Η ΘΕΣΗ ΚΑΙ Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΝ ΛΑϊΚΩΝ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΛΟΙΠΟΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΝ ΚΟΣΜΟΝ (ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ!). [Του Μητροπολίτη Μόρφου. ΑΞΙΟΣ!]
![Η ΘΕΣΗ ΚΑΙ Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΝ ΛΑϊΚΩΝ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΛΟΙΠΟΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΝ ΚΟΣΜΟΝ (ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ!). [Του Μητροπολίτη Μόρφου. ΑΞΙΟΣ!]](https://i0.wp.com/www.eordaialive.com/el/wp-content/uploads/2016/06/morfou-neofitos.jpg?fit=630,474)
Η ΘΕΣΗ ΚΑΙ Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΝ ΛΑϊΚΩΝ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΛΟΙΠΟΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΝ ΚΟΣΜΟΝ (ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ!).
[Του Μητροπολίτη Μόρφου. ΑΞΙΟΣ!]
Η ευθύνη ημών έναντι των ετεροδόξων!
«Οι άγιοι γνωρίζουν εκ πείρας…». Ο Μητροπολίτης Μόρφου Νεόφυτος είπε: «Γιατί δεν υπέγραψα το τελικό κείμενο «Σχέσεις της Ορθοδόξου Εκκλησίας προς τον λοιπόν χριστιανικόν κόσμον», « Οι Άγιοι γνωρίζουν εκ πείρας, τι είναι Εκκλησία»!
Θέματα : «Του μετά των ετεροδόξων διαλόγου, του τρόπου προσεγγίσεως τούτων και της ευθύνης ημών έναντι αυτών». Και προβληματισμοί: «Περὶτου τι εστὶ Εκκλησία, ποια τα μέλη αυτής και τις η ημετέρα ευθύνη προς τα μη αποτελούντα μέλη αυτής».
Απαιτείται δογματικὴ σαφήνεια!
«Ὁ Πανιερώτατος Μόρφου λοιπόν, «ἑπόμενος τοῖςἁγίοις Πατράσιν», κατέθεσε ενώπιον της Μεγάλης Συνόδου την Πίστιν των Πατέρων ημών και προφορικός και γραπτός. Στα της Πίστεως πρέπει να «ἀληθεύομεν ἐν ἀγάπῃ». Και, κατά το Κυριακό λόγιο, «γνώσεσθεΤ
ὴν ἀλήθειαν, καὶ ἡ ἀλήθειαἐλευθερώσει ὑμᾶς». Σε μία Μεγάλη Σύνοδο,
όπως ήταν αυτή της Κρήτης, απαιτείται δογματική σαφήνεια του τί εστὶν Εκκλησία και τί ετερόδοξοι χριστιανοί».(Πηγή:aktinesblogspot).
ὴν ἀλήθειαν, καὶ ἡ ἀλήθειαἐλευθερώσει ὑμᾶς». Σε μία Μεγάλη Σύνοδο,όπως ήταν αυτή της Κρήτης, απαιτείται δογματική σαφήνεια του τί εστὶν Εκκλησία και τί ετερόδοξοι χριστιανοί».(Πηγή:aktinesblogspot).
Οι Άγιοι γνωρίζουν εκ πείρας’ Τι είναι Εκκλησία.
Ο Μητροπολίτης Μόρφου Νεόφυτος είπε: «ἩἘκκλησία εἶναι ὁρατὴ καὶ ἀόρατη… Οἱ ἅγιοι γνωρίζουν ἐκ πείρας τὴ συνύπαρξη ὁρατοῦ καὶἀοράτου στοιχείου τῆς Ἐκκλησίας . Ἡ ἐμφάνιση πολλῶν ἁγίων σὲ ζῶντα θεούμενα μέλη τῆςἘκκλησίας δείχνει αὐτὴ τὴν πραγματικότητα. Γι᾽αὐτὸ καὶ ἀληθινὴ γνώση τοῦ τί εἶναι Ἐκκλησίαἔχουν ὅσοι ἔχουν προσωπικὴ ἐμπειρία.»
