Απάντηση στον Ν.Ιωνίας Γαβριήλ που διαστρέβλωσε την πίστη σε σχέση με την ομοφυλοφιλία
Άρθρο της Σοφίας Μακεδονοπούλου
Κύριε καθήλωσον εκ του φόβου σου τας σάρκας ημών
Οι θέσεις του Μητροπολίτη Ιωνίας που διαστρεβλώνουν την χριστιανική διδασκαλία
Το θέμα τέθηκε από τον ένα συζητητή και ο Σεβασμιώτατος απάντησε ως εξής:
«Eκ των πραγμάτων ο Θεός έχει δώσει σε μερικούς ανθρώπους να αισθάνονται την έλξη προς το ίδιο φύλο, δεν μπορώ να ξέρω γιατί, δεν θα κατηγορήσω εγώ τον Θεό. Δεν είμαι άξιος καν εγώ να το σκεφτώ αυτό το πράγμα. Ο Θεός για να ξέρει, κάτι ξέρει περισσότερο από όλους εμάς τους ανθρώπους.
Δεν μπορώ να δεχθώ ότι είναι οικογένεια η σχέση ενός ομοφυλόφιλου. Είναι μία σχέση. Το σέβομαι. Είναι μία σχέση, η οποία, εάν υπάρχει μέσα ο Χριστός, να λειτουργεί λίγο πιο πνευματικά. Να υπάρχει αξιοπρέπεια. Να υπάρχει η δυνατότητα όχι πολλών συντρόφων, αλλά όσο το δυνατόν να έχει ένα σύντροφο, με τον οποίο να περνάει μαζί του τη ζωή του και να αισθάνεται ότι μαζί του μπορεί να έχει και μία πνευματική πορεία.
Δεν μπορώ να πω σε έναν ομοφυλόφιλο ότι δεν έχει θέση και χώρο μέσα στην Εκκλησία. Δεν μπορώ να πω σε έναν ομοφυλόφιλο ότι δεν μπορεί να μπει στην αγκαλιά του Θεού. Και θα το κάνει, γιατί ο Θεός μας δέχεται όλους ό,τι και να έχουμε πράξει, όποια αμαρτία… Ένα παιδί έχει δικαίωμα να έχει πατέρα ή μητέρα και να επιλέξει στη ζωή του, αν θέλει να γίνει ομοφυλόφιλος ή αν θέλει οτιδήποτε άλλο. Και ο γονέας να το αγκαλιάσει το παιδί αυτό και να σεβασθεί την επιλογή του αυτή και να μη το διώξει από το σπίτι. Και η Εκκλησία να πράξει το ίδιο…
Να ακούσω και εγώ την άλλη άποψη, την οποία δεν την μέμφομαι ούτε την αποστρέφομαι, αλλά θέλω να καταλάβει και εκείνος το πώς η κοινωνία αυτή τη στιγμή έχει διαμορφωθεί…. Δεν μπορώ να του δώσω την αίσθηση ότι είναι αποκομμένος από την Εκκλησία και δεν μπορώ επίσης να τον κρίνω, γιατί ποιος είμαι εγώ, για να κρίνω;
Όταν αυτό το οποίο κάνω είναι να μεταφέρω στους ανθρώπους αυτό το οποίο ο Θεός είπε, ότι “εγώ ήλθα να σώσω όλους τους ανθρώπους, ανεξαρτήτως τι είναι ο καθένας…” Το να ακούμε μερικές μεμονωμένες φωνές που υπάρχουν στο χώρο της Εκκλησίας βοηθούν. Η Εκκλησία επίσημα δεν έχει τοποθετηθεί για το θέμα αυτό. Και είναι καλό, γιατί η Εκκλησία περιμένει…, αλλά πρέπει να προκληθεί για το κομμάτι αυτό…
Δεν είμαι εγώ σε θέση να ξέρω, γιατί ο Θεός το επιτρέπει. Η ορμή του ανθρώπου για το ίδιο φύλο υπάρχει. Δεν ξέρω γιατί υπάρχει. Όταν την δίνει ο Θεός, θα πολεμήσω αυτήν;… Έχουμε γνωρίσει ανθρώπους που έχουν αυτή τη ροπή από την αρχή της ζωής τους. Εγώ λοιπόν τι θα τους πω; Ότι ο Θεός δε σε θέλει έτσι. Και θα μου απαντήσει: γιατί, στο είπε; Και τι θα του απαντήσω εγώ; Ότι μου το πε;»
Η ομοφυλοφιλία δεν είναι θέμα υπεράνω της πίστεως
Η απάντησή του έχει πάρα πολλά τρωτά σημεία, δυστυχώς. Το περί ομοφυλοφιλίας ζήτημα είναι ένα πάρα πολύ κρίσιμο ζήτημα στην εποχή μας, στα έσχατα χρόνια που ζούμε. Πρέπει να θωρακιστεί κανείς με την ασπίδα του πνεύματος για να τα αντιμετωπίσει κι όχι με τη γνώση την κοσμική που φυσιεί. Δεν είναι ένα θέμα υπεράνω της πίστεως. Δεν είναι πράξη αγάπης και αλληλεγγύης να αποδέχεται η Εκκλησία την ομοφυλοφιλία και να καταργεί το Ευαγγέλιο, αλλά έγκλημα υποκινούμενο από το μίσος του διαβόλου. Το τι θα κάνει με τον ομοφυλόφιλο είναι ένα άλλο κρίσιμο ζήτημα.
