Ὁ Σεβ. Ν. Ἰωνίας νὰ κληθῆ ἀπὸ Συνοδικὸν Δικαστήριον
Τὴν παγίαν θέσιν τοῦ Ἱ. Εὐαγγελίου καὶ τῆς Ἱ. Παραδόσεως περὶ ὁμοφυλοφιλίας ἀνατρέπει ὁ Σεβ. Ἰωνίας! Ἂν ὁ Σεβ. Δωδώνης ἐκλήθη κάποτε εἰς ἀπολογίαν διὰ νύξιν τινὰ περὶ προγαμιαίων σχέσεων, τί θὰ πρέπη νὰ συμβῆ εἰς τὸν Ν. Ἰωνίας; Παραθέτομεν ἀπομαγνητοφώνησιν ἀποσπάσματος ἀπὸ τὴν σειρὰν ἐκπομπῶν «Τί εἶναι ἡ Ἐκκλησία;» (ἐπεισόδιο 115 – Πίστη καὶ Ὁμοφυλοφιλία):
«Ἐκ τῶν πραγμάτων ὁ Θεὸς ἔχει δώσει σὲ μερικοὺς ἀνθρώπους νὰ αἰσθάνονται τὴν ἕλξη πρὸς τὸ ἴδιο φῦλο, δὲν μπορῶ νὰ ξέρω γιατί, δὲν θὰ κατηγορήσω ἐγὼ τὸν Θεό. Δὲν εἶμαι ἄξιος κἄν ἐγὼ νὰ τὸ σκεφτῶ αὐτὸ τὸ πρᾶγμα.
Ὁ Θεὸς γιὰ νὰ ξέρει κάτι ξέρει περισσότερο ἀπὸ ὅλους ἐμᾶς τοὺς ἀνθρώπους. Δὲν μπορῶ νὰ δεχθῶ ὅτι εἶναι οἰκογένεια ἡ σχέση ἑνὸς ὁμοφυλόφιλου. Εἶναι μία σχέση. Τὸ σέβομαι. Εἶναι μία σχέση, ἡ ὁποία, ἐὰν ὑπάρχει μέσα ὁ Χριστὸς, νὰ λειτουργεῖ λίγο πιὸ πνευματικά. Νὰ ὑπάρχει ἀξιοπρέπεια. Νὰ ὑπάρχει ἡ δυνατότητα ὄχι πολλῶν συντρόφων, ἀλλὰ ὅσο τὸ δυνατὸν νὰ ἔχει ἕνα σύντροφο, μὲ τὸν ὁποῖο νὰ περνάει μαζί του τὴ ζωή του καὶ νὰ αἰσθάνεται ὅτι μαζί του μπορεῖ νὰ ἔχει καὶ μία πνευματικὴ πορεία. Δὲν μπορῶ νὰ πῶ σὲ ἕνα ὁμοφυλόφιλο ὅτι δὲν ἔχει θέση καὶ χῶρο μέσα στὴν Ἐκκλησία. Δὲν μπορῶ νὰ πῶ σὲ ἕνα ὁμοφυλόφιλο ὅτι δὲν μπορεῖ νὰ μπεῖ στὴν ἀγκαλιὰ τοῦ Θεοῦ. Καὶ θὰ τὸ κάνει, γιατί ὁ Θεὸς μᾶς δέχεται ὅλους ὅ,τι καὶ νὰ ἔχουμε πράξει, ὅποια ἁμαρτία… Ἕνα παιδὶ ἔχει δικαίωμα νὰ ἔχει πατέρα ἢ μητέρα καὶ νὰ ἐπιλέξει στὴ ζωὴ του ἂν θέλει νὰ γίνει ὁμοφυλόφιλος ἢ ἂν θέλει ὁτιδήποτε ἄλλο. Καὶ ὁ γονέας νὰ τὸ ἀγκαλιάσει τὸ παιδὶ αὐτὸ καὶ νὰ σεβασθεῖ τὴν ἐπιλογὴ του αὐτὴ καὶ νὰ μὴ τὸ διώξει ἀπὸ τὸ σπίτι. Καὶ ἡ Ἐκκλησία νὰ πράξει τὸ ἴδιο… Νὰ ἀκούσω καὶ ἐγὼ τὴν ἄλλη ἄποψη, τὴν ὁποία δὲν τὴν μέμφομαι οὔτε τὴν ἀποστρέφομαι, ἀλλὰ θέλω νὰ καταλάβει καὶ ἐκεῖνος τὸ πῶς ἡ κοινωνία αὐτὴ τὴ στιγμὴ ἔχει διαμορφωθεῖ…. Δὲν μπορῶ νὰ τοῦ δώσω τὴν αἴσθηση ὅτι εἶναι ἀποκομμένος ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία καὶ δὲν μπορῶ ἐπίσης νὰ τὸν κρίνω, γιατί ποιὸς εἶμαι ἐγώ, γιὰ νὰ κρίνω; Ὅταν αὐτὸ τὸ ὁποῖο κάνω εἶναι νὰ μεταφέρω στοὺς ἀνθρώπους αὐτὸ τὸ ὁποῖο ὁ Θεὸς εἶπε, ὅτι ἐγὼ ἦλθα νὰ σώσω ὅλους τοὺς ἀνθρώπους ἀνεξαρτήτως τί εἶναι ὁ καθένας… Τὸ νὰ ἀκοῦμε μερικὲς μεμονωμένες φωνὲς ποὺ ὑπάρχουν στὸ χῶρο τῆς Ἐκκλησίας βοηθοῦν. Ἡ Ἐκκλησία ἐπίσημα δὲν ἔχει τοποθετηθεῖ γιὰ τὸ θέμα αὐτό. Καὶ εἶναι καλό, γιατί ἡ Ἐκκλησία περιμένει… ἀλλὰ πρέπει νὰ προκληθεῖ γιὰ τὸ κομμάτι αὐτό… Δὲν εἶμαι ἐγὼ σὲ θέση νὰ ξέρω, γιατί ὁ Θεὸς τὸ ἐπιτρέπει. Ἡ ὁρμὴ τοῦ ἀνθρώπου γιὰ τὸ ἴδιο φῦλο ὑπάρχει. Δὲν ξέρω γιατί ὑπάρχει. Ὅταν τὴν δίνει ὁ Θεὸς, θὰ πολεμήσω αὐτήν;… Ἔχουμε γνωρίζει ἀνθρώπους ποὺ ἔχουν αὐτὴ τὴν ροπὴ ἀπὸ τὴν ἀρχὴ τῆς ζωῆς τους. Ἐγὼ λοιπὸν τί θὰ τοὺς πῶ; Ὅτι ὁ Θεὸς δὲν σὲ θέλει ἔτσι. Καὶ θὰ μοῦ ἀπαντήσει: γιατί, στὸ εἶπε; Καὶ τί θὰ τοῦ ἀπαντήσω ἐγώ; Ὅτι μοῦ τὸ πε;»