ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Λοιπόν. Θέλω να μου πείτε για το θέμα της καύσης. Αν θεωρείτε ότι η αποτέφρωση είναι θέμα επιλογής στον άνθρωπο. Και σας υποβάλλω αυτήν την ερώτηση με αφορμή δηλώσεις που έχει κάνει ο μητροπολίτης Ιωαννίνων πρόσφατα σε ημερίδα εργαστηρίου ιατροδικαστικής της ιατρικής σχολής του πανεπιστημίου Ιωαννίνων, λέγοντας ο ίδιος ότι δεν υπάρχει καμμία ουσιώδης διαφορά μεταξύ της ταφής και της αποτέφρωσης και μιλώντας υπέρ κατά κάποιον τρόπο.
ΠΑΤΗΡ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΜΕΤΑΛΛΗΝΟΣ: Λοιπόν. Την απάντηση την δίδουν μεγάλοι λαογράφοι μας, όπως ο Δημήτρης ο Λουκάτος Θεός σχωρέστον. Ένας καλός Κεφαλλονίτης, λαογράφος, καθηγητής παλαιότερα στο πανεπιστήμιο Ιωαννίνων. Αλλά και άλλοι λαογράφοι που είναι σε άμεση σχέση με αυτά τα έθιμα του λαού μας. Και από πλευράς λαογραφικής η διαδικασία της ταφής του νεκρού, μετά τον θάνατο, στο σπίτι ο νεκρός, το μάζεμα όλου του χωριού, όλης της συνοικίας -αυτά που δεν γίνονται βέβαια στις μεγαλουπόλεις- και εν συνεχεία η πορεία προς την ταφή, αναπτύσσει και καλλιεργεί συναισθήματα τα οποία έχουνε μία τεράστια δυναμική εις την συνένωση και στην συσπείρωση των ανθρώπων. Το ζει κανείς εις την περίοδο της δουλείας. Εγώ διδάσκω ιστορία από την άλωση και πέρα και βλέπω ότι ο γάμος, η βάπτιση και η κηδεία ήταν οι λαοσυνάξεις εκείνες που εξασφάλιζαν την εθνική μας ενότητα. Ενεδυνάμωναν την κοινωνική διάσταση της ζωής μας.
Αφήνω τώρα την λαογραφία και μιλώ θεολογικά διότι η τοποθέτηση έγινε από εκκλησιαστικό πρόσωπο. Σέβομαι τον άγιο Ιωαννίνων και την αρχιεροσύνη του, αλλοίμονο, αλλά δεν είναι αναγκαίο να συμφωνεί κανείς με κάποιον άλλον.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Ως πρόσωπο εξέφρασε αυτήν την άποψη και όχι ως Εκκλησία.
ΠΑΤΗΡ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΜΕΤΑΛΛΗΝΟΣ: Ξέρετε προσπαθούμε πολλές φορές και μάλιστα μπροστά στον φακό, είναι μεγάλος πειρασμός ο φακός. Ο Γέροντάς μου ένας Αγιορείτης μου είπε ότι, γιατί τον ρώτησα, όσο αισθάνεσαι πραγματικά ευθύνη και αγωνία όταν είσαι στον σταθμό… [Αυτήν] την στιγμή είναι σα να δίνω εξετάσεις γιατί κουβαλώ ολόκληρη την Σχολή μου ως κοσμήτορας, κουβαλώ την Εκκλησία μου, κουβαλώ το πλήρωμα το Ορθόδοξο. Και νοιώθω φόβο και τρόμο κάθε φορά. Σας βεβαιώ. Δεν εξοικειώθηκα 30, 25 χρόνια τώρα με τον σταθμό και λοιπά. Μου λέει ο Γέροντάς μου, όταν αρχίσει να σε ευχαριστεί ο φακός μην ξαναπάς άλλο. Αρχίζει κάποια στιγμή να ασκεί μία μαγεία ο φακός και να μας κάνει να θέλουμε να γίνουμε μοντέρνοι. Σύγχρονοι.
Η αλήθεια είναι αλήθεια, χωρίς αντιθέσεις, αντιρρήσεις προς τους άλλους. Ο καθένας είναι ελεύθερος να καεί. Το ερώτημα είναι, μπορεί Ορθόδοξος Χριστιανός και μάλιστα ένας κληρικός, να προτείνει την καύση;
Να σας πω. Η καύσις, το λέγω για εκείνους που δεν το ξέρουν, είναι δόγμα πίστεως. Όπως δεν μπορούμε να αρνηθούμε το Τριαδικόν του Θεού, το ίδιο ακριβώς δεν μπορούμε να αρνηθούμε και την ταφή και το φυσικό λειώσιμο του ανθρώπου. Την λύσιν του σώματος κατά φυσικόν τρόπο.
Ο Μέγας Βασίλειος έχει ένα υπέροχο έργο περί Αγίου Πνεύματος. Το στέλνει στον Αμφιλόχιο Ικονίου, ξάδελφό του. Και λέγει λοιπόν σε αυτό το έργο το εξής. Ότι η πίστις μας έχει καταγραφεί εν πολλοίς στην Αγία Γραφή, στις αποφάσεις των Συνόδων των Οικουμενικών και λοιπά, αλλά υπάρχουν και τα άγραφα, αυτά τα οποία δεν έχουν καταγραφεί και όμως είναι δόγματα στην ζωή μας, δηλαδή αλήθειες απαράβατες.
Γιατί κάνουμε το σημείο του Σταυρού και μάλιστα έτσι; Πού υπάρχει γραμμένο; Ποιός μας το όρισε; Είναι μόνιμη και αδιάκοπη Παράδοση. Γιατί οι ναοί μας χτίζονται προς την Ανατολή; Διότι από εκεί περιμένουμε στην Δευτέρα Παρουσία τον ερχόμενο Κύριο. Και αυτό δεν αλλάζει ποτέ. Ας πάει ένας Ορθόδοξος κλητικός να χτίσει Ναό προς την Δύση. Θα είναι πάντα προς την Ανατολή. Γιατί βαπτιζόμεθα με τριπλή κατάδυση και ανάδυση; Πού υπάρχει αυτό γραμμένο; Είναι μόνιμη πράξις της Εκκλησίας όπως είναι και η ταφή. Αστασίαστη πραγματικότητα. η οποία συνεχίζεται σε όλους τους αιώνες. Δεν είναι δυνατόν λοιπόν αυτήν να την εγκαταλείψουμε εφόσον έχει διαμορφώσει από την πλευρά της την ζωήν του Ορθοδόξου.
Απομαγνητοφώνηση ΤΑΣ ΘΥΡΑΣ