Κριτήριο της ἐγκυρότητος τῶν Μυστηρίων
Ο Μητροπολίτης Μόρφου Νεόφυτος είπε: «Τὸκριτήριο τῆς εγκυρότητος τῶν Μυστηρίων γιὰμᾶς τοὺς Ὀρθοδόξους εἶναι τὸ Ὀρθόδοξο Δόγμα,ἐνῶ γιὰ τοὺς ἑτεροδόξους εἶναι ἡἀποστολικὴδιαδοχή. Γιὰ τὴν Ὀρθόδοξη Παράδοση δὲν ἀρκεῖ νὰἀνάγουμε τὴν χειροτονία στοὺς Ἀποστόλους, ἀλλὰνὰ ἔχουμε Ὀρθόδοξο Δόγμα… Ὅπου ὑπάρχει ὀρθὴδιδασκαλία, ὑπάρχει καὶ ὀρθὴπράξη. Ὀρθοδοξία σημαίνει ὀρθὴ δόξα καὶ ὀρθὴ πράξη».
Η εμπιστοσύνη στους Αγίους Πατέρες.
Ο Μητροπολίτης Μόρφου Νεόφυτος είπε: <<Ὁδὲ ὅσιος πατὴρ ἡμῶν Παΐσιος ὁ ἉγιορείτηςὑπαγορεύειΤὰ ἑξῆς βαρυσήμαντα: «Πολλοὶ ἅγιοι Μάρτυρες, ὅταν δὲν ἤξεραν τὸ δόγμα, ἔλεγαν: »Πιστεύωὅ,τι θέσπισαν οἱ Ἅγιοι Πατέρες.» Ἂν κάποιος τὸ ἔλεγε αὐτό, μαρτυροῦσε. Δὲν ἤξερε δηλαδὴ νὰ φέρη ἀποδείξεις στοὺς διῶκτες γιὰ τὴν πίστη του καὶ νὰ τοὺς πείση, ἀλλὰ εἶχεἐμπιστοσύνη στοὺςἉγίους Πατέρες. Σκεφτόταν; »Πῶς νὰ μὴν ἔχω ἐμπιστοσύνη στοὺς Ἁγίους Πατέρες; Αὐτοὶ ἦταν καὶ πιὸ ἔμπειροι καὶ ἐνάρετοι καὶἅγιοι. Πῶς ἐγὼ νὰ δεχθῶ μία ἀνοησία; Πῶς νὰἀνεχθῶ νὰ βρίζη ἕνας τοὺς Ἁγίους Πατέρες;»
ὰ ἑξῆς βαρυσήμαντα: «Πολλοὶ ἅγιοι Μάρτυρες, ὅταν δὲν ἤξεραν τὸ δόγμα, ἔλεγαν: »Πιστεύωὅ,τι θέσπισαν οἱ Ἅγιοι Πατέρες.» Ἂν κάποιος τὸ ἔλεγε αὐτό, μαρτυροῦσε. Δὲν ἤξερε δηλαδὴ νὰ φέρη ἀποδείξεις στοὺς διῶκτες γιὰ τὴν πίστη του καὶ νὰ τοὺς πείση, ἀλλὰ εἶχεἐμπιστοσύνη στοὺςἉγίους Πατέρες. Σκεφτόταν; »Πῶς νὰ μὴν ἔχω ἐμπιστοσύνη στοὺς Ἁγίους Πατέρες; Αὐτοὶ ἦταν καὶ πιὸ ἔμπειροι καὶ ἐνάρετοι καὶἅγιοι. Πῶς ἐγὼ νὰ δεχθῶ μία ἀνοησία; Πῶς νὰἀνεχθῶ νὰ βρίζη ἕνας τοὺς Ἁγίους Πατέρες;»