Ο διάβολος πονάει, όταν καταδικάζει κανείς την ομοφυλοφιλία. Όταν στο βασίλειό του, την Νέα Εποχή, κάποιοι δε δέχονται τον νόμο του, τον πληγώνουν και δέχονται θείες ευλογίες για τον εαυτό τους και τις οικογένειές τους.
Είναι έκδηλη η αμηχανία των επισκόπων και πνευματικών απέναντι στα σύγχρονα δαιδαλώδη θέματα της Νέας Εποχής, γιατί δεν εντρυφούν στον αγιογραφικό και πατερικό λόγο, αλλά το έχουν ως πάρεργο. Αναλώνονται στη μελέτη ψυχαναλυτικών έργων και έχουν δώσει δικαιώματα στην εκκοσμίκευση και στον οικουμενισμό, στο μολυσμό της πίστεως δηλαδή, και γι΄αυτό αποτυγχάνουν στο κύριο έργο τους, το σωτηριολογικό.
Η ορθόδοξη θέση του Νικόλαου Σωτηρόπουλου
Αντίθετα, θεολόγοι, όπως ο Νικόλαος Σωτηρόπουλος, σπάνιος μελετητής του Λόγου του Θεού, με χαρισματική εμβρίθεια, ζωσμένος με το Άγιο Πνεύμα, φωτίζεται και απαντά σε όλα τα παραπάνω τρωτά σημεία. Λέγει στο παρακάτω απόσπασμα τηλεοπτικής εκπομπής:
“Το ζήτημα της ομοφυλοφιλίας, κατά τον Απόστολο Παύλο, αισχρόν εστί και λέγειν. Δεν είναι εποικοδομητικό να ασχολείται κανείς με αυτό το ζήτημα.
Πρόκειται για διαταραχή της ανθρώπινης φύσεως, αποτέλεσμα αμαρτίας. Συμβαίνει κάποιος συφιλιδικός, αλκοολικός πρόγονος να δημιουργεί ένα κακό αταβισμό (1).
Ο π.Πορφύριος έλεγε ότι και οι άντρες έχουν κάποια θηλυκότητα και οι γυναίκες κάποια αρρενωπότητα. Αλλά το να φτάνουν σε οριακά σημεία είναι μια διαταραχή της φύσεως. Αυτά τα πράγματα είναι έξω από την φύση και η Γραφή τα αμαρτήματα αυτά τα θεωρεί ως τα ειδεχθέστερα αμαρτήματα. Τα παρά φύση αμαρτήματα. Στην Π.Διαθήκη ο κίναιδος ονομάζεται κύων. Η Εκκλησία απαγορευόταν να δέχεται προσφρορά κυνός. Διατάσσει θάνατο σε τέτοιες περιπτώσεις.
