Η Σύνοδος της Κρήτης θυμίζει μόνο’ «Μεγάλη Παρασκευή»! 1 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2016

Η ‘’ΑΓΙΑ’’ ΣΥΝΟΔΟΣ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΩΝ ΕΝΝΕΑ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΩΝ ΣΥΝΟΔΩΝ;

 (ΓΡΑΦΤΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΔΗΜΗΤΡΙΟ Β. ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ  31 ΙΟΥΛΙΟΣ 2016)

Αγαπητοί αδελφοί και φίλοι των αγίων Πατέρων μας

Δεν είναι άγνωστες ή καλύτερα είναι πολύ γνωστές οι θέσεις και οι απόψεις απλών ανθρώπων που από άγνοια κυρίως αναπαραγάγουν τους λόγους εκείνους που υποστηρίζουν’ ότι η Σύνοδος της Κρήτης είναι Αγία και Μεγάλη.

Ακολουθώντας προσωπικά έναν κανόνα που λέει’ πως αν είσαι λαϊκός έλεγξε πρώτα τους λαϊκούς, αν είσαι Ιερέας έλεγξε πρώτα τους Ιερείς κ.ο.κ., γράφουμε τα παρακάτω θέλοντας να εκφράσουμε κατά πρώτα και σαν πρώτα, την προσωπική μας εμπειρία, μιας και οι εμπειρίες όλων μας έχουν να κάνουν με την άμεση σχέση μας’  με πρόσωπα και θεσμούς, και περιγράφουν αυτά που τα αυτιά μας άκουσαν, όσα τα μάτια μας είδαν και ο νους μας χώρεσε αφού τα ξεχώρισε!    

Δεν υποστηρίζουμε πως οι θέσεις των ατόμων αυτών [ή ακόμη και οι ανακοινώσεις από Αυτοκέφαλες Εκκλησίες που συμμετείχαν στην Σύνοδο, όπως π.χ. της Εκκλησία Κύπρου], που τοποθετούνται υπέρ της Συνόδου της Κρήτης (ότι δηλαδή είναι «Αγία και Μεγάλη»)… ότι είναι δολερές**! Αν όμως κρύβουν δόλο* αυτό θα το διδαχτούν στο μάθημα των θρησκευτικών τα άδολα παιδιά κάποιας επόμενης εποχής ή καλύτερα τα παιδιά εκείνων που θα παραμείνουν Ορθόδοξοι και επόμενοι των Αγίων Πατέρων μας!

[ Δόλος* τρόπος ή μέσο εξαπάτησης ή παραπλάνησης κάποιου // εξυφαίνω δόλο εναντίον κάποιου // δολερός**!].

Την Τετάρτη 23 Μαρτίου 2016 παρακολουθήσαμε ζωντανά, μαζί με τρεις ακόμη συντοπίτες αδελφούς, την Θεολογική-Επιστημονική Ημερίδα, με θέμα:  "ΑΓΙΑ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΣΥΝΟΔΟΣ" Μεγάλη προετοιμασία, χωρίς προσδοκίες, που έγινε στον Πειραιά. Στην Αίθουσα «Μελίνα Μερκούρη» του Σταδίου Ειρήνης και Φιλίας, ζήσαμε στιγμές ιστορικές, μιας και εκείνη την ημέρα η καρδιά της Ορθοδοξίας χτυπούσε πολύ δυνατά, εκεί εις τον τόπο εκείνο!

Την Θεολογική-επιστημονική ημερίδα την συνδιοργάνωσαν [4 επίσκοποι], οι Ιερές Μητροπόλεις Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως, Γλυφάδας, Κυθήρων, Πειραιώς και η σύναξις Κληρικών και Μοναχών -  στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας - και αποτέλεσε ένα από τα στάδια της  Μεγάλης προετοιμασία των ‘’Αγιορειτών’’ Πατέρων και μαζί με άλλες δράσεις τους, πριν και μετά την Σύνοδο, καλλιέργησαν σ’ όλους μας  πολλές προσδοκίες! Θα μπορούσα να πω’ πως ποτέ άλλοτε δεν έζησα τόσο ζωντανά αυτό που ομολογούμε στο ΠΙΣΤΕΥΩ: Προσδοκώ ανάσταση νεκρών!

Δεν είναι άγνωστο ότι την Εκκλησία του Χριστού - που αποτελεί και το σώμα Του - πολλοί επίσημοι άνθρωποι με αγίους και μεγάλους τίτλους φρόντισαν να την ρίξουν, πάλι και πάλι, στο λάκκο και να την θάψουν, στον ίδιο εκείνο λάκκο - σύμφωνα με τον άγιο Ιουστίνο Πόποβιτς – από όπου ο Χριστός τους Ανέστησε, έναν έναν!!!

 Δεν είναι πάλι άγνωστο και πρωτάκουστο ότι οι προδότες κρύβονται πάντοτε από την μέσα, μες από τα τοίχοι.. όταν φυσικά αυτά υπάρχουν, μιας και εδώ και 50 χρόνια με την θρησκευτική εκπαιδευτική μας τακτική: βγάλε τούβλο, βγάλε τούβλο… είναι δύσκολο να μιλάς για ''τοίχοι'' παρά μόνο, για ‘’παρά’’ και για πολύ ‘’τύχη’’!

Δυστυχώς πάνε πια οι διαχωριστικές γραμμές! Πάνε οι περιοχές, οι ζώνες άμυνας και οι επιθετικές ζώνες! Τα αλανιάρικα παιδιά έμαθαν - ως δυνατά που είναι- να παίζουν στις αλάνες δίχως κανόνες και όρια και να επιβάλουν την νίκη μέσω της τρομολατρίας…. Δυστυχώς!!!

      

  Και μακραίνω λίγο ακόμη το ρήμα αυτό μιας και η αγαπολογία του καιρού μας τείνει να θεωρήσει την οποιαδήποτε επαφή πονηρή – ακόμη και την αθλητική/αγωνιστική, με μόνη επιτρεπτή’ την ερωτοτροπική επαφή!!! Εξάλλου αυτός είναι και ο μόνος επιθετικός προσδιορισμός αυτής της ερωτροπικής Συνόδου με τα άτομα του λοιπού κόσμου, που λείπουν από το τραπέζι του Κυρίου μας ( κάτι που λυπεί όλους εμάς),  αφού Αυτός κυρίως και μόνιμα παρίσταται εν μέσω των Αγίων και Μεγάλων  Οικουμενικών Πατέρων μας!!! τους οποίους οι αρχιερείς του 21^ου αιώνα εξέχασαν, αφού τους εξέτασαν και στο μάθημα της «αγάπης» τους έβαλαν υπό του μηδενός και έκαμαν πάλι τούτους υπόδικους της Αγίας και Μεγάλης Κρίσεως του Δικαιοκρίτη Θεού!!! και από πάνω εύχονται και για την σωτηρία τους!

Έχουμε γράψει ήδη δύο φορές: << Αλλοίμονο σ’ αυτόν που λέει ότι η Σύνοδος της Κρήτης είναι «αγία»… Τώρα αν πάλι κάποιος λέει ότι είναι και «μεγάλη», δεν θα έχει άδικο, μιας και η Σύνοδος αυτή θυμίζει μόνο’ «Μεγάλη Παρασκευή»!

Τι όμως αδελφοί μου; Θα μείνουμε στην προδοσία; Ο ’’Ιούδας’’ είναι η τελευταία μας λέξη;

Σε παλαιότερο άρθρο μας (23 ΙΟΥΝΙΟΥ 2016)  με τίτλο: Η ΘΕΣΗ ΚΑΙ Ο ΡΟΛΟΣ ΤΩΝ ΛΑϊΚΩΝ ΕΝ ΤΗ ΣΥΝΟΔΟ! ΜΕΡΟΣ Ε΄(ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ): ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΣΗΜΕΡΑ; - ‘’ΚΡΙΤΙΚΟΙ’’ ΕΙΜΕΘΑ ΟΛΟΙ"… γράψαμε:  Ο Θεός  μας, διδάσκει να μην είμαστε προσωπολήπτες! Σήμερα, καλούμαστε όλοι ,να αγωνιστούμε για τα Ιερά και τα Όσια της Πίστεως και της Πατρίδας μας, για τα ιδανικά του έθνους μας, μα, αλίμονό μας! Αλίμονο γιατί σήμερα δεν βρίσκεις παιδί να θέλει να κάνει πρωινή προσευχή στο σχολείο, δεν βρίσκεις γυναίκα… δεν βρίσκεις άντρα …όπως τον θέλει ο Θεός και όπως τον έφτιαξε με τα χέρια Του. Όλοι ΑΕΡΓΟΙ !!!  Από τους 100 ανθρώπους, που τρώνε και πίνουν και χορεύουν και παίζουν κάθε μέρα… ένας με δύο γυρίζουν να ευχαριστήσουν το Θεό, έχουν μυστηριακή ζωή… πηγαίνουν στον  Εσπερινό να δώσουν χαρά στους (μεγάλους) αγίους της ημέρας, που (Τον) δόξασαν με την ζωή και τη Θυσία τους…. και γι’ αυτό «ήρθε η οργή του Θεού νωρίτερα πάνω μας…..»( Π. Ιουστίνος Πάρβου)……

Ο ΑΓΙΟΣ ΙΟΥΣΤΙΝΟΣ ΠΟΠΟΒΙΤΣ,(+1979), ΕΙΠΕ: «Ουδέποτε ήταν ο Θεός μέσα στον άνθρωπο, αγαπητοί αδελφοί, λιγότερο απ’ ότι σήμερα… Σήμερα όλο το κακό μετακομίστηκε στο σώμα του ανθρώπου για να διώξει τον θεό από το σώμα του. Σήμερα όλο το κακό μετοίκησε στη γη’  θυμάται κανείς ότι η γη ήταν κάποτε παράδεισος; Η σημερινή πτώση του ανθρώπου είναι αμέτρητα μεγαλύτερη από την πρώτη πτώση’ τότε ο άνθρωπος αποστάτησε από το Θεό, σήμερα, όμως έχει σκοτώσει τον Θεό… Η γη δεν είναι ποιο κολασμένη από την κόλαση; Από την κόλαση δεν εδίωξαν τον Χριστό’ και οι άνθρωποι σήμερα τον έχουν διώξει από την γη, τον εξεδίωξαν από το σώμα τους, από την ψυχή τους, από την πόλη τους…». (Η ομιλία αυτή του αγίου «Στην Μεγάλη Παρασκευή», έχει λογικά εκφωνηθεί ημέρα Παρασκευή… και έχει παρθεί από το βιβλίο’ «Ο ΧΡΙΣΤΟΣ επάνω στον ΣΤΑΥΡΟ»)……

Ο ΑΓΙΟΣ ΙΟΥΣΤΙΝΟΣ ΠΟΠΟΒΙΤΣ, ΕΙΠΕ: «( Το ποιο ντροπιαστικό δώρο, χαρίσαμε σ’ Εκείνον). Ούτε η Ημέρα της Κρίσεως δεν θα είναι πιο φοβερή από την Μεγάλη Παρασκευή. Όχι, θα είναι αναμφισβήτητα λιγότερο φοβερή, επειδή τότε ο Θεός θα κρίνει τον άνθρωπο, ενώ σήμερα ο άνθρωπος κρίνει τον Θεό. Σήμερα είναι η φοβερή Ημέρα της Κρίσεως για τον Θεό’  Τον κρίνει η ανθρωπότητα. Σήμερα ο άνθρωπος εκτιμά τον Θεό’  Τον εκτιμά για 30 αργύρια. Τον Χριστό για 30 αργύρια!