Νὰ ἔχουμε ἐμπιστοσύνη στὴν παράδοση.Σήμερα, δυστυχῶς, μπῆκε ἡ εὐρωπαϊκὴ εὐγένεια καὶπᾶνε νὰ δείξουν τὸν καλό. Θέλουν νὰ δείξουνἀνωτερότητα καὶ τελικὰ πᾶνε νὰ προσκυνήσουν τὸν διάβολο μὲ τὰ δύο κέρατα. »Μία θρησκεία,» σοῦλένε, »νὰ ὑπάρχη», καὶ τὰ ἰσοπεδώνουν ὅλα. Ἦρθαν καὶ σ’ ἐμένα μερικοὶ καὶ μοῦ εἶπαν: » Ὅσοι πιστεύουμε στὸν Χριστό, νὰ κάνουμε μία θρησκεία».»Τώρα εἶναι σάν νὰ μοῦ λέτε», τοὺς εἶπα, »χρυσὸ καὶ μπακίρι, χρυσὸ τόσα καράτια καὶ τόσα ποὺ τὰ ξεχώρισαν, νὰ τὰ μαζέψουμε πάλι καὶ νὰ τὰκάνουμε ἕνα. Εἶναι σωστὸ νὰ τὰ ἀνακατέψουμε πάλι; ΡωτῆΣΤΕἕναν χρυσοχόο: «Κάνει νὰἀνακατέψουμε τὴν σαβούρα μὲ τὸν χρυσό;» Ἔγινε τόσος ἀγώνας, γιὰ νὰ λαμπικάρη τὸ δόγμα.»
ἕναν χρυσοχόο: «Κάνει νὰἀνακατέψουμε τὴν σαβούρα μὲ τὸν χρυσό;» Ἔγινε τόσος ἀγώνας, γιὰ νὰ λαμπικάρη τὸ δόγμα.»
Οἱ Ἅγιοι Πατέρες κάτι ἤξεραν καὶ ἀπαγόρευσαν τὶς σχέσεις μὲ αἱρετικό. Σήμερα λένε: » Ὄχι μόνο μὲαἱρετικό, ἀλλὰ καὶ μὲ Βουδδιστὴ καὶ μὲ πυρολάτρη καὶ μὲ δαιμονολάτρη νὰ συμπροσευχηθοῦμε. Πρέπει νὰ βρίσκωνται στὶς συμπροσευχές τους καὶ στὰσυνέδρια καὶ οἱ Ὀρθόδοξοι. Εἶναι μία παρουσία.» Τί παρουσία; Τὰ λύνουν ὅλα μὲ τὴν λογική καὶδικαιολογοῦν τὰ ἀδικαιολόγητα. Τὸεὐρωπαϊκὸπνεῦμα νομίζει ὅτι καὶ τὰ πνευματικά θέματα μποροῦν νὰ μποῦν στὴν Κοινή Ἀγορά>>.
Όποιος απομακρυνθεί από την πίστη αυτή, δεν θα σταθεί!!!
