ΛΟΓΙΑ ΠΟΛΛΑ Η’ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΜΕ ΒΙΩΜΑΤΑ;
ΑΡΧΙΜ. ΠΑΪΣΙΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ ΗΓΟΥΜΕΝΟΥ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΑΓΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΤΟΥ ΠΑΛΑΜΑ ΦΙΛΩΤΑ
΄Ωρες, ώρες επαναστατεί το πνεύμα μου για το που πάμε και πως καταντήσαμε την Ορθοδοξία! Πολλοί ομιλούν για Οθροδοξία και βλέπεις μια τέτοια νοοτροπία εξυπναδίστικη που σιχαίνεσαι να συνομιλείς. Όλα τα γνωρίζουν, για κάθε τι αποφαίνονται, μόνιμα διαιρούν τους άλλους και ποτέ δεν αφήνουν να ανθίσει το όμορφο λουλούδι της ειρήνης που φυτρώνει στην ταπείνωση. Νομίζουν ότι οι αγώνες είναι λόγια. Θέλεις να τους πεις την καρδιά σου αλλά διστάζεις μην σε πάρουν και για ονειροπαρμένο. Φαίνεται όμως από τον τρόπο τους ότι λείπει το βάθος και για να μην εξευτελισθεί το θέμα το κόβεις κάθετα και έπειτα χαρακρηρίζεσαι απότομος, οργίλος κλπ. Αν τέτοιους τύπους τους ρωτήσεις τί έζησαν από Ορθοδοξία πάλι θα σου απαντήσουν με ευκολία διότι έχουν “τέτοιες εμπειρίες“ που παθαίνει κανείς. Και αναλογίζεσαι μήπως πρέπει να εξαφανιστείς ή να ρίξεις κανά δυό “σφαλιάρες” να μεριάσουν τα κοπέλια; Λείπει κάτι βασικό, το“ΓΝΩΘΙ ΣΑΥΤΟΝ”! Οπότε και οι σφαλιάρες θα πάνε χαμένες. Οι αγώνες είναι για γενναίες ψυχές δεν είναι λόγια. Τέτοιες ψυχές ήταν σαν το Γέροντα Ιωσήφ την Ησυχαστή. Αυτοί έζησαν δεν έλεγαν αρλούμπες! Και άλλο είναι μιλάς και διαφορετικό είναι το να ζείς.
Ο άγιος Ισαάκ γράφει: “ Άλλος εστίν ο λόγος της πράξεως, και άλλος ο καλός λόγος. Άλλος είναι ο λόγος που είναι καταστάλαγμα εμπειρίας και άλλος ο οποιοσδήποτε λόγος ακόμη και όταν είναι καλός. Και χωρίς πείρας των πραγμάτων, οίδεν η σοφία κοσμήσαι τους λόγους αυτής και του λαλήσαι αλήθειαν μη γινώσκουσα αυτήν και του φανερώσαι περί της αρετής, και αυτός μηδέποτε λαβών πείραν του έργου αυτής. Και χωρίς την πείρα από τα πράγματα η ανθρώπινη σοφία ξέρει μεν να στολίζει τα λόγια που χρησιμοποιεί χωρίς όμως να γνωρίζει και την αλήθεια ώστε να μπορέσει να φανερώσει στην πράξη όσα αφορούν την αρετή, αφού ποτέ δεν έλεβε πείρα από το πώς την εργάζεται κανείς αυτήν. Ο λόγος ο εκ της πράξεως, ταμείον της ελπίδος, και η άπρακτος σοφία, παραθήκη αισχύνης. Γι’ αυτό και ο λόγος που έχει βάση την πράξη εξασφαλίζει την ελπίδα ενώ λόγια που δεν εφαρμόστηκαν στην πράξη ντροπιάζουν κάποια στιγμή εκείνον που τα είπε αλλά δεν τα βιώνει.
Ώσπερ τεχνίτης εστί ζωγραφών το ύδωρ εν τοις τοίχοις και ου δύναται το ύδωρ εκείνο την δίψαν αυτού αναψύξαι, και ώσπερ άνθρωπος θεωρών ενύπνια καλά, ούτω και ο άπρακτος λόγος. Διότι όπως ο καλλιτέχνης που ζωγραφίζει το νερό στα ντουβάρια δεν μπορεί με εκείνο να ξεδιψάσει την δίψα του και όπως συμβαίνει στον άνθρωπο που βλέπει ωραία όνειρα να ζει εκτός της πραγματικότητος, έτσι είναι και λόγια όταν δεν τα εφαρμόζεις. Ο εκ της πείρας του έργου αυτού λάλων περί αρετής, μεταδίδωσι τω ακούοντι αυτού, ώσπερ τις μεταδίδωσιν εκ του χρήματος της πραγματείας αυτού, και ώσπερ εκ των κτημάτων αυτού σπείρει την διδασκαλίαν εις τα ώτα των ενωτιζόντων αυτόν και ανοίγει το στόμα αυτού εν παρρησία μετά των πνευματικών αυτού τέκνων, καθώς ο γηραιός Ιακώβ τω σώφρονι Ιωσήφ έφη «ιδού, δέδωκά σοι εν μέρος περισσότερον των αδελφών σου, όπερ έλαβον εκ των Αμορραίων τω ξίφει μου και τω τόξω μου» Αυτός που ομιλεί από την πείρα του για την αρετή μεταδίδει σε εκείνον που ακούει, όπως ο έμπορος που κέρδισε και γι’ αυτό έχει στην πραγματικότητα να δώσει, και όπως απ’ αυτά που κατέχει σπέρνει την διδασκαλία του στις ακοές εκείνων που τον ακούν και ανοίγει το στόμα του με παρρησία όταν κάθεται με τα πνευματικά του παιδιά, καθώς και γέρος πλέον προπάτωρ Ιακώβ είπε στον δίκαιο Ιωσήφ «Ιδού σου δίνω ένα μέρος περισσότερο από τα αδέρφια σου το οποίο το κατέκτησα με το ξίφος και το τόξο μου πολεμώντας» ”.
