Ο Διαθρησκειακός Οικουμενισμός, οι «Αρειανισταί»
και το «Διεθνές Παρατηρητήριον»
Μέρος β΄
Θέμα: Πιστεύω εις μίαν «πρότυπον εκκλησιαστικὴν πόλιν». Η
Αλεξανδρούπολις του Αλεξανδρουπόλεως Ανθίμου και η Αλεξάνδρεια του
(κρυφο-Αρειανού) επισκόπου Γρηγορίου.
«Αν
ο Θεός δεν επανορθώση ταχέως τας ιδικάς μας παραλείψεις και δεν αποδώση
δικαιοσύνην εις την Εκκλησίαν [κινδυνεύουν και τα δύο· να καταστραφούν μετ’
ολίγον οι εκκλησιαστικοί κανόνες και η πίστις της Εκκλησίας]»
(Μέγας Αθανάσιος)
Αγαπητοί
εν Χριστώ αδελφοί και πατέρες, Χριστός Ανέστη.
Εξ
αφορμής της ιδρύσεως από την Εκκλησία της Ελλάδος, του Εκκλησιαστικού ιδρύματος
«Διεθνές παρατηρητήριον θρησκευτικού φονταμεταλισμού (=φανατισμού)» της Ιεράς
Μητροπόλεως Αλεξανδρουπόλεως, αναφερθήκαμε, στο Πιστεύω των Οικουμενιστών «Εις
μίαν πρότυπον εκκλησιαστικήν πόλιν», δηλ. την εργαλειοποίηση των
πολυπολιτισμικών - πολυθρησκευτικών πόλεων, τύπου Αλεξανδρούπολης με σκοπό να
πλανήσουν εάν είναι δυνατόν τους «εκλεκτούς - εκλεγμένους» άρχοντες με κοσμική
ή εκκλησιαστική εξουσία εναντίον της Εκκλησίας, εναντίον προσώπων αλλά και
ομάδων (που στηρίζουν κάποιον αγωνιστή επίσκοπο ή ιερέα ή μοναχό που σαφώς αγωνίζεται
υπέρ πίστεως και πατρίδος).
Επιπλέον αναφερθήκαμε στον διάδοχο του Λούθηρου, στον μεταρρυθμιστή Ιωάννη Καλβίνο (1538), ο οποίος «Ὠργάνωσε [μίαν] νέαν Ἐκκλησίαν, ὥρισε τοὺς προϊσταμένους καὶ τοὺς κήρυκας καὶ [εν τέλει πέτυχε] νὰ μεταβάλη τὴν Γενεύην εἰς μίαν πρότυπον ἐκκλησιαστικὴν πόλιν·», καθώς «εἶχε μὲ τὸ μέρος του καὶ τοὺς ἄρχοντας τῆς πόλεως», και ΤΟΤΕ ήταν που «ἤρχισε νὰ χρησιμοποιῆ τὴν κρατικὴν ἐξουσίαν, διὰ νὰ ὑποχρεώση τοὺς κατοίκους νὰ συμμορφώσουν τὴν ζωὴν των σύμφωνα μὲ τὴν χριστιανικὴν διδασκαλίαν, ὅπως τὴν ἐδίδασκε αὐτός… [ΤΟΤΕ λοιπόν] Ἐξετράπη… εἰς πολλάς ὑπερβολάς καὶ ἤθελε τὰ ὄργανα τῆς πολιτείας νὰ παρακολουθοῦν κατὰ τρόπον ἀστυνομικόν τούς πολίτας καὶ νὰ ἐξακριβώνουν κατὰ πόσον αὐτοὶ ἐζοῦσαν μίαν χριστιανικὴν ζωήν…» [1].
Ολοκληρώνοντας
τα περί Καλβίνου τεχνάσματα προσθέτουμε σύντομα ό,τι σημειώνει ο συγγραφεύς του
βιβλίου «ΟΙ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΟΜΕΝΟΙ» και έχει σχέση με το περί «Ελευθερίας» κήρυγμα
αυτού: «Ηκουλούθησε δε μίαν τέτοιαν
τακτικήν εξαναγκασμού και βίας, διότι παραδέχετο ότι ο άνθρωπος δεν είναι
ελεύθερος, δεν έχει ελευθερίαν βουλήσεως. Από της εποχής που ο Αδάμ εξέκλινεν
εις το κακόν, έλειψε πλέον η ελευθερία βουλήσεως από το ανθρώπινο γένος»!
