«Ξύπνα παπά μου, ξύπνα!»
Απόστολου Κ. Σαραντίδη
Εκατοντάδες ιερείς σε όλη την ελληνική επικράτεια συμπεριλαμβανομένης της Κύπρου από τη μια, και μια «Σύνοδος Αγία και Μεγάλη» του Κολυμπαρίου από την άλλη. Αποτειχισμένοι ελάχιστοι, διαμαρτυρόμενοι πολύ λίγοι, όσοι γνωρίζουν ακόμη, λιγότεροι. Οι λαϊκοί γνώστες των τεκταινομένων κάπως περισσότεροι, το ποίμνιο όμως εντελώς ακατήχητο και ανενημέρωτο. Όσους προσπαθείς να προσεγγίσεις και ομιλούμε για αυτούς με τους οποίους έχεις από καιρό επικοινωνία και πνευματική σχέση σε απογοητεύουν. Δυστυχώς. Κι αν δεν τους προσκομίζεις στοιχεία! Προσκολλημένοι οι περισσότεροι στην επισκοπική ασφάλεια σε φθάνουν σε οριακό σημείο να αναφωνήσεις «Ξύπνα παπά μου, ξύπνα!».
Μας κατηγορείτε ότι έχουμε εμμονές με τον Οικουμενισμό, ότι διαπράττουμε ιεροκατάκριση, ότι θα δώσει ο Χριστούλης τη λύση αρκεί να προσευχόμαστε και να ασχολούμαστε με τις αμαρτίες μας και να υπακούμε στην Εκκλησία δηλαδή στην εκκλησιαστική διοίκηση, τη στιγμή που έχει εισαχθεί η φοβερότερη παναίρεση και έχει καταλάβει τα πάντα; Δεν καταλαβαίνετε όσοι έχετε παραδοσιακό φρόνημα ότι το κλειδί είναι το Κολυμπάρι και όσοι το αποδέχονται; Το βλέπετε μπροστά σας και δεν αισθάνεστε ότι πρέπει να κάνετε ομολογία και αγία ανυπακοή μαζί με την προσευχή και όλα τα άλλα; Ξύπνα παπά μου, ξύπνα!
Μας κατηγορείτε ότι μπερδευόμαστε. Εμείς μπερδευόμαστε; Τον επίσκοπό σας αφήστε τον στην πλάνη του. Αν ο πνευματικός σας όμως αποδέχεται την Κολυμπάρια σύναξη των δέκα προκαθημένων, διότι αυτό στην πραγματικότητα συνέβη, φεύγετε από κοντά του τρέχοντας, σε ακτίνα βεληνεκούς πυραύλου. Εδώ είναι το πρόβλημα. Δεν παίζουμε την ψυχή μας με καταστροφικές υπακοές. Ξύπνα παπά μου, ξύπνα!
Είμαστε πλέον ως λαϊκοί αναγκασμένοι να σας ελέγξουμε αυστηρά από πολλή αγάπη και επειδή σας γνωρίζουμε χρόνια. Τίποτα άλλο. Στη Σύνοδο των Πατριαρχών το 1948 ως αντίδραση και απάντηση στην πρόκληση του τότε Πάπα Ρώμης, έχουμε το περίφημο κείμενο το οποίο μεταξύ των άλλων αναφέρει και ότι «…Παρ’ ημίν ο υπερασπιστής της θρησκείας έστιν αυτό το σώμα της εκκλησίας, ήτοι ο λαός…αυτός φύλαξ και φρουρός Ορθοδοξίας.» Πουθενά δεν λέει παπά μου, ο φύλαξ λαός να είναι αναμάρτητος και εξαγνισμένος ή να κάθεται να προσεύχεται για να δώσει τη λύση ο Χριστούλης όπως λέτε, ωσάν να είναι υπηρέτης μας ο Θεάνθρωπος! Αμαρτωλός, πολύ. Αιρετικός όμως, όχι. Αμαρτωλός, βάζω μετάνοια. Αιρετικός, είμαι χαμένος. Άλλο το ένα κι άλλο το άλλο. Για αρχίστε να τα βάζετε κάτω με τη σειρά! Στη θρονική εορτή του Πατριαρχείου πάλι, είχαμε παρέλαση καρδιναλίων και μάλιστα μέσα στη Θεία Λειτουργία. Η ένωση, δίχως να απαρνηθούν ίχνος αιρετικής πλάνης, προς τα πάνω έχει προ πολλού συντελεστεί. Προς τα κάτω είναι το πρόβλημά τους, στον φύλακα λαό. Ξύπνα παπά μου, ξύπνα!
