ΚΕΝΤΡΟ ΤΗΣ
ΘΕΙΑΣ ΛΑΤΡΕΙΑΣ Η ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ
ΚΕΝΤΡΟ ΤΗΣ
ΘΕΙΑΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ
«Η ΣΤΑΥΡΙΚΗ
ΘΥΣΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ»
«Ἐρευνᾶτε τὰς γραφάς»
(Ιω. 5,39)
Έχοντας κατά νου ότι ο διάλογος της Εύας με τον πονηρότατο φίδι,
έριξε αυτήν στην παράβαση της του Θεού εντολής, αλλά και ότι ο διάλογός μας με τους
αγίους και θεοφόρους Πατέρες στήριξε την του Εσταυρωμένου Εκκλησία μέχρι σήμερα και έως το τέλος,
Καταθέτουμε τον διάλογο του «ΥΠΟΤ.» (υποτακτικού) μετά
του «ΓΕΡ.» αυτού, ως απάντηση
στον χαλαστή των σημείων και των συμβόλων, εννοείται των λειτουργικών κειμένων της
Θείας Λειτουργίας του αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου. Στον «χαλαστή» επίσκοπο Περιστερίου
κ.κ. Γρηγόριο που γεμάτος ειρωνεία είπε μεταξύ άλλων για την παράνοια ημών των
ορθοδόξων να τοποθετούμε παντού τον Εσταυρωμένο… ‘’Τι δουλειά έχει η Άκρα
ταπείνωση στην Πρόθεση’’, είπε ο άφρων Επίσκοπος, όχι μέσα στην καρδιά του αλλά
δημόσια σε βίντεο (=γυμνή τη κεφαλή)!
“Είπε
άφρων εν τη καρδία αυτού:
ουκ έστι Θεός”
………………………………………………………..
«ΤΑΜΕΙΟΝ
ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ»
«ΥΠΟΤ. Επείπερ ο λόγος ημίν περί
Θείας Λειτουργίας, ερμήνευσόν μου τι δηλούσι τα σημεία και σύμβολα όπου
βλέπομεν εν αυτή.
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
17
Ερμηνεία της
Θείας Λειτουργίας
ΓΕΡ. Η Θεία Λειτουργία είναι μία ανάμνησις όλου του Μυστηρίου της ενανθρωπήσεως του Χριστού, από της Θείας αυτού Γεννήσεως έως της Αναλήψεως και της καθέδρας αυτού εν δεξιά του Πατρός. Αυτά όλα τα παρασταίνει η Λειτουργία εις τας αισθήσεις των τέκνων της Εκκλησίας με υλικά σημεία και ορατά δια να μας οδηγήση εις τα άυλα και ουράνια· και επειδή δεν είναι εύκολον να μεταχειρισθή τόσα υλικά πράγματα, όσα ήσαν τα έργα και τα πάθη του Χριστού, σμίγει εις εν και το αυτό πράγμα πολλά σημαινόμενα, κατά διαφόρους καιρούς και τόπους και λόγους, ως το Κάλυμμα του Ποτηρίου πότε σημαίνει εν Μυστήριον, και πότε άλλο, ως ρηθήσεται.
Φέρεται πρώτον η Προσφορά εις την
Εκκλησία, ήτις σημαίνει την Μαρίαν Παρθένον, φερθείσαν υπό των γονέων της εις
τον Ναόν του Κυρίου, την οποίαν ο Ιερεύς μιμούμενος τον Ζαχαρίαν, την θέτει εις
τα Άγια των Αγίων, την Αγίαν Τράπεζαν, έως ότου να ενδυθή και να γίνη έτοιμος
δια την Προσκομιδήν, δια τους χρόνους οπού διέτριψεν η Παρθένος εις τον Ναόν·από
εκεί ο Ιερεύς την σηκώνει, και την φέρνει εις την πρόθεσιν, και σημαίνει τον
δρόμον οπού έκαμεν η Παρθένος Μαρία με τον Ιωσήφ έως την Βηθλεέμ δια την
απογραφήν· και εκεί ούσα η Παρθένος έγγυος (διότι και η Προσφορά είναι τυπωμένη
με το όνομα του Ιησού Χριστού,) εγέννησε τον Χριστόν εις το Σπήλαιον, του
οποίου σπηλαίου το κοίλον σημαίνει και η Πρόθεσις· «τότε το παιδίον Ιησούν
έθηκεν εν τη φάτνη·» και είναι το Δισκάριον· τα δε Καλύμματα δηλούσι τα
Σπάργανα· ο δε Αστερίσκος δηλοί τον φανέντα Αστέρα· το δε Θυμιατήριον και τα
θυμιάματα δηλούσι τα Δώρα των Μάγων.
Και επειδή ο Ησαΐας λέγει· «Παιδίον
εγεννήθη ημίν, και τα εξής, ου η αρχή επί του ώμου αυτού·» το οποίον σημαίνει
τον Σταυρόν, με τον οποίον ενίκησε τον εχθρόν, και εβασίλευσε δια παντός· και
επειδή ο αυτός Χριστός λέγει· «ουκ ήλθον διακονηθήναι αλλά διακονήσαι, και δούναι
την ψυχήν λύτρον αντί πολλών·» δια τούτο σμίγει εν τω ιδίω καιρό η Εκκλησία την
Γέννησιν του Χριστού και τον θάνατον· μάλιστα όταν γεννά αυτόν εκ της Παρθένου,
με την Λόγχην ευγάζει λέγουσα· «ως πρόβατον επί σφαγήν ήχθη·» και τα εξής.
