«Ἐξηγέρθη ὡς ἐν ὑπνῶν ὁ Κύριος καὶ ἀνέστη σώζων ἡμᾶς»... "Ἀλλὰ καὶ ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς ἀπέθανεν ἐπὶ τοῦ δένδρου, ἐπὶ τοῦ Σταυροῦ. Ὀρθότερον θὰ ἦτο νὰ εἴπωμεν˙ ὕπνωσεν, ἐκοιμήθη." (π. Αυγουστίνος Καντιώτης)

«ΑΙΜΑ ΚΑΙ ΥΔΩΡ»

Μεγάλη Παρασκευὴ

«Χριστιανική Σπίθα», του Μητροπολίτου Φλωρίνης 
π. Αυγουστίνου Καντιώτου, αρ. φ. 116, Απρίλιος 1951

«Εἶς τῶν στρατιωτῶν λόγχη αὐτοῦ τὴν πλευρὰν ἔνυξε,

καὶ εὐθὺς ἐξῆλθεν αἷμα καὶ ὕδωρ». (Ἰωάνν. 19,34)

Πόσον ἠγάπησεν ὁ Θεὸς τὸν ἄνθρωπον! Θέλετε νὰ πεισθῆτε; Ἐπισκεφθεῖτε νοερῶς τὴν Ἐδέμ. Δὲν ὑπῆρχεν, ἀγαπητοί μου, δὲν ὑπῆρχεν, ὑπὸ τὸν ἥλιον ὡραιότερον τοπίον ἀπὸ τὸ μέρος ἐκεῖνο, τὸ ὁποῖον ἐξέλεξε καὶ ἐφιλοτέχνησεν ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ διὰ τὴν κατοικίαν τοῦ ἀνθρώπου. Ὠνομάζετο Παράδεισος. Ἔξοχος συλλογὴ φυσικῶν καλλονῶν. Κῆπος Θεοῦ, ένώπιον τοῦ ὁποίου ὠχριοῦν οἱ περίφημοι κῆποι τῆς Σεμιράμιδος καὶ οἱ ὡραιότεροι σύγχρονοι κῆποι, τοὺς ὁποίους καλλιεργοῦν χεῖρες ἐπιστημόνων κηπουρῶν. Παράδεισος. Ἔδαφος καθαρόν, ἀπηλλαγμένον ἀκανθῶν ἐστρωμμένον μὲ φυσικοὺς τάπητας, μὲ χλωρίδα θαυμασίαν. Τὸ πράσινον ἐβασίλευεν ἐκεῖ. Πίδακες, ρέοντα ὕδατα, ἄνθη μυρίπνοα, χλόη πλουσία, δένδρα πανύψηλα, λυγίζοντα τοὺς κλάδους των ὑπὸ τὸ βάρος τῶν καρπῶν, ποίμνια βόσκοντα καὶ αὐτοὶ ἀκόμη οἱ λέοντες καὶ αἱ τίγρεις ἕζων ἐν εἰρήνη μὲ τὰ ὑπόλοιπα ζῶα καὶ ἔπαιζον ὡς ἀρνία ἄκακα-ἀναρίθμητα σμήνη ὠδικῶν πτηνῶν ποὺ συνέθετον ὕμνους εἰς τὸν Πλάστην τῶν ὅλων, ἐσχημάτιζον τὸ φυσικὸν περιβάλλον, ἐντὸς τοῦ ὁποίου φιλοστέργως ἐτέθη ἡ κορωνὶς τῆς δημιουργίας, ὁ βασιλεὺς, ὁ ἄνθρωπος.

Παγιώνεται το σχίσμα στην Ορθοδοξία με απόφαση της Εκκλησίας της Ελλάδος

Παγιώνεται το σχίσμα στην Ορθοδοξία με απόφαση της Εκκλησίας της Ελλάδος

Ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος Λιάπης και οι «Συνοδικοί» παρέα του, 
άφησαν ελεύθερους τους δαίμονες που θα ρίξουν την Ελληνική Εκκλησία στην ανυποληψία και αυτούς ανυπερθέτως στην κόλαση.