Ο Μητροπολίτης Μόρφου Νεόφυτος είπε:<<Τέλος, παραθέτομεν βαρυσήμαντον κείμενονἐπιστολῆς τοῦ μεγάλου καὶ συγχρόνου ὁσίουΓέροντος Σωφρονίου Σαχάρωφ, ἱδρυτοῦΤῆς ἐνἜσσεξἈγγλίας Πατριαρχικῆς μονῆς τοῦ Τιμίου Προδρόμου. «Ἐδῶ ὅμως θέλω νὰ πῶ καὶ λίγα λόγια γιὰ τὸ γεγονὸς ὅτι μιὰ σημαντικὴ μερίδα τοῦχριστιανικοῦ κόσμου κλίνει σήμερα νὰ ἀποδεχθεῖ μιὰἀπὸ τὶς πιὸ ἐπικίνδυνες αἱρέσεις (Σ.Ε.: ὁ Γέρωνἐννοεῖ ἐνταῦθα τὸν Οἰκουμενιστικὸν Συγκριτισμόν). Αὐτὴ ξεκινᾶ ἀπὸ τὴ διαπίστωση ὅτι δῆθεν στὶςἡμέρες μας δὲν ὑπάρχει οὔτε μιὰ ἐκκλησία ποὺ νὰἔχει διαφυλάξει πλήρως τὴν ἀλήθεια τῆς διδαχῆς τοῦΧριστοῦ· ὅτι καμιὰ ἐκκλησία δὲν κατέχει σὲ ἀπόλυτο βαθμὸ τὴ γνώση τοῦ μυστηρίου τῆς ἁγίας, χαρισματικῆς χριστιανικῆς ζωῆς σὲ ἠθικὸ καὶἀσκητικὸἐπίπεδο· ὅτι πολλὲς ἀπὸ τὶς ἐκκλησίες, ποὺἀποκαλοῦνται χριστιανικές, ἔχουν ἴση χάρη, καὶ γι’ αὐτὸ ὀφείλει νὰ ἐπέλθει ἡ ἕνωση τῶν ἐκκλησιῶν μὲβάση κάποιον κοινὸ γιὰ ὅλες παρονομαστή.
ῆς ἐνἜσσεξἈγγλίας Πατριαρχικῆς μονῆς τοῦ Τιμίου Προδρόμου. «Ἐδῶ ὅμως θέλω νὰ πῶ καὶ λίγα λόγια γιὰ τὸ γεγονὸς ὅτι μιὰ σημαντικὴ μερίδα τοῦχριστιανικοῦ κόσμου κλίνει σήμερα νὰ ἀποδεχθεῖ μιὰἀπὸ τὶς πιὸ ἐπικίνδυνες αἱρέσεις (Σ.Ε.: ὁ Γέρωνἐννοεῖ ἐνταῦθα τὸν Οἰκουμενιστικὸν Συγκριτισμόν). Αὐτὴ ξεκινᾶ ἀπὸ τὴ διαπίστωση ὅτι δῆθεν στὶςἡμέρες μας δὲν ὑπάρχει οὔτε μιὰ ἐκκλησία ποὺ νὰἔχει διαφυλάξει πλήρως τὴν ἀλήθεια τῆς διδαχῆς τοῦΧριστοῦ· ὅτι καμιὰ ἐκκλησία δὲν κατέχει σὲ ἀπόλυτο βαθμὸ τὴ γνώση τοῦ μυστηρίου τῆς ἁγίας, χαρισματικῆς χριστιανικῆς ζωῆς σὲ ἠθικὸ καὶἀσκητικὸἐπίπεδο· ὅτι πολλὲς ἀπὸ τὶς ἐκκλησίες, ποὺἀποκαλοῦνται χριστιανικές, ἔχουν ἴση χάρη, καὶ γι’ αὐτὸ ὀφείλει νὰ ἐπέλθει ἡ ἕνωση τῶν ἐκκλησιῶν μὲβάση κάποιον κοινὸ γιὰ ὅλες παρονομαστή.