Και βέβαια το να ομιλήσει κανείς εκ πείρας όχι μόνο κακό δεν είναι αλλά οικοδομεί συνάμα, αν προσπαθήσεις όμως σε κάτι αδαείς κοσμικούς να εξηγήσεις καλογερικά πράγματα και αγώνες για την Ορθοδοξία θα βρεις και τον μπελά σου, γι’ αυτό χρειάζεται διάκριση. Εδώ αρχιμανδρίτες που δεν έζησαν την καλογερική δεν είναι σε θέση να κατανοήσουν καθώς και παπάδες και πώς οι λαϊκοί να πιάσουν συχνότητα; Άλλοι πάλι επειδή έμαθαν να κάνουν ένα απόδειπνο νομίζουν ότι έφτασαν μέχρι τρίτου ουρανού και θέλουν να τους κάνουμε υπακοή και να μας οδηγούν στους αγώνες υπέρ της Ορθοδοξίας!!! Και έρχεσαι και αναλογίζεσαι έχουν το “ΓΝΩΘΙ ΣΑΥΤΟΝ”; Καμμιά φορά ίσως χρειάζεται να ακούν κανένα περιστατικό από την ζωή των Αγίων όπως εκείνο του Γέροντοας Ιωσήφ και να σκεφθούν θα μπορούσαν να μπουν σε μια τέτοια μάχη; Ας το θυμηθούμε:
Μία νύχτα λοιπόν όπως ηρχόμην, ήλθον εις θεωρίαν και ηρπάγην ο νους μου εις έναν κάμπον.
Και ήσαν κατά τάξιν, κατά σειράν, μοναχοί συντεταγμένοι εις μάχην και ένας υψηλός
Στρατηγός ήλθε πλησίον μου και μου λέγει:
– Θέλεις, μου λέγει, να εισέλθεις να πολεμήσεις στην πρώτη γραμμήν;
Κι εγώ του απάντησα ότι σφόδρα επιθυμώ να μονομαχήσω με τους αντίκρυ Αιθίοπες, όπου
ήσαν κατέναντι ωρυόμενοι και πνέοντες πυρ ως άγριοι σκύλοι, όπου μόνον η θεωρία τους
σου επροξένει φόβον μέγαν.
Αλλ’ εις εμέναν δεν ήτο φόβος διότι είχον τοσαύτην μανίαν όπου με τα δόντια μου να τους
ξεσκίσω. Είναι δε αληθές ότι και ως κοσμικός ήμην τοιαύτης ανδρείας ψυχής.
Τότε λοιπόν, με χωρίζει ο Στρατηγός από τας γραμμάς όπου ήτο οι πληθείς των πατέρων.
Κι αφού διήλθομεν τρεις ή τέσσερας γραμμάς συνταγματικώς, με έφερεν εις την πρώτην
γραμμήν όπου ήσαν ένας ή δύο ή τρεις ακόμη κατά πρόσωπον των αγρίων δαιμόνων, όπου αυτοί ήσαν έτοιμοι να ορμήσουν κι εγώ έπνεον εναντίον τους πυρ και μανίαν.
Κακείθε με άφησεν, ειπόντος ότι:
– Όποιος επιθυμεί να πολεμήσει ανδρείως με αυτούς εγώ δεν τον εμποδίζω, αντιθέτως τον βοηθώ υπερβαλλόντως.
Και ήλθον πάλιν εις σε εαυτόν και διελογιζόμην. Άραγε τι πόλεμος θα είναι αυτός;
Έκτοτε άρχισαν οι άγριοι πόλεμοι όπου δεν με άφηναν ησυχίαν ημέραν και
νύχταν. Άγριοι πόλεμοι, μήτε ώρα να ησυχάσω και επίσης εγώ με μανίαν εις σε αυτούς.
Μολονότι άνθρωπος αμαρτωλός η μετριότητά μου μπορώ να πω ότι τον πόλεμο αυτό τον γνώρισα! Τον γνώρισα στο μοναστήρι, τον γνώρισα στην μητρόπολη που ήμουν και τον γνωρίζω τώρα και από τους αντιοικουμενιστές και μάλιστα το περιβάλλον μου. Αναρωτιέμαι τί είναι το σωστό να εξαφανιστώ σε καμιά ερημιά ζώντας καλογερικά ή να πω κάτι που θα θεωρηθεί υπερηφάνεια; Αν πω στους αντιοικουμενιστές ότι χωρίς Παΐσιο αγώνα ενάντια στον Οικουμενισμό δεν μπορείτε να κάνετε θα με πουν ότι ξέφυγα. «Κρείττων γαρ επαινετός πόλεμος ειρήνης χωριζούσης Θεού. Και διά τούτο τον πραύν μαχητήν οπλίζει το πνεύμα, ως καλώς πολεμείν δυνάμενον». Αν τους πω ότι Γεροντάδες χρόνια πριν μου είπαν την περιπέτεια που ανέλαβα δεν θα το πιστέψουν. Αν τους πω και μερικά άλλα που είναι από τον Ίδιο τον Κύριο πω, πω τί έχει να γίνει! Όπως τον Προφήτη Μωϋσή τον σκυλόβριζαν ενώ αυτός του έβγαζε από την γη της δουλείας καθημερινά το τί ζω μόνο ο Θεός γνωρίζει. Η ευθύνη δική σας!