Πρωτοφανές!

Ο Πρόεδρος και η πλειοψηφία των μελών της Δ.Ι.Σ. της Εκκλησίας της Ελλάδος αποφάσισαν αυτό που ο Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαίος, με το «προορατικό» του χάρισμα, είχε προαναγγείλει πως θα αποφασίσουν γι’ αυτόν!

Το πρώτο και αποφασιστικό βήμα στην παγίωση του σχίσματος στην Μία Αγία Καθολική και Αποστολική Εκκλησία, έγινε από τους μεγαλόσχημους ρασοφόρους της Δ.Ι.Σ της Εκκλησίας της Ελλάδος.

Ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος και οι άβουλοι και μοιραίοι «Συνοδικοί», με φωτεινότατη εξαίρεση τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Κυθήρων και Αντικυθήρων κ. Σεραφείμ που, σθεναρά αντέδρασε στο καπέλωμα της Ιεράς Συνόδου της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος, αποφάσισαν κρυμμένοι πίσω από εισηγήσεις «Συνοδικών Επιτροπών…» που στελεχώνονται από οικουμενιστές και οφικιάλιους του Φαναρίου, να αναγνωρίσουν στον «Οικουμενικό Πατριάρχη το [κανονικά ανύπαρκτο] «κανονικό» δικαίωμα για την παραχώρηση του Αυτοκεφάλου» και… «το προνόμιο! του Προκαθημένου της Εκκλησίας της Ελλάδος να χειρισθεί περαιτέρω το ζήτημα της αναγνωρίσεως της Εκκλησίας της Ουκρανίας».

Δημήτριος Τσελεγγίδης, Είναι οι Ετερόδοξοι μέλη της Εκκλησίας;

Δημήτριος Τσελεγγίδης, Είναι οι Ετερόδοξοι μέλη της Εκκλησίας;

σσ. Αναρτώ ένα παλαιότερο άρθρο του καθ. Δημητρίου Τσελεγγίδη που βάζει τα πράγματα στη θέση τους.

Γράφει ο Δημήτριος Τσελεγγίδης, Καθηγητής της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ

Πρωτίστως πρέπει να διευκρινήσουμε ότι ως Ορθόδοξοι πιστεύουμε, σύμφωνα με το Σύμβολο Πίστεως της Νικαίας-Κωνσταντινουπόλεως (381), «εις μίαν, αγίαν, αποστολικήν και καθολικήν Εκκλησίαν». Κατά την αδιάκοπη δογματική συνείδηση του πληρώματος της Ορθόδοξης Εκκλησίας, δηλαδή κατά την αυτοσυνειδησία της, η μία αυτή Εκκλησία είναι η Ορθόδοξη.

Η ομολογία του Συμβόλου ότι η Εκκλησία είναι «μία» σημαίνει πως αυτή είναι βασική ιδιότητα της ταυτότητάς της. Πρακτικώς αυτό σημαίνει ότι η Εκκλησία δεν μπορεί να διαιρεθεί, να κομματιαστεί, επειδή αυτή είναι το μυστηριακό σώμα του Χριστού. Και ο Χριστός ως κεφαλή του σώματος της Εκκλησίας ούτε πολλά σώματα μπορεί να έχει ούτε και διηρημένο σώμα να κατέχει. Στο σώμα του Χριστού νικήθηκε και αυτός ο θάνατος. Έτσι, όποιος εντάσσεται στο σώμα του Χριστού και παραμένει ζωντανός σ’ αυτό με τα θεουργά μυστήρια και την αγαπητική τήρηση των εντολών, μεταβαίνει από τον βιολογικό θάνατο στην αιώνια και αΐδια ζωή του Τριαδικού Θεού. Και όπως τα κλαδιά της αμπέλου δεν μπορούν να ζήσουν και να καρποφορήσουν, αν αποκοπούν από την άμπελο, έτσι και ο αποκομμένος από την Εκκλησία πιστός η και ολόκληρες κοινότητες πιστών- ανεξάρτητα από το αριθμητικό τους πλήθος- δεν μπορούν ούτε να υπάρξουν εν Χριστώ ούτε να συστήσουν άλλη Εκκλησία.