Οι, πατήρ Θεόδωρος Ζήσης, πατήρ Νικόλαος Μανώλης, πατήρ Φώτιος Βεζύνιας και άλλοι παραδοσιακοί αποτειχισμένοι, έχουν δίκιο βουνό. Μεγάλος πατρολόγος πανεπιστημιακός ο π. Ζήσης. Μελετήστε τον. Αλλά και ο π. Γεώργιος Μεταλληνός στον νότο που αν και ακολουθεί άλλη γραμμή διαμαρτυρίας παραμένει ορθοδοξότατος και δεν καταφέρεται εναντίον τους. Ξύπνα παπά μου, ξύπνα!
Εσείς οι συνταξιούχοι παπάδες τι έχετε πλέον να διακινδυνεύσετε και δεν υψώνετε στεντόρεια φωνή διαμαρτυρίας για να πάρουν κουράγιο και οι υπόλοιποι; Ξύπνα παπά μου, ξύπνα!
Τελικά έχουμε την ίδια πίστη ή όχι και δημιουργείται αυτή η σύγκρουση; Μάλλον το δεύτερο. Η διαφορά στην πίστη είναι ότι εγώ ως γνήσιος βλαξ ακολουθώ πιστά την ασφάλεια των Αγίων Πατέρων κάνοντας υπακοή σε επίσκοπο και πνευματικό μόνο αν είναι επόμενοί τους. Εσύ ως κανονικός βλαξ, προϋποθέτεις αφελώς πως επίσκοπος και πνευματικός είναι πάντοτε επόμενοι τοις αγίοις ημών πατράσι κάνοντάς τους υπακοή άνευ όρων. Τη μία πίστη με την άλλη τις χωρίζει χάσμα επικίνδυνο. Ξύπνα παπά μου, ξύπνα!
Φυσικά ο καθένας είναι ελεύθερος να πιστεύει όπου και όπως θέλει. Όλοι έχουμε κάνει από της βαπτίσεώς μας αίτηση για τη σωτηρία αλλά ο δρόμος έχει πολύ μεγάλες επικινδυνότητες και θηρία που ορμούν να σε κατασπαράξουν γι’ αυτό και ακολουθούμε τα σήματα, τα φωτάκια και τις ταμπέλες που άφησαν οι προηγούμενοι και κρατιόμαστε από τα στηρίγματά τους. Μόνοι, είναι ηλιθιότητα να πορευθούμε. Κορόιδο είμαι να κάνω του κεφαλιού μου με τα χάλια που έχω; Τους ανάβω και ένα κεράκι που τράβηξαν «το λούκι» και άνοιξαν με νύχια και με δόντια δρόμο. Αυτό γίνεται. Ξύπνα παπά μου, ξύπνα!
Για να σε ρωτήσω τώρα σε ένα κουίζ κάτι που αν απαντήσεις σωστά αντιλαμβάνεσαι αμέσως αν βρίσκεσαι σε ορθό δρόμο ή σε πλάνη: Όσοι διέκοψαν τη μνημόνευση του επισκόπου τους για θέματα πίστεως προ συνοδικής καταδίκης επισκόπου, όπως προβλέπει ο Ιερός Κανόνας, και ο επίσκοπός τους, τους έθεσε εξαιτίας αυτού σε ακοινωνησία και τους καλεί σε δίκη, έχουν τώρα το δικαίωμα να ιερουργούν τελώντας Μυστήρια; Η απάντηση είναι ή ξεκάθαρο Ναι ή ξεκάθαρο Όχι. Δεν υπάρχει ενδιάμεσο. Αναγκαία η αιτιολόγηση. Αν η απάντηση είναι για παράδειγμα όπως κάποια που άκουσα, «Έχει ο Θεός» είναι αυτό που λέμε «…με ελαφρά πηδηματάκια» και είναι πολύ καλά αυτά τα κουίζ. Ξεκαθαρίζουν το τοπίο. Και για πνευματικούς είναι.
Η απάντηση είναι: Ο 15ος Κανών της ΑΒ Συνόδου του 861 επί Μεγάλου Φωτίου, μεταξύ άλλων αναφέρει και ότι όποιος διακόπτει τη μνημόνευση αιρετίζοντος επισκόπου προ συνοδικής καταδίκης λόγω κατεγνωσμένης αίρεσης την οποία κηρύττει γυμνή τη κεφαλή, πρέπει αντί να καθαιρείται όπως στην περίπτωση της ιεροκατάκρισης για άλλον λόγο, να επαινείται διότι αντιδρά σε ψευδεπίσκοπο άσχετα με την κανονική του διαδοχή. Συνεπώς, διακόπτει μόνο μνημόνευση, άρα κατά τ’ άλλα, λειτουργεί κανονικά, ό,τι επιτίμιο κι αν του έχουν βάλει.