Μα, ο Ιούδας είναι η τελευταία μας λέξη περί του Χριστού;… Άνθρωπε υπάρχει τέλος στην παραφροσύνη σου; Υπάρχει πυθμένας της πτώσης σου; Τον σταυρό, το πιο ντροπιαστικό δώρο, χαρίσαμε σ’  Εκείνον που μας χάρισε την αιώνια δόξα. Λεπρέ, Αυτός σε καθάρισε από την λέπρα, μα, γι’  αυτό Του δωρίζεις τον σταυρό; Τυφλέ, Αυτός σου άνοιξε τα μάτια, μα, για να βλέπεις να φτιάξεις τον σταυρό και να Τον σταυρώσεις σ’  Αυτόν;

Νεκρέ, Αυτός σε ανάστησε από τον τάφο, μα, γι’  αυτό να Τον πετάξεις στον τάφο σου; Με τις ευχάριστες αγγελίες γλύκανε ο Γλυκύτατος Ιησούς το πικρό μυστήριο της ζωής μας, αδελφοί, για ποια από αυτές Του δωρίσαμε τέτοια πικρότητα;… Η Μεγάλη Παρασκευή είναι η ντροπή μας, αδελφοί και το αίσχος μας και η ήττα μας. Στον Ιούδα τον Ισκαριώτη υπάρχει λίγο από την ψυχή του καθενός… Μέσω του Ιούδα όλοι πέσαμε’  όλοι προδώσαμε τον Χριστό… Αν ποθείς τον πλούτο, αν καίει σιγά  και κρυφά το πάθος για τα χρήματα, να ξέρεις ότι μέσα σου συλλαμβάνεις τον Ιούδα …

Η φιλαργυρία έχει αυτήν την καταραμένη ιδιότητα να κάνει τον άνθρωπο όχι μόνο χριστοκτόνο αλλά και αυτόχειρα. Προ πάντων «σκοτώνει τον Θεό μέσα στην ψυχή του ανθρώπου’  σκοτώνοντας δε τον Θεό μέσα στον άνθρωπο, αυτή κατόπιν σκοτώνει και τον ίδιο τον άνθρωπο».

[ Θα παρακαλούσα στο σημείο αυτό να πάρουμε πολύ σοβαρά  «αυτήν την καταραμένη ιδιότητα που έχει  φιλαργυρία,  ώστε να κάνει τον άνθρωπο όχι μόνο χριστοκτόνο αλλά και αυτόχειρα]. { http://emmadimitris.blogspot.gr/ }

ΕΠΙΜΕΤΡΟ

Αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί, χαίρετε εν Κυρίω πάντοτε…. Εν παντί ευχαριστείτε!!!

Ούτε η Ημέρα της Κρίσεως δεν θα είναι πιο φοβερή….. Όχι, θα είναι αναμφισβήτητα λιγότερο φοβερή, επειδή τότε ο Θεός θα κρίνει τον άνθρωπο, ενώ σήμερα ο άνθρωπος κρίνει τον Θεό…. Κρίνει και τους Αγίους του και τους βρίσκει ‘’υπόδικους’’!!! ποιους; Αυτούς που πριν και μετά και πάντοτε είναι ενωμένοι με τον Θεό, σύμφωνα με το ρηθέν: Ποιος μπορεί να τους χωρίσει από - την αγάπη τους προς - τον Θεό; Αλήθεια!  ούτε φόβος, ούτε φωτιά, ούτε μάχαιρα…. Ούτε «Σύνοδος»……………..

Όσο για το ερώτημα που τέθηκε εξ αρχής: << Η ‘’ΑΓΙΑ’’ ΣΥΝΟΔΟΣ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΩΝ ΕΝΝΕΑ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΩΝ ΣΥΝΟΔΩΝ; >>, η απάντηση μας έχει να κάνει με το αν: << Η ΑΓΙΑ ΣΥΝΟΔΟΣ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΩΝ ΕΠΤΑ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΩΝ ΣΥΝΟΔΩΝ ( ΟΠΩΣ ΓΡΑΦΤΗΚΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ, 31 ΙΟΥΛΙΟΣ 2016)>>!!!

 Απαντούμε λοιπόν, με την βοήθεια της «Ορθόδοξης Ομάδας Δογματικής Έρευνας» που γράφει: << Οι 9 Οικουμενικές Σύνοδοι της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Τι χαρακτηριστικά έχει μία σύνοδος για να είναι Οικουμενική;

 Οι Χριστιανοί έχουμε διαφόρων ειδών Συνόδους. Έχουμε τις Αποστολικές, τις Οικουμενικές, τις Τοπικές και τις Πανορθόδοξες. Όλες αυτές έχουν την ίδια εγκυρότητα, αρκεί να τις αναγνωρίσει το Σώμα της Εκκλησίας ως έγκυρες.

Η Εκκλησία του Χριστού εκφράζεται Συνοδικά. Από την αρχή ως σήμερα. Αλλά από τη στιγμή που το Ρωμαϊκό κράτος αγκάλιασε την Εκκλησία, και οι Συνοδικοί της όροι έγιναν νόμοι του κράτους, απέκτησε νόημα η έννοια: "Οικουμενική Σύνοδος". Οικουμενική Σύνοδος, είναι εκείνη που:

1. Συγκλήθηκε από Αυτοκράτορα της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας με οικουμενική (παν-Ρωμαϊκή) εμβέλεια, αλλά φυσικά και πανχριστιανική.

2. Οι αποφάσεις της έγιναν αποδεκτές από ολόκληρη την ανά τον κόσμο Ορθόδοξη Εκκλησία, διαχρονικά(*).

3. Αποφάσεις της διατυπώθηκαν από Θεούμενο.

4. Οι αποφάσεις της υπεγράφησαν από τα Ρωμαϊκά Πατριαρχεία.

5. Ασχολήθηκε με σημαντικά Θεολογικά ζητήματα.>> [ http://oodegr.co/oode/dogma/synodoi/synodoi1.htm ].

Τι να γράψει η αδύναμη χείρα μας!!! Δεν πέρασε καλακαλά 1ας Μήνας και την λένε «αγία» και «διαχρονική*»! Δεν την υπέγραψαν 4 Ορθόδοξες Εκκλησίες που έχουν τον μισό και παραπάνω χριστιανικό πληθυσμό, και την λένε «μεγάλη» και «8^η Πανορθόδοξη», αν και οι αποφάσεις της δεν έγιναν ακόμη γνωστές… πόσο μάλλον αποδεκτές από ολόκληρη την ανά τον κόσμο Ορθόδοξη Εκκλησία! Και τέλος η ιστορία έγραψε πως η επόμενη Σύνοδος που δεν θα αργήσει να γίνει, θα ανταποδώσει τα ίσα σ’ αυτούς που προχώρησαν χωρίς να αναγνωρίσουν………....<< 3ον  Να αναγνωριστούν [ οι ] δύο Μεγάλες Σύνοδοι που καταδίκασαν τον Παπισμό: η 8η και η 9η, που ο λαός τις ονόμασε Οικουμενικές. Είθισθαι, όταν γίνεται μια Μεγάλη Σύνοδος, να αναγνωρίζει τις αποφάσεις και προηγουμένων Μεγάλων Συνόδων>> [ Από τη συνέντευξη του Σεβασμιωτάτου μητροπολίτου Φλωρίνης κ. Θεοκλήτου, στον τηλεοπτικό σταθμό FLASHE της Δ. Μακεδονίας (15/4/2016)].

Τέλος αδελφοί εν Χριστώ, επαναλαμβάνουμε και πάλι: Αλλοίμονο σε όποιον λέει την Σύνοδο αυτή, έστω και Σύνοδο! Γιατί είναι σαν να αυτοαναιρείται! Δεν υπάρχει ‘’κόκκινη γραμμή’’  που να μην την έβαψαν κόκκινη!  Και ακόμη (Ο ΟΧΛΟΣ) την λέει «αγία»!!!! ΑΣ ΑΚΟΥΣΟΥΜΕ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΤΗΝ ΓΝΩΡΙΜΗ Σ’ ΕΜΑΣ  ΦΩΝΗ:

-       

   -  << 1ον  Να κρατηθεί ατόφια η Ορθοδοξία και να μην θιγεί.>>! [ΕΥΤΥΧΩΣ, Δεν υπέγραψαν, έστω οι λίγοι «Θεούμενοι» Επίσκοποί μας….].

-        

  -  << 2ον  Οι άλλες ομολογίες να μην ονομάζονται "Εκκλησίες", διότι λέει το Σύμβολο της Πίστεως: "Ομολογώ... εις Μίαν, Αγίαν, Καθολικήν και Αποστολικήν Εκκλησίαν" που είναι η Ορθόδοξος >>! [ΟΝΟΜΑΣΤΗΚΑΝ!!!!!!!!!!!!!].

-          -  <<3ον  Να αναγνωριστούν δύο Μεγάλες Σύνοδοι που καταδίκασαν τον Παπισμό: η 8η και η 9η, που ο λαός τις ονόμασε Οικουμενικές. Είθισθαι, όταν γίνεται μια Μεγάλη Σύνοδος, να αναγνωρίζει τις αποφάσεις και προηγουμένων Μεγάλων Συνόδων>>. [<< Η ΑΓΙΑ ΣΥΝΟΔΟΣ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΩΝ ΕΠΤΑ(!) ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΩΝ ΣΥΝΟΔΩΝ ( ΓΡΑΦΤΗΚΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΥΠΡΟΥ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ, 31 ΙΟΥΛΙΟΣ 2016)>>!!!].

     

     -  << [Στη Μεγάλη Σύνοδο] Έπρεπε ο καθένας [Αρχιερεύς] να έχει ψήφο. Αυτοί δεν δίνουν ψήφο. Είναι μια ψήφος [μόνο] του αρχηγού [της αντιπροσωπείας της κάθε Εκκλησίας] >>. [ΤΕΛΙΚΑ ΕΙΝΑΙ ΑΓΙΑ;;; ΔΕΝ ΨΗΦΙΣΑΝ ΜΟΝΟ ΟΙ ‘’ΑΡΧΗΓΟΙ**’’;;;].

     

   -     << Είμαστε κατά του Παπισμού(*) και κατά της παγκοσμιοποιήσεως. Τέρμα! Κόκκινη γραμμή!  Ήμασταν ένα δένδρο και αυτοί [Οι Παπικοί] αποκόπηκαν >>. [ΜΑΛΛΟΝ ΑΠΟΚΟΠΗΚΑΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΑΣ ΟΙ ΦΙΛΟΟΙΚΟΥΜΕΝΙΖΟΝΤΕΣ!!!! ΜΙΑΣ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΠΑΠΙΣΜΟ(*) ΟΛΑ ΤΑ ΨΗΦΙΖΕΙ Ο ΕΝΑΣ, Ο ΑΡΧΗΓΟΣ**!!!].

        -    << Η ΔΙΣ θα μαζέψει όλες τις γνώμες των επισκόπων της Εκκλησίας της Ελλάδος, θα τις επεξεργαστεί η Γραμματεία της και θα τις μεταφέρει στη "Μεγάλη Σύνοδο">>. [ΠΡΑΓΜΑΤΙ! ΠΡΙΝ ΜΠΟΥΝ ΣΤΟ ΑΕΡΟΠΛΑΝΟ ΕΙΠΑΝ: ΟΧΙ… ΚΑΙ ΌΤΑΝ ΠΡΟΣΓΕΙΩΘΗΚΑΝ ΣΤΗΝ ΚΡΗΤΗ ΕΙΠΑΝ: ΝΑΙ! ΑΣ ΓΙΝΕΙ ΤΟ ΘΕΛΗΜΑ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ… ].

    

  -    <<  Έστειλα μια επιστολή [παραίτησης] στη Σύνοδο: "Σας παρακαλώ να με εξαιρέσετε διότι είμαι προχωρημένης ηλικίας. Εξ' άλλου, τις θέσεις μου τις υπέβαλα στην Εκκλησία της Ελλάδος με Υπόμνημα". Και εξαιρέθηκα>>. [ ΕΩΣ ΕΔΩ ΚΑΛΑ! ΑΛΗΘΕΙΑ όμως: ΠΟΙΟ ΑΠΟ ΤΑ ΚΕΊΜΕΝΑ ΤΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΔΙΑΒΑΣΑΝ ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΜΑΣ, ΚΑΙ ΠΟΙΑ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΤΑ ΕΚΡΙΝΕ, ΚΑΙ ΠΟΙΟΣ ΑΡΧΗΓΟΣ ΤΑ ΕΝΕΚΡΙΝΕ; ΚΑΙ ΕΊΝΑΙ ΚΑΙ ΑΓΙΑ; ΤΕΛΙΚΑ Η ΣΙΩΠΗ ΕΙΝΑΙ ΧΡΥΣΟΣ Ή ΟΧΙ; ].

      -   << Εκεί [στην Πανορθόδοξη Σύνοδο] δεν θα μπορούσα να πω και τίποτα. Τί να κάνω; Γλάστρες θα είμαστε εκεί!>>.