Δημήτριος Τσελεγγίδης: Είναι ρατσισμός η γνωστοποίηση της αμαρτίας από την Εκκλησία;

Ἡ πορνεία, ἡ μοιχεία καί ἡ ὁμοφυλοφιλία καταστρέφουν τήν ἑνότητα τῶν πιστῶν μέ τόν Χριστό καί μεταξύ τους. (ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΤΣΕΛΕΓΓΙΔΗΣ)

ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΤΣΕΛΕΓΓΙΔΗΣ

τ. ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΔΟΓΜΑΤΙΚΗΣ ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ

ΤΟΥ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ ΤΗΣ ΘΕΟΛΟΓΙΚΗΣ ΣΧΟΛΗΣ ΤΟΥ ΑΠΘ

Θεσσαλονίκη 29-8-2019

ΘΕΜΑ: ΕΙΝΑΙ ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ

Η ΓΝΩΣΤΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΑΜΑΡΤΙΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ;

Μέ ἀφορμή τό θέμα πού δημιουργήθηκε στήν Κύπρο, ἐξαιτίας κάποιων ἀναφορῶν τοῦ Μητροπολίτη Μόρφου κ. Νεοφύτου στήν ὁμοφυλοφιλία, θά ἤθελα νά δώσω τό θεολογικό πλαίσιο κατανοήσεως τῶν σαρκικῶν σχέσεων στόν χῶρο τῆς Ἐκκλησίας.

Οἱ κατά φύση σαρκικές σχέσεις ἀνδρός καί γυναικός ἐντός τῆς Ἐκκλησίας ἔχουν τήν πλήρη πνευματική νομιμοποίησή τους, μόνο μέσα στό πλαίσιο τοῦ γάμου. Καί ὅπως χαρακτηριστικά σημειώνει ὀ Ἀπόστολος Παῦλος: «Τίμιος ὁ γάμος ἐν πᾶσι καί ἡ κοίτη ἀμίαντος» (Ἑβρ. 13, 4). Γι’ αὐτό καί καταδικάζει τίς ἐκτός τοῦ γάμου σαρκικές ἐκτροπές, λέγοντας: «πόρνους καί μοιχούς κρινεῖ ὁ Θεός»  (Ἑβρ. 13, 4).

Ἐνῶ δηλαδή ἡ κατά φύση ψυχοσωματική σχέση τοῦ ἄνδρα καί τῆς γυναίκας, στό πλαίσιο τοῦ γάμου, τούς καθιστᾶ μιά ἀνθρώπινη ὀντότητα, τούς ἑνοποιεῖ «εἰς σάρκα μίαν» (Μκ. 10, 8 καί Ἐφ. 5, 31), ὅταν ἡ σχέση αὐτή γίνεται ἐν Χριστῷ καί ὄχι ἐρήμην Του, ἡ ἕνωσή τους ἀποκτᾶ κατεξοχήν πνευματικό περιεχόμενο. Τοῦτο, πρακτικῶς, σημαίνει ὅτι ὁ Χριστός μέ τήν Χάρη Του ἐμπλουτίζει ἀκτίστως αὐτήν τήν σχέση, ἡ ὁποία ἀπό κατά φύση δυαδική σχέση γίνεται χαρισματικῶς τριαδική σχέση. Γίνεται, δηλαδή, μία ὀντολογικοῦ χαρακτῆρα ἑνότητα ἀνδρός – γυναικός – καί Χριστοῦ. Ἡ ἑνότητα αὐτή, βέβαια, δέν ἔχει μηχανιστικό χαρακτῆρα, ἀλλά ὑπάρχει καί συντηρεῖται μυστηριακῶς, ἐνόσω οἱ σύζυγοι τηροῦν ἀγαπητικῶς τίς προδιαγραφές τοῦ εἶναι τους καί κατεξοχήν τήν ἐντολή τῆς ἀναφορᾶς τους «εἰς Χριστόν καί εἰς τήν Ἐκκλησίαν» (Ἐφ. 5, 32), ἐπειδή ὁ θεμελιώδης παράγοντας τῆς ἑνότητάς τους σ’ αὐτήν τήν τριαδική πλέον σχέση εἶναι ὁ Ἴδιος ὁ Χριστός διά τῆς ἀκτίστου Χάριτός Του.

