«ο νους του ανθρώπου που είναι πρόσωπον και το καθ’ εικόνα και ομοίωσιν, είναι υπεράνω της Χάριτος»...
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΛΑΟ ΚΑΙ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΘΕΟΛΟΓΟ Β. ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΣΥΝ ΑΥΤΩ
ΜΕΡΟΣ Β'
ΠΑΤΕΡΑΣ ΕΙΝΑΙ αυτός που ό,τι λέγει γίνεται…
ΠΟΙΜΕΝΑΣ ΕΙΝΑΙ αυτός που όταν λέγει κάτι και δεν γίνεται
δεν ξεσπάει στην ράχη του ΠΡΟΒΑΤΟΥ!
Ο ΠΟΙΜΗΝ Ο ΚΑΛΟΣ ΕΙΝΑΙ μόνο ένας, ο Χριστός.
Αδελφοί και πατέρες,
Χριστός Ανέστη.
Δεν ξέρω αν είναι καλόν
να συνεχίσω να ομιλώ για πτυχιούχους θεολόγους που μάλλον τεχνολογούν παρά
θεολογούν αλλά κατά προτροπή αδελφού θα προσπαθήσω αρχικά να διευκρινίσω
δύο λέξεις εν σχέσει με δύο άλλες που συνδέονται με την πίστη μας.
Στο 1ο σχόλιο
έγραψα δύο λέξεις. ΣΥΜΦΩΝΩ και ΔΙΑΦΩΝΩ. Δύο λέξεις που ‘’όποιον θέλεις
ρώτα’’ διακρίνονται από το ΣΥΝΤΑΣΣΟΜΑΙ και το ΑΠΟΤΑΣΣΟΜΑΙ. Ας μην ξεχνούμε και
τη δυναμική του πράγματος, ότι δηλαδή μέσα σε λίγο χρονικό διάστημά ο ιερέας
που τελεί το Μυστήριο ρωτά τρις: «Συνετάξω
τω Χριστώ;» και πάλι τρις: «Απετάξω
τω Σατανά;» για να λάβει από τον ΝΟΝΟ (του νηπίου) δύο απαντήσεις ως
λέξεις κλειδιά: «Συνεταξάμην»
και «Απεταξάμην», και άλλη Μία
φράση κλειδί: «Καί πιστεύεις αυτώ;»…
Σε άλλο σχόλιο
συμπλήρωνα: «…τα λόγια του αγίου γέροντος
βρίσκονται σε γραπτό κείμενο ή όχι; Αν η απάντηση είναι όχι, θα παρακαλούσα νε
διευκρινιστεί αν ‘’ο νους’’ είναι με Ν ή με ν. Αν ο ‘’άνθρωπος’’ είναι με Α ή
με α. Αν το ‘’πρόσωπο’’ είναι με Π ή με π. Αν το ‘’είναι’’ και το ‘’υπεράνω’’
που καταλήγουν στα ‘’της Χάριτος’’…., έχουν ευθεία αναφορά στο Άγιο Πνεύμα;».
Όταν ομιλούμε - ως
πρόσωπα - για ΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣ δηλαδή για πρόσωπα με όνομα και διεύθυνση, και όχι
απλά για ΑΙΡΕΤΙΚΕΣ ΔΟΞΑΣΙΕΣ, τότε χρέος αγάπης και ευθύνη του καθενός μας είναι
να απομακρυνόμαστε από δαύτον. Εδώ ενεργεί η πίστης και η διπλή υπόσχεσή
μας που δώσαμε την ώρα του «μυστηρίου των μυστηρίων» που μας εισάγει στο Τίμιο
σώμα του Χριστού. «Χριστόν ενεδύθημεν!» Όταν
πάλι ομιλούν οι ειδικοί θεολόγοι και θεολογούντες περί προσώπου ή καλύτερα περί
ανδρός, και όταν υποστηρίζουν ΟΝΟΜΑΣΤΙΚΑ ότι ο τάδε ΕΙΝΑΙ ΑΙΡΕΤΙΚΟΣ, τότες στα
ώτα μου οι υποθέσεις και ερμηνείες των θεολογικών νοών και οι
‘’κατηγορίες’’ που αποδίδονται σε ΠΡΑΚΤΙΚΕΣ λέξεις και ΜΥΣΤΗΡΙΕΣ
φράσεις, τότε λοιπόν εξαιτίας χρονικών περιθωρίων που έχω, ομολογώ συγχρόνως
ότι ΣΥΜΦΩΝΩ ΚΑΙ ΔΙΑΦΩΝΩ!
Τι όμως σημαίνει το
ΣΥΜΦΩΝΩ και τι το ΔΙΑΦΩΝΩ που εξέφρασα; Με λαϊκό και πρακτικό τρόπο, λέω απλά
στην αγάπη σας μόνο για ό,τι προσωπικά έχω εκφράσει εν σχέσει
πάντα με ό,τι άκουσα και από τους θεολογούντας θεολόγους για το ζήτημα που
προκύπτει απ’ όσα είπε ο γέροντας Ιωσήφ και που υπάρχουν σε βίντεο. Το ΣΥΜΦΩΝΩ
λοιπόν δείχνει αρχικά μία προτίμησή μου. Προτιμώ τον γέροντα, προ τιμής, πριν
δηλαδή να εκτιμηθούν ορθά τα λόγια του, και όχι κυρίως από τα λόγια αλλά από τα
έργα! (Αν και με τα λόγια και με τα έργα του ο γέροντας ποτέ του δεν προτίμησε
τον Βαρλαάμ από τον Άγιο Γρηγόριο, αλλά αντίθετα!)