-    <<  Καταλήγω στο Υπόμνημά μου [ως εξής]: "Εύχομαι ο Θεός να φωτίσει τους παρισταμένους, και προ παντός τους ιθύνοντας, τους αρχηγούς όλων των Ορθοδόξων Εκκλησιών, να πάρουν αποφάσεις ωφέλιμες για την Ορθοδοξία">>. [ΘΥΜΙΖΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΑΓΆΠΗ ΣΑΣ ΠΩΣ Αρχηγός μας είναι μόνον ο Ιησούς Χριστός! ΕΚΤΟΣ ΕΑΝ ΜΠΕΡΔΕΨΑΜΕ την γλώσσα μας… ΚΑΙ ΑΝΤΙ ΝΑ ΦΩΝΑΞΟΥΜΕ: ΠΥΡΟΣΒΕΣΤΕΣ! ΚΑΛΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΠΥΡΟΛΑΤΡΕΣ! ΜΗΠΩΣ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΟΥΜΕ; Ε, ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΛΙΓΟ ΤΗΣ ΜΟΔΑΣ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!].  

ΚΥΡΙΕ ΕΛΕΑ ΜΑΣ

ΜΕ ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΣΕΒΑΣΜΟ [ΣΤΟΥΣ ΘΕΣΜΟΥΣ]

ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ Β. ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ, ΙΕΡΟΨΑΛΤΗΣ

ΠΤΟΛΕΜΑΪΔΑ 1 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2016 ΑΡΧΗ ΝΗΣΤΕΙΑΣ (+ Των 7 ΜΑΚΚΑΒΑΙΩΝ, ΕΛΕΑΖΑΡΟΥ, ΣΟΛΟΜΟΝΗΣ, ΟΣΙΑΣ ΕΛΕΣΗΣ: Ο πατήρ της τέλος την αποκεφάλισε. Η δούλη της την ενεταφίασε, ήκουσε ύμνους αγγέλων εις τον τάφο της. Εκεί εκτίσθη και Ναός).

ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 23 ΙΟΥΝΙΟΥ 2016

Η ΘΕΣΗ ΚΑΙ Ο ΡΟΛΟΣ ΤΩΝ ΛΑϊΚΩΝ ΕΝ ΤΗ ΣΥΝΟΔΟ! ΜΕΡΟΣ Ε΄(ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ): ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΣΗΜΕΡΑ; - ‘’ΚΡΙΤΙΚΟΙ’’ ΕΙΜΕΘΑ ΟΛΟΙ-

 [+ π. Ιουστίνος Πόποβιτς ]

Η ΘΕΣΗ ΚΑΙ Ο ΡΟΛΟΣ ΤΩΝ ΛΑϊΚΩΝ ΕΝ ΤΗ ΣΥΝΟΔΟ! ΜΕΡΟΣ Ε΄(ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ): ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΣΗΜΕΡΑ; - ‘’ΚΡΙΤΙΚΟΙ’’ ΕΙΜΕΘΑ ΟΛΟΙ"

Αυτοκριτική: Μια Αυτοκρατορική ενέργεια.

«Προσεύχεσθε, ενεργείτε, και υπομένετε σταθερά» (Αγίου Κοσμά του Αιτωλού).

Οι πιστοί μέσα στο σώμα της Εκκλησίας έχουν ένα μεγάλο δικαίωμα’ το να φανερώνουν τις πληγές (του όλου σώματος) τους, στον μόνο  Ιατρό «των ψυχών και των σωμάτων ημών», για να θεραπεύσει Αυτός ,με το άγιον Του Πνεύμα αυτές. Με μία συγγνώμη θεραπεύονται’  δύο πρόσωπα μαζί, ή ένα πρόσωπο και ένας λαός, ή Ένας υπέρ-υπερήφανος και ο Εαυτός του.

Το ουσιαστικό «Κριτική» (θηλυκό), σημαίνει όχι μόνο την διατύπωση κρίσεων αλλά κυρίως την αυτοκριτική, που σίγουρα αποτελεί από μόνη της, μία αυτοκρατορική Πράξη. Η διατύπωση κρίσεων από «Αγράμματους» Θεολογικά παλαιότερα ήταν καταδικασμένη’ «καταραμένος είναι ο όχλος, γιατί δεν γνωρίζουν τις νομικές διατάξεις του Νόμου»! Όμως σήμερα, μετά την Πεντηκοστή (στην  Εποχή της Καινής Διαθήκης) το Άγιον Πνεύμα κάνει πάντας εμάς «Διδακτούς Θεού». Και όπως ψάλουμε και διδασκόμαστε’ ΄ «ο Πατέρας γνωρίζεται και ο Υιός δοξάζεται», όχι δια των «Σχολών» των εγγραμμάτων, αλλά από το Πνεύμα το Άγιον.  Και μόνο μέσω των ταπεινών και πράων, (που ευτυχώς και στις έσχατες μέρες μας, ζουν εν τη γη, και φωτίζουν και εμάς του αναξίους).

«Αρχή σοφίας φόβος Θεού».

«Φως Αγγέλων ο Θεός, φώς των Μοναχών οι Άγγελοι, και φως των Ανθρώπων οι Μοναχοί»! Αγαπητοί αδελφοί και φίλοι. Όλο αυτό το διάστημα μέσα από άμεσες επαφές μας-  πρώτα με τον Σεβασμιότατο π. Θεόκλητο Μητροπολίτη της σωστικής μας Μητροπόλεως Φλωρίνης Πρεσπών και Εορδαίας (που ως γνωστό παραιτήθηκε από τους 24 …),  μέσα από τη συνάντησή μας με Αγιορείτες Πατέρες, και παρακολουθώντας τα συμπεράσματα της Συνάξεως των «Κληρικών και Μοναχών», αλλά και τα πορίσματα Μεγάλων Συνεδρίων (Πειραιά) – προσπαθήσαμε να σας ενημερώσουμε, για τη θέση και το ρόλο των λαϊκών μέσα στην Εκκλησία.

Ίσως άθελά μας να δημιουργήσαμε κάποια σύγχυση, σχετική με το πόσο έγκυρη μπορεί να είναι μία ενημέρωση από λαϊκούς. Σας θυμίζω λοιπόν, την ‘’παράκληση’’ του αγίου Κοσμά του Αιτωλού που έλεγε στους πιστούς: «Τώρα και εγώ εδώ οπού ήλθα και κοπιάζω είνε καλόν να μη μου δώσητε ολίγην παρηγορίαν, πληρωμήν; Και τι πληρωμήν θέλω εγώ; Χρήματα; Και τι να τα κάμω; Εγώ, με την χάριν του Θεού, μήτε σακκούλα έχω, μήτε σπίτι, μήτε άλλο ράσο και το σκαμνί οπού έχω ιδικόν σας είνε, το οποίον εικονίζει τον τάφονμου. ετούτος ο τάφος έχει την εξουσίαν να διδάξη βασιλείς, πατριάρχας, ιεραρχείς, ιερείς, άνδρας και γυναίκας, νέους και γέροντας και όλον τον κόσμον. Ανίσως και επεριπατούσα δια άσπρα, θα ήμουν τρελός και ανόητος αμή τι είνε η πληρωμή μου; να καθήσετε από πέντε, δέκα, να συνομιλήτε αυτά τα θεία νοήματα, να τα βάλετε μέσα εις την καρδίαν σας, δια να σας προξενήσουν την αιώνιον ζωήν».

Είναι σίγουρο ότι από το υστέρημα μας, προσπαθήσαμε’  να τονώσουμε το ηθικό του πιστού ελληνικού λαού του Θεού, να ενημερώσουμε για το μεγάλο γεγονός της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου και τους απίστευτους κινδύνους που κρύβει, αλλά και να ελέγξουμε τον εαυτό μας, δηλαδή  το σώμα μας (Κληρικούς και λαϊκούς), στο οποίο, όλοι μαζί, ανήκουμε ισότιμα.

«Ο Χριστός κεφαλή της Εκκλησίας», και όχι ο ‘’Δεσπότης’’! Στην Ορθοδοξία μας κοντεύουμε να ξεχάσουμε, αυτό που ευτυχώς ηχεί ακόμη στα αυτιά μας (αλλά όχι στην καρδιά μας), από το Μυστήριο του Γάμου: «Ο Χριστός κεφαλή της Εκκλησίας..», «Αι γυναίκες τοις ιδίοις ανδράσιν υποτάσσεσθε ως τω Κυρίω, ότι ο ανήρ εστί κεφαλή της γυναικός, ως ο Χριστός κεφαλή της Εκκλησίας». Το «υποτασσόμενοι αλλήλοις εν φόβω Χριστού» δηλώνει επίσης πως όλοι οι άνθρωποι μετέχουμε στο ένα σώμα του Χριστού και κανείς, μα κανείς, δεν είναι ανώτερος από τον άλλο. Αυτό αποδεικνύουν οι άγιοί μας. Ένα δεκάχρονο κοριτσάκι (Αγία Ακυλίνα) μπορεί να είναι άγιο και να μαρτυρήσει για το Χριστό, αλλά και ένας Πατριάρχης (Καλέκας)μπορεί  να αρνηθεί το Ευαγγέλιο του Χριστού, κηρύττοντας με καινή «γλώσσα»  ή πιστεύοντας’  σε διδασκαλίες «μορφωμένων» ανθρώπων, που αναπτύσσουν, οι Κεφαλές των σύγχρονων «Ομάδων Εργασίας»(Σαν άλλες «Σχολές», Προτεσταντικού ‘’Φύλου’’).

Ο Θεός  μας, διδάσκει να μην είμαστε προσωπολήπτες! Σήμερα, καλούμαστε όλοι ,να αγωνιστούμε για τα Ιερά και τα Όσια της Πίστεως και της Πατρίδας μας, για τα ιδανικά του έθνους μας, μα, αλίμονό μας! Αλίμονο γιατί σήμερα δεν βρίσκει παιδί να θέλει να κάνει πρωινή προσευχή στο σχολείο, δεν βρίσκεις γυναίκα… δεν βρίσκεις άντρα …όπως τον θέλει ο Θεός και όπως τον έφτιαξε με τα χέρια Του. Όλοι ΑΕΡΓΟΙ !!!  Από τους 100 ανθρώπους, που τρώνε και πίνουν και χορεύουν και παίζουν κάθε μέρα… ένας με δύο γυρίζουν να ευχαριστήσουν το Θεό, έχουν μυστηριακή ζωή… πηγαίνουν στον  Εσπερινό να δώσουν χαρά στους αγίους της ημέρας που δόξασαν με την ζωή και τα Θυσία τους…. και γι’ αυτό «ήρθε η οργή του Θεού νωρίτερα πάνω μας…..»( Π. Ιουστίνος Πάρβου).

Οι Άγγελοί μας, οι Άγιοι Πατέρες  μας δεν είναι, η Αγία και Μεγάλη Συνοδεία μας! Ο Ιερός Χρυσόστομος, ο άγιος Ιωάννης, ο αληθινός του Χριστού Επίσκοπος,  που τόσο διώχθηκε από τον τότε Πατριάρχη Αλεξανδρείας, και που πέθανε στην εξορία αφορισμένος, γράφει: «Ντροπή είναι μόνον η αμαρτία, την οποία εν τούτοις κανείς δεν θεωρεί ντροπή’  συνήθως οι άνθρωποι θεωρούν ντροπή τα πάντα, εκτός από την αμαρτία».  Η διαστροφή θα μας πει πάλι, οδηγεί σε πνευματική τύφλωση’ «Αν, όταν μας βγάλουν τα μάτια. Δεν λαμβάνουμε αίσθηση κανενός από τα ευχάριστα της ζωής εξ αιτίας αυτής της συμφοράς, πολύ περισσότερο θα πάθουμε το ίδιο εξ αιτίας της διαστροφής και της αναπηρίας του νου».

Μας συγκινεί βαθύτατα η φωνή του π. Αυγουστίνου Καντιώτη που κράζει και λέει: «Αδελφοί Έλληνες! Με πόνο ψυχής και δάκρυ σας προσφωνώ κατά τη θλιβερή αυτή επέτειο. Ας βάλουμε το χέρι στην καρδιά κι ας ρωτήσουμε καθένας τον εαυτό του κι ο ένας τον άλλο· Ζη μέσα μας η ορθή πίστη, η ανυπόκριτη αγάπη στον Κύριο και τον πλησίον; Αν είνε μαζί μας ο Κύριος, τότε η πατρίδα μας θα είνε απόρθητο φρούριο. Αν όμως πλήθυνε η ανομία, πάγωσε η αγνή αγάπη, νεκρώθηκε η Ορθόδοξος πίστης, υψώθηκαν ανάμεσά μας ξένοι βωμοί, νέα είδωλα του ψευτοπολιτισμού, τότε νέα συμφορά, μεγαλύτερη σε βάθος και έκτασι από την άλωσι της Κωνσταντινουπόλεως, θα πέση στο ταλαίπωρο έθνος μας. Ο «Θεός ου μυκτηρίζεται», δεν εμπαίζεται (Γαλ. 6,7). Είνε «πυρ καταναλίσκον», φωτιά που κατατρώει (Δευτ. 4,24· 9,3. Εβρ. 12,29). Κανένας έξυπνος οικονομικός συνδυασμός, καμμιά συμμαχία με ξένα κράτη δε θα μας σώση, αν απιστούμε και νεοειδωλολατρούμε και βλασφημούμε καπηλικώς τα θεία. Ιστό αράχνης υφαίνουμε, ένα λεπτό καλάμι θα μας διαλύση».