«Όλα αυτά -παρατηρεί ο κ. Ι. Θ. Κολιτσάρας- μαρτυρούν την επιβολήν
σκληράς δικτατορίας εν ονόματι του Θεού. Έλεγε και ξανα-έλεγεν ο Καλβίνος, ότι
πρέπει δια της βίας να υποχρεώσης τους ανθρώπους να δεχτούν το καλόν. Έφτανε
μέχρι του σημείου να ασχολείται και με την οικιακήν οικονομίαν και τα άλλα έργα
του σπιτιού των πολιτών. Ωμιλούσεν από του βήματος «περί της καθαριότητος των
βοηθητικών χώρων και περί άλλων πραγμάτων (σ.σ. περί ανακύκλωσης και πράσινης
ανάπτυξης, περί της ανάγκης απολυμάνσεως των ιερών Ναών σε καιρό πανδημίας ),
περί των οποίων δεν είναι καθόλου αξιοπρεπές να ομιλή κανείς». Αποδεικνύεται
πάντοτε αληθές το λεγόμενον, ότι είναι μοιραίον δια τους δικτάτορας να θέλουν
να κανονίζουν αυτοί τα πάντα μέχρι και των τελευταίων λεπτομερειών…» (1/σ. 73).
Ο ΔΙΑΘΡΗΣΚΕΙΑΚΟΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ [ΕΛΛΗΝΩΝ ΕΠΙΣΚΟΠΩΝ]
ΕΝ ΔΡΑΣΕΙ
Έχοντας
κατά νου ότι· Η ιερά Σύνοδος της Εκκλησία της Ελλάδος, προωθεί έντεχνα τον
διαθρησκειακὸ διάλογο μέσω «Ἐκκλησιαστικῶν
Ἱδρυμάτων» της, συμπληρώνουμε ό,τι εύκολα
μπορεί να διαπιστώσει κάθε καλοπροαίρετος αναγνώστης· μέσα από μία δεύτερη
ανάγνωση του επ’ Εκκλησία κηρύγματος ενός λόγιου Επισκόπου, ο οποίος τιμώντας
τα Ελευθέρια της πόλεως Πτολεμαΐδας (15 Οκτωβρίου 2024) μεταξύ άλλων είπε:
(Φωνή επισκόπου Περιστερίου κ. Γρηγορίου)
«Η κοινωνία της Πτολεμαΐδας είναι μία
κοινωνία που έχει πάρα πολλές προελεύσεις… Σ’ αυτόν τον λαό, σ’ αυτό το
αμάλγαμα (=κράμα), σ’ αυτήν την όμορφη κοινωνία διαφορετικών προελεύσεων, εγώ
γνώρισα ανθρώπους οι οποίοι ουσιαστικά με βοήθησαν να έχω μία ενατένιση ποικίλη
προς τους ανθρώπους και να δέχομαι την ποικιλία και την διαφορετικότητα. Αυτό
το τονίζω γιατί ήταν από τα πρώτα χαρακτηριστικά τα οποία απέκτησα σ’ αυτό το
κοινωνικό σχολείο που λέγεται Πτολεμαΐδα, η πόλη της Πτολεμαΐδας», «Εμείς εδώ στην
πόλη της Πτολεμαΐδας έχουμε την ευλογία να είναι διαφορετικών προελεύσεων
άνθρωποι και να συμβιούν μαζί στην ίδια πόλη. Και θα τολμήσω», είπε, «να πω μια
λέξη, ένα χαρακτηρισμό θεολογικό. Αυτό θα είναι το χαρακτηριστικό της βασιλείας
του Θεού∙ άνθρωποι διαφορετικοί. Διαφορετικών καταγωγών, διαφορετικών χρωμάτων,
διαφορετικών κοινωνικών πεποιθήσεων, ό,τι διαφορετικότητα στηρίζεται. Εκεί, θα
μας έχει ο Θεός στην αγκαλιά Του…» [2].
Αδελφοί,
Φοβερό το επ’ Εκκλησία διαθρησκειακό παραλήρημα αυτού…
Ιδού
μία ακόμη πονηρή - διαθρησκειακού τύπου ενέργεια δύο άλλων μεταρρυθμιστών
(=νέας γενιάς) επισκόπων της Εκκλησίας μας, του πρώην Πρωτοσύγκελου
Αλεξανδρουπόλεως και νυν επισκόπου Φλωρίνης κ. Ειρηναίου Λαφτή. και του
Περιστερίου κ. Γρηγορίου Παπαθωμά.