Τό γενετήσιο πρόβλημα - π.ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΣ

(1:00:00)

Θα το πω άλλη μια φορά. Δεν υπάρχει γενετήσιο πρόβλημα, υπάρχει πνευματικό πρόβλημα. Σ’ αυτό πρέπει να στρέψουμε την προσοχή μας. Πως θα λύσουμε το πνευματικό μας πρόβλημα. Κι όταν λύσουμε το πνευματικό μας πρόβλημα, τότε λύσαμε και το γενετήσιο. Τότε θα καταλάβουμε μέσα στο χώρο αυτόν τι είναι ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΗ ΖΩΗ και ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΖΩΗ, γιατί θα ‘χουμε την Χάρη του Θεού, θα ‘χουμε καθαρά τα μάτια της ψυχής, θα βλέπουμε όπως είναι τα πράματα, και τότε με όλη μας την καρδιά θα ευλογούμε, θα υμνούμε και θα δοξάζουμε τον Θεό.

https://www.youtube.com/watch?v=XjSB4lEliuc&t=3181s

Από εμάς βγήκαν αλλά δεν είναι με εμάς π.ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΥ

ΜΕΤΑΜΟΣΧΕΥΣΕΙΣ ΖΩΤΙΚΩΝ ΟΡΓΑΝΩΝ ΚΑΙ «ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΟΣ ΘΑΝΑΤΟΣ»

ΜΕΤΑΜΟΣΧΕΥΣΕΙΣ ΖΩΤΙΚΩΝ ΟΡΓΑΝΩΝ ΚΑΙ «ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΟΣ ΘΑΝΑΤΟΣ»

Πολλές εὐχαριστίες ἐκφράζονται καὶ ἀπὸ τὴ θέση αὐτὴ στὸν κ. Δημήτριο Τσελεγγίδη, τ. Καθηγητὴ τῆς Δογματικῆς Θεολογίας, τοῦ Τμήματος Θεολογίας τοῦ Α.Π.Θ., γιὰ τὴν κριτικὴ ἀνασκόπηση τοῦ θεολογικοῦ μέρους τῆς παρούσης μονογραφίας. Θερμές εὐχαριστίες ἐκφράζονται καί στόν ὑπεύθυνο τῶν Ἐκδόσεων «Ἁγιοτόκος Καππαδοκία», κ. Νικόλαο Ζουρνατζόγλου, ὁ ὁποῖος ὅλως ἀνιδιοτελῶς καί μέ ἐνθουσιασμό ἀνέλαβε τήν οἰκονομική ἐπιβάρυνση καί ὅλο τόν κόπο γιά τήν ἐκτύπωση καί τή διακίνηση αὐτῆς τῆς μικρῆς μονογραφίας. Ἐπίσης, αἰσθάνομαι τὴν ἀνάγκη νὰ ἐκφράσω τὶς θερμές μου εὐχαριστίες στὴ σύζυγό μου Ἑλένη, γιὰ τὴν ὁλόθερμη συμπαράστασή της, ἀλλά καί στή φιλόλογο θυγατέρα μας Εὐμορφία Καρακατσάνη-Πεπέ γιά τή φιλολογική βοήθειά της. Τέλος, ἰδιαίτερες εὐχαριστίες ὀφείλονται καί εἰς τήν Ἱερά Μονή Σταυρονικήτα γιά τήν παραχώρηση τῆς ἄδειας χρησιμοποίησης τῆς ἱερῆς εἰκόνας τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Ἁγίου Λαζάρου ὡς ἐξώφυλλου αὐτῆς τῆς μονογραφίας