Κεντά και εν δεξιοίς την πλευράν του αυτού αμνού του Χριστού· και επειδή εκ της
πλευράς του ευγήκεν αίμα και ύδωρ, και ο Απόστολος Ιωάννης παρών είδε, και
λαβών το αγγείον με το οποίον έφερον την χολήν και το όξος και τον επότισαν,
μέσα εις αυτό εδέχθη το αίμα και ύδωρ, (ως τινες φάσι να σώζονται ταύτα μέχρι
σύμερον) δια τούτο εις τον τύπον του Αγγείου εκείνου η Εκκλησία έχει το
Ποτήριον, εν ω κατ’ αρχάς εκχέει τον οίνον και το ύδωρ· αλλ’ αφ’ ου αγιασθούν
αυτά μετά την Μετουσίωσιν, γίνεται τύπος το Ποτήριον εκείνου του Ποτηρίου, με
το οποίον ο Χριστός παρέδωκε στους Αποστόλους το αίμα αυτού· και κατά τα δύο
αυτά Μυστήρια της Γεννήσεως και της Σταυρώσεως του Ιησού Χριστού γίνεται η
Πρόθεσις, τύπος του Σπηλαίου δια την Γέννησιν, και του Γολγοθά δια την
Σταύρωσιν· και τα Καλύμματα ομοίως δια την Γέννησιν δηλούσι τα σπάργανα, και
δια την Σταύρωσιν και ενταφιασμόν την καινήν Σινδόνα και το Σουδάριον δηλούσι·
και επειδή ο Χριστός παρακάλεσε τον Πατέρα του, και είπεν· «όπου αυτός είναι,
να είναι και οι υπηρέται του·» δια τούτο γύρωθεν θέτονται τα Τάγματα των Αγίων.
Πρώτον η Παρθένος παρίσταται εις τα δεξιά του, και ύστερον η μερίς του
Προδρόμου και καθεξής, Αποστόλων, Προφητών, Μαρτύρων, Διδασκάλων εις σχήμα Τριαδικόν,
καθώς παραστέκονται έμπροσθέν του και τα Τάγματα των Αγγέλων εν Ουρανοίς·
επειδή η καθ’ ημάς Ιερουργία «είναι μίμησις της ουρανίου Ιεραρχίας» ως λέγει ο
ιερεύς Διονύσιος. Κάτω από αυτάς τας Μερίδας θέτομεν τας Μερίδας των ζώντων και
κεκοιμημένων, υος θέλομεν μνημονεύοντες.
Αλλ’ ενθυμηθέντες ότι ο Χριστός
θέλει έλθη Κριτής ζώντων και νεκρών, κατά το οποίον η Πρόθεσις δηλοί τον Θρόνον
της Βασιλείας του Χριστού, και τον Θρόνον της Χάριτός του, εις τον οποίον
Θρόνον της χάριτός του τώρα παριστάμεθα και ζητούμεν την συγχώρησιν των
αμαρτιών μας, εις δε τον μέλλοντα Θρόνον της Βασιλείας του παριστάμεθα, ως
λόγον αποδώσαντες των πεπραγμένων ημίν, τούτων των τεσσάρων των οποίων κάμνομεν
ανάμησιν εις την Πρόθεσιν, δηλαδή της Γεννήσεως του Χριστού, του Πάθους, του
Θρόνου της Χάριτος, και του Θρόνου της Κρίσεως, αφίνοντες τα άλλα εις τους ιδίους
των καιρών και τόπους, γυρίζομεν εις την Γέννησιν του Χριστού, από την οποίαν
λαμβάνει την μέθοδον και αρχήν η Θεία Λειτουργία με τέτοιν τρόπο.
(Συνεχίζετε)
ΠΗΓΗ:
«ΤΑΜΕΙΟΝ
ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ»
Περιέχον
συνοπτικώς και διαλαμβάνον περί Θεού, περί Πίστεως, περί εξηγήσεως και χρήσεως των
επτά Μυστηρίων, των δέκα εντολών, και των αναγνωσμάτων της Ιεράς Εκκλησίας
εθίμων
---------------------------------
ΠΟΝΗΘΕΝ
ΜΕΝ ΕΙΣ ΑΠΛΗΝ ΦΡΑΣΙΝ ΚΑΙ ΣΥΝΤΕΘΕΝ ΚΑΤ’ ΕΡΩΤΑΠΟΚΡΙΣΙΝ ΥΠΟ ΤΟΥ ΠΑΝΙΕΡΩΤΑΤΟΥ ΚΑΙ
ΕΛΛΟΓΙΜΩΤΑΤΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΚΑΜΠΑΝΙΑΣ ΚΥΡΙΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΘΕΟΦΙΛΟΥ ΤΟΥ ΕΞ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ
Έκδοσις
εβδόμη
ΕΚΔΟΣΙΣ
ΡΗΓΟΠΟΥΛΟΥ
ΑΓ.
ΣΟΦΙΑΣ 39 - ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