Ἕνα ἀπὸ τὰ πιὸ συχνὰ ἐρωτήματα, ποὺ τυχαίνει νὰ ἀντιμετωπίζουμε, εἶναι τὸ ἐρώτημα ποιός σώζεται καὶ ποιός ὄχι. Οἱ ἄνθρωποι αὐτοὶ συνήθως σκέπτονται ὅτι σώζεται ὄχι μόνο ὁ Ὀρθόδοξος (σύμφωνα μὲ τὴ διδασκαλία τῆς ὈρθοδόξουἘκκλησίας) ἢ μόνο ὁ Καθολικὸς (σύμφωνα μὲ τὴδιδασκαλία τῶν Ρωμαιοκαθολικῶν), ἀλλὰ καὶ ὅλοι οἱ ἐνάρετοι ἄνθρωποι ποὺ πιστεύουν στὸν Χριστό.Ἡ ἄποψη αὐτὴ πέρασε ἀπὸ τοὺς Προτεστάντες καὶ στοὺς πιστοὺς τῶν ὑπολοίπωνἐκκλησιῶν. Ὑπάρχουν πολλοὶ μεταξὺ τῶνὈρθοδόξων, ποὺ ὑποστηρίζουν τὴν ἄποψη αὐτή. Μερικοὶ μάλιστα σκέπτονται ὅτι οὔτε μιὰ ἀπὸ τὶςὑπάρχουσες ἐκκλησίες δὲν μπορεῖ νὰ δεχθεῖ τὸπλήρωμα τῆς γνώσεως καὶ τῆς χάριτος, γιατὶ ἡκάθε μιὰ ἀπὸ αὐτὲς κατὰ τὸν ἕνα ἢ τὸν ἄλλο βαθμὸ ἔχει παρεκκλίνει ἀπὸΤὴν ἀλήθεια.
ὴν ἀλήθεια.
Οἱ ἴδιοι πάντοτε πιστεύουν ὅτι μόνο τώρα, στὰ τέλη τῶν αἰώνων, συνέλαβαν πλήρως τὸ πνεῦμα τῆς διδαχῆς τοῦ Χριστοῦ καὶ μέχρι τώρα ὅλος ὁχριστιανικὸς κόσμος, στὴ ροὴ τόσων αἰώνων,βρισκόταν σὲ πλάνη. Λένε ὅτι τώρα ἦρθεὁ καιρός, ποὺ πρέπει νὰ ἑνωθοῦν ὅλα τὰ διχασμένα μέρη σὲ μιὰ παγκόσμια καὶ ἀποστολικὴ Ἐκκλησία. Αὐτή, σύμφωνα μὲ τοὺς ἴδιους, θὰ κατέχει τὴν πλήρηἀλήθεια ἀπὸ ὅλες τὶς ἀπόψεις, ἂν κατὰ τὴν (παραπάνω) ἕνωση γίνει ἀποδεκτὸ μόνο ἐκεῖνο ποὺ ἀποτελεῖ κοινὸ χαρακτηριστικὸ γιὰ ὅλες τὶςἐκκλησίες.
Ἄλλοι πάλι, φαινόμενο ἀκόμη χειρότερο, διαλογίζονται στὶς καρδιές τους γιὰ κάποιο εἶδοςὑψηλοῦ μυστικισμοῦ, ποὺ ὑπερβαίνει τὰ ὅρια τῆςἐκκλησιαστικῆς ἀντιλήψεως τῆς χριστιανικῆς θρησκείας,ὥΣΤΕ δὲν θέλω οὔτε νὰ ἀναφερθῶπερισσότερο σὲ ὅλα αὐτά. Ἐπιθυμῶ μόνο κλείνοντας τὸ θέμα αὐτὸ νὰ πῶ παρενθετικὰ ὅτι πολὺ θὰ ἤθελα (καὶ γι’ αὐτὸ προσεύχομαι στὸν Θεὸ)ἐσεῖς νὰ μὴπλανηθεῖτε μὲ ὅλα αὐτά, ἀλλὰ νὰπιστεύετε ἀκράδαντα μὲ τὴν καρδιὰ καὶ μὲ τὸν νοῦὅτι ὑπάρχει πάνω στὴ γῆ ἐκείνη ἡ Μία, Μοναδικὴ καὶἈληθινὴ Ἐκκλησία ποὺ ἵδρυσε ὁ Κύριος. ἩἘκκλησία αὐτὴδιατηρεῖ ἁλώβητη καὶ ἀκέραιη τὴδιδασκαλία τοῦ Χριστοῦ (καὶ ὄχι ξεχωριστὰ μέλη της), κατέχει τὸ πλήρωμα τῆς γνώσεως καὶ τῆς χάριτος καὶ εἶναι ἀλάθητη.