Κωνσταντῖνος Γ. Καρακατσάνης, τ. Καθηγητής τῆς Ἰατρικῆς Σχολῆς τοῦ Α.Π.Θ.

ΜΕΤΑΜΟΣΧΕΥΣΕΙΣ ΖΩΤΙΚΩΝ ΟΡΓΑΝΩΝ ΚΑΙ «ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΟΣ ΘΑΝΑΤΟΣ»

Ἐπιτομή Ἰατρικῆς, Φιλοσοφικῆς καί Θεολογικῆς θεώρησης Ἐξώφυλλο: Εἰκόνα τῆς Ἐγέρσεως τοῦ Ἁγίου Λαζάρου

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΓΙΟΤΟΚΟΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑ, Θεσσαλονίκη, Δεκέμβριος 2016

Εἰσαγωγή

Ὁ συγγραφεύς τοῦ παρόντος πονήματος ἔχει ἀπό πολλῶν ἐτῶν ὑποστηρίξει τήν ἄποψη ὅτι ἡ ἔννοια τοῦ «ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ» («ΕΘ», εἰς τό ἑξῆς), ὡς ταυτόσημης ἔννοιας μέ τόν βιολογικό θάνατο, ἐπινοήθηκε γιά καθαρῶς χρησιμοθηρικούς λόγους (ἐξασφάλιση κλινῶν στίς Μονάδες Ἐντατικῆς Θεραπείας καί ἐξάλειψη τῶν ἀντιρρήσεων γιά μεταμοσχεύσεις ζωτικῶν ὀργάνων ἀπό τούς «ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΩΣ ΝΕΚΡΟΥΣ» («ΕΝ», εἰς τό ἑξῆς) ἀσθενεῖς. Ἄλλωστε, ἡ ἄποψη αὐτή ἐκφράζεται σαφέστατα στήν πρώτη παράγραφο τῆς 1ης σελίδας τοῦ ἄρθρου τῆς Ad hoc Ἐπιτροπῆς τοῦ Πανεπιστημίου τοῦ Harvard τῶν Η.Π.Α., τό ὁποῖο δημοσιεύθηκε στό παγκοσμίως γνωστό ἰατρικό Περιοδικό JAMA τό ἔτος 1968 [1].

Οι αιρετικοί χαρακτηρίζονται ως «ασεβείς»...Ο απόστολος Ιούδας Υπενθυμίζει τις σκληρές τιμωρίες του Θεού προς τους ασεβείς κατά το παρελθόν ...π.χ. τους ασεβείς των Σοδόμων!

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΙΟΥΔΑ 

Η επιστολή απευθύνεται «προς τους αγαπημένους που κάλεσε ο Θεός Πατέρας και διατηρεί κοντά στον Ιησού Χριστό», όμως δεν γνωρίζουμε πού βρίσκονται οι παραλήπτες της, όπως επίσης δεν γνωρίζουμε πού βρίσκεται ο συγγραφέας, ο οποίος συστήνεται «ως Ιούδας, δούλος του Ιησού Χριστού και αδερφός του Ιακώβου». Επικαλείται τον Ιάκωβο ο οποίος είναι γνωστή ηγετική προσωπικότητα της πρώτης εκκλησίας, συνεπώς και των παραληπτών της επιστολής.