Οι χριστιανοί φως του Κόσμου!

(Αλήθεια, ποιοι οι ρήτορες της φιλίας και ποιοι οι ρήτορες του μίσους;)

Ακούσαμε μία ακόμη ‘’σχολαστική’’ άποψη: <<Η φιλία, (είναι) δώρο ακριβό και ευτύχημα σπάνιο, έχει πανάρχαιους τίτλους ευγένειας… έχουμε ανάγκη από ένα καλόγνωμο σύμβουλο και αυστηρό κριτή, για να συζητήσουμε μαζί του ελεύθερα και χωρίς περιστροφές… Η τέλεια, λοιπόν, φιλία είναι  συνάντηση και δεσμός δύο προσώπων απάνω στον ίδιο ηθικό άξονα, στην ίδια αξιολογική κλίμακα…. Θεμέλιο και εγγύηση της αγάπης τους είναι η «αρετή»… Τι είναι φιλία; «Εύνοια», φυσικά όπως λέγει ο Αριστοτέλης’ να έχεις καλές διαθέσεις απέναντι σ’ έναν άνθρωπο >>.[ Παπανούτσος, Πρακτική Φιλοσοφία, σελ. 111,121)].

Τελικά, κατά τον  Παπανούτσο:  «Φίλος είναι ο παραστάτης και σύμμαχός μας στον τραχύ αγώνα να υπάρξουμε, να σηκώσουμε το βάρος της ανθρωποσύνης μας, χωρίς να συντριβούμε ή να ευτελιστούμε. Όταν  σε μια βαρυσήμαντη καμπή του βίου μελετούμε ή επιχειρούμε κάτι πολύ σοβαρό και επικίνδυνο, έχουμε ανάγκη από ένα καλόγνωμο σύμβουλο και αυστηρό κριτή, για συζητήσουμε μαζί του ελεύθερα και χωρίς περιστροφές το πρόβλημά μας. Ποιος μπορεί να είναι αυτός ο σύμβουλος και κριτής; (Και ο ίδιος απαντά) Μπορεί το πρόσωπο τούτο να είναι άλλος εκτός από τον φίλο;»!!!

ΦΩΣ ΑΝΘΡΩΠΩΝ, ΟΙ ΜΟΝΑΧΟΙ !

Ζητούμενο: «Στον ίδιο ηθικό άξονα ,στην ίδια αξιολογική κλίμακα»!

---Στην πρόσφατη ανοικτή επιστολή των Αγιορειτών Πατέρων ( προς το χριστεπώνυμο πλήρωμα της Εκκλησίας μας), μαθαίνουμε για την οδό, για την γέφυρα, αλλά για τους ‘’περαστές’’ στην απέναντι ‘’όχθη’’. Λένε λοιπόν οι Μοναχοί: «Η λεγομένη ‘’Αγία και Μεγάλη Σύνοδος’’, η οποία ως γνωστόν, πρόκειται να λάβει χώρα τον προσεχή Ιούνιο στην Κρήτη (19-6-2016, με το παλαιό ημερολόγιο 6-6-2016), αποτελεί ένα στάδιο του προγράμματος του Διαχριστιανικού και Διαθρησκειακού Οικουμενισμού ή της Θρησκευτικής Παγκοσμιοποιήσεως της Νέας Τάξεως Πραγμάτων, η οποία ως γνωστόν επιδιώκει να υποτάξει ολόκληρη την ανθρωπότητα με τρία μεθοδευμένα σχέδια, α) με μία παγκόσμια κυβέρνηση β) με μία παγκόσμια οικονομία και γ)με μία παγκόσμια θρησκεία. Η εφαρμογή αυτού του στόχου για μια παγκόσμια θρησκεία, εγκαινιάστηκε πρώτα στον προτεσταντικό κόσμο με την λεγομένη ‘’Οικουμενική κίνηση’’, και στον ορθόδοξο κόσμο ξεκίνησε με τον ενθρονιστήριο λόγο του Πατριάρχου Κων/πόλεως Μελετίου Μεταξάκη (1923) και επηυξήθη με τον επίσης  Πατριάρχη Κων/πόλεως Αθηναγόρα Σπύρου (1948-1972)….».(και φυσικά δεν έχει σταματήσει έως και σήμερα!)….

--- «Το θέμα της ενώσεως των Εκκλησιών είναι κάτι το πνευματικόν και ανάγκην έ­χουμε πνευματικής αγάπης, ας το αφήσουμε σε αυτούς που αγαπήσανε πολύ τον Θεόν». «Ενώ δεν είμαι ούτε ά­γιος, ούτε θεολόγος. Φαντάζομαι ότι θα με καταλάβουν όλοι, ότι τα γραφόμενά μου δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένας βαθύς μου πόνος δια την γραμμήν και κοσμικήν αγάπην, δυστυχώς, του πατέρα μας…».(Άγιος Παΐσιος){Εν Αγίω Όρει τη 23^η Ιανουαρίου }.

---«Και ὁ αοίδιμος γέρων»(Γέρων Εφραίμ) κατέληξε: «Έχω απόλυτη βεβαιότητα ότι ὁΟικουμενισμός δεν έχει το Πνεύμα το Άγιο, αλλά το πνεύμα το ακάθαρτο».{Η σχετική(προσωπική) μαρτυρία προέρχεται από τον καθηγητή της Δογματικής του Α.Π.Θ. κ. Δημήτριο Τσελεγγίδη}.

---«Επιχειρείται θεσμική νομιμοποίηση του συγκρητισμού-οικουμενισμού από την Μεγάλη Σύνοδο»{κ. Δημ. Τσελεγγίδης}.

---Ο π. Μάξιμος Καραβάς είπε: «Παλιά στην Ρωσία όποιος έστριβε το μουστάκι του δήλωνε την δύναμη της εξουσίας που είχε από τον Στάλιν….οι Κρητικοί πάλι, όταν στρίβουν το μουστάκι, δηλώνουν ότι είναι άντρες»!

ΦΩΣ ΜΟΝΑΧΩΝ, ΟΙ ΑΓΓΕΛΟΙ!

-Ο ΕΥ ΝΟΥΣ, ΕΙΠΕ: «Η τέλεια, λοιπόν, φιλία είναι  συνάντηση και δεσμός δύο προσώπων»….

-Ο ΑΓΙΟΣ ΙΟΥΣΤΙΝΟΣ ΠΟΠΟΒΙΤΣ,(+1979), ΕΙΠΕ: «Ουδέποτε ήταν ο Θεός μέσα στον άνθρωπο, αγαπητοί αδελφοί, λιγότερο απ’ ότι σήμερα… Σήμερα όλο το κακό μετακομίστηκε στο σώμα του ανθρώπου για να διώξει τον θεό από το σώμα του. Σήμερα όλο το κακό μετοίκησε στη γη’  θυμάται κανείς ότι η γη ήταν κάποτε παράδεισος; Η σημερινή πτώση του ανθρώπου είναι αμέτρητα μεγαλύτερη από την πρώτη πτώση’ τότε ο άνθρωπος αποστάτησε από το Θεό, σήμερα, όμως έχει σκοτώσει τον Θεό… Η γη δεν είναι ποιο κολασμένη από την κόλαση; Από την κόλαση δεν εδίωξαν τον Χριστό’ και οι άνθρωποι σήμερα τον έχουν διώξει από την γη, τον εξεδίωξαν από το σώμα τους, από την ψυχή τους, από την πόλη τους…». (Η ομιλία αυτή του αγίου «Στην Μεγάλη Παρασκευή», έχει λογικά εκφωνηθεί ημέρα Παρασκευή… και έχει παρθεί από το βιβλίο’ «Ο ΧΡΙΣΤΟΣ επάνω στον ΣΤΑΥΡΟ»).

-Ο ΕΥ ΝΟΥΣ, ΕΙΠΕ: «Η φιλία, (είναι) δώρο ακριβό και ευτύχημα σπάνιο, έχει πανάρχαιους τίτλους ευγένειας»

-Ο ΕΥ ΝΟΥΣ, ΕΙΠΕ: «Η φιλία,δώρο ακριβό…»…[ και οι έφηβοί μας πήραν όλοι άριστα στο εξεταζόμενο μάθημα της Νέο Ελληνικής ‘’Γλώσσας’’ γενικής παιδείας].Ας είναι! Από εδώ και πέρα προσευχή!

-Ο ΑΓΙΟΣ ΙΟΥΣΤΙΝΟΣ ΠΟΠΟΒΙΤΣ, ΕΙΠΕ: «( Το ποιο ντροπιαστικό δώρο, χαρίσαμε σ’ Εκείνον). Ούτε η Ημέρα της Κρίσεως δεν θα είναι πιο φοβερή από την Μεγάλη Παρασκευή. Όχι, θα είναι αναμφισβήτητα λιγότερο φοβερή, επειδή τότε ο Θεός θα κρίνει τον άνθρωπο, ενώ σήμερα ο άνθρωπος κρίνει τον Θεό. Σήμερα είναι η φοβερή Ημέρα της Κρίσεως για τον Θεό’  Τον κρίνει η ανθρωπότητα. Σήμερα ο άνθρωπος εκτιμά τον Θεό’  Τον εκτιμά για 30 αργύρια. Τον Χριστό για 30 αργύρια! Μα, ο Ιούδας είναι η τελευταία μας λέξη περί του Χριστού;… Άνθρωπε υπάρχει τέλος στην παραφροσύνη σου; Υπάρχει πυθμένας της πτώσης σου; Τον σταυρό, το πιο ντροπιαστικό δώρο, χαρίσαμε σ’  Εκείνον που μας χάρισε την αιώνια δόξα. Λεπρέ, Αυτός σε καθάρισε από την λέπρα, μα, γι’  αυτό Του δωρίζεις τον σταυρό; Τυφλέ, Αυτός σου άνοιξε τα μάτια, μα, για να βλέπεις να φτιάξεις τον σταυρό και να Τον σταυρώσεις σ’  Αυτόν; Νεκρέ, Αυτός σε ανάστησε από τον τάφο, μα, γι’  αυτό να Τον πετάξεις στον τάφο σου; Με τις ευχάριστες αγγελίες γλύκανε ο Γλυκύτατος Ιησούς το πικρό μυστήριο της ζωής μας, αδελφοί, για ποια από αυτές Του δωρίσαμε τέτοια πικρότητα;… Η Μεγάλη Παρασκευή είναι η ντροπή μας, αδελφοί και το αίσχος μας και η ήττα μας. Στον Ιούδα τον Ισκαριώτη υπάρχει λίγο από την ψυχή του καθενός… Μέσω του Ιούδα όλοι πέσαμε’  όλοι προδώσαμε τον Χριστό.. .Αν ποθείς τον πλούτο, αν καίει σιγά  και κρυφά το πάθος για τα χρήματα, να ξέρεις ότι μέσα σου συλλαμβάνεις τον Ιούδα …Η φιλαργυρία έχει αυτήν την καταραμένη ιδιότητα να κάνει τον άνθρωπο όχι μόνο χριστοκτόνο αλλά και αυτόχειρα. Προ πάντων «σκοτώνει τον Θεό μέσα στην ψυχή του ανθρώπου’  σκοτώνοντας δε τον Θεό μέσα στον άνθρωπο, αυτή κατόπιν σκοτώνει και τον ίδιο τον άνθρωπο».,

-[ Θα παρακαλούσα στο σημείο αυτό να πάρουμε πολύ σοβαρά  «αυτήν την καταραμένη ιδιότητα που έχει  φιλαργυρία,  ώστε να κάνει τον άνθρωπο όχι μόνο χριστοκτόνο αλλά και αυτόχειρα].