Ο Θεός έβρεξε πυρ αιώνιο, λέει ο Απόστολος Ιάκωβος ο Αδελφόθεος, στην Παλαιά Διαθήκη. Πυρ που δεν ήταν φυσικό πυρ, αλλά έφερε πυρ από την αιωνιότητα, για να δείξει πόσο φοβερό είναι το αμάρτημα του σοδομισμού. Έριξε πυρ που ήρθε από την αιωνιότητα, πυρ εξ ουρανού στα Σόδομα και Γόμορα και κατέστρεψε αυτές τις χώρες και τις έκανε αιώνιο παράδειγμα τιμωρίας μιας τόσο μεγάλης ασέβειας και αμαρτίας.
Μπορεί να γεννώνται άτομα βεβαρημένα λόγω αμαρτιών προγόνων, να έχουν ισχυρές τάσεις προς την αμαρτία και την ομοφυλοφιλία, αυτό όμως δε σημαίνει οτι δικαιολογείται η αμαρτία. Ο άνθρωπος πρέπει να αγωνιστεί, να πολεμήσει. Η Γραφή μιλάει και για χάρη Θεού. Αν ο άνθρωπος κάνει αγώνα και ζητήσει την χάρη του Θεου και ο Θεός του τη δώσει, μπορεί να υπερνικήσει τον εαυτό του, να υπερβεί τα πάθη του. Αυτή είναι η πίστη μας.
Δεν είναι μόνο η Παλαιά Διαθήκη (κάποιοι παραδέχονται μόνο την Κ.Δ.), αλλά και η Καινή Διαθήκη που τα λέγει αυτά・και τα δύο είναι θεόπνευστα . Στην Προς Κορινθίους Α΄ Κεφάλαιο 6 λέγει:“οὔτε πόρνοι οὔτε εἰδωλολάτραι οὔτε μοιχοὶ οὔτε μαλακοὶ οὔτε ἀρσενοκοῖται…..βασιλείαν Θεοῦ οὐ κληρονομήσουσι”.
Στο Πρός Ρωμαίους 1 ο Απόστολος Παύλος περιγράφει την αθλιότητα του προ-χριστιανικού κόσμου, όπου ήταν σε μεγάλη έκταση αυτά τα παρά φύσιν αμαρτήματα. (σημείωμα δικό μας: Το ιερό κείμενο λέγει “διὰ τοῦτο παρέδωκεν αὐτοὺς ὁ Θεὸς εἰς πάθη ἀτιμίας…… διότι ἐσεβάσθησαν καὶ ἐλάτρευσαν τῇ κτίσει παρὰ τὸν κτίσαντα, ὅς ἐστιν εὐλογητὸς εἰς τοὺς αἰῶνας· ἀμήν”. Άρα και η κατάσταση της πίστεως παίζει ρόλο στην έκταση αυτής της αμαρτίας).
Ο άνθρωπος, όσο ισχυρές τάσεις και αν έχει είτε προς την πορνεία, μοιχεία, είτε προς την ομοφυλοφιλία, οφείλει να αγωνίζεται να υπερνικά τον εαυτό του, τα πάθη του.
Κάποιοι μας λένε πως στις χώρες που εκτελούν τους ομοφυλόφιλους δεν υπάρχει ομοφυλοφιλία. Οι δημοσιογράφοι κατέγραφαν πως στα βουνά της Αλβανίας δεν υπήρχε σεξουαλικό πρόβλημα στους στρατιώτες , διότι υπήρχε ο φόβος του πολέμου. Εμείς οι θεολόγοι λέμε: “καθήλωσον ἐκ τοῦ φόβου σου τὰς σάρκας μου”, ΨΑΛΜ.118. Αγώνας είναι αυτή η ζωή.
Υπάρχει ένα χωρίο από ένα βιβλίο, που δεν περιέχεται στην Καινή Διαθήκη, αλλά ταιριάζει στην περίπτωση. Είναι σε ένα κείμενο μετά τους αποστόλους, πολύ αρχαίο κείμενο, ένας λόγος που φέρεται ως λόγος του Χριστού που δεν βρίσκεται όμως μεσα στο Ευαγγέλιο. Ρώτησαν τον Κύριο, τον Χριστό, πότε θα έρθει το τέλος του κόσμου και ο Χριστός απάντησε: “Όταν τα δύο, το άρσεν και το θήλυ γίνουν ένα, ούτε άρσεν ούτε θήλυ. Η σύγχυση των δυο φύλων είναι σημείο των εσχάτων καιρών. Όταν τα δύο, το άρσεν και το θήλυ, γίνουν ένα, ούτε άρσεν ούτε θήλυ, αρσενικοθήλυκα δηλαδή, τότε θα έρθει το τέλος του κόσμου.”