Ο συγγραφέας αναγκάστηκε να στείλει εσπευσμένα την επιστολή αυτή εξαιτίας των αιρετικών που εμφανίστηκαν στους κόλπους της Εκκλησίας και αποτελούσαν με τη διδασκαλία τους και τη φιλελεύθερη ζωή τους κίνδυνο για τους πιστούς. Ζητεί από τους Χριστιανούς παραλήπτες «να συνεχίσουν τον αγώνα για την πίστη, που μια για πάντα δόθηκε στο λαό του Θεού» (στ. 3). Οι αιρετικοί χαρακτηρίζονται ως «ασεβείς», γιατί παρερμηνεύουν τη χάρη του Θεού θεωρώντας την ως δικαιολογία για την ανήθικη ζωή τους και αρνούνται «ότι ο Ιησούς Χριστός είναι ο μοναδικός Κύριος μας» (στ. 4). Υπενθυμίζει τις σκληρές τιμωρίες του Θεού προς τους ασεβείς κατά το παρελθόν και προειδοποιεί ότι και για τους αιρετικούς αυτούς έρχεται η αυστηρή τιμωρία του Θεού, εφόσον μιμούνται τις αμαρτίες των ασεβών του παρελθόντος. Προτρέπει τους αναγνώστες να ενθυμούνται «τα προφητικά λόγια των Αποστόλων του Κυρίου», τους συμβουλεύει και τελειώνει την επιστολή με δοξολογία στο Σωτήρα Θεό.

Εμίσησάν με δωρεάν (περί μίσους)... Το παράπονο του Χριστού για όσους τον μίσησαν είναι ότι τον μίσησαν δωρεάν!

Εμίσησάν με δωρεάν (περί μίσους)

Το μίσος είναι κατάσταση κυρίως παθολογική. Ο άνθρωπος που μισεί είναι κατ' εξοχήν άνθρωπος ανασφαλής, που κάτω από σατανική ενέργεια και επίδραση συμπράττει με τον πονηρό, προκειμένου να προκαλέσει κακό στον συνάνθρωπό του.
Η φυσιολογική ίσως κατά την ανθρώπινη λογική αντίδραση στο μίσος είναι το μίσος. Η λογική της ανταπόδοσης. Ο Χριστός βρέθηκε αντιμέτωπος με το μίσος του κόσμου. Με την εμφάνισή του μέσα σε έναν κόσμο γεμάτο από πάθος και μίσος, παρατηρεί και βλέπει κανείς να συγκλίνουν απέναντι στο Χριστό όλες οι μορφές του μίσους. Τον μισούν γιατί είναι ο Υιός του Θεού, γιατί είναι δίκαιος, γιατί θαυματουργεί και ο λόγος του συνταράσσει τα πλήθη. Μισούν τον Χριστό γιατί αποκαλύπτει την κενότητα των Γραμματέων και των Φαρισαίων . Οι άνθρωποι που μισούν τον Χριστό κυρίως φοβούνται για τη δική τους τύχη, όταν ο Χριστός αποκαλύπτει την υποκρισία τους.

«Ἐμίσησάν με δωρεάν». Μιχαὴλ Μιχαηλίδη

ΟΤΑΝ οι αληθινοί ρήτορες του μίσους και του πολέμου παρουσιάζονται ως «ποιμένες προβάτων» και «άνθρωποι της επιστήμης» μαζί!