Μπορεί
ο νυν νεορθόδοξος επίσκοπος της Αλεξανδρουπόλεως να πέτυχε (μετά από την
έγκριση του σχετικού αιτήματός του, προς την Ιερά ημών Σύνοδο να συσταθεί τον
εν λόγω Παρατηρητήριο) να μεταβάλλει φανερά την Αλεξανδρούπολη εις μίαν
πανθρησκειακή πόλη οργανωμένη κατά το πρότυπο μάλλον της «Αβραμαϊκής» θρησκείας, αλλ’ όμως
δεν πρέπει να αγνοούμε τον μεγάλο κίνδυνο που διατρέχει η πόλη μας, που είναι,
Η αντιγραφεί του μοντέλου της πολυπολιτισμικής Αλεξανδρούπολης του
Αλεξανδρουπόλεως… Πού; Εις την του Μέγα Αλεξάνδρου Επαρχία (Εορδαίας), στην
Μητρόπολη του Καντιώτη, εις την πόλη της Πτολεμαΐδας!
Α΄.
Μετάβαση από την Γενεύη του Ιωάννη Καλβίνου στην Αλεξάνδρεια του Αρείου (325)
και ειδικότερα του κρυφο-Αρειανού επισκόπου Γρηγορίου (339).
Ας
ακούσουμε τώρα τι λέγει ο Μέγας Αθανάσιος στην «Εγκύκλιο επιστολή» του για μία
άλλη «πρότυπον εκκλησιαστικὴν πόλιν», αυτήν της Αλεξάνδρειας, τι λέγει
περί αιρετικών «Παρατηρητών» (ενν. πολιτικών και εκκλησιαστικών ανδρών), και
επιπλέον τόσο για τους δύο (2) μεγάλους κινδύνους τους Εκκλησίας (για την
καταστροφή των εκκλησιαστικών Κανόνων αλλά και της Πίστης της Εκκλησίας), όσο
και περί ΒΙΑΣ, περί εξύβρισης του ιερατείου και περί διωγμού (ενν. των
ευσεβών από τους ασεβείς, τον οποίο ο Άγιος, θεωρούσε ως το «μεγαλύτερον
δεινόν»…) [3].
1.
Η ΣΤΡΟΦΗ (ΑΡΓΑ Ή ΓΡΗΓΟΡΑ ΟΛΩΝ) ΤΩΝ ΑΙΡΕΤΙΚΩΝ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΚΟΣΜΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ
Στην
«Εισαγωγή» της επιστολής βρίσκουμε εν συντομία το ιστορικό πλαίσιο του διωγμού
του Μεγάλου Αθανασίου από του φανατικούς οπαδούς της αίρεσης του Αρείου με τη
βοήθεια της κοσμικής εξουσίας. «Επεδίωξαν
- λέγει - πάση θυσία να απομακρύνουν τον ορθόδοξον ηγέτην… [Όμως] Μετά την
αποτυχίαν της προσπαθείας να παρασύρουν την [τότε Ορθόδοξη] Ρώμην εις τον κατά
του Αθανασίου αγώνα εστράφησαν εις την κοσμικήν εξουσίαν.. Επέτυχαν να σταλή
έπαρχος Αιγύπτου ο καππαδόκης Φιλάγριος και εν συνεχεία εξέλεξαν τον
συμπατριώτην του Γρηγόριον ως επίσκοπον Αλεξανδρείας εις σύνοδον συνελθούσαν
εις Αντιόχειαν κατά τας αρχάς του έτους 339. Ο Φιλάγριος ανέλαβε, συναινούντος
του αυτοκράτορος της Ανατολής Κωνσταντίου να επιβάλη τον νέον αρειανόν
επίσκοπον, ο οποίος εγκαταστάθη την 22αν Μαρτίου του 339, αφού τέσσαρας ημέρας
πρότερον ηναγκάσθη ο Αθανάσιος να εγκαταλείψη την πόλιν, κρυπτόμενος εις τα
πέριξ μέχρι της αναχωρήσεώς του δια Ρώμην.» [3/σ. 15].
2.
Η ΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΜΕΓΑ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΑΠΑΝΤΑΧΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥΣ [Ο μέγας κίνδυνος να
επεκταθεί ο διωγμός, αργά ή γρήγορα προς όλους τους «αληθινούς» Επισκόπους]
«Εις τα
συμβάντα κατά την προετοιμασίαν της εισόδου του Γρηγορίου εις την Αλεξάνδρειαν
αναφέρεται η Εγκύκλιος, την οποίαν εξαπέλυσεν ο Αθανάσιος προς τους απανταχού
της οικουμένης επισκόπους ευθύς μετά την απομάκρυνσή του… η Επιστολή αυτή
αντιπροσωπεύει το φρόνημα του μεγάλου αγωνιστού της Ορθοδοξίας κατ’ άριστον
τρόπον.»