-Ο ΕΥ ΝΟΥΣ, ΕΙΠΕ: «(Όταν) επιχειρούμε κάτι πολύ σοβαρό και επικίνδυνο (…να σηκώσουμε το βάρος της ανθρωποσύνης μας…)».

-Ο ΑΓΙΟΣ ΙΟΥΣΤΙΝΟΣ ΠΟΠΟΒΙΤΣ, ΕΙΠΕ:  «Αν δεν υπήρχε ο σώφρων κακούργος…»!« Σταυρωμένος είναι ο Θεός. Είστε ικανοποιημένοι, θεομάχοι; Είστε χαρούμενοι, θεοκτόνοι; Τι νομίζετε για τον Χριστό στο σταυρό; Είναι πλάνος’  Είναι αδύναμος’ αν είσαι ο Υιός του Θεού, κατέβα από τον σταυρό! Ουά, εσύ που οικοδομείς τον ναό μέσα σε τρεις μέρες, βοήθησε τον ίδιο τον εαυτό σου και κατέβα από το σταυρό!  Και τι να σκέφτεται άραγε ο Κύριοςστο σταυρό περί των ανθρώπων;Τούτο που μόνο ο Θεός της αγάπης και ο Θεός της πραότητας δύναται να σκεφτεί: «Πάτερ, άφες αυτοίς, ου γάρ οίδασι τι ποιούσι!». Αληθώς δεν ξέρουν τι πράττουν με τον Θεό εν σώματι…Έχουμε σταυρώσει τον Θεό. Άνθρωπε, τι θέλεις ακόμα; Αν δεν υπήρχε ο σώφρων κακούργος, για σένα (Ευ νου) δεν θα υφίσταντο η δικαιολογία. Αν δεν υπήρξε αυτός,  η γη δια παντός θα παρέμεινε κόλαση. Όταν σκανδαλίστηκαν με τον Χριστό όλοι οι μαθητές του, ο κακούργος Τον ομολόγησε ως Κύριο και ως Βασιλέα: «Μνήσθητί μου, Κύριε, όταν έλθης εν τη βασιλεία σου!»

ΕΠΙΜΕΤΡΟ

ΦΩΣ ΟΛΩΝ ΗΜΩΝ  Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΚΑΙ Η ΘΕΟΤΟΚΟΣ!

---<<ΤΟ ΞΕΘΑΡΡΕΜΑ:ΓΙΝΕΤΑΙ ΑΙΤΙΑ ΠΤΩΣΗΣ! «Και τα δύο αυτά είναι καταστρεπτικά, και το ξεθάρρεμα και η απόγνωση’  γιατί το μεν ξεθάρρεμα οδηγεί τον σταθερό στην αρετή, στην πτώση, η δε απελπισία εκείνον που έπεσε να σηκωθεί». (Ιερός Χρυσόστομος)>>.

---Αυτοκριτική: Μια Αυτοκρατορική ενέργεια. «Προσεύχεσθε, ενεργείτε, και υπομένετε σταθερά»(Αγίου Κοσμά του Αιτωλού).

---Προσευχή, και «Υπομένετε σταθερά».ΑΜΗΝ.

ΜΕ ΤΙΜΗ

ΔΗΜΉΤΡΙΟΣ Β. ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΣΥΖΥΓΟΣ ΦΩΤΕΙΝΗΣ ΙΟΡΔΑΝΙΔΟΥ. ΙΕΡΟΨΑΛΤΗΣ, ΓΥΜΝΑΣΤΗΣ.  ΠΤΟΛΕΜΑϊΔΑ 23 ΙΟΥΝΙΟΥ 2016 (+ ΑΓΙΩΝ ΑΡΙΣΤΟΚΛΕΟΥΣ , ΔΗΜΗΤΡΙΑΝΟΥ, ΚΑΙ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ).

Ο π. Ευσέβιος Βίττης αντιμέτωπος με την αιρετική «Ομολογία Θυατείρων» 30 ΙΟΥΛΙΟΥ 16

Ο π. Ευσέβιος Βίττης αντιμέτωπος με την αιρετική «Ομολογία Θυατείρων», μια επίσημη Ομολογία των Οικουμενιστών!

ΠΡΟΤΕΙΝΕΙ Ο ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ Β. ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ, ΕΚΠΕΥΔΕΥΤΙΚΟΣ

Αγαπητοί αδελφοί και φίλοι των αγίων Πατέρων μας

Η επίσημη Ομολογία του Οικουμενισμού, η «Ομολογία Θυατείρων», κυκλοφόρησε το 1975 έχοντας  την επίσημη έγκριση  της Συνόδου του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως (επὶ πατριάρχου Δημητρίου), και είναι ένα κείμενο εντελώς αιρετικού πνεύματος,που προτρέπει σε συμπροσευχὴ και μυστηριακή διακοινωνία με τους πάσης φύσεως αιρετικούς, τους οποίους αναγνωρίζει πλήρως και εντάσσει στο Σώμα της Εκκλησίας, χωρὶς να ορίζει όρια εις αυτήν!...

ΕΚΚΛΗΣΙΑ  ΔΙΧΩΣ ΟΡΙΑ;

Ο  αείμνηστος πατήρ Ευσέβιος Βίττης, ήταν << ένας άνθρωπος απλός, ξεχωριστός, ταπεινός, με πολλές γνώσεις και πνευματικά χαρίσματα, πατερικά βιώματα και θεϊκή φώτιση, πολυγραφότατος, δάσκαλος που αφιέρωσε τη ζωή του για τη σωτηρία της ψυχής των συνανθρώπων του >>. Σε απόσπασμα από το βιβλίο του με τίτλο «Η Εκκλησία μου κι εγώ» (Εκδόσεις Ορθόδοξος Κυψέλη), γράφει τα παρακάτω... ας τον απολαύσουμε... και ας γίνουν τα λόγια του μία καλή αφορμή... και έτσι μια ακόμη << Ἔκκλησις  πρὸς τοὺς Προκαθημένους τῶν ἁγίων τοῦ Θεοῦ Ἐκκλησιῶν καὶ τοὺς Σεβασμιωτάτους Ὀρθοδόξους Ἱεράρχας >>, αλλά και μία παράκληση προς όλους εμάς τους αδιάφορους λαϊκούς, ώστε να σταθούμε δίπλα σ' αυτούς που αγωνίζονται υπέρ πίστεως και πατρίδας.

Η Εκκλησία Σώμα Χριστού (Πατρός Ευσεβίου Βίττη)

Τι λέει για την Εκκλησία ο Απόστολος Παύλος; Τη χαρακτηρίζει με μια συμβολική έκφραση πολύ περιεκτική και παραστατική. Την ονομάζει Σώμα Χριστού. Χρησιμοποιεί μια θαυμάσια εικόνα, που ακόμα κι εγώ μπορώ να καταλάβω. Η Εκκλησία παρουσιάζεται ως Σώμα. Τι σημαίνει αυτό θα μου το αναλύσει ο ίδιος Απόστολος σιγά σιγά, ώστε να αντιληφθώ τι κρύβεται πίσω από αυτήν.

Την εικόνα του σώματος ως παράσταση της Εκκλησίας τη χρησιμοποιεί ο απόστολος Παύλος γιατί έχει πολλή βαθιά σημασία και ταυτόχρονα μεγάλη σαφήνεια. Ο ίδιος γράφει στους Χριστιανούς των Κολασσών. «Και αυτός (ο Χριστός) εστι πρό πάντων και τα πάντα εν αυτώ συνέστηκε. Και αυτός εστιν η Κεφαλή του σώματος της Εκκλησίας» (Κολασ. α' 7-8). Πριν από όλα υπάρχει ο Χριστός. Όλα αυτός τα συγκρατεί και τα διατηρεί και τα κατευθύνει με την πάνσοφη και στοργική του πρόνοια. Και αυτός που όλα τα συγκρατεί και τα διευθύνει, αυτός είναι και η κεφαλή του σώματος που είναι η Εκκλησία. Πάλι για σώμα μιλάει ο απόστολος Παύλος. Μιλάει για σώμα που δεν είναι τυχαία η κεφαλή του, αλλά αυτός ο Υιός και Λόγος του Θεού, που δημιούργησε τον κόσμο και σαρκώθηκε στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού. Προς το παρόν μένω στην έννοια του σώματος. Η έννοια της Κεφαλής θα με απασχολήσει αργότερα.

Στην πρώτη προς Κορινθίους επιστολή λέει πάλι ο ίδιος Απόστολος «υμείς εστέ σώμα Χριστού και μέλη εκ μέλους» (Α' Κορ. ιβ' 27). Αποτελείτε, λέει, όλοι εσείς μαζί σώμα Χριστού. Και ο καθένας σας αποτελεί μέλος του Χριστού επί μέρους. Έτσι πιο συγκεκριμένα ο Απόστολος καθορίζει τι ακριβώς εννοεί με τον όρο σώμα Χριστού. Επομένως σύμφωνα με αυτά η Εκκλησία αποτελεί ένα πνευματικό οργανισμό που η αξία του έγκειται πρώτον στο ότι έχει ως κεφαλήν του τον Χριστό και δεύτερον στο ότι έχει ως μέλη του τον κάθε πιστό. Όλοι μαζί αποτελούν το σώμα του.

Μιλώντας ο απόστολος Παύλος για Κεφαλή και για Σώμα αναφερόμενος στην Εκκλησία, φανερώνει ένα διπλό μυστήριο. Το μυστήριο της Κεφαλής, που είναι ο Χριστός και το μυστήριο του Σώματος, που είναι οι πιστοί σ' αυτόν και που αποτελούν την Εκκλησία του. Τώρα βλέπω καθαρά, ότι η Εκκλησία αποτελεί άλλου είδος μέγεθος και όχι τέτοιο που μας συνήθισε η κοσμική αντίληψη γι' αυτήν. Η Εκκλησία δεν είναι ούτε ίδρυμα ούτε σωματείο ούτε ένωση ούτε συνασπισμός ανθρώπων που έχουν κοινά υλικά συμφέροντα και κοσμικές επιδιώξεις. Η Εκκλησία δεν είναι πολιτικό ή πολιτιστικό ή κοινωνιστικό κίνημα ή ό,τι άλλο σχετικό που ανήκει σ' αυτές τις κατηγορίες μικρών ή μεγάλων ανθρωπίνων ομάδων με οποιαδήποτε γήινα κίνητρα ή σκοπούς ή επιδιώξεις. Η Εκκλησία είναι ένα μεγάλο μυστήριο, ακατανόητο για το φτωχό μου μυαλό, υπαρκτό όμως και πραγματικό Σώμα, το Σώμα του Χριστού.

Την ιδιότυπη σχέση και θέση του κάθε πιστού μέσα στο σώμα αυτό την αποσαφηνίζει ο απόστολος Παύλος αναφερόμενος στην δική του θέση μέσα στο σώμα αυτό, πράγμα που ισχύει κατ' αναλογίαν και για κάθε πιστό. Να, τι λέει γράφοντας προς τους Κολασσαείς «νυν χαίρω εν τοις παθήμασί μου υπέρ υμών και ανταναπληρώ τα υστερήματα των θλίψεων του Χριστού εν τη σαρκί μου υπέρ του σώματος αυτού ο εστιν η Εκκλησία» (Κολασ. α' 24).

Χαίρομαι, λέει, για ό,τι πάσχω για χάρη σας. Πάσχοντας ανακαλύπτω, αλλά και πραγματοποιώ κάτι βαθύτερο και μυστικότερο. Πάσχοντας δηλαδή εγώ για σας συντελώ στη συμπλήρωση των θλίψεων που πρέπει να γίνει από το σώμα του Χριστού, που είναι η Εκκλησία του. Με άλλα λόγια ό,τι δεν προσφέρετε εσείς από άποψη πόνου ως προσφορά στο Χριστό, το προσφέρω εγώ για σας, αντί για σας. Τα λόγια αυτά του Αποστόλου θα μπορούσα ίσως να τα εννοήσω και υπό μια άλλη άποψη. Πάσχω για σας και χαίρομαι για τα παθήματά μου αυτά. Με τον τρόπο αυτό αναπληρώνω ό,τι θα έπασχε ο Χριστός, αν εξακολουθούσε να βρίσκεται στον κόσμο αυτόν. Ο ίδιος όμως εκπληρώνοντας πέρα για πέρα το έργο, που είχε να κάνει ως άνθρωπος επάνω σ' ετούτη τη γη, έφυγε από κοντά μας. Στη θέση του τώρα είμαστε εμείς. Και εμείς συνεχίζουμε να θλιβόμαστε και να πονούμε για το σώμα αυτό που λέγεται και είναι η Εκκλησία του. Όπως όμως κι αν πάρω το πράγμα, το ίδιο σημαίνει κατά βάθος. Τελικά δηλαδή υπάρχει μια μυστική σχέση του Χριστού με την Εκκλησία του. Και αυτό οφείλεται στο γεγονός, ότι η Εκκλησία είναι Σώμα Χριστού.