                                                                                                

«Ἐμίσησάν με δωρεάν»
  

Μιχαὴλ Ε. Μιχαηλίδη, Θεολόγου

Μέ μίσησαν καί θά ἐξακολουθοῦν νά μέ μισοῦν οἱ ἄνθρωποι, καθώς τό προφήτεψε ὁ Νόμος, καί συγκεκριμένα, ὁ Δαβίδ στούς ψαλμούς του. Μέ μίσησαν, χωρίς καμιά αἰτία καί κανένα λόγο (Ἄλλωστε, τό μῖσος δέν ἔχει καμιά σχέση μέ τή λογική καί τή σωφροσύνη).
Ὁ Ἰησοῦς ἀπευθύνεται πρός τούς μαθητές Του μετά τόν Μυστικό Δεῖπνο.
Πρόκειται γιά τό κύκνειό Του ἆσμα, δηλαδή τήν τελευταία, τήν ἀσύγκριτη καί ἀνεπανάληπτη διδασκαλία Του, μέ ἀκροατές τούς μαθητές Του καί ἀποδέκτες τούς γραμματεῖς καί φαρισαίους.
Ὅλη αὐτή ἡ διδασκαλία Του - ἀληθινός καί μέγας ἠθικός θησαυρός τοῦ Εὐαγγελίου-, ἀποτελεῖ τήν πρώτη, ἀπό τίς 12 εὐαγγελικές περικοπές, πού διαβάζονται τή Μ. Πέμπτη τό βράδυ στήν Ἀκολουθία τῶν Παθῶν τοῦ Κυρίου,περιλαμβάνεται δέ, στά κεφάλαια τοῦ κατά Ἰωάννην Εὐαγγελίου ΙΓ´- ΙΖ´.
 Σήμερα, ρίχνουμε μιά γρήγορη ματιά στούς τελευταίους στίχους τοῦ ΙΕ΄κεφαλαίου τοῦ κατά Ἰωάννην Εὐαγγελίου.
«Εἰ ἐμέ ἐδίωξαν καί ὑμᾶς διώξουσιν». «Θά σᾶς μισοῦν, γιατί δέν εἶστε ἐκ τοῦ κόσμου», δηλαδή, κοσμικοί καί ἁμαρτωλοί. 

Φώτης Κόντογλου: Σήμερα που γράφω, 29 Aυγούστου, είναι η μνήμη του αγίου Iωάννου του Προδρόμου.

Αποτομή της Τιμίας κεφαλής του Αγίου Ιωάννου του Βαπτιστού (29 Αυγούστου)

 Φώτη Κόντογλου

Σήμερα που γράφω, 29 Aυγούστου, είναι η μνήμη του αγίου Iωάννου του Προδρόμου. Xθες το βράδυ ψάλαμε τον Eσπερινό κατανυκτικά σ’ ένα παρεκκλήσι, κ’ ήτανε μοναχά λίγες γυναίκες και δυο-τρεις άνδρες. Σήμερα το πρωί ψάλαμε τη λειτουργία του πάλι με λίγους προσκυνητές. Tα μαγαζιά ήτανε ανοιχτά, όλοι δουλεύανε σαν να μην ήτανε η γιορτή του πιο μεγάλου αγίου της θρησκείας μας. Aληθινά λέγει το τροπάρι του "Mνήμη δικαίου μετ’ εγκωμίων, σοι δε αρκέσει η μαρτυρία του Kυρίου, Πρόδρομε". Mε εγκώμια και με ευλάβεια γιορτάζανε άλλη φορά οι ορθόδοξοι χριστιανοί τον Πρόδρομο, αλλά τώρα του φτάνει η μαρτυρία του Kυρίου. Aυτή η μαρτυρία θ’ απομείνει στον αιώνα, είτε τον γιορτάζουνε είτε δεν τον γιορτάζουνε οι άνθρωποι, είτε τον θυμούνται είτε τον ξεχάσουνε. K’ η μαρτυρία είναι τούτη: πως ο άγιος Iωάννης ο Πρόδρομος είναι "ο εν γεννητοίς γυναικών μείζων" δηλ. "ο πιο μεγάλος απ’ όσους γεννηθήκανε από γυναίκα" κατά τα λόγια του ίδιου 
του Xριστού. Γι’ αυτό κ’ η Eκκλησία μας ώρισε να μπαίνει το εικόνισμά του πλάγι στην εικόνα του Xριστού στο εικονοστάσιο της κάθε ορθόδοξης εκκλησιάς.