δὲν θέλω οὔτε νὰ ἀναφερθῶπερισσότερο σὲ ὅλα αὐτά. Ἐπιθυμῶ μόνο κλείνοντας τὸ θέμα αὐτὸ νὰ πῶ παρενθετικὰ ὅτι πολὺ θὰ ἤθελα (καὶ γι’ αὐτὸ προσεύχομαι στὸν Θεὸ)ἐσεῖς νὰ μὴπλανηθεῖτε μὲ ὅλα αὐτά, ἀλλὰ νὰπιστεύετε ἀκράδαντα μὲ τὴν καρδιὰ καὶ μὲ τὸν νοῦὅτι ὑπάρχει πάνω στὴ γῆ ἐκείνη ἡ Μία, Μοναδικὴ καὶἈληθινὴ Ἐκκλησία ποὺ ἵδρυσε ὁ Κύριος. ἩἘκκλησία αὐτὴδιατηρεῖ ἁλώβητη καὶ ἀκέραιη τὴδιδασκαλία τοῦ Χριστοῦ (καὶ ὄχι ξεχωριστὰ μέλη της), κατέχει τὸ πλήρωμα τῆς γνώσεως καὶ τῆς χάριτος καὶ εἶναι ἀλάθητη.
Ἐκεῖνο ποὺ γιὰ μερικοὺς δὲν φαίνεται νὰ εἶναι πλήρης διδασκαλία, δὲν εἶναι τίποτε ἄλλο, παρὰἡ δυνατότητα γιὰ ἐπιστημονικὴ ἐπεξεργασία ποὺ προσφέρει ὁ ἀπεριόριστος καὶἀνεξάντλητος πλοῦτος της. Αὐτὸ ὅμως δὲν συγκρούεται καθόλου μὲ ὅ,τι εἴπαμε παραπάνω γιὰτὴν κατοχὴ τοῦ πληρώματος τῆς γνώσεως.
Ἡ διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας, ποὺ ἔλαβε τὴν τελική της μορφὴ ἀπὸ τὶς Οἰκουμενικὲς Συνόδους, δὲν ἐπιδέχεται καμιὰ ἀλλαγή. Ὅλη ἡ μετέπειταἐπιστημονικὴ ἐργασία πρέπει ἀπαραίτητα νὰσυμφωνεῖμὲ ὅ,τι ἤδη δόθηκε στὴ θεία ἀποκάλυψη καὶ διατυπώθηκε στὴ διδαχὴΤῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων τῆς Ἐκκλησίας. Τὸ ἴδιο ἰσχύει καὶ γιὰ τὴχάρη. Τὸ πλήρωμα τῆς χάριτος, μπορεῖ νὰ κατέχει μόνο ἡμία καὶ μοναδικὴ Ἐκκλησία. Ὅλες ὅμως οἱἄλλες ἐκκλησίες διαθέτουν χάρη ἐξαιτίας τῆς πίστεως στὸν Χριστό, ὄχι ὅμως στὴν πληρότητα. Μποροῦμε νὰ πιστεύουμε ὅτι καὶ στὶς ἡμέρες μαςἀκόμηὑπάρχουν ἄνθρωποι, ποὺ κατὰ τὴ χάρη τοῦἉγίου Πνεύματος εἶναι ἴσοι μὲ τοὺς μεγάλους ἁγίους τῆς Ἐκκλησίας τῶν ἀρχαίων χρόνων (τὸ λέω σὲσχέση μὲ ὅ,τι ἔτυχε νὰ ἀκούσω γιὰμερικοὺςἀνθρώπους στὴ Ρωσία), γιατὶ ὁ Χριστὸς εἶναι »χθὲς καὶ σήμερον ὁ αὐτὸς καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας». Ὅλα αὐτὰ εἶναι ἡ ἀλήθεια. Ὅποιοςἀπομακρυνθεῖ ἀπὸ τὴν πίστη αὐτή, δὲν θὰσταθεῖ>>.
ῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων τῆς Ἐκκλησίας. Τὸ ἴδιο ἰσχύει καὶ γιὰ τὴχάρη. Τὸ πλήρωμα τῆς χάριτος, μπορεῖ νὰ κατέχει μόνο ἡμία καὶ μοναδικὴ Ἐκκλησία. Ὅλες ὅμως οἱἄλλες ἐκκλησίες διαθέτουν χάρη ἐξαιτίας τῆς πίστεως στὸν Χριστό, ὄχι ὅμως στὴν πληρότητα. Μποροῦμε νὰ πιστεύουμε ὅτι καὶ στὶς ἡμέρες μαςἀκόμηὑπάρχουν ἄνθρωποι, ποὺ κατὰ τὴ χάρη τοῦἉγίου Πνεύματος εἶναι ἴσοι μὲ τοὺς μεγάλους ἁγίους τῆς Ἐκκλησίας τῶν ἀρχαίων χρόνων (τὸ λέω σὲσχέση μὲ ὅ,τι ἔτυχε νὰ ἀκούσω γιὰμερικοὺςἀνθρώπους στὴ Ρωσία), γιατὶ ὁ Χριστὸς εἶναι »χθὲς καὶ σήμερον ὁ αὐτὸς καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας». Ὅλα αὐτὰ εἶναι ἡ ἀλήθεια. Ὅποιοςἀπομακρυνθεῖ ἀπὸ τὴν πίστη αὐτή, δὲν θὰσταθεῖ>>.
<<Παναγιώτατε, ἅγιοι Προκαθήμενοι, ἅγιοι Ἀρχιερεῖς,ἐν Χριστῷ ἀδελφοί
Ἐὰν θέλωμεν νὰ εἴμεθα τῇ ἀληθείᾳ «ἑπόμενοι τοῖςἁγίοις Πατράσι», πρέπει νὰ λάβωμεν σοβαρῶς ὑπ᾽ὄψιν τὴν θεολογικὴν καὶ ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ ἐμπειρίαν αὐτῶν. Καί, μία Σύνοδος, ὡς ἡ παροῦσα, ἡὁποία θέλει νὰ εἶναι ἁγία καὶ Μεγάλη, πρέπει ἀναντιρρήτως νὰ λάβει ὑπ᾽ ὄψιν τοὺς ἁγίους καὶ μεγάλους τῆς Πίστεως ἡμῶν…. Διὰ νὰ μὴν ταλαιπωρήσω λοιπὸνὙμᾶς μετὰ ἡμετέρων λόγων, προέκρινα νὰπαραθέσω Ὑμῖν τὴν φωτίζουσαν καὶ συνετίζουσανἐπὶ τοῦ πρὸς ἐξέτασιν θέματος ἁγιοπνευματικὴνἐμπειρίαν συγχρόνων ἁγίων μορφῶν τῆς μιᾶς, ἁγίας, καθολικῆς καὶ ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας.
Αἰτούμενοι τὰς Ὑμετέρας εὐχάς, διατελοῦμεν. Μετὰτῆς ἐν Χριστῷ ἀδελφικῆς ἀγάπης. Ὁ Μητροπολίτης Μόρφου Νεόφυτος. ( Ἐν Κολυμπαρίῳ Κισάμου τῆς Κρήτης, τῇ 24ῃ.06.2016)>>.
ΕΠΙΜΕΤΡΟ
«Όποιος απομακρυνθεί από την πίστη αυτή, δεν θα σταθεί» (Γέροντος Σωφρονίου Σαχάρωφ).