Προσωπικά λοιπόν και
αρχικά ΣΥΜΦΩΝΩ με τον γέροντα και όχι με τους θεολογούντες πάνω σε ένα θέμα
όπου ο αντίλογος από υπεύθυνα και σοβαρά πρόσωπα - όπως οι ίδιοι ομολογούν -
δεν υφίσταται!
Τέλος, με εκφράζει πολύ
το πρώτο - 1ο σχόλιο που έγινε στην εν λόγω ανάρτηση: «(18 Μαΐου
2017 - 5:10μ.μ): Μήπως με εκείνο το
"μυστήρια μυστηρίων" κάτι άλλο ήθελε να πει; Πώς πλανήθηκε αυτός ο
άνθρωπος;».
Σε σχέση τώρα με το
ΣΥΜΦΩΝΩ, προσθέτω ότι στην πίστη μας ΑΓΙΟΣ δεν σημαίνει και ΑΛΑΘΗΤΟΣ! Αυτοί που
πολεμούν τον παπισμό και το αλάθητο – την δεδομένη στιγμή που ο Πατριάρχης
υβρίζει τους Αγίους μας με τα όσα λέγει και κάμνει - σφάλλουν κατά την ταπεινή
μου γνώμη μέγα σφάλμα ΟΡΘΟΠΡΑΞΙΑΣ.
Το ΔΙΑΦΩΝΩ, σε σχέση με
ό,τι έγραψα στο σχόλιο εξηγείται πάλι όχι φυσικά διά της λέξεως «εμμονή»
αλλά κυρίως με την ΥΠΕΡΒΟΛΗ ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΛΗΨΗΣ. Είπα: «ΔΙΑΦΩΝΩ ΜΕ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ ΚΑΙ ΕΜΜΟΝΗ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΟΥ...» Και εδώ,
με εκφράζει το 2ο κατά σειρά σχόλιο φίλου που τόνισε τα εξής: «18
Μαΐου 2017 - 5:57μ.μ.). «Η ορθοδοξία
καίγεται από τον βαρθολομαίο, τον Άνθιμο, τον Ιερώνυμο και εμείς ασχολούμαστε
με τον αγιασμένο γέροντα Ιωσήφ Βατοπαιδινό που μπορεί ακούσια να υποστήριξε μία
λάθος θέση, τη στιγμή που ο βαρθολομαίος έχει στείλει στην κόλαση τους Άγιους
Πατέρες της Ορθοδοξίας. Ήμαρτον.».
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΙΚΑ:
Ερώτηση Α΄: Αν ο γέροντας είχε επίγνωση του πράγματος
– όπως το εννοούν οι λόγοι των θεολογούντων αδελφών μας - δεν ήταν φυσικό να
εννοηθεί κάποια στιγμή από τις πάμπολλες ομιλίες του γέροντος ότι ΣΥΝΤΑΣΣΕΤΑΙ
με τον Καλαβρό, και ότι ΑΠΟΤΑΣΣΕΤΑΙ τον ΑΓΙΟ ΓΡΗΓΟΡΙΟ; (Άπαγε
της βλασφημίας!)… (Και λένε ορισμένοι ότι ο γέροντας «βλαστημεί»;).
Ερώτηση Β’: Υπάρχει περίπτωση έναν άνθρωπο του Θεού να
τον ονοματίζουμε πλανεμένο όταν δεν διαστρέφει το Πιστεύω της Εκκλησίας αλλά
επί πρακτικών θεμάτων ξεγυμνώνεται ενώπιων των καλογέρων για να μιλήσει
για καταστάσεις που Κύριος οίδε και μαζί και όλοι οι Θεόπτες του λόγου που όταν
Τον συναντούν («Μυστήριο μυστηρίων») δεν έχουν άλλο τι να του ζητήσουν, πλέον
άλλη χάρη κι έτσι κατ’ ένα τρόπο «ΕΙΝΑΙ ΥΠΕΡΑΝΩ ΤΗΣ ΧΑΡΙΤΟΣ»; Μήπως
κάτι άλλο εννοούσε ο Χριστιανός που χρήζει μεγαλύτερης εμβάθυνσης και προσοχής
και όχι τον κατά γράμμα επιθετικό με καλή προαίρεση πάντα, σχολιασμό των λόγων
του;
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΝΟΗΣΗ Ή
ΤΗΝ ΠΑΡΕΞΗΓΗΣΗ ΤΩΝ ΛΟΓΩΝ ΑΥΤΩΝ
Μετά τιμής
Δημήτριος Β. Εμμανουήλ
Ιεροψάλτης
Υ.Γ
Εν τέλει: «Πιστεύουμε σύμφωνα
με όσα ομολογήσαμε στο βάπτισμά μας και φρονούμε σύμφωνα με όσα έχουμε
πιστεύσει»; (Μεγάλου Βασιλείου Α’ Ασκητικός Λόγος).
