ΕΝΑΣ ΠΡΟΔΟΤΗΣ
ΚΑΙ ΜΥΡΙΟΙ ΑΡΝΗΤΕΣ
ΠΟΛΛΟΙ ΟΙ
ΤΡΟΠΟΙ ΑΡΝΗΣΕΩΣ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΛΟΓΟΥ
(Η ΠΛΕΟΝΕΞΙΑ)
«Σε μέριμνα
πέφτει και ο φτωχός. Λέει: «Τι θα φάω;» (π. Αθανάσιος Μυτιληναίος)
Αγαπητοί
αδελφοί,
Επί των ημερών
μας είναι πολύς και αληθινός ο λόγος των πιστών περί προδοσίας της
Πίστεως ημών των Ορθοδόξων κυρίως από οικουμενιστές Πατριάρχες και Αρχιερείς,
ιερείς και διακόνους, μοναχούς και λαϊκούς. Όλοι μας είμαστε μάρτυρες γεγονότων
(χάρη της τηλεμετάδοσης των ειδήσεων κυρίως μέσω ιντερνέτ) που εκτυλίσσονται
και εξελίσσονται ενώπιον των οφθαλμών ημών, αλλά και της εν λόγω και έργω
κριτικής που ασκείται εις αυτά, όπως π.χ. το ιστορικό γεγονός της «Αγίας και
Μεγάλης Συνόδου» στην Κρήτη το έτος 2016 αλλά και της ιεροκανονικής Αποτείχισης,
το αυτοκέφαλο της Ουκρανικής «Εκκλησίας» αλλά και των πολλαπλών σχισμάτων
(διακοπή εκκλησιαστικής Κοινωνίας Κων/πολης και Ρωσίας, και όχι μόνο), τα
κουταλάκια του Αμερικής, η μετάθεση της Ανάστασης του Κυρίου ημών Ιησού
Χριστού εις την δεύτερη ημέρα κατά τας συνταγάς των ιατρών, τας εντολάς των
πολιτικών και επιταγάς της Δ.Ι.Σ., η κυκλοφορία ηλεκτρονικής (τηλε)ταυτότητας…
Χωρίς να αγνοούμε το ύψιστο έργο της υπεράσπισης της Πίστεως όταν, όπου και με όποιον τρόπο καταπατείται και αθετείται ο λόγος του Θεού (ως Θεία Αποκάλυψη), φρονούμε πως ο έλεγχος αυτός, των πεπλανημένων αδελφών μας θα πρέπει να συνοδεύεται από έναν ακόμη έλεγχο, αυτόν του εαυτού μας, μιας και ο κίνδυνος της άρνησης του Λόγου του Θεού (του δεύτερου προσώπου της Αγίας Τριάδος, του θεανθρώπου Ιησού Χριστού) εξαιτίας των πονηρών έργων μας είναι μία πραγματικότητα που επίσης θέτει σε κίνδυνο τη σωτηρία μας. Τον τρόπο αυτό της άρνησης του Χριστού υποδεικνύει ο απόστολος Παύλος στον Τίτο με τα λόγια:«Ομολογούν με τα λόγια, ότι γνωρίζουν τον Θεόν, με τα έργα των όμως τον αρνούνται» (Τιτ. 1,16).
Η ΠΛΕΟΝΕΞΙΑ
Αγαπητοί, στην
Νο1 υποσημείωση του 62ου Αποστολικού ιερού Κανόνα ο άγιος Νικόδημος ο
Αγιορείτης σημειώνει: «(…) κατά τον Χρυσόστομον (ομιλ. γ'. εις την
Άνναν) δεν είναι ένας τρόπος αρνήσεως, αλλά πολλοί και διάφοροι, τους οποίους ο
Παύλος υπογράφων έλεγε' Θεόν ομολογούντες ειδέναι, τοις δε έργοις αρνούνται
(Τίτ.α',16) και πάλιν, ει δε τοις των ιδίων, και μάλιστα των οικείων ου
προνοεί, την πίστην ήρνηται και εστιν απίστου χείρων· (α΄. Τιμόθ. ε΄.) και
πάλιν, φεύγετε την πλεονεξίαν, ήτις εστίν ειδωλολατρεία, όθεν και ο
μέ. (ενν. ιερός Κανών) του Βασιλείου λέγει, ότι, όποιος Χριστιανός υβρίζει με
τα έργα του τον Χριστόν, τίποτε δεν ωφελείται από μόνον το όνομα του
Χριστιανισμού» [1].
Πολλοί λοιπόν
και διάφοροι είναι οι τρόποι της αρνήσεως του Χριστού και ένας απ’ αυτούς είναι
η πλεονεξία.
Στον περί του
πάθους της πλεονεξίας λόγο του ο ιερός Χρυσόστομος λέγει: «Έχεις λίγα χρήματα και ζητάς πολλά; Έχεις πολλά και ονειρεύεσαι
περισσότερα; Όσα κι αν έχεις, δεν είσαι ικανοποιημένος; Γιατί άφησες την
πλεονεξία να σε αιχμαλωτίσει, άνθρωπέ μου;» [2].