Εδώ, υπάρχουν τρία βασικά κλειδιά ασφαλείας και για τους πλέον αδαείς ή κακότροπους. 1. Αν ο Οικουμενισμός είναι αίρεση κατεγνωσμένη. Είναι, από αγίους σύγχρονους και παλαιούς. Δεν χρειάζεται δηλαδή απαραιτήτως συνοδική καταδίκη εάν αυτή απουσιάζει, αν σας πλανούν με τέτοιο επιχείρημα π.χ. χιλιαστές κλπ. 2. Αν κηρύττεται από επίσκοπο ο Οικουμενισμός γυμνή τη κεφαλή, δηλαδή δημόσια. Τουλάχιστον, το διαδίκτυο βοά, και όχι μόνο. 3. Θα επέτρεπε Αγία Σύνοδος, αποδεκτή από το χριστεπώνυμο πλήρωμα ανά τους αιώνες και ένας από τους μεγαλύτερους ορθόδοξους αγίους Πατέρες, ο Μέγας Φώτιος, μέσω Κανόνος τη δημιουργία σχίσματος; Όχι, βέβαια! Για όσους αφελείς ή δόλιους, αφελώς ή δολίως ισχυρίζονται ότι η αποτείχιση αφορά έξοδο από την Εκκλησία και όχι από την αίρεση. Ξύπνα παπά μου, ξύπνα!
Στην προπαγάνδα, σας λένε κάποιοι ότι με το επιχείρημα «ο κοινωνών ακοινωνήτω ακοινώνητος έσται» προσπαθούν να σας πείσουν, ότι τα Μυστήρια που τελούνται από όσους μνημονεύουν ακόμη, είναι άκυρα και υπάρχει ο κίνδυνος μολυσμού στους συμμετέχοντες σε αυτά. Πλάνη. Το παραπάνω αναφέρεται σε Συνοδική καταδίκη. Όσο δεν καταδικάζονται Συνοδικά, τα Μυστήρια που τελούν για την ώρα είναι εγκυρότατα και δεν τίθεται καν θέμα μολυσμού. Είναι όμως το λιγότερο γελοίο να εκκλησιάζεται κανείς σε οικουμενιστή όταν μπορεί να πάει σε παραδοσιακό που ακόμη μνημονεύει. Η διακοπή μνημοσύνου ή αλλιώς αποτείχιση, δεν γίνεται από όλους ταυτόχρονα αν δεν ωριμάσει μέσα τους και προετοιμαστούν με προσευχή και δι’ Αγίου Πνεύματος. Επιπρόσθετα, δίνει κουράγιο στους υπολοίπους και τη λαβή στους αιρετίζοντες να ξανασκεφθούν τι πράττουν βλέποντας άδειους Ναούς. Ξύπνα παπά μου, ξύπνα!
Κολυμπάρι 2016. Αυτό είναι το μεγάλο κλειδί. Μάθημα θρησκευτικών, έμφυλα, σύμφωνα συμβίωσης, γάμοι ομοφυλοφίλων, παρελάσεις υπερηφανείας και ό,τι άλλο σχετικό, συνδέονται άμεσα με αυτό. Γι’ αυτό η χλιαρή έως ανύπαρκτη αντίδραση της Ιεραρχίας. Κι από πίσω ο αμερικανικός παράγοντας προς αποτροπή του Πατριαρχείου Μόσχας να υπερκεράσει το Φανάρι ανατρέποντας γεωπολιτικές ισορροπίες. Με το Κολυμπάρι εισήχθη τάχα συνοδικά η παναίρεση καθ’ υπόδειξιν ξένων κέντρων. Όποιος αποδέχεται τις αποφάσεις της, αποδέχεται και την πιο σκληρή, απάνθρωπη και επικίνδυνη δαιμονική παναίρεση. Ακόμη δεν είδαμε τίποτα. Μέχρι τότε, είχαμε μεμονωμένες επισκοπικές αιρετικές επισκοπικές φωνές. Τώρα, ξεκινούν διώξεις με συνοδική κατοχύρωση οι οποίες θα ενταθούν. Κάντε καμιά ομολογία πίστεως έστω κρυφά, όταν μαζεύεστε και τα λέτε μεταξύ σας. Δεν ακούει ο επίσκοπος, μη φοβάστε. Τουλάχιστον αυτό, για να έχουμε τη συνέχεια της Ορθοδοξίας στη βάση. Η Ορθοδοξία δεν έχει την ανάγκη μας, οι πιστοί την έχουν. Ξύπνα παπά μου, ξύπνα!
