«ΚΑΡΤΑ
ΠΟΛΙΤΗ»
Κίκιλης Παναγιώτης, Ιατρός, Κάλυμνος
Το καλοκαίρι του 1987 συναντήσαμε
τον π. Παΐσιο στην Παναγούδα. Εγώ ήμουν τότε τριάντα ετών. Έχοντας πρόσφατα
διαβάσει το κείμενό του για τα “Σημεία των καιρών”< τον ρωτήσαμε αν όλα
εκείνα που περιγράφονταν θα τα βλέπαμε με τα μάτια μας. Εκείνος, όπως ήταν
σκυμμένος για να μας βάλει νερό στα ποτήρια, σήκωσε το κεφάλι του και είπε σε
αυστηρό τόνο: «Μη μιλάτε και θα δείτε! Θα σας βάλουν στη σειρά και θα σας βουλώνουν
(σφραγίζουν) σαν τα βόδια!»
Όταν τον συνάντησα την επόμενη χρονιά, επανήλθα στο θέμα και του μίλησα για διάφορους κληρικούς, οι οποίοι δε δέχονταν τις απόψεις του αυτές. «Τους ξέρω», μου απάντησε. Και συνέχισε: «Που είναι οι Αρχιμανδρίτες; Τι κάνουν; Περιμένουν τους εγγάμους να μιλήσουν; Εκείνοι έχουν οικογένειες και παιδιά, και φοβούνται· ενώ αυτοί (οι αρχιμανδρίτες) δεν έχουν τίποτα να φοβηθούν! Όμως, θέλουν να γίνουν δεσποτάδες… Που είναι ο τάδε (νυν μητροπολίτης); Θέλει κι αυτός να γίνει δεσπότης! Όλη τους για τις παρελάσεις είναι! Στα δύσκολα κρύβονται, αλλά για τις παρελάσεις είναι πρώτοι (αφού, δηλαδή, τελειώσει νικηφόρα ο πνευματικός αγώνας)!»
Του
ανέφερα τότε το όνομα ενός συγκεκριμένου πνευματικού στον κόσμο, ο οποίος
διέδιδε για τον Γέροντα πως είχε τάχα πλανηθεί σχετικά με το ζήτημα των ηλεκτρονικών
ταυτοτήτων. Το πρόσωπό του πήρε μεμιάς λυπημένη όψη, και μου είπε με πόνο: «Το
ξέρω, ευλογημένε. Του έστειλα μάλιστα μήνυμα πως, αν δεν αλλάξει μυαλά, στο τέλος
θα δαιμονιστεί!» (σ. 61)