Αδελφοί,
η «Εγκύκλιος Επιστολή» προς τους «απανταχού της οικουμένης επισκόπους» είχε ως κύριο
σκοπό να αφυπνίσει τους σκοπούς ώστε να αναλάβουν δράση «κατά των αδικούντων»
πριν είναι ΑΡΓΑ. Γιατί; Γιατί κινδύνευαν και εκείνοι, αργά ή γρήγορα να πάθουν
τα ίδια…! Το πάθημα του Μεγάλου Αθανασίου, ο διωγμός δηλαδή ενός αληθινού
Επισκόπου και η αντικατάστασή του (με Συνοδικό αλλά και αυτοκρατορικό
«διάταγμα») από άλλον επίσκοπο… γίνεται μάθημα για όλους εμάς! και καλό είναι
να διδαχτούν απ’ αυτό κυρίως οι απανταχού της οικουμένης επίσκοποι που σιωπούν
τα περί των απανταχού της οικουμένης οικουμενιστικών συμβάντων που σκοπό έχουν
να προετοιμάσουν την των θρησκειών ένωση και μάλλον την είσοδο του Αντίχριστου
«εις την πόλιν την Αγίαν»…
(Απόσπασμα από την «Εισαγωγή») «Οι
επίσκοποι - παραλήπται καλούνται να δείξουν ενδιαφέρον δια τα συμβάντα εις
Αλεξάνδρειαν διότι αφορούν εις σύνολον της Εκκλησίας·»,
Και εντός της Εγκυκλίου, ο Μέγας Πατήρ ημών
Αθανάσιος σημειώνει: «Τους κατά τόπον συλλειτουργούς, αγαπητούς κυρίους,
χαιρετίζει ο Αθανάσιος εν Κυρίω. Είναι αφόρητα όσα δεινά επάθαμεν και δεν είναι
δυνατόν να αναφερθούν όπως αξίζει· …Κινηθήτε, λοιπόν, και σεις, σας
παρακαλώ, ως να υπέστητε την αδικίαν και σεις και όχι μόνον ημείς· (ενν. τον
άδικο διωγμό του από τον θρόνο της Αλεξάνδρειας τόσο με την πρώτη αποστολή του
φανερώς Αρειανού ψευδεπισκόπου Πιστού, όσο και με τη δεύτερη αντικατάστασή του
από τον λυκοποιμένα, κρυφο-Αρειανό επίσκοπο Γρηγόριο)». Και συνεχίζει: «Έκαστος
[λοιπόν] ας βοηθήση ως να έχη πάθει αυτός ο ίδιος, δια να μη καταστραφούν μετ’
ολίγον οι εκκλησιαστικοί κανόνες και η πίστις της Εκκλησίας. Διότι
κινδυνεύουν και τα δύο, αν ο Θεός δεν επανορθώση ταχέως τας ιδικάς μας
παραλείψεις και δεν αποδώση δικαιοσύνην εις την Εκκλησίαν. Άλλωστε οι
κανόνες και το τυπικόν δεν εδόθησαν τώρα εις τας Εκκλησίας, αλλά παραδόθησαν
από τους πατέρες μας καλώς και βεβαίως. Ούτε ήρχισε τώρα η πίστις, αλλ’ έχει
φτάσει από τον Κύριον δια των μαθητών του εις ημάς (σ.σ. και όχι να λέμε ανοησίες ότι δήθεν το
Ευαγγέλιο το έκαμε ο λαός, εννοείται ως «αμάγαλμα-κράμα» διαφόρων θρησκειών!). Δια να μη απολεσθούν, λοιπόν, εις τας ημέρας
μας όσα ετηρήθησαν από τας Εκκλησίας απ’ αρχής μέχρι σήμερον και δια να μη
ζητηθούν από μας όσα μας ενεπιστεύθησαν, κινηθήτε, αδελφοί, διότι είσασθε
«Διαχειρισταί των μυστηρίων του Θεού (Α’ Κορ. 4,1) και βλέπετε να τα αρπάζουν
άλλοι (σ.σ. εννοεί τους επισκόπους που εμπορεύονται - εξαγοράζουν την του
επισκόπου θέση, που ομοιάζει με «παρατηρητήριο», σύμφωνα με τα όσα διδάσκει ο
π. Αυγουστίνος Καντιώτης περί δεσποτικού θρόνου.)». Και τώρα το ένα και φοβερό-αφυπνιστικό
ερώτημα του Πατρός προς Επισκόπους… ένα αληθινά «επίκαιρο» ερώτημα, ίσως και
«Προφητικό». Ο νοών νοείτω!