Η πρόρρηση του μακαριστού γέροντα Αγάθωνος Κωνσταμονίτη
Εξάλλου, στην παρακαταθήκη της αδελφότητάς μας, του π.Νικολάου, ανήκει και η πρόρρηση του αγίου γέροντα Αγάθωνα πως, εάν περάσει από την Βουλή των Ελλήνων επίσημα ο γάμος μεταξύ ομοφυλοφίλων, θα έρθει η Δευτέρα Παρουσία. Η Ελλάδα πονάει τον διάβολο, το κέντρο της Ορθοδοξίας (1:53΄).
Η δική μας απάντηση στον Μητροπολίτη Ν. Ιωνίας για το θέμα της ομοφυλοφιλίας
Στο διά ταύτα, απαντώντας στις στρεβλές προσωπικές απόψεις που διατύπωσε ο Μητροπολίτης Ν.Ιωνίας, απαντάμε:
• Ο Θεός δεν έχει δώσει σε κανέναν άνθρωπο να αισθάνεται την έλξη προς το ίδιο φύλο σαν χαρακτηριστικό ή τάλαντο, αλλά αυτό είναι είτε επίκτητο χαρακτηριστικό εξαιτίας περιβαλλοντικών συνθηκών (π.χ. αποτυχημένη αγωγή από το σπίτι, βιασμοί, κακοποιήσεις κλπ… κλπ), είτε προϊόν αμαρτίας που δημιούργησε κάποιον κακό αταβισμό, είτε κάποιος δαιμονισμός. Αν είναι δυνατόν ο Θεός να δίνει σαν χάρισμα κάτι που ο ίδιος στην Γραφή ορίζει σαν ειδεχθές αμάρτημα. Θα τολμούσε αυτό να το πει ο Σεβασμιώτατος για κάποιον που εκ φύσεως είναι π.χ.λάγνος πάνω από το κανονικό (σεξομανής);
• Επομένως, όσοι πιστοί, ξέρουμε γιατί υπάρχει “αυτό το πράγμα¨.
• Ασφαλώς είναι καλύτερη η προσεκτική ζωή με έναν σύντροφο από την ακόλαστη εναλλαγή ερωτικών συντρόφων, αλλά η ομοφυλοφιλική σχέση δεν είναι μία σχέση η οποία ευλογείται από τον Θεό. Η ποιμαντική στάση, η τέχνη του πνευματικού, το πώς θα προσεγγίσει μία κατάσταση για να την αλλάξει, δεν μπορεί να προβάλλεται από έναν επίσκοπο σαν το κατ΄ευδοκίαν θέλημα του Θεού. Είναι ασυγχώρητο ένα τέτοιο λάθος από έναν επίσκοπο, γιατί στην πράξη ακυρώνει το Ευαγγέλιο που είναι οδός σωτηρίας.
• Δεν είναι δικαίωμα του παιδιού να επιλέξει αν θα γίνει ή όχι ομοφυλόφιλος, είναι εκτροπή. Και δεν αρκεί μόνο να διαφυλάξουμε την σχέση του γάμου και την οικογένεια απέναντι στην ομοφυλοφιλία, αλλά ολόκληρη την κοινωνία. Τα παιδιά δε μεγαλώνουν μόνο μέσα στην οικογένειά τους, αλλά μέσα σε ολόκληρη την κοινωνία, την οποία πρέπει να διαφυλάξουμε υγιή.