Αυτά που αναφέρονται πιο πάνω δεν μου τα λέει κάποιος ανεύθυνος κοσμικός άνθρωπος ούτε ένας σοφός ιστορικός ή βαθυνούστατος κοινωνιολόγος ή κάποιος αντίστοιχός τους, αλλά αυτός που υπήρξε «στόμα Χριστού», ο θεορρήμων και ουρανοβάμων και δοχείο της θείας σοφίας απόστολος Παύλος. Και ό,τι αυτός λέει για την Εκκλησία διαφέρει όσο η μέρα από τη νύχτα εν σχέσει με αυτά που λένε για την Εκκλησία οι κοσμικοί άνθρωποι. Αυτοί ποτέ δεν γνώρισαν την Εκκλησία. Αυτοί ποτέ δεν είδαν με τα μάτια της ψυχής τους το μεγαλείο του Σώματος του Χριστού. Γι' αυτό κι εγώ υπήρξα πέρα για πέρα ανόητος και άμυαλος και ασύνετος και μωρός αφήνοντας τον εαυτό μου να επηρεάζεται από τις δικές τους κοσμικές και γι' αυτό ψεύτικες και ανάξιες λόγου αντιλήψεις για την Εκκλησία.

altΗ Εκκλησία μου λοιπόν είναι κάτι που απλώνεται σε χώρους μυστικούς, σε χώρους πνευματικούς και ουράνιους δια μέσου της Κεφαλής της, που είναι ο Χριστός. Οφείλω γι' αυτό να μελετήσω ως πιστός Χριστιανός με ταπείνωση και αγάπη, με ευλάβεια και σεβασμό, την αλήθεια αυτή. Οφείλω να ζητώ ταπεινά και με θέρμη το φωτισμό του Αγίου Πνεύματος για να την εναποθέσω βαθιά μέσα στην καρδιά μου ως αγία πεποίθηση και βεβαιότητα, ώστε να αποκτήσω σιγά σιγά συνειδητή και σε βάθος γνώση αυτού που είναι η Εκκλησία του Χριστού, αφού σ' αυτήν βαφτίστηκα και από νήπιο ακόμη και σ' αυτήν βαφτίστηκα σώμα και ψυχή, με λόγια και έργα, ως την τελευταία μου πνοή.

Ο απόστολος Παύλος δεν χρησιμοποιεί τυχαία την εικόνα «σώμα» για να κάνει πιο αισθητή την έννοια «Εκκλησία». Έχει ζήσει ο ίδιος την πραγματικότητα της Εκκλησίας και γι' αυτό μπορεί να μιλάει όχι θεωρητικά, αλλά με βάση και την προσωπική του εμπειρία. Αν σ' αυτό προσθέσω πως είναι και φωτισμένος και εμπνευσμένος από το Άγιο Πνεύμα, τότε δεν έχω μπροστά μου μια εικόνα απλώς ανθρώπινη, αλλά θεϊκή. Αξίζει γι' αυτό να προσπαθήσω «εξ όλης της ισχύος μου» (Μαρκ. ιβ' 30) να απασχοληθώ με το νόημα αυτής της εικόνας εμβαθύνοντας σ' αυτήν όσο μπορώ πιο πολύ.

Σε προηγούμενες θεωρήσεις μου διαπίστωσα πως η Εκκλησία αποτελεί θεϊκό μυστήριο κρυμμένο στα βάθη της αγάπης του Θεού. Προχωρώντας λίγο πιο πέρα βλέπω από ό,τι μου λένε σχετικά οι Άγιοι Απόστολοι και οι Άγιοι Πατέρες έπειτα από αυτούς, ότι η πρώτη Εκκλησία στον κόσμο ήταν η Εκκλησία των Πρωτοπλάστων μέσα στον Παράδεισο. Εκεί οι πρώτοι άνθρωποι ζούσαν σε αδιάκοπη επικοινωνία με τον Δημιουργό τους και αποτελούσαν Θεός και άνθρωποι μια θαυμάσια κοινωνία αγάπης, αμοιβαιότητας, ευφροσύνης, χαράς και μακαριότητας «ανεκλαλήτου», απερινόητης, τέτοιας δηλαδή που δεν μπορεί να συλλάβει ο φτωχός μας νους.

Με τη θλιβερή πτώση των Πρωτοπλάστων καταλύθηκε η θαυμαστή εκείνη κοινωνία. Και χρειάστηκε ύστερα από μεγάλη διαδικασία στην ιστορία των ανθρώπων να γίνει η εκλογή του «περιούσιου λαού» του Θεού, του Ισραήλ. Η εκλογή αυτή σήμαινε την προπαρασκευή των ανθρώπων να ξαναμπούν στην Εκκλησία εκείνη, στην αρχαία εκείνη και μακάρια κοινωνία με τον Θεό και μεταξύ τους. Εκείνη όμως η μεταπτωτική «πρώτη σκηνή» (Εβρ. θ' 1), η Συναγωγή, δηλαδή η Εκκλησία του πρώτου Ισραήλ, αποτελούσε απλώς «σκιάν» (Εβρ. ι' 1) και «τύπον» (Α' Κορ. ι' 6), προεικόνιση με άλλα λόγια της πραγματικής «πανηγύρεως και εκκλησίας των πρωτοτόκων των εν ουρανοίς απογεγραμμένων» (Εβρ. ιγ' 23). Η αληθινή δηλαδή Εκκλησία πραγματοποιήθηκε με την είσοδο του Χριστού στον κόσμο. Και για να γίνω σαφέστερος ο Υιός και Λόγος του Θεού έγινε άνθρωπος παίρνοντας επάνω του την ανθρώπινη φύση και ενώθηκε άρρηκτα μαζί της και είχε επίσημη ημέρα καθιερώσεως της Εκκλησίας την ένδοξη και μοναδική εκείνη ημέρα της Πεντηκοστής. Η Πεντηκοστή σήμαινε πια ως καρπός της θυσίας και της αναστάσεως του Χριστού την εγκατάσταση της «καινής κτίσεως» (Γαλ. ς' 15) στον κόσμο, δηλαδή της Εκκλησίας.

 Απόσπασμα από το βιβλίο «Η Εκκλησία μου κι εγώ» Ιερομονάχου Ευσέβιου Βίττη Εκδόσεις Ορθόδοξος Κυψέλη  [ Ευσεβιος Βιττης ].

				Ευσεβιος Βιττης Στα δάση έξω Rδttvik τις Σουηδίας ήταν μια ορθόδοξη εκκλησία του Αγίου Νικολάου . Ήταν διακοσμημένη με έναν Έλληνα ιερομόναχο Πατέρα Eusevios Huittinen, Βίττης στη ...
				Προβολή στη διεύθυνση eusebi...	Προεπισκόπηση από Yahoo

• αρχείο λήψης (1).jpg

«Η χαρά είναι στοιχείο της Βασιλείας του Θεού και καρπός του Αγίου Πνεύματος» 30 ΙΟΥΛΙΟΥ

Oι Λαϊκοί εν τη Εκκλησία του Δ.ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ

ΟΙ ΛΑΪΚΟΙ ΕΝ ΤΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ! Ὁ Διωγμός γιά τήν Ὀρθόδοξο Πίστη ἀρχίζει γιά τά καλά

!: [http://www.pentapostagma.gr/2016/07/%ce%bf-%ce%].

Προς ενημέρωση του Χριστεπωνύμου πληρώματος.

<< Εξηγούμαι και απολογούμαι >>. «Η άνεση είναι χειρότερη από το διωγμό»!!!

Αγαπητοί αδελφοί, Χαίρετε εν Κυρίω πάντοτε. Το θέμα που θα μας απασχολήσει σήμερα είναι η Χαρά. Διαβάζουμε, βαθύς τίτλους ειδήσεων που συμπεριλαμβάνουν την λέξη ‘’Διωγμός’’, π.χ. << Ὁ Διωγμός γιά τήν Ὀρθόδοξο Πίστη ἀρχίζει γιά τά καλά>>, και θεωρήσαμε ως μεγάλη ανάγκη!  μετά την αναφορά μας στον όρο ‘’Αγάπη’’ να μιλήσουμε για την ‘’Χαρά’’. Στην ‘’πορεία’’ αυτή του λόγου μας, βάζουμε εξ αρχής ως πυξίδα!  το λόγο του Ιερού Χρυσοστόμου που « συμβουλεύει και προτρέπει πως πρέπει, καθημερινά, να γυμνάζουμε τον εαυτό μας με άσκηση, δηλαδή με νηστείες και σκληραγωγίες, με απλό φαγητό και λιτό τραπέζι, αποφεύγοντας παντού και πάντοτε την πολυτέλεια. Διαφορετικά, λέει, είναι αδύνατον να ευαρεστήσουμε τον Κύριο. Χαρακτηρίζει [ο άγιος] την «άνεση» στη ζωή μας χειρότερη και από αυτόν τον φοβερό διωγμό. Γιατί, η μεν άνεση αποχαυνώνει και ναρκώνει την ψυχή, ο δε διωγμός την αφυπνίζει και την στρέφει στον Θεό.» [http://www.romiosini.org.gr/6827C7D3.el.aspx ].

ΔΙΔΑΓΜΑ: «Ο δε διωγμός την (ψυχή) αφυπνίζει και την στρέφει στον Θεό»!!!

Θέμα: Η εν Χριστώ  χαρά μας.

«Πρέπει να κάνουμε το παν για ν’ αποκτήσουμε το μεγάλο αυτό αγαθό»!!!

Είναι γνωστός ο αποστολικός  λόγος του Παύλου: «Ο δε καρπός του Πνεύματός εστιν αγάπη,χαρά, ειρήνη…» (Γαλ. 5,22). Ο π. Μελέτιος Βαδραχάνης γράφει σχετικά με το θέμα αυτό και οι απαντήσεις που δίνει γίνονται για εμάς ένας χρυσός ‘’οδηγός’’.

Ο π. Μελέτιος, ένας καλός και έμπιστος φίλος και σύμβουλος,  μας βοηθάει να βρούμε την ‘’Οδό’’ της χαράς! Και ρωτάει: «Γιατί ο απόστολος Παύλος είναι τόσο φορτικός στο θέμα της χαράς; Και γιατί μεταξύ άλλων θρησκευτικών αρετών και χαρισμάτων (όπως είναι η αγάπη, η ειρήνη, η πίστη, η ελεημοσύνη, η προσευχή, η εγκράτεια κ.τ.λ.) συμβουλεύει και απαιτεί και εύχεται ν’ αποκτήσουν οι χριστιανοί τη χαρά;

Διότι όπως λέγει ο ίδιος σε άλλα σημεία των επιστολών του, η χαρά είναι στοιχείο της Βασιλείας του Θεού και καρπός του Αγίου Πνεύματος. «Ου γαρ εστίν η βασιλεία του Θεού βρώσις και πόσις, αλλά δικαιοσύνη και ειρήνη και χαρά εν Πνεύματι Αγίω» (Ρωμ.14,18). «Ο δε καρπός του Πνεύματός εστιν αγάπη, χαρά, ειρήνη…» (Γαλ. 5,22). Συνεπώς εάν θέλουμε να δούμε αν κάποιος έχει Πνεύμα Άγιο και αν ζει από τώρα στην ατμόσφαιρα της βασιλείας του Θεού, ας μην ερευνήσουμε μόνο εάν νηστεύει, εάν προσεύχεται, εάν αγρυπνεί, εάν είναι ελεήμων, αγνός κ.τ.λ., αλλά και εάν είναι χαρούμενος. Και όταν πηγαίνουμε στο μυστήριο της εξομολογήσεως και αναφέρουμε τις ελλείψεις και τις πτώσεις μας, εάν υστερούμε στο θέμα της βιώσεως της χαράς, τότε να το αναφέρουμε με συντριβή και ταπείνωση αλλά και αποφασισμένοι να κάνουμε το παν για ν’ αποκτήσουμε το μεγάλο αυτό αγαθό.» [ http://pmeletios.com/ar_meletios/apostoloi/pantote_xerete.html ].