«…Άραγε, αν εκάθησθε σεις εις την
επισκοπικήν καθέδραν κατά μίαν εκκλησιαστικήν σύναξιν και αιφνιδίως, χωρίς
κάποιαν κατηγορίαν, ήρχετο κάποιος ως διάδοχός σας βάσει ενός διατάγματος και
εγίνοντο όλα αυτά εναντίον καθενός από σας, δεν θα είχατε αγανακτήσει; Δεν θα
είχατε την αξίωσιν να λάβετε εκδίκησιν; [«Εκδίκησιν»=συνοδική αποκατάσταση της αδικίας μέσω δίκης και
καταδίκης του αιρετικού ψευδεπισκόπου, εννοείται από Ορθοδόξους Αρχιερείς]
Δι’
αυτό είναι δίκαιον να αγανακτήσετε, διότι, αν αυτά αντιμετωπισθούν δια σιωπής
θα επεκταθή κατ’ ολίγον αυτό το κακόν και εις εκάστην των άλλων εκκλησιών και
θα καταντήση το διδασκαλείον μας του λοιπού εμπόριον και αγοραίον (=κατώτερης ποιότητας)» [3/σ. 209].
Δηλαδή,
αδελφοί, αυτό που θα πρέπει να προσέξουν οι καλοί μας επίσκοποι είναι το να μη
τύχει και σιωπήσουν π.χ. εις την κατά του Τυχικού αδικία, μη τύχει και αφήσουν
αυτόν αβοήθητο. Διότι τότε, δύο πράγματα έχουν να δείξουν, πρώτον· «τον θεσμόν
του επισκόπου ως εμπόρευμα» (σ. 197), ότι δηλαδή υπάρχουν μισθωτοί ποιμένες που
δεν τους ενδιαφέρει ο μέγας του διαχριστιανικού-διαθρησκειακού οικουμενισμού
κίνδυνος της Εκκλησίας ούτε ο διωγμός και ο των προβάτων «σπαραγμός» (=διαμαρτυρία
- πρόσκληση εις βοήθειαν λόγω καταπάτησης των ιερών Κανόνων και της Αγίας
Πίστεως ημών από των νεοαρειανών Οικουμενιστών Επισκόπων μας). Και δεύτερον·
το ότι οι υπηρεσίες τους είναι «αγοραίες», δηλ. κατώτερες των περιστάσεων
καθώς κρίνονται (=οι σιωπώντες) ως προδότες και λογικά ανίκανοι-ανάξιοι να
προφυλάξουν τα λογικά πρόβατα από τους λύκους (κακούς κοσμικούς άρχοντες) και
τους λυκοποιμένες (τύπου επισκόπου Γρηγορίου Αλεξανδρινού).
(Φωνή Μεγάλου Αθανασίου) «Έτσι έγινε,
λοιπόν, η περίφημος εγκατάστασις του Γρηγορίου από τους Αρειανούς και τοιούτου
είδους ήτο η αρχή της. Πόσας δε παρανομίας προεκάλεσεν η είσοδός του εις την
Αλεξάνδρειαν και πόσων κακών έγινε πρόξενος, δύνασθε να το μάθετε από τα
γραφόμενα και να ερωτήσετε όσους παρευρίσκοντο εις την πόλιν και να μάθετε.
Πράγματι, οι πιστοί εδυσανασχέτησαν και συνεκεντρώθησαν εις τους ναούς λόγω
αυτής της μεγάλης καινοτομίας με τον σκοπόν να μη αναμιχθή η αρειανική ασέβεια
με την πίστιν της Εκκλησίας.» (σ. 199), «… ο [δε] περίφημος Γρηγόριος ακολουθών
την διαγωγήν του Καϊάφα εφέρετο ως μεθυσμένος μαζί με τον Πιλάτον, δηλ. τον
έπαρχον, κατά των ευσεβών Χριστιανών·» [3/σ.203].