Άγιος Αλέξανδρος Σβιρ: Εορτάζει στις 30 Αυγούστου

Άγιος Αλέξανδρος Σβιρ: Εορτάζει στις 30 Αυγούστου

Ο Άγιος Αλέξανδρος Σβιρ γεννήθηκε στις 15 Ιουνίου 1448 στα μέρη του Νοβγκοροντ σε μια οικογένεια ευλαβών χριστιανών.Ηταν το τρίτο παιδί του Στέφανου και της Βασάι. Το βαπτιστικό του όνομα ήταν Αμώς.

Ο Άγιος σήκωσε με τα χέρια του ένα βρέφος, που έπεσε από τη μητέρα του στη Λάρνακα, και το έβαλε στην αγκαλιά της μπρος στα έκπληκτα μάτια Μοναχών και Προσκυνητών

Άγιος Αλέξανδρος του Σβίρ: Μοναδικό φαινόμενο με το άφθαρτο το σώμα του!

    Ο Άγιος Αλέξανδρος του Σβίρ, μπορεί να εκοιμήθη, όμως το σκήνωμά του παραμένει άφθαρτο! Το σώμα του μεγάλου Ασκητή δεν έχει χάσει το φυσικό του χρώμα ούτε την ελαστικότητα του και διατηρεί ακόμη και τους μυς, το λίπος και τον υποδόριο ιστό, ενώ τα πέλματα διατηρούν σταγόνες από ευώδες μύρο το όποιο συχνά είναι τόσο πολύ, που σε κάποια σημεία παρασύρει την επιδερμίδα. 
    Ο Ηγούμενος μας πληροφορεί ότι πριν από λίγο καιρό ο Άγιος σήκωσε με τα χέρια του ένα βρέφος, που έπεσε από τη μητέρα του στη Λάρνακα, και το έβαλε στην αγκαλιά της μπρος στα έκπληκτα μάτια Μοναχών και Προσκυνητών.» 
    Καί αυτά έπειτα από… 477 χρόνια από την οσιακή Κοίμηση Του (30 Αυγούστου 1533)! 

Αυστηρή προειδοποίηση σε όποιον προτίθεται να προβεί εντός των ορίων της Ιεράς Μητροπόλεως των Πατρών, σε ενέργειες που θα έχουν ως σκοπό την έμμεση ή άμεση αναγνώριση των σχισματικών και καθαιρεμένων Ουκρανών

Δήλωση μέλους της αντιαιρετικής επιτροπής της Ι.Μ. Πατρών για το ουκρανικό ζήτημα

   Κατόπιν των αποφάσεων της Δ.Ι.Σ. της Εκκλησίας της Ελλάδος για το Ουκρανικό ζήτημα (Δελτίο Τύπου 28/08/19), και έχοντας υπ’ όψιν την ύψιστη σοβαρότητα του ζητήματος, καθώς τυχόν εκκλησιαστική κοινωνία με σχισματικούς θέτει τον κοινωνούντα στην ίδια θέση με τον σχισματικό, δηλώνουμε δημοσίως ενώπιον Θεού και ανθρώπων ότι απορρίπτουμε την συγκεκριμένη απόφαση της Δ.Ι.Σ.
 διότι:
Α) Το Πατριαρχείο Κων/πόλεως δεν έχει κανένα απολύτως δικαίωμα να παραχωρεί Αυτοκέφαλο σε σχισματική ομάδα εντός μία επισκοπής και εις βάρος του νόμιμου ποιμένα/ποιμνίου και ενώ αυτή η επισκοπή ανήκει σε μία άλλη (αυτοδιοικούμενη) Εκκλησία (εν προκειμένω στο Πατριαρχείο Μόσχας).