Ο ΘΕΟΣ ΕΠΕΤΡΕΨΕ ΤΗ ΣΥΝΟΔΟ ΑΥΤΗ!

Η εν Χριστώ  χαρά μας.

Όπως ήδη γνωρίζουμε, ο Άρειος (αλλά και κάθε άλλος αιρετικός) έγινε η καλή αφορμή για να γραφτεί το «Πιστεύω»! το ένα και μεγάλο ‘’Μνημείο’’ τέχνης που χάραξαν, στην Ορθόδοξη σελίδα της ζωής μας, οι άγιοι Πατέρες που συμμετείχαν στις δύο πρώτες  Οικουμενικές Συνόδους.  Το ΠΙΣΤΕΥΩ αυτό  που αποτελεί το Σύνταγμα της Πίστης και που διασώζει (εν χρόνω!) αιώνες τώρα η Εκκλησία μας, η Ορθόδοξη, γράφτηκε εξ αιτίας ενός υπερήφανου ανθρώπου! Έτσι τώρα και η ‘’Νέου Είδους’’ αυτή  Σύνοδος της Κρήτης’ ας γίνει για όλους εμάς, η καλή αφορμή, για μία ακόμη φανερή μαρτυρία και ομολογία της Πίστης μας, της Ορθόδοξης!

Μπορεί όμως αυτή η ομολογία να γίνει με ανορθόδοξους τρόπους;

Μελετώντας για λίγο το βιβλίο του Π. Τρεμπέλα με τίτλο «Οι λαϊκοί εν τη Εκκλησία», ο αείμνηστος δάσκαλος της Δογματικής Θεολογίας, κάνει ξεκάθαρο πως η πρόθεση «εν» στη φράση «εν τη Εκκλησία», έχει να κάνει τόσο με τον χρόνο, όσο και με τον χώρο αλλά και με το εξ ίσων σημαντικό’ με τον τρόπο!  δηλαδή: το σύστημα, τη μέθοδο, και γενικά με ‘’το πώς γίνεται κάτι’’…. (μεταφορικά) το φέρσιμο, τη διαγωγή κ.ο.κ. Επαναλαμβάνουμε λοιπόν, << Μπορεί αυτή η Ορθόδοξη Ομολογία Πίστεως, να γίνει με ανορθόδοξους τρόπους;>>!!!

Ο Ιερός Χρυσόστομος λέει: << Ο Θεός επέτρεψε τα θλιβερά γεγονότα και μας παρέδωσε σαν σε παιδαγωγούς και δασκάλους στην παρούσα δοκιμασία, ώστε

- αφού εκπαιδευτούμε και

- σωφρονιστούμε μ’ αυτά

- να δείξουμε κάθε υπομονή,

- να μάθουμε σ’ όλες τις λεπτομέρειες τη χριστιανική φιλοσοφία και,

- αφού ασκηθούμε και

- σταθεροποιηθούμε, έπειτα (!)

στην πνευματική ζωή, να κληρονομήσουμε τη βασιλεία των ουρανών >> (Β. Χαρώνη, Ουρ. Λαναρά. ‘’ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΗ ΑΝΘΡΩΠΟΛΟΓΙΑ ΙΩ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ ΤΟΜΟΣ Γ’ ΑΘΗΝΑ 1995 ΣΕΛ. 171).

ΔΙΔΑΓΜΑ: « Έπειτα (!) στην πνευματική ζωή, να κληρονομήσουμε τη βασιλεία των ουρανών» (Ιερός Χρυσόστομος), και  «η χαρά είναι στοιχείο της Βασιλείας του Θεού και καρπός του Αγίου Πνεύματος» (Απόστολος Παύλος).

Ο π. Μελέτιος Βαδραχάνης ρίχνει τον κουβά του, αφήνοντας το σχοινί  (το χρυσό σχοινί που είναι πλεγμένο από τα τρία αυτά: Πίστη, αγάπη, ελπίδα!) να ξετυλίγεται λόγω του βάθους του πηγαδιού και με τον τρόπο αυτό αντλεί το ‘’ζων ύδωρ’’, για να μας ξεδιψάσει! Και λέγει:  « Πως όμως θα επιτευχθεί η χαρά και μάλιστα «πάντοτε», όπως ζητά ο απόστολος Παύλος, όταν μύρια κακά υπάρχουν; Όταν αυτά που προξενούν τη χαρά δεν εξαρτώνται από εμένα; Ούτε έχω τη δυνατότητα εγώ να τα ρυθμίσω και να τα τροποποιήσω;

(Και απαντά) Ο Μ. Βασίλειος διευκρινίζει ότι όταν λέγει ο Παύλος «Πάντοτε χαίρετε», δεν απευθύνεται στον οποιονδήποτε, αλλά σε εκείνον που ζει όπως και ο Παύλος. Που ζει εν Χριστώ και όχι κατά σάρκα (Γαλ. 9,20). Έχει νεκρώσει τα μέλη τα επί της γης (Κολ. 3,5). Έχει την νέκρωση του Ιησού στο σώμα του (Β΄ Κορ. 4,10).  Που θεωρεί σκοπό της ζωής του το Χριστό και το ν’ αποθάνει κέρδος, αφού θα βρεθεί πιο γρήγορα κοντά του (Φιλιπ. 1,21). Αυτόν τον άνθρωπο, η λύπη δεν μπορεί όχι μόνο να τον κυριεύσει και να τον γονατίσει, αλλά ούτε καν να τον αγγίξει. Διότι δεν είναι τα γεγονότα που δημιουργούν χαρά ή λύπη αλλά η διάθεση που τα αντιμετωπίζουμε. Δεν υπόκειται η ευτυχία ή η δυστυχία στις εξωτερικές συνθήκες που αντιμετωπίζουμε, αλλά στο πια θεώρηση έχουμε για τη ζωή. Ποια είναι τα οράματα και τα ιδανικά μας, οι στόχοι μας και οι σκοποί μας. Το ίδιο πράγμα να πάθουν 100 άτομα θα νοιώσουν  διαφορετικά αισθήματα και θ’ αντιδράσουν διαφορετικά» [ http://pmeletios.com ].

ΟΧΙ ΜΟΝΟ Η ΑΓΑΠΗ ΑΛΛΑ ΚΑΙ «η χαρά είναι στοιχείο της Βασιλείας του Θεού και καρπός του Αγίου Πνεύματος» (Απόστολος Παύλος).

Η εν Χριστώ  χαρά μας.

Συχνές πυκνές είναι οι αναφορές των σύγχρονων συγγραφέων του κόσμου, στον όρο αγάπη! Ο όρος αυτός δεν είναι μία απλή λέξη με κάποιο ίσως  βαθύ ή αρκετά βαθύ νόημα, αλλά αποτελεί (εν χρόνω) αιώνες τώρα!  το θεμέλιο και τις  γερές κολόνες, αποτελεί την σκεπή με την καλή υγρομόνωση και μαζί και με τα λοιπά σκέπαστρα-κτίσματα που υπάρχουν στον περιβάλλοντα χώρο…. όλα αυτά μαζί αποτελούν τον ένα χώρο της Εκκλησίας (εν χώρω), που μαζί και με την περίφραξη (το σύνορο) της οικίας, αποτελούν’ τον εν Άγιο Οίκο του Θεού!

Και εν ολίγοις η  «εν χρόνω και χώρω και τρόπω» αντίληψη του όρου ‘’αγάπη’’ (= αγάπη για την Εκκλησία) σημαίνετε ως*  η περιφρούρηση και η διαφύλαξη των όσων υπάρχουν μέσα από αυτόν τον φράκτη, ή αλλιώς* ως η περιφρούρηση και η διαφύλαξη των υπαρχόντων στοιχείων που υπάρχουν εντός του συνόρου και έχουν ανακηρυχτεί  ‘’διατηρητέα’’… και εν τέλει* ως η περιφρούρηση και η διαφύλαξη του συνόλου των νόμων (των δογμάτων!), που εμπεριέχονται στο γνωστό ‘’Πηδάλιο’’ μας ή απλά στο ‘’Σύνταγμα’’ μας, δηλαδή στο «Πιστεύω»…  που το γνωρίζει και ο απλός λαός του Θεού, ακόμη και τα μικρά (μωρά του Θεού) παιδιά, αυτά, που δεν γνωρίζουν πολλά από ‘’Θεωρίες νέων δογμάτων’’, αλλά γνωρίζουν πολύ καλά τους αγίους και τους αγώνες που αυτοί έδωσαν (μαζί με τα κορμιά τους) αιώνες τώρα’ εναντίον των αιρετικών ανθρώπων!  Αυτούς και μόνο αυτούς εμπιστεύονται, του ‘’νεκρούς’’!!!

ΜΕ ΑΛΛΑ ΛΟΓΙΑ’  Ο ΠΕΡΙΟΥΣΙΟΣ ΛΑΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ!

Η εν Χριστώ  χαρά μας.

Με άλλα λόγια η λέξη αυτή (Αγάπη) αποτελεί μία σύνοψη που συμπεριλαμβάνει  ή καλύτερα που κλείνει μέσα της  μία ολόκληρη περιουσία, ή οποία πάλι αποτελεί π.χ. την νόμιμη ιδιοκτησία ενός συγκεκριμένου προσώπου - ανθρώπου…. Και φυσικά όπως συμβαίνει με κάθε ιδιοκτησία, ως  νόμιμοι δικαιούχοι του ενός π.χ.  πατέρα, καθίστανται μόνο’ οι φυσικοί απόγονοι του, δηλαδή οι υιοί του ή και οι ‘’νομίμως αθλήσαντες’’ (δηλ.  όσοι  από τον Πατέρα έχουν κατασταθεί, νόμιμοι δικαιούχοι (συν-κληρονόμοι) της περιουσίας του’ και έτσι συγκληρονόμοι)!

Είναι γνωστό πάλι σε όλο τον κόσμο, ότι και εμείς οι Έλληνες  (οι εθνικοί και άλλοτε ειδωλολάτρες) δεν θεωρούμαστε’ ως τα φυσικά κλαδιά του δέντρου, γι’ αυτό και  θα πρέπει διπλά και τριπλά να προσέξουμε το «Νομίμως αθλήση» (που συνεπάγεται ‘’νόμιμοι και μόνιμοι δικαιούχοι της περιουσίας Του’’)!

Η λέξη αγάπη τέλος, λίγα μας αποκαλύπτει για τον Θεό, και πολλά και ουσιώδη, για τον άνθρωπο ή καλύτερα για τους αγίους ανθρώπους… μας αποκαλύπτει και  τον «εν τρόπω» ζωής της Εκκλησίας (των αγίων μας) που πάντοτε διέκριναν’ την ψευτοαγάπη του κόσμου από την αληθινή.  Η λέξη λοιπόν αυτή αποτελεί,  μία σύνοψη από νόμους (Υπεράσπισης του ασώτου!)!  Αποτελεί ένα Σύνταγμα θα λέγαμε, όπου η κοινωνία των ουρανοπολίτων το έχει αποδεχτεί, ως είναι - αναλλοίωτο! «Εν χρόνω, εν χώρω και εν τρόπω», μέσα στο διάβα της Εκκλησιαστικής Ιερής Ιστορίας Του!!!

ΔΙΔΑΓΜΑ:  ΑΛΛΟ  ΔΙΑΒΑ(ΣΗ) ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ…..ΟΥΤΕ ΚΑΙ ΓΙΟΦΥΡΗ!!!

Η εν Χριστώ  χαρά μας. Ο Θεός αγάπη εστί!  Και «Τότε θα δούμε το Θεό πρόσωπο με πρόσωπο (Α΄ Κορ. ιγ΄ 12).

Έτσι, όσοι  τώρα έχουν εγκατασταθεί στα όρια αυτού του ‘’κράτους’’ ή καλύτερα του Οίκου του Θεού που έχει να κάνει πάλι και πάλι με το «εν», με τον ένα και μοναδικό λατρευτικό τρόπο της Ορθοδόξου Λατρείας μας (της Βυζαντινής Εκκλησιαστικής λατρευτικής μας τάξης και ευταξίας), όσοι  τώρα έχουν εγκατασταθεί στα όρια αυτά….. μεταξύ άλλων ας περιμένουν και την τελική εκδήλωση αγάπης του Κυρίου μας που είναι η ανάσταση των νεκρών’ και η  ζωή  «του μέλλοντος αιώνος». Αμήν.