Β’. ΦΩΝΗ ΜΕΓΑΛΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ: «Εσχεδίαζαν δε να επεκτείνουν την μανίαν του
όχλου ταχέως και εις αυτήν την εκκλησίαν, δια να με συλλάβουν και να με
φονεύσουν… εδραπέτευσα εκ μέσου του πλήθους, αφού ενεθυμήθην τους λόγους του
Σωτήρος· «Εάν σας καταδιώκουν εις αυτήν την πολιν, φύγετε εις την άλλην» (Ματθ.
10,30)
Αγαπητοί,
σύμφωνα με τον ολιστικό λόγο του Διευθυντή του εν λόγο Διεθνούς Παρατηρητηρίου
κ. Χ. Σταμούλη, Η επιδίωξη της «ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ μὲ τὸ
σύνολο τῶν θρησκευτικῶν κοινοτήτων
ἀλλὰ καὶ τῆς πολιτείας, και ο ἀπὸ
κοινοῦ σχεδιασμὸς μίας νέας
πορείας…», αποσκοπεί [δήθεν] στο να αναδείξει «Τὰ πολύτιμα ἀγαθὰ
τοῦ σεβασμοῦ,
τῆς ἀποδοχῆς,
τῆς πρόσληψης καὶ τῆς ἀλληλοσυμπλήρωσης
καὶ ὡς ἐκ
τούτου ὅλων ἐκείνων
τῶν πραγματικοτήτων ποὺ ἀποδεικνύουν
ὅτι αὐτὰ
ποὺ μᾶς ἑνώνουν
εἶναι περισσότερα ἀπὸ αὐτὰ
ποὺ μᾶς
χωρίζουν» [4].
Ικανά
σχόλια - απαντήσεις στα λεχθέντα του κ. Σταμούλη βρίσκουμε και πάλι στην
εισαγωγή περί της «Εγκύκλιου επιστολής» του Μεγάλου Αθανασίου (η οποία
συντάχθηκε ακριβώς 14 χρόνια μετά την εν Α΄ εν Νικαία Οικουμενική Σύνοδο). Εν
σχέσει με την ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ορθοδόξων μετά των «θρησκευτικών κοινοτήτων» αλλά και
μετά των αρχόντων της πολιτείας διαβάζουμε (και ταυτόχρονα αναγάγουμε το «χτες»
στο «Σήμερα»):
«Η επάνοδος του Μ. Αθανασίου εις
Αλεξάνδρειαν μετά τον θάνατον του Μ. Κωνσταντίνου δεν ήρεσεν, ως ήτο φυσικόν,
εις τους Αρειανούς. Επεδίωξαν, λοιπόν, πάση θυσία να απομακρύνουν τον ορθόδοξον
ηγέτην…Το διάταγμα περί αποστολής του Γρηγορίου ως επισκόπου αρχικώς κατέπληξε
τους ορθοδόξους της Αλεξανδρείας εν συνεχεία δε τους υπεχρέωσε να λάβουν μέτρα
προς υπεράσπισιν των ορθοδόξων εκκλησιών. Ο έπαρχος Φιλάργιος όμως απέστειλε
κατά των εγκλεισθέντων εις τους ναούς ορθοδόξων ΑΤΑΚΤΟΝ ΠΛΗΘΟΣ ΕΘΝΙΚΩΝ,
ΙΟΥΔΑΙΩΝ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΤΗΣ ΑΓΟΡΑΣ επιτρέψας εις αυτούς την λεηλασίαν. …Οι
Αρειανοί συνέχισαν όμως τας ταραχάς, έως ότου κατέλαβαν όλας τας εκκλησίας της
πόλεως. …Εις τα πλαίσια της όλης επιχειρήσεως εφρόντισαν να εκδοθή υπό των
ΕΘΝΙΚΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΡΕΙΑΝΩΝ (σ.σ. δηλ. από κοινού) ψήφισμα προς τον Κωνστάντιον,
στρεφόμενον κατά του Αθανασίου. Η παρούσα κατάστασις των ορθοδόξων της
Αλεξάνδρειας είναι οικτρά. Ο Γρηγόριος προσπαθεί παντί τρόπω να επιβάλη τον
αρειανισμόν, ακολουθών τας οδηγίας του Ευσεβίου. Πρόκειται περί της γνωστής
εις πάντας αρειανικής τακτικής, ομοίας προς την κατά το παρελθόν επιδειχθείσαν,
υπό το πρόσχημα ειρηνεύσεως της Εκκλησίας. Απαιτείται, λοιπόν,
επαγρύπνησις και ενεργός αντίστασις των επισκόπων, δια να μην αλωθή η
Εκκλησία υπό των Αρειανών (=Οικουμενιστών)…» (σ. 15).
