. Από το δένδρον όμως της γνώσεως του καλού και κακού δεν πρέπει ποτέ να φάγετε από αυτό. Κατά δε την ημέραν κατά την οποίαν θα φάγετε από τον καρπόν του, θα χάσετε το δικαίωμα της αθανασίας, θα αποθάνετε σωματικώς και θα χωρισθήτε από εμέ, που σας έδωσα την ζωήν”.» (Γεν. 2,16-17 ). 

Μία εντολή λοιπόν παρέβη ο Αδάμ και έχασε το δικαίωμα της αθανασίας, εξορίσθηκε από τον παράδεισο και εν τέλει πέθανε σωματικώς. Και πέθανε, όπως εξηγεί ο π. Αθανάσιος Μυτιληναίος, γιατί δέχθηκε τη συμβουλή του Διαβόλου ή καλύτερα τον ίδιο τον Διάβολο για σύμβουλό του.  «Ο άνθρωπος – λέγει ο π. Αθανάσιος -  είναι κατασκευασμένος να μην αρρωσταίνει ποτέ, και βεβαίως και να μην πεθαίνει! Πέθανε γιατί εδέχθη ακριβώς τον Διάβολο» [3].  

ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΣΑΚΑΛΑΚΗΣ, Ο Χριστός θα ζητήσει ευθύνες από τους πνευματικούς που άφησαν τα παιδιά τους στη πλάνη – αίρεση του οικουμενισμού

 

«Υιέ ανθρώπου, σκοπόν δέδωκά σε τω οίκω Ισραήλ»

(Ιεζεκιήλ, γ – 17)

 

Στο βιβλίο «ΙΕΖΕΚΙΗΛ» της Π. Διαθήκης και στα εδάφια 17 – 21 του Γ΄ Κεφαλαίου, η ποιμαντική πρόνοια του Θεού διατυπώνει τον εγγυημένο ποιμαντικό λόγο (οδηγίες) και υπογραμμίζει την ύψιστη ευθύνη των εκκλησιαστικών ποιμένων έναντι των ανθρώπων – πληρώματος.

Περιγράφεται η ποιμαντική διακονία, ως τέχνη προσέγγισης του Θεού και της Εκκλησίας Του. Με απλά λόγια ο Θεός, απευθυνόμενος στον Προφήτη Ιεζεκιήλ, καθορίζει τα όρια της πνευματικής ευθύνης των Ποιμένων (Επισκόπων, Κληρικών).

Παραθέτουμε σε μετάφραση – ερμηνεία τα ποιμαντικά αυτά εδάφια των αποχρώσεων της ποιμαντικής ευθύνης των Ποιμένων. Εδάφια ιδιαίτερα χρήσιμα, προς αφύπνιση Κλήρου και Λαού, ως υψηλό κάλεσμα και αντι-αιρετικής βούλησης, για εκφορά του εγγυημένου Ορθοδόξου λόγου των Πατέρων μέσα στο τέλμα της αιρέσεως του οικουμενισμού, ο οποίος είναι ως το «βδέλυγμα της ερημώσεως» που αναφέρεται στον Προφήτη Δανιήλ (Ματθ. 24-15, Μαρκ. 13-14) Ιεζεκιήλ Γ΄, 16-21, σε μετάφραση Ι. Κολιτσάρα:

«Έπειτα από τας επτά αυτάς ημέρας έγινε λόγος Κυρίου προς εμέ, ο οποίος μου είπε «Υιέ ανθρώπου σε έχω εγκαταστήσει φρουρόν ανάμεσα εις τους Ισραηλίτσας. Θα ακούσης από το στόμα μου λόγον, με τον οποίον και θα απειλήσης αυτούς εκ μέρους μου. Όταν δε εγώ εξαγγέλω απειλάς εναντίον του παρανόμου ανθρώπου και λέγω, ότι ασφαλώς και βεβαίως θα θανατωθή εξ αιτίας των αμαρτιών του, εάν δεν μετανοήση, συ δε δεν διαμαρτυρηθής, αλλά θα υποστείλης τον εαυτόν σου και δεν θα ομιλήσης (ελέγξεις) αυτόν εντόνως, ώστε να απομακρυνθή αυτός από τους πονηρούς δρόμους και τρόπους της ζωής του και να διαφύγη τον θάνατον και να ζήση, ο μεν παράνομος θα αποθάνη βέβαια  εξ αιτίας των παρανομιών του, εγώ όμως θα ζητήσω από σε την ευθύνην δια τον θάνατόν του» (στιχ. 16 – 18).