• Η φιλανθρωπία του Θεού προς όλους τους αμαρτωλούς είναι επιβεβλημένη και δεδομένη. Για να σώσει τους αμαρτωλούς ήλθε, αρκεί αυτοί να δέχονται τον λόγο Του και να μετανοούν. Πώς να χαρακτηρίσουμε ποιμένες αυτούς που στερούν από τους αμαρτωλούς τη μετάνοια, όταν από υπερβολική δήθεν ευγένεια και αγάπη δεν τους κατονομάζουν ως αμαρτωλούς;
Γνωρίζουμε ψυχές που, επειδή ο πνευματικός τους φανέρωσε ότι οι προγαμιαίες σχέσεις τις οποίες είχαν με τον άνθρωπό τους είναι αμαρτία, μετανόησαν βαθύτατα, μπήκαν με πόθο στην πνευματική ζωή και έδρεψαν λαμπρούς καρπούς προσωπικής και οικογενειακής προκοπής. Ομοφυλόφιλους που αγωνίζονται, πέφτουν και σηκώνονται και έχουν εμπειρίες της θείας χάριτος, πλάι σε έμπειρους πνευματικούς. Γνωρίζουμε επιτέλους τί κάνουμε και τί λέμε;
• Εν κατακλείδι, είναι χαρακτηριστικό των εσχάτων καιρών που ζούμε, της Νέας Εποχής, η έξαρση της ομοφυλοφιλίας. Είναι αναμενόμενο ο διάβολος να χρησιμοποιήσει όλες τις οδούς -νομικές, ανθρώπινα δικαιώματα, κοινωνικά κινήματα, σόσιαλ μίντια, την ορμή της νεολαίας, την ασοφία των μεγαλυτέρων, την πλάνη και την αίρεση που δέρνει τους εκκλησιαστικούς ταγούς- για να επικρατήσει η βασίλισσά του・το άκρον άωτον της υπερηφανείας, της βλασφημίας και αναισχυντίας・η προσπάθεια ανατροπής από πλευράς του της δημιουργίας.
• Αυτό δε σημαίνει ότι η μαγιά του Κυρίου, η νύφη Του, η Εκκλησία, το ιερό λήμμα, η χούφτα Του, στους δύσκολους αυτούς καιρούς που ζούμε, πρέπει να παρασύρεται και να αποδέχεται τα κακέκτυπα αυτά “κοινωνικά φρονήματα”, για να είναι αρεστή και αποδεκτή.
• Δεν είναι δυνατόν να αποφύγει κανείς την αναγνώριση του γάμου μεταξύ ομοφυλοφίλων, αν δεν καταδικάσει μετ΄επιτάσεως σαν βδελυκτό αμάρτημα την πράξη της ομοφυλοφιλίας, που οδηγεί στο τέλος τέλος και σε κοινωνική καταστροφή, όλεθρο πραγματικό. Η κυριαρχία αυτής της αμαρτίας θα επιφέρει τελειωτικά και το τέλος της ανθρώπινης ιστορίας με την Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου μας. Και τότε “ο γέγονε, γέγονε!”
• Μαζί με την Αγία Γραφή και εμείς δεν καταδικάζουμε το πρόσωπο του εμπαθούς αδελφού μας, αλλά την πράξη και κυρίως τη διαφήμιση της πράξεως ή την αμνήστευσή της. Το πρόσωπο πάντοτε είναι το περιπόθητο πρόσωπο “δι ου ο Κύριος εσαρκώθη, έπαθε, εσταυρώθη, ετάφη και ανεστήθη”.
Εν κατακλείδι, τίποτα δεν εμποδίζει αυτόν που καταδικάζει την αμαρτία της ομοφυλοφιλίας (ο γ. Αγάθων πρωτύτερα) να αγκαλιάσει με υπερκόσμια αγάπη τον αμαρτωλό, να τον περιβάλει σε προσωπικό επίπεδο με άπειρη συγκατάβαση και οικονομία και με αυτόν τον τρόπο να τον συνδέσει με τον Χριστό και να τον λυτρώσει. Η ουσία είναι να κερδίσουμε την ψυχή, το αιώνιο, χωρίς να διαφημίζουμε την αμαρτία!
Με τον Χριστό νικάμε τη λογική και κερδίζουμε την ψυχή, άγιε Ν.Ιωνίας, όχι χωρίς Χριστό.
“Ει ο Θεός υπέρ ημών ουδείς καθ΄ημών!”
αταβισμός (atavism) είναι τροποποίηση μιας βιολογικής δομής όπου ένα προγονικό χαρακτηριστικό επανεμφανίζεται αφού έχει χαθεί μέσω εξελικτικής αλλαγής σε προηγούμενες γενιές.
https://katanixi.gr/koinonia/apantisi-ston-n-ionias-gavriil-poy-diastrevlose-tin-pisti-se-schesi-me-tin-omofylofilia/