(Φωνή Μεγάλου Αθανασίου) « Τότε ο Φιλάγριος
… έπεισε τους δήμους των εθνικών, τους Ιουδαίους και τους ατάκτους με
υποσχέσεις, τας οποίας ετήρησε μετά ταύτα, τους εξαγρίωσε και τους εξαπέλυσε
κατά στίφη με ξίφη και ρόπαλα κατά των πιστών εις τους ναούς. Το τι συνέβη εν
συνεχεία δεν είναι δυνατόν απλώς να είπω· διότι ούτε είναι δυνατόν να
ιστορηθούν αξίως, ούτε να μνημονευθούν χωρίς δάκρυα και θρήνους έστω και ολίγα·»
(σ. 199), « Εις δε το άγιον βαπτιστήριον-οποίον τόλμημα, αλλοίμονον!-οι φονείς
του Κυρίου Ιουδαίοι και οι άθεοι εθνικοί εισήρχοντο άνευ προφυλάξεων και
έπρατταν και έλεγαν τόσον αισχρά πράγματα γυμνοί, ώστε να εντρέπεται κανείς να
τα πει. Ωρισμένοι ασεβείς άνδρες μάλιστα, μιμούμενοι την πικράν εποχήν των
διωγμών, συνελάμβαναν παρθένους και εγκρατείς γυναίκας, τας έσυρον δια της βίας
και τας εξεβίαζαν να βλασφημήσουν και ν’ απαρνηθούν τον Κύριον, αν δε δεν τον
απηρνούντο τας κατέκοπταν και τας κατεπάτουν.» [3/σ. 201].
Και μετά μιλούν για «θρησκευτικό
φανατισμό», ποιοι; Το ΑΤΑΚΤΟΝ ΠΛΗΘΟΣ ΕΘΝΙΚΩΝ, ΙΟΥΔΑΙΩΝ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΤΗΣ ΑΓΟΡΑΣ,
οι ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ δηλ. του κ. Σταμούλη…!
1. (ΦΩΝΗ ΣΤΑΜΟΥΛΗ)«Αὐτὰ ποὺ μᾶς ἑνώνουν [Χριστιανούς, Μωαμεθανούς
και Ιουδαίους) εἶναι περισσότερα ἀπὸ αὐτὰ ποὺ μᾶς χωρίζουν»
Αδελφοί,
έχοντας κατά νου την απάντηση του Ιησού για το αν οι Ιουδαίοι είχαν πατέρα τους
τον Αβραάμ… ας μη παραλείψουμε να σημειώσουμε τα όσα λέγει ο νεοφανής
«Αθανάσιος», ο επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης προς καθαίρεση των Σταμουλίων
φιλοαρειανικών επιχειρημάτων-μεταπατερικών δογμάτων, ότι δήθεν «αὐτὰ ποὺ μᾶς ἑνώνουν εἶναι περισσότερα ἀπὸ αὐτὰ ποὺ μᾶς χωρίζουν».
(Φωνή
πατρός Αυγουστίνου) «Αλλά, τι ακούω; Ένα
άλλο παραμύθι. Θα έρθουν ημέρες, και ήρθαν αυτές οι μέρες, που θα πούνε·
ευτυχισμένοι οι άνθρωποι που δεν έχουν αυτιά για να ακούνε και μάτια για να
βλέπουν. Θα ακούσωμε τέτοια πράγματα στη γη, που ο άνθρωπος θα προτιμούσε να
μην έχει αυτιά. Άκουσα τις ημέρες αυτές να λένε· Μα γιατί τόσο πολύ επιμένετε.
Καλά και προτεστάντες και φράγκοι από τα 1000 πράγματα στα 990 συμφωνάτε, στα
10 δεν συμφωνάτε· γιατί είστε τόσο σκληροί, γιατί βλέπετε αυτά που δεν
συμφωνούμε και δεν βλέπετε αυτά που συμφωνούμε; Ας παραβλέψουμε αυτά που δεν
συμφωνούμε και ας ενωθούμε, για να γίνουμε μία αδελφότης και «μία ποίμνη και εις ποιμήν».
Ο λογισμός αυτός, αδελφοί μου, σας
εξομολογούμαι δημοσία, και εμένα στην αρχή με συνεκλόνισε.