Σχόλιο στους στίχους αυτούς (16 – 18): Ας πλησιάσουμε, όμως, την σημερινή πραγματικότητα της εκκλησιαστικής ζωής.

Πολλοί ποιμένες – πνευματικοί έχουν υψώσει γήϊνα υψώματα, που εμποδίζουν τους πιστούς ν’ ατενίσουν τον ουράνιο θόλο της Ορθόδοξης διαχρονικής εκκλησίας. Ανέχονται π.χ. τις στρεβλώσεις του ορθού δόγματος της Εκκλησίας, όπως έγινε στην ψευδοσύνοδο της Κρήτης, κάτω από την πίεση (φόβο) της Εκκλησιαστικής διοικήσεως.

Λειτουργούν στο σχήμα και στη διαδικασία στερέωσης του οικουμενισμού μέσα στην εκκλησία, μη διαφωτίζοντες (ανάλογα) τους πιστούς.

Μπροστά στο κριτήριο του Θεού (θάνατος), στον υπερβατικό αυτό χώρο που θα βιώσουμε ευθύς μετά τον θάνατό μας, ο Χριστός θα ζητήσει ευθύνες από τους πνευματικούς που άφησαν τα παιδιά τους στη πλάνη – αίρεση του οικουμενισμού. Θα ζητήσει, όμως, και ευθύνες από τους πιστούς εκείνους, που δεν κράτησαν την Ομολογία της ορθής πίστεως, όπως αυτή αποτυπώνεται στο Ευαγγέλιο, στα Πατερικά κείμενα και στους Ιερούς Κανόνες της Εκκλησίας, που σήμερα παραβιάζονται σωρηδόν, κατάφωρα.

Ερμηνεία (συνέχεια) στιχ. 19: «Εάν όμως συ εντόνως ομιλήσης προς τον παράνομον και τον προτρέψης επιμόνως να παραιτηθή από τας παρανομίας του και γενικώς από τους αμαρτωλούς τρόπους της ζωής του, ο δε παράνομος παραμείνει αμετανόητος εις την αμαρτωλήν του κατάστασιν, θα αποθάνη∙ συ όμως θα γλυτώσης των ζωήν σου∙ δεν θα τιμωρηθής, διότι έκαμες το καθήκον σου».

Σχόλιο στο στίχο 19: Βολεύουν πολλούς κληρικούς τα πρακτικοκοινωνικά έργα, όπως κτίσιμο πνευματικών κέντρων ή ανακαινίσεις εκκλησιαστικών κτιρίων, στο πρότυπο (για παράδειγμα) της Βασιλειάδας του Μ. Βασιλείου. Ο Μέγας Βασίλειο όμως, ως ποιμένας στηλίτευε έντονα τις εκτροπές του ποιμνίου και δεν είχε εκκλησιαστική κοινωνία με τους αιρετικούς.

Σήμερα, εντός των Ι. Ναών, μνημονεύονται οι αιρετικοί Πατριάρχες – Επίσκοποι και το προσευχητικό – λειτουργικό ήθος αλλοιώνεται από την άσεμνη ενδυμασία (ανδρών και γυναικών). Οι ιερείς εγκατέλειψαν τον έλεγχο, παρ’ όλη την κοσμική πολυμάθειά τους, που εξαντλήθηκε στις Μάσκες. Αξίζει δε να διαβάσει κανείς το προφητικό βιβλίο του π. Χαράλαμπου Βασιλόπουλου «Ο οικουμενισμός χωρίς μάσκα». Όσοι ιερείς (ολίγοι) ή πιστοί διαμαρτύρονται, χαρακτηρίζονται (ευθύς) ως «ανυπάκουοι», «σχισματικοί» ή «εκτός Εκκλησίας».

Να υπογραμμίσουμε δε, ότι καμμία συλλογική διαμαρτυρία των κληρικών δεν έλαβε χώρα έναντι της «Σoδoμοποίησης» της Ελλάδος.