Ας δούμε - με τη βοήθεια του επισκόπου Αυγουστίνου Καντιώτου- λίγα από τα έργα που κάνει ή που αρνείται να κάνει ο πλεονέκτης, Ιδού:
«Τί ἔπρεπε, ἀγαπητοί μου, νὰ κάνῃ αὐτὸς ὅταν γέμισε ἡ ἀποθήκη του ἀπὸ καρπούς; Ἔπρεπε νὰ δοξάσῃ τὸ Θεό… Ἔπρεπε λοιπὸν νὰ πῇ Δόξα σοι ὁ Θεός! Καὶ γιὰ ᾽κεῖνα τὰ φορτώματα ποὺ δὲν χωροῦσαν οἱ ἀποθῆκες νὰ πῇ· Αὐτὰ ποὺ περισσεύουν δὲν εἶνε δικά μου, «εἶνε τῆς χήρας, τοῦ ὀρφανοῦ», εἶνε τῆς κοινωνίας, τοῦ λαοῦ, τῶν φτωχῶν καὶ δυστυχισμένων· μὴν τὰ κρατήσω, γιατὶ θά ᾽νε φωτιὰ στὸ σπίτι μου. Αὐτὸς ὅμως δὲν ἤθελε νὰ χάσῃ τίποτε ἀπολύτως»,
«Ἀντὶ νά ᾽νε χαρούμενος, εἶνε στενοχωρημένος. Δὲν μένει εὐχαριστημένος γι᾿ αὐτὰ ποὺ τοῦ ᾿δωσε ὁ Θεός, λυπᾶται γιατὶ δὲν ἔχει περισσότερα»,
«Ὁ πλεονέκτης δὲν ἀγοράζει ροῦχο στὴ γυναῖκα του, τετράδιο στὸ παιδί του. Ἀρρωσταίνει, καὶ γιατρὸ δὲν καλεῖ, φάρμακο δὲν παίρνει, προτιμᾷ νὰ πεθάνῃ παρὰ νὰ πληρώσῃ»,
«Δουλεύει τὶς καθημερινές, δουλεύει καὶ τὴν Κυριακὴ καὶ τὶς γιορτές»,
«Χτυπάει ἡ καμπάνα; τίποτα αὐτός, δὲν πάει ἐκκλησιά· μέσ᾿ στὸ μαγαζὶ θὰ εἶνε ἀκόμα καὶ τὴ Μεγάλη Παρασκευή»,
«ὅταν μάθουν ὅτι κάπου ὑπάρχει χρῆμα, ξενιτεύονται, πᾶνε νὰ γεμίσουν τὶς τσέπες τους. Πηγαίνουν στὸ ἐξωτερικό, πιάνουν δουλειά, μαζεύουν λεφτά, καὶ τί τὰ κάνουν; Ἔστειλαν ποτὲ κάτι στὸ χωριό τους γιὰ τὸ σχολεῖο, γιὰ τὴν ἐκκλησία, γιὰ κάποιο ἵδρυμα; Οὔτε στὴ μάνα τους»…
Αδελφοί, πολύ μεγάλη είναι η ευθύνη όλων ημών που αν και Χριστιανοί
ζούμε όπως οι ειδωλολάτρες. Και πάλι ο επίσκοπος Αυγουστίνος θα πει για όσους
«Ομολογούν με τα λόγια, ότι γνωρίζουν τον Θεόν, με τα έργα των όμως τον
αρνούνται»:
«Ἔρχεται ἡ ὀργὴ τοῦ Θεοῦ» (Ἐφ. 5,6. Κολ. 3,6), νὰ μᾶς τιμωρήσῃ γιὰ τὶς πορνεῖες, τὶς μοιχεῖες, τὶς κλοπές, τὶς βλαστήμιες, τὶς ψευδορκίες, γιὰ ὅλα τὰ αἴσχη μας»,
«Νὰ μετανοήσουμε, νὰ ἐπιστρέψουμε στὸν Κύριο, νὰ μᾶς ἐλεήσῃ ἡ Παναγιὰ καὶ οἱ ἅγιοι· κι ὅταν πλησιάζει τὸ τέλος μας νὰ μὴ μᾶς βρῇ ὁ χάρος νὰ γλεντᾶμε, νὰ διασκεδάζουμε, νὰ μετρᾶμε τὰ ἄτιμα ἀργύρια, ἀλλὰ ν᾽ ἀξιωθοῦμε κ᾽ ἐμεῖς νὰ ποῦμε «Μνήσθητί μου, Κύριε, ὅταν ἔλθῃς ἐν τῇ βασιλείᾳ σου» (Λουκ. 23,42)» [3] .
