τοῦ Νεκτάριου Δαπέργολα, Διδάκτορος Ἱστορίας
Ὁ κατήφορός τους δέν μπορεῖ πλέον νά περιγραφεῖ. Μέχρι καί ἡ τόσο πλούσια ἑλληνική γλῶσσα δείχνει ἀνεπαρκής πιά. Ζοῦμε πάντως σίγουρα ὅλο καί πιό ἐμφατικά ἀπό την ἐκκλησιαστική μας Ἱεραρχία αὐτό πού ἔγραφε κάποτε ὁ Θουκυδίδης γιά ἐκείνους πού διέστρεφαν ἀκόμη καί τή σημασία τῶν λέξεων, ὥστε νά μποροῦν νά δικαιολογοῦν τίς πράξεις τους. Καί μάλιστα τό πράττουν μέ τρόπους ὅλο καί πιό καρικατουρίστικους, μέ σοφίσματα ὁλοένα καί πιό γελοῖα. Ἔχουν βγάλει νέα δόγματα, ἔφτιαξαν μία νέα ὁλόκληρη ψευτοθεολογία, μᾶς ἔχουν πεῖ ταλιμπάν καί ψεκασμένους, μετά μᾶς ἔβγαλαν τρελούς καί δαιμονισμένους (ἐνῶ βέβαια οἱ ἴδιοι εἶναι πού μιλοῦν παρανοϊκά καί δαιμονικά), ἔχουν βαφτίσει τήν πλάνη Ὀρθοδοξία καί ὀρθή πίστη τήν αἵρεση.
Καί φυσικά συνεχίζουν ἀπτόητοι. Ὁ ἕνας πρόσφατα μᾶς ἀποκάλεσε καί νεοναζί, σέ ἕνα ἀκόμη μνημεῖο παραληρηματικῆς «ἐπιχειρηματολογίας» (γιά νά διαστρέψει καί νά δικαιολογήσει τόν ἀνεκδιήγητο τρόπο συμπόρευσής του μέ τούς πραγματικούς νεοναζί, τά ὄργανα τῆς ἀντίχριστης δυστοπικῆς δικτατορίας). Ὁ ἄλλος προσέβαλε τήν ἑορτή τοῦ Ἁγίου Δημητρίου, προσπαθώντας νά μᾶς ἐξηγήσει μέ ἕνα ἀκόμη ἀπό τα δικά του παροιμιώδη ψευτοθεολογικά (καί δαιμονικῶς διαστρεβλωτικά) παραληρήματα, γιατί ὀφείλουμε νά προσκυνοῦμε τά εἰκονίσματα, φορώντας μάσκες (μέχρι καί τήν Ζ΄ Οἰκουμενική Σύνοδο, δηλαδή τή Σύνοδο πού ἀποκατέστησε τίς Ἱερές Εἰκόνες, εἶχε τό θράσος να ἐπικαλεστεῖ ὁ συνεπέστατος αὐτός εἰκονομάχος)! Ὁ τρίτος προσέβαλε τήν πρόσφατη ἐθνική μας ἐπέτειο καί τά ποτάμια τοῦ ἑλληνικοῦ αἵματος πού χύθηκαν πάνω στά βορειοηπειρώτικα βουνά, τολμώντας νά παραλληλίσει ἐκεῖνο τό μεγαλειῶδες ΟΧΙ, μέ τό ὄχι πού δῆθεν ὀφείλουμε νά ποῦμε στόν τωρινό μεγάλο μας ἐχθρό (δηλαδή τόν…κορωνοιό), κάνοντας τό ἐμβόλιο!
Καί μετά ἦρθε και ἡ προφανῶς ὑπέρτατη πρόκληση τῶν ἡμερῶν, δηλαδή τό κατάπτυστο φιρμάνι πού ἔστειλε σέ μή ἐμβολιασμένους ἱερεῖς τῆς Μυτιλήνης ὁ τοπικός μητροπολίτης διατάζοντάς τους («ἐντελλόμεθα» εἶναι ἡ ἀκριβής διατύπωση) νά ἐμβολιαστοῦν ἐντός μίας ἐβδομάδας, γιατί ἀλλιῶς θά τεθοῦν σέ ἀργία ἄνευ ἀποδοχῶν - καί θά παραμείνουν σέ ἀργία, μέχρι νά ἐμβολιαστοῦν. Καί ἄς μήν ἔχει βεβαίως κανένα δικαίωμα νά διατάξει κάτι τέτοιο, γιατί νομική διάταξη (ἔστω καί χουντοδυστοπική, σάν κι αὐτήν π.χ. πού ἔστειλε σέ ἀναστολή τούς ὑγειονομικούς, ἀλλά τέλος πάντων ὑπαρκτή), πού νά ὑποχρεώνει τούς κληρικούς σέ τέτοιο πρᾶγμα, δέν ὑφίσταται. Τεράστια ἀπόδειξη καί αὐτό γιά τό ποῦ ἔχουν καταντήσει πιά οἱ (πρώην) πνευματικοί ταγοί. Βασιλικότεροι τοῦ βασιλέως καί χουντικότεροι τῆς πολιτικής δικτατορίας. Λύκοι βαρεῖς καί ἀνελέητοι.
Σέ ὅλες αὐτές τίς περιπτώσεις πάντως (ὅπως καί σέ τόσες ἀκόμη πού σχεδόν καθημερινά βλέπουμε), δέν εἶναι πιά ἀπλῶς ξεκάθαρο ὅτι ὁ κατήφορος τῶν πλανεμένων αὐτῶν ψευτοποιμένων τοῦ ὀργουελικοῦ ἀνάποδου κόσμου συνεχίζεται (καί μαζί καί τό ἠχηρό τους ξεμπρόστιασμα). Εἶναι ἐπίσης προφανές ὅτι ὅλη αὐτή τήν τύφλωση, τήν ἐπιτρέπει ὁ Θεός νά βγαίνει πιά πρός τά ἔξω μέ τέτοιο (ὅλο καί πιό ἀκραῖο) τρόπο, τόσο ἐκκωφαντικά, μέ τόσο τραγικούς ἀνθρώπους πού δέν κρατᾶνε πιά οὔτε μία ἐπιφύλαξη (ἔστω γιά τό θεαθῆναι, ὅπως δηλαδή συνέβαινε μέχρι πέρσι γιά ἄλλα σοβαρά πνευματικά θέματα) καί πού ἔχουν πετάξει πλέον κάθε φύλλο συκῆς καί κάθε ἴχνος προσχήματος, στόν κάθιδρο ἀγώνα δρόμου πού δίνουν γιά τό ποιός θα κουτρουβαλήσει πιό γρήγορα στήν Ἄβυσσο, χωρίς φρένα (καί φρένας), παρασέρνοντας καί ὅσους περισσότερους μπορεῖ μαζί του.
Καί προφανῶς ὁ Θεός τήν ἐπιτρέπει, γιατί τά πράγματα πρέπει πλέον νά ξεκαθαρίσουν. Ὁ καιρός εἶναι ὄντως κοντά…