Μακάριος είναι όποιος περιμένει και κράζει: Προσδοκώ!  Αυτός πάλι που περιμένει να ακούσει ‘’εν ημέρα’’ Κρίσεως, από το στόμα του Σωτήρα μας,  το «Δεύτε οι ευλογημένοι του πατρός μου,κληρονομήσατε την ητοιμασμένην υμίν βασιλείαν από καταβολής κόσμου» (Ματθ. κε΄ 34).

Ο Θεόδωρος Αντωνιάδης θα μας πει τα παρακάτω ωραία λόγια: << Με τη Δευτέρα παρουσία του Κυρίου ολοκληρώνεται το σωτηριολογικό έργο του Ιησού. Όλες οι υποσχέσεις υλοποιούνται και ο άνθρωπος δε θα βλέπει πια το Θεό «θαμπά σαν μέσα από μεταλλικό καθρέπτη», αλλά τότε θα δούμε το Θεό πρόσωπο με πρόσωπο (Α΄ Κορ. ιγ΄ 12). Αυτό το γεγονός αποτελεί και την κορύφωση της αγάπης του Θεού προς εμάς τους ανθρώπους, με μόνη προϋπόθεση την αντίστοιχη αγάπη του ανθρώπου προς το συνάνθρωπο και που χαρακτηρίζεται σήμερα σαν «άσημος αδελφός» του. Μέσα από την αγάπη θα εξουδετερωθεί η αμαρτία και ο διάβολος και θα επικρατήσει αιώνια η βασιλεία του θεού, η «ζωή του μέλλοντος αιώνος» κατά το σύμβολο της πίστεως>> [ http://aktines.blogspot.gr/2016/03/blog-post_27.html ].

ΔΙΔΑΓΜΑ: «Η χαρά είναι στοιχείο της Βασιλείας του Θεού και καρπός του Αγίου Πνεύματος». Ω, τι χάνει λοιπόν και τι έχει να χάσει ο κόσμος της απιστίας, των αιρέσεων και της ‘’σιωπής’’!

Η ΘΕΣΗ ΚΑΙ Ο ΡΟΛΟΣ ΤΩΝ ΛΑΪΚΩΝ ΕΝ ΤΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ

Η εν Χριστώ  χαρά μας, είναι καρπός του Αγίου Πνεύματος, που ζει και κινείται μόνο «εν τη Εκκλησία», ‘’τελώντας’’ και όλα τα μυστήρια, και τα επτά (μυστήρια)!

Φυσικά τα πράγματα εδώ αλλάζουν λίγο έως πολύ.. καθώς και οι αντιλήψεις αυτών που λένε ότι μένουν «εν τη Εκκλησία»!

Ο κόσμος που δεν γνωρίζει από άγιο Πνεύμα, που δεν ψάλει το «Άγιος αθάνατος» και αγνοεί ότι πρόκειται για έναν Πατέρα Αθάνατο ή καλύτερα όταν θέλουμε εμείς οι ανόητοι άνθρωποι να ‘’ Κληρονομήσουμε’’ μάλλον τον θάνατο του Θεού παρά την ζωή Του, και επιδιώκουμε να μοιραστούμε την κληρονομία Του!  και όχι απαραίτητα και την Ανάστασή Του!  την Ανάληψή Του!  την αποδοχή του αγίου Πνεύματός Του!  την προσμονή της Δευτέρας πάλι Παρουσίας του!  της Μεγάλης και τελικής Κρίσης Του!....

Όταν πάλι θέλουμε και εμείς οι χριστιανοί! στο τέλος, τέλος (ως νόμιμοι αλλά όχι και μόνιμοι δικαιούχοι της περιουσίας Του)……. (όταν) Θέλουμε λοιπόν και εμείς την αποδοχή της  ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑΣ ΤΟΥ……  και όταν πάλι  εμείς! αντί  << ν’ αποκτήσουμε «νουν Χριστού» >>, καταφεύγουμε στη δαιμονική σύγχρονη θεώρηση (και σιωπηλή αποδοχή!)  του όρου αγάπη… τότε, ποια άλλη θυσία υπάρχει ή δύναται να υπάρξει για να μας βγάλει από τα βαθιά πηγάδια της πλάνης, δηλαδή των αιρέσεων;

ΔΙΔΑΓΜΑ: Μήπως αγνοούν κάποιοι ότι πρόκειται ορισμένοι να κληρονομήσουν κατάρα;

Αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί «πάντοτε χαίρετε»! «αδιαλείπτως προσεύχεσθε, εν παντί ευχαριστείτε»!!!

« Ο απόστολος Παύλος λέγοντας «πάντοτε χαίρετε», δεν κάνει τίποτα άλλο, από το να μας καλεί ν’ αποκτήσουμε «νουν Χριστού» και να βιώσουμε τις «παράλογες» για την ανθρώπινη λογική εντολές του ευαγγελίου(!). Είναι χαρακτηριστικό ότι ένα χωρίο πριν πει το «πάντοτε χαίρετε» λέγει το εξής· «Να προσέχετε να μην ανταποδώσει κανείς σε κάποιον κακό για κακό, αλλά πάντοτε να επιδιώκετε το καλό και μεταξύ σας και προς όλους» (Α΄ Θεσ. 5,16).

Όποιος έχει τη δύναμη και την ψυχική ανωτερότητα, να ζει και να εφαρμόζει την εντολή αυτή, μπορεί πάντοτε να είναι χαρούμενος. Και αμέσως μετά αφού πει «πάντοτε χαίρετε» συνεχίζει λέγοντας· «αδιαλείπτως προσεύχεσθε, εν παντί ευχαριστείτε». Δηλαδή η συνεχής χαρά, είναι συνδεδεμένη με τη συνεχή προσευχή και τη συνεχή ευχαριστία προς το Θεό, ασχέτως εξωτερικών συνθηκών και γεγονότων που αντιμετωπίζουμε.

Παρατηρεί ο ιερός Χρυσόστομος· «Αφού έδωσε την εντολή ‘πάντοτε χαίρετε’ δίνει και τον τρόπο που θα πετύχουμε την εφαρμογή της. Ο τρόπος είναι συνεχής προσευχή και συνεχής ευχαριστία». Όπως λέγει ο ευαγγελιστής Ιωάννης «αιτείτε και λήψεσθε, ίνα η χαρά υμών η πεπληρωμένη» (Ιω. 16,24). Και όπως συνιστά πάλι ο Παύλος στην προς Φιλιππησίους επιστολή του, όπου αμέσως μετά την προτροπή «Χαίρετε εν Κυρίω πάντοτε. πάλιν έρω, χαίρετε», λέγει· «Να μην έχετε καμία αγωνία (κανένα άγχος), αλλά σε κάθε περίσταση να απευθύνετε τα αιτήματα σας στο Θεό με την προσευχή και τη δέηση, που θα συνοδεύονται με ευχαριστία» (Φιλιπ. 4,6)» [ π. Μελέτιος http://pmeletios.com/ar_meletios/apostoloi/pantote_xere ].

ΔΙΔΑΓΜΑ: Η  ΥΠΕΡΗΦΑΝΗ ΣΥΝΟΔΟΣ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ ΑΣ ΓΙΝΕΙ ΜΙΑ ΑΚΟΜΗ ΚΑΛΗ ΑΦΟΡΜΗ… ΔΙΟΤΙ: «Ου γαρ εστίν η βασιλεία του Θεού βρώσις και πόσις, αλλά δικαιοσύνη και ειρήνη και χαρά εν Πνεύματι Αγίω» (Ρωμ.14,18).

ΕΠΙΜΕΤΡΟ

Επαναλαμβάνουμε πως ο όρος αγάπη είναι μία βαθιά υπόθεση ‘’Κληρονομίας και Δικαιωμάτων’’ και θα πρέπει στην παρούσα δοκιμασία, που έφερε η κακόδοξη Σύνοδος, « αφού εκπαιδευτούμε και σωφρονιστούμε μ’ αυτά να δείξουμε κάθε υπομονή, να μάθουμε σ’ όλες τις λεπτομέρειες τη χριστιανική φιλοσοφία και,  αφού ασκηθούμε και σταθεροποιηθούμε, έπειτα (!)  στην πνευματική ζωή, να κληρονομήσουμε τη βασιλεία των ουρανών» (Ιερός Χρυσόστομος).

Η ύπαρξη  ομολογητών και αγωνιστών που μάχονται υπέρ πίστεως και πατρίδας, ήταν, είναι και θα είναι μία καλή αφορμή για να χαρούν* τόσο εκείνοι που κατοικούν εις τον ουρανό όσο* πάλι  και εμείς που αγωνιζόμαστε εδώ κάτω στη  γη. Η χαρά όλων μας όμως μεγεθύνεται όταν οι ομολογητές αυτοί είναι από τις Μοναστικές Κοινότητες!  Έχουμε πει πως’ φως των λαϊκών είναι οι Μοναχοί!  Μετά λοιπόν την εκδίωξη των τεσσάρων μοναχών από την Μονή Χιλανδαρίου έχουμε τώρα και μία ακόμη καταδίκη’ την καταδίκη του γέροντα Σάββα Λαυριώτη.

« Εξηγούμαι και απολογούμαι…»

Από την απολογία του πατρός Σάββα,  προς το Ηγουμενοσυμβούλιο της Ιεράς Μονής Μεγίστης Λαύρας καταθέτουμε μόνο το εξής: << Εξηγούμαι και απολογούμαι…. Έχω δηλώσει άπειρες φορές και στην Γεροντία και σε προσωπικές συζητήσεις, πώς σε θέματα Πίστεως και ανηθικότητας, δεν κάνουμε υπακοή, αλλά ακολουθούμε τις επιταγές των Πατέρων, και κατ’ επέκτασιν του Ευαγγελίου. Εμένα Πατέρες, με καταδικάζετε άλλη μία φορά για αντιεκκλησιαστική συμπεριφορά, διότι ευθαρσώς δηλώνω την αντίθεσή μου με τα αιρετικά φρονήματα του Πατριάρχου Βαρθολομαίου >> [ πηγή: http://www.pentapostagma.gr/2016/07/%ce%bf-%ce% ].

ΔΙΔΑΓΜΑ: Φαίνετε καθαρά πως η Φαναριώτικη θρησκευτική πολιτική έχει να κάνει με την μισή εφαρμογή του ‘’ρητού’’, << η βασιλεία του Θεού βρώσις και πόσις>> ή διαφορετικά: ‘’Όλα πάνε καλά (με τις Εκκλησίες)’’!!!  Η άνεση όμως ακούσαμε πως είναι χειρότερη και από το διωγμό!!!

- Ο άγιος Ισαάκ ο Σύρος λέγει: «…μην θεωρείς αληθινά ενάρετον αυτόν που είναι ¨δεμένος¨ με τηναγάπη της παρούσης ζωής». Γι αυτό και ο Μέγας Αντώνιος αναφέρει ότι πρώτη αρετή του ανθρώπου είναι η περιφρόνηση του σώματος.

-Ο Ιερός Χρυσόστομος (πάλι και πάλι) συμβουλεύει και προτρέπει πως πρέπει, καθημερινά, να γυμνάζουμε τον εαυτό μας με άσκηση, δηλαδή με νηστείες και σκληραγωγίες, με απλό φαγητό και λιτό τραπέζι, αποφεύγοντας παντού και πάντοτε την πολυτέλεια. Διαφορετικά, λέει, είναι αδύνατον να ευαρεστήσουμε τον Κύριο. Χαρακτηρίζει την «άνεση» στη ζωή μας χειρότερη και από αυτόν τον φοβερό διωγμό. Γιατί, η μεν άνεση αποχαυνώνει και ναρκώνει την ψυχή, ο δε διωγμός την αφυπνίζει και την στρέφει στον Θεό….» [  http://www.romiosini.org.gr/68 ].

ΜΕ ΤΙΜΗ

ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ Β. ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ,ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΣ / ΙΕΡΟΨΑΛΤΗΣ

ΠΤΟΛΕΜΑΪΔΑ ΣΑΒΒΑΤΟ 30 ΙΟΥΛΙΟΥ 2016 (+Αγίων Αποστόλων ΣΙΛΑ, ΣΙΛΟΥΑΝΟΥ, ΕΠΑΙΝΕΤΟΥ, ΚΡΗΣΚΕΝΤΟΣ και ΑΝΔΡΟΝΙΚΟΥ: Ήσαν εκ των εβδομήκοντα αποστόλων).

[30 IOYLIOY 2016 http://ptolemaidalive.blogspot.gr/2016/07/o_30.html ].