Στη Ρουμανία αυτή τη στιγμή γίνονται εκτεταμένες διώξεις από οικουμενιστές κατά ορθοδόξων και μάλιστα με τη συμμετοχή της αστυνομίας, καθ’ υπόδειξη επισκόπων που προσπαθούν να επιβάλλουν τις αποφάσεις της ψευδοσυνόδου. Αντέχεται να μην ομιλούμε ούτε για αυτά και την Κυριακή να λειτουργούμε στην «επισκοπική» ασφάλεια περιμένοντας με σταυρωμένα χέρια προσευχής να δώσει τη λύση ο Χριστούλης; Είμεθα σοβαροί; Ξύπνα παπά μου, ξύπνα!
Η διδακτορική διατριβή του Βαρθολομαίου ήταν πώς θα καταργήσουμε τα τείχη του αίσχους αναφερόμενος με αυτά στους Ιερούς Κανόνες των Αγίων Πατέρων και Συνόδων διότι τάχα εκείνοι αναφέρονταν στην εποχή τους ενώ εμείς οι έξυπνοι είμαστε σε άλλη εποχή, ο Χριστός δεν είναι ο ίδιος ανά τους αιώνες και κάνουμε δα μεταπατερική θεολογία, και λάθεψαν κληροδοτώντας μας σχίσματα τα οποία τώρα με πολλή αγάπη θα αναιρέσουμε και θα ενωθούμε για να μην είμαστε οι ορθόδοξοι ελλιπής Εκκλησία. Αυτά με απλά λόγια είπε ή υπονόησε η ψευδοσύνοδος. Ξύπνα παπά μου, ξύπνα!
Η δε, θεολογία του Περγάμου Ζησιούλα, διακρίνει στην Αγία Τριάδα πρωτείο του Πατρός και το επεκτείνει εφαρμόζοντάς το ως πρότυπο στους επισκόπους, ότι δήθεν έτσι πρέπει να λειτουργεί η Εκκλησία, απαιτώντας πλήρη υποταγή κατά το Βατικάνειο ολοκληρωτικό πρότυπο, θεωρώντας ότι όπου επίσκοπος εκεί και Εκκλησία τελώντας τα Μυστήρια απαραιτήτως στο όνομά του. Ειδωλολατρία δηλαδή εξωφρενική με τρεις θεούς. Ούτε ο παπισμός δεν τόλμησε να το φτάσει ως εκεί. Μέχρι το φιλιόκβε το πήγε. Ξαφνιάστηκαν οι παπικοί αλλά τους βόλεψε όσο τίποτα. Κατοχυρώθηκε και αυτό στην ψευδοσύνοδο με την αναφορά στην αίρεση του προσώπου. Μόνο ο Ναυπάκτου αντέδρασε και δεν το υπέγραψε, μαζί με τα άλλα. Κι έφαγε εκεί, το βρισίδι της ζωής του. Ξύπνα παπά μου, ξύπνα!
Και φυσικά, με δήθεν συνοδική κατοχύρωση, η σχετικοποίηση της νηστείας κατά βούληση των τοπικών Μητροπόλεων, η αποδοχή ομοίως των μεικτών γάμων κατά πλήρη ρητή απαγόρευση των Πατέρων, η πλήρης αποδοχή του σκοτεινού ρόλου του λεγομένου Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών (ΠΣΕ) και στην πραγματικότητα συνονθύλευμα αιρέσεων στο οποίο λογαριαζόμαστε ως κλάσμα Εκκλησίας, η αποδοχή των αντορθόδοξων αποφάσεων της εκκλησιαστικής διοικήσεως στο Μπαλαμάντ του Λιβάνου το 1993, στο Πόρτο Αλέγκρε της Βραζιλίας το 2006 και στο Πουσάν της Νότια Κορέας το 2013 καθώς και του Κειμένου του Τορόντο του 1950, ο αποκλεισμός της ψήφου και της συμμετοχής όλων των επισκόπων και αντ’ αυτών των προκαθημένων τους, η απόφαση για το αλάθητο των Συνόδων με την ταυτόχρονη θέσπιση διώξεων κατά ημών των αντιδρώντων, η αναγνώριση όλων των χριστολογικών αιρέσεων όχι ως αιρέσεων - τέτοια «κακιά» λέξη δεν υπάρχει σε κανένα κείμενο της ψευδοσυνόδου – αλλά ως ετερόδοξων ιστορικά μεν τάχα Εκκλησιών, με «αδελφική» κοινωνία δε, συλλείτουργα, συμπροσευχές, νανούρισμα και στους ίδιους ότι τάχα παραμένοντας εκεί που βρίσκονται δήθεν σώζονται και αυτοί ωσάν να μην είναι πνευματικά άρρωστοι και ανάπηροι και από αγάπη τους θέλουμε να είναι έτσι. Και όλα αυτά να διδάσκονται πλέον γυμνή τη κεφαλή σε όλες τις θεολογικές σχολές και να είναι η βασική επιδίωξη σε όλες σχεδόν τις ελληνικές επισκοπές. Ξύπνα παπά μου, ξύπνα
