"Ουαί τοις δειλοίς"
- Ο κόσμος και τα συγγενικά των πρόσωπα βαίνουν κατά κρημνών, και αυτοί διστάζουν ν’ ανοίξουν το στόμα των και να προφέρουν μίαν χριστιανικήν αλήθειαν και συμβουλήν δια να βοηθήσουν καμμίαν ψυχήν να εύρη τον ευθύν δρόμον.
ΤΑ ΕΚ ΤΗΣ ΔΕΙΛΙΑΣ ΚΑΚΑ
Επί πνευματικού πεδίου
Επί πνευματικού πεδίου η δειλία έχει συνεπείας υψίστης σημασίας.
Αι μεγαλύτεραι πνευματικαί αποτυχίαι, προδοσίαι και συμφοραί οφείλονται εις την
δειλίαν. Ένεκα δειλίας απέναντι του κόσμου πολλοί εντρέπονται να ομολογήσουν πίστιν
εις τον Κύριόν των. Ενώ εν τη καρδίαν των υπάρχει κάποια πίστις, επί τη σκέψει,
ότι εκδηλώνοντες την πίστιν των θα χλευασθούν υπό του κόσμου ως αδύνατοι
χαρακτήρες και καθυστερημένα όντα, τρομοκρατούνται και αποφεύγουν να ομιλούν με
θρησκευτική γλώσσαν. Ο κόσμος και τα συγγενικά των πρόσωπα βαίνουν κατά
κρημνών, και αυτοί διστάζουν ν’ ανοίξουν
το στόμα των και να προφέρουν μίαν χριστιανικήν αλήθειαν και συμβουλήν δια να
βοηθήσουν καμμίαν ψυχήν να εύρη τον ευθύν δρόμον.
Ακούουν να προσβάλλεται
βαναύσως ο Χριστιανισμός και να βλασφημήται χυδαίως ο Θεός, και πάλιν αυτοί
διστάζουν ν’ ανοίξουν το στόμα των και να υπερασπίσουν τα ιερά και τα όσια της πίστεώς
των. Διέρχονται έμπροσθεν ναού ή κάθονται εις
τράπεζαν μετά κοσμικών ανθρώπων δια να φάγουν τα αγαθά του Θεού και δεν
κάνουν το σημείον του σταυρού. Η δειλία παραλύει και γλώσσαν και χείρα.
Επαισχύνονται
τον Χριστόν, το Ευαγγέλιον και τον σταυρόν του, και λησμονούν οι ταλαίπωροι,
ότι και ο Χριστός θα επαισχυνθή αυτούς κατά την ημέραν της Κρίσεως.
(…)Ένεκα δειλίας πολλοί, οι οποίοι έχουν θέσιν, δεν εκτελούν
ευσυνειδήτως τα καθήκοντά των. Τρέμοντες μήπως δυσαρεστήσουν τους προϊσταμένους
των και περιπέσουν εις δυσμένειάν των και χάσουν την θέσιν των ή την προαγωγήν
εις ανωτέραν θέσιν, προδίδουν τας ηθικάς αρχάς και κάνουν αβαρίας εις την συνείδησίν
των. Προσωποληπτούν, μεροληπτούν, χαρίζονται, παραβλέπουν ή και δικαιολογούν
ατασθαλίας, διαπράττουν αδικίας, ακόμη και εγκλήματα.
Φοβούμενος ο Πιλάτος
μήπως περιπέση εις την δυσμένειαν του Καίσαρος και διακινδυνείση την θέσιν του, διέπραξε το μεγαλύτερον
έγκλημα των αιώνων και εξησφάλισε κακήν αθανασίαν’ «Σταυρωθέντα τε επί Ποντίου
Πιλάτου και παθόντα και ταφέντα»…
ΠΗΓΗ: "Ουαί τοις δειλοίς", ΝΙΚΟΛΑΟΥ Ι. ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΥ θεολόγου- φιλολόγου. Εκδόσις Ορθοδόξου Ιεραποστολικής Αδελφότητος "Ο Σταυρός", ΑΘΗΝΑΙ, Β' έκδοσις 1994, Σελ. 4-7