ΑΝΤΙ ΕΠΙΛΟΓΟΥ
Α΄. Η νέα εν
Χριστώ ζωή και αι πρακτικαί συνέπειαί της
(Απόδοση στη
Νεοελληνική)
«Όταν δε ο
Χριστός, που είναι η ζωή και η πηγή της ζωής μας, φανερωθεί ένδοξος κατά την
δευτέρα παρουσία, τότε και εσείς μαζί με αυτόν θα φανερωθείτε και θα λάμψετε εν
δόξα. Λοιπόν, νεκρώσατε τα μέλη σας, τα μέλη του παλαιού ανθρώπου, που ζητούν
γήινες αμαρτωλές απολαύσεις και ηδονές. Νεκρώσατε και διώξτε από τον εαυτό σας
την πορνεία, την σαρκική ακαθαρσία, κάθε αμαρτωλό πάθος, κάθε κακήν επιθυμία,
που μολύνει τον άνθρωπο και τον ωθεί προς την κακήν πράξη, και την
πλεονεξία, η οποία είναι ειδωλολατρία που θεοποιεί και λατρεύει το χρήμα. Δια
τα αμαρτήματα αυτά έρχεται και ξεσπάει η οργή του Θεού εναντίων των τέκνων της
παρακοής, εναντίων αυτών που επιμένουν αμετανόητοι εις την κακία τους. Εις τα
αμαρτήματα αυτά και σεις είχατε περιπατήσει και παρασυρθεί άλλοτε, τότε που
ζούσατε μεταξύ αυτών. Τώρα όμως πετάξτε και σεις από πάνω σας όλα αυτά, ακόμη
δε και την οργή, τον θυμό, την κακότητα και πονηριά, την υβρεολογία και την
αισχρολογία από το στόμα σας. Μη λέτε ψέματα ο ένας εις τον άλλον, αφού έχετε
αποβάλει πλέον τον παλαιό άνθρωπο μαζί με τας πονηρές αυτού πράξεις και έχετε
ενδυθεί τον νέον, ο οποίος συνεχώς ξανακαινουργώνεται, ώστε να προχωρεί σε
βαθύτερη γνώσιν του Θεού και να γίνεται συνεχώς τελειότερη εικόνα του Χριστού,
ο οποίος τον έκτισε. Εις την νέα δε αυτήν κατάσταση των ανακαινισμένων υπό του
Χριστού ανθρώπων, δεν υπάρχει διαφορά μεταξύ Έλληνα και Ιουδαίου, περιτμημένου
Ισραηλίτου και απερίτμητου εθνικού. Δεν υπάρχει διαφορά μεταξύ βαρβάρου,
Σκύθου, δούλου, ελευθέρου, αλλά όλα αυτά και εις όλους του πιστούς είναι ο
Χριστός.» (Κολ. γ’ 4-11) [4].
Β΄. Ιερός
Χρυσόστομος: «Ας αποφύγουμε, αδελφοί μου, αυτήν την αμαρτία. Και θα την
αποφύγουμε, αν φέρουμε στον νου μας όσους άρπαγες και πλεονέκτες έζησαν πριν
από μας, όσους δηλαδή έχουν ήδη πεθάνει. Πού βρίσκονται αυτοί; Στην κόλαση!» [5].
Γ΄. π. Αθανάσιος Μυτιληναίος: «Είναι βαρύ να σου δίνει ο Θεός τον χαρακτηρισμό ότι είσαι άφρων, άμυαλος, αγαπητοί μου… Μας λέγει ο Κύριος στην παραβολή αυτή ότι ενός ανθρώπου τα χωράφια εκείνη τη χρονιά είχαν εξαιρετική ευφορία. Και ο άνθρωπος αυτός, σημειώνει, ήταν πλούσιος. Έπεσε λοιπόν σε περίσκεψη. Εσκέπτετο πού θα μπορούσε να αποθηκεύσει την καινούργια του σοδειά. Βλέπετε; Έπεσε σε μέριμνα. Όπως βλέπετε, σε μέριμνα πέφτει και ο φτωχός. Και ο φτωχός και ο πλούσιος. Και οι δύο κατηγορίες πέφτουν σε μία μέριμνα. Ο ένας λέει: «Τι θα φάω;». Ο άλλος λέγει: «Όλα αυτά που έχω, πώς θα τα φάω;» [6].
Δημήτριος Β. Εμμανουήλ
Π. Ηράκλειο 21-11-2022
………………………………………
[1] ΠΗΔΑΛΙΟΝ,
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ (2003), σελ.
80
[2] Το πάθος
της πλεονεξίας (Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος)/alopsis.gr
[3] Το μικρόβιο
της πλεονεξίας/katanixi.gr
[4] https://www.agiooros.net/forum/viewtopic.php?t=156&start=60
[5] βλ.
παραπομπή Νο2
[6] «ΜΗΠΩΣ ΕΧΩ
ΑΦΡΟΣΥΝΗ;»