-Ας γίνει η καλή αφορμή! –
<< Η κακία του κόσμου, προς την «Μίαν αγίαν καθολική και αποστολική Εκκλησία» μας, ας γίνει η καλή αφορμή για να βάλουμε εναντίον του μόνου «Ανθρωποκτόνου».Αδελφοί μου ας δεχτούμε αυτό το »δώρο» που και στις μέρες μας, δίνεται από τον Ουρανό στα χέρια μας. Μπορούμε όλοι μαζί να νικήσουμε αυτόν τον «Καινοφανή Θεό» της νέας αταξίας. Να νικήσουμε την παρουσία του, όπως αυτή εκφράζεται μέσα από το κίνημα της Ανταρσίας της Εποχής μας, της Πανθρησκείας, όσο καιΑΝ μας φαίνεται δύσκολο! Στον Ιερό αυτό αγώνα των Ορθοδόξων Χριστιανών… και στο πλευρό μας, συμφέρει να σταθούν όλα τα «άπειρα» έθνη, οι «γλώσσες» καθώς και οι «άπειροι βασιλείς», ώστε από την Το »κακό» των ημερών μας, και τα μικρά παιδιά του Χριστού, είναι σε θέση να το αντιπαλέψουν, και μόνο με το «Πιστεύω…»!
μας φαίνεται δύσκολο! Στον Ιερό αυτό αγώνα των Ορθοδόξων Χριστιανών… και στο πλευρό μας, συμφέρει να σταθούν όλα τα «άπειρα» έθνη, οι «γλώσσες» καθώς και οι «άπειροι βασιλείς», ώστε από την Το »κακό» των ημερών μας, και τα μικρά παιδιά του Χριστού, είναι σε θέση να το αντιπαλέψουν, και μόνο με το «Πιστεύω…»!
Γράψαμε για την ανάγκη ενός Μωυσέως (δηλαδή, ενός ανθρώπου καλής θελήσεως, από κάθε φυλή και έθνος!)! Στην εβραϊκή, Μωυσής σημαίνει «Αυτός που Ανασύρθηκε, που Σώθηκε από το Νερό» αλλά και «Εκείνος που Ανασύρει»…. Στο πρώτο Βιβλίο της Αγίας Γραφής, ο Μωυσής έγραψε: «Τω δε Αδάμ ουχ ευρέθη βοηθός όμοιος αυτώ. 21 και επέβαλεν ο Θεός έκστασιν επί τον Αδάμ, και ύπνωσε’ και έλαβε μίαν των πλευρών αυτού και ανεπλήρωσε σάρκα αντ’ αυτής. 22 και ωκοδόμησεν ο Θεός την πλευράν, ην έλαβεν από του Αδάμ, εις γυναίκα…»(Γένεση. Κεφ. 2, 19-22).
Ο μαθητής της Αγάπης τέλος, ο Ιωάννης, γράφει: «1 Καθένας που πιστεύει ότι ο Ιησούς είναι ο Χριστός έχει γεννηθεί από το Θεό, και καθένας που αγαπά τον γεννήτορα αγαπά και τον γεννημένο από αυτόν.
2 Με αυτό γνωρίζουμε ότι αγαπούμε τα τέκνα του Θεού: όταν αγαπούμε το Θεό και κάνουμε τις εντολές του. 3 Γιατί αυτή είναι η αγάπη προς το Θεό: το να τηρούμε τις εντολές του. Και οι εντολές του δεν είναι βαριές,
4 γιατί καθετί που έχει γεννηθεί από το Θεό νικά τον κόσμο. Και αυτή είναι η νίκη που νίκησε τον κόσμο: η πίστη μας. 5 Ποιος, λοιπόν, είναι αυτός που νικά τον κόσμο παρά μόνο εκείνος που πιστεύει ότι ο Ιησούς είναι ο Υιός του Θεού;» (Επιστ. Ιωάν. Α΄, Κεφ. 5)>>
Αδελφοί μου, όσοι είμαστε μέσα στην Εκκλησία του Χριστού, ας μην γελιόμαστε, όταν λέμε ότι αγαπούμε το Θεό, να «κάνουμε» και «τις εντολές του», το δυνατόν!
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ Β. ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ, ΙΕΡΟΨΑΛΤΗΣ
ΠΤΟΛΕΜΑϊΔΑ 29 ΙΟΥΝΙΟΥ 2016