Στιχ. 20 (Ερμηνεία): «Εάν δε και ευρεθή κάποιος δίκαιος άνθρωπος και εγκαταλείψη την ενάρετη ζωή του, εκτραπή δε εις παραπτώματα θα παραχωρήσω να πέση αυτός εις ταλαιπωρίας και θλίψεις. Ακόμη δε και να αποθάνη. Εάν δε συ εν τω μεταξύ δεν συστήσης εις αυτόν να απομακρυνθή από τον δρόμο της αμαρτίας, θα αποθάνη αυτός εξ αιτίας των αμαρτιών του και δεν θα ληφθούν καθόλου υπ’ όψιν αι προηγούμεναι καλαί αυτού πράξεις. Την ευθύνη όμως δια τον θάνατον του εκτραπέντος αυτού δικαίου θα τη ζητήσω εγώ από σε».

Σχόλιο στο στίχο 20:

Είναι προφανές, ότι ο Θεός θέλει πνευματικούς ποιμένες όχι συμβιβασμένους με την παρούσα κατάσταση, χωρίς διάθεση για πνευματική αντίδραση, διότι έτσι υποβαθμίζονται και οι όντως ενάρετοι.

Εγκυρότητα ποιμένος, ως συνείδηση του στίχ. 20, ήτο (για παράδειγμα) ο π. Αυγουστίνος Καντιώτης.

Περαίνοντας την μικρή εργασία μας, να τονίσουμε ότι ο λόγος του Θεού (Αγ. Γραφή) και η ορθόδοξη βίωσή της, ελκύει τη χάρι του Θεού και διασώζει την ανθρώπινη ύπαρξη.

Η παραβίαση – ανυπακοή των εντολών του Θεού, έχει πολύμορφες επιπτώσεις στη συνείδηση, στο σώμα, στο φυσικό περιβάλλον.

Αυτή δημιουργεί και την εξωστρέφεια του σύγχρονου βίου, τις ατομικές συναισθηματικές αρρώστιες, τις κοινωνικές αναταραχές και τους πολέμους.

«Κύριος ποιμένει με και ουδέν με υστερήσει, εις τόπον χλόης εκεί με κατεσκήνωσεν» (Ψαλμ. 22, 1 – 2).

ΝΙΚΟΣ Ε. ΣΑΚΑΛΑΚΗΣ

ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟΣ

Τὰ Ψυχοσάββατα

 

Τὰ Ψυχοσάββατα

Ποιὰ εἶναι, πότε καὶ γιατί τελοῦνται

Μέσα στὴν ἰδιαίτερη μέριμνά της γιὰ τοὺς κεκοιμημένους, ἡ ἁγία Ὀρθόδoξη Ἐκκλησία μας ἔχει καθορίσει ξεχωριστὴ ἡμέρα τῆς ἑβδομάδος γι᾿ αὐτούς. Κάθε Σάββατο δηλαδή.

Ὅπως ἡ Κυριακὴ εἶναι ἡ ἡμέρα τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου, ἔτσι καὶ τὸ Σάββατο εἶναι ἡ ἡμέρα τῶν κεκοιμημένων, γιὰ νὰ τοὺς μνημονεύουμε καὶ νὰ ἔχουμε (ἐπι)κοινωνία μαζί τους. Σὲ κάθε προσευχὴ καὶ ἰδιαίτερα στὶς προσευχὲς τοῦ Σαββάτου ὁ πιστὸς μνημονεύει τοὺς οἰκείους, συγγενεῖς καὶ προσφιλεῖς, ἀλλὰ ζητᾶ καὶ τὶς προσευχὲς τῆς Ἐκκλησίας γι᾿ αὐτούς.

Στὸ δίπτυχο (χαρτάκι), ποὺ φέρνουμε μαζὶ μὲ τὸ πρόσφορο γιὰ τὴ θεία Λειτουργία, ἀναγράφονται τὰ ὀνόματα τῶν ζώντων καὶ τῶν κεκοιμημένων, τὰ ὁποῖα μνημονεύονται.

Σὲ ἐτήσια βάση ἡ Ἐκκλησία ἔχει καθορίσει δύο Σάββατα, τὰ ὁποῖα ἀφιερώνει στοὺς κεκοιμημένους της. Εἶναι τὰ Ψυχοσάββατα. Τὸ ἕνα πρὶν ἀπὸ τὴν Κυριακὴ τῆς Ἀπόκρεω καὶ τὸ ἄλλο πρὶν ἀπὸ τὴν Κυριακὴ τῆς Πεντηκοστῆς.