Προχθές όμως εδιάβασα τον Μέγα Αθανάσιο και δίδει απάντησι στο επιχείρημα αυτό,
που ηκούετο, και επί της εποχής του αρειανισμού. Διότι έλεγαν εις τον Μέγα Αθανάσιο·
-Μα συμφωνούμε· και την βάπτισι
παραδεχόμεθα, και τα μυστήρια παραδεχόμεθα, και τα πάντα παραδεχόμεθα. Ας
ενωθούμε λοιπόν, και να παραβλέψωμε τα σημεία της διαφοράς. Τι απαντά ο Μέγας
Αθανάσιος; Ακούστε το παράδειγμά του και θαυμάστε την σοφία του ανδρός.
-Ακούστε, λέει, την πονηριά που μας κάνουν.
Είνε, σαν να υποθέσουμε, ότι έχεις άνθρωπο στο σπίτι σου και ο άνθρωπος αυτός
να πέση άρρωστος στο κρεβάτι και να έχη πόνο εδώ στα στήθη και να πονάη και να
βογγάη. Τα μάτια του είνε εν τάξει. Τ’ αυτιά του είνε εν τάξει, η καρδιά του
είνε εν τάξει, τα πόδια του είνε εν τάξει, τα χέρια του είνε εντάξι, αλλά έχει
ένα πόνο εδώ στα στήθη. Καλεί τον γιατρό και ο γιατρός κάθεται κοντά στον
άρρωστο και λέει· Τι ωραία μάτια έχει αυτός ο άρρωστος! Τι ωραία χέρια και
πόδια έχει ο άρρωστος! Τι γερή καρδιά έχει αυτός ο άρρωστος! Μα, χριστιανέ μου,
δεν σε καλέσαμε για τα γερά μέρη του σώματος. Εδώ τι γίνεται· αυτός ο πόνος
μπορείς να μας πης που οφείλεται; Α, λέει (ο μέγας Αθανάσιος).Έτσι κάνουν και
αυτοί, παραβλέπουν τις πληγές. Αλλά, άνθρωπε, ένα σπυράκι βγάζεις, και τρέχεις
και φοβάσαι, μήπως το σπυράκι αυτό μια μέρα σε διαλύση και σε οδηγήση στον
θάνατο. Ένα σπυράκι, έ ν α σ φ ά λ μ α, μ ι
α π α ρ ε κ τ ρ ο π ή α π ό τ η
ν π ί σ τ ι, ε ί ν α ι μ ε γ ά λ ο π
ρ ά γ μ α.
Γι’ αυτό πρέπει να προσέξωμε, λέγει ο Μέγας
Αθανάσιος, να κρατήσωμεν ακεραίαν την πίστιν ημών.» [5].
(Συνεχίζεται)
Δημήτριος Β. Εμμανουήλ, Αναγνώστης
Πτολεμαΐδα 26 Μαΐου 2025, Κυριακή του
τυφλού
Σημειώσεις:
[1] «ΟΙ
ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΟΜΕΝΟΙ», ΙΩΑΝΝΟΥ Θ. ΚΟΛΙΤΣΑΡΑ, Έκδοσις Δευτέρα, ΑΔΕΛΦΟΤΗΣ ΘΕΟΛΟΓΩΝ Η
«ΖΩΗ», Σελ. 55-80
[2]
https://www.youtube.com/watch?v=CnVC6-nzkAU
[3]ΕΛΛΗΝΕΣ
ΠΑΤΕΡΕΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ, «Μ. ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΕΡΓΑ 9», ΠΑΤΕΡΙΚΑΙ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ‘’ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Ο
ΠΑΛΑΜΑΣ’’ ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ (1976)
[4] «Ο
Άνθιμος Αλεξανδρουπόλεως, το “Διεθνές Παρατηρητήριο Θρησκευτικού
Φονταμενταλισμού”, οι Εβραίοι και άλλα.»
https://sitostheou.wordpress.com/2025/04/30/%CE%BF-%CE%AC%CE%BD%CE%B8%CE%B9%CE%BC%CE%BF%CF%82-%CE%B1%CE%BB%CE%B5%CE%BE%CE%B1%CE%BD%CE%B4%CF%81%CE%BF%CF%85%CF%80%CF%8C%CE%BB%CE%B5%CF%89%CF%82-%CF%84%CE%BF-%CE%B4%CE%B9%CE%B5%CE%B8%CE%BD/
[5]
"ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΙΣΤΕΩΣ", Φλώρινα 2007, Εκδόσεις: Ανδρονίκη
Π. Καπλάνογλου, Σελ. 50-51
