ΑΠΕΔΡΑ, ΟΔΥΝΗ, ΛΥΠΗ ΚΑΙ ΣΤΕΝΑΓΜΟΣ!... ΤΟΥ π. ΝΙΚΗΦΟΡΟΥ ΜΑΝΑΔΗ
ΑΠΕΧΟΥΜΕ 29 αἰῶνες ἀπὸ τὸν προφήτη Ἡσαΐα κι ὅμως ἐπαναλαμβάνεται κάθε μέρα ἕνας λόγος του. Λόγος βαρὺς καὶ πάντα ἐπίκαιρος ἢ μᾶλλον πάντα εὐχὴ μεγάλη καὶ πόθος πανανθρώπινος. ΒΛΕΠΕΙ ὁ προφήτης (35,1-10) τὸν καιρὸ ποὺ θὰ ἔλθη ἐπὶ τέλους τὸ μεγαλειῶδες ποθούμενο καὶ ἡ προσδοκία τῶν αἰώνων. Αὐτὸ δὲ εἶναι ὁ ἐρχομὸς τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ.
ΒΛΕΠΕΙ
τὴν πρὸ Χριστοῦ πραγματικότητα, τὴν ὁποία ἀποδίδει μὲ τὴν εἰκόνα τῆς ἐρήμου. Ἡ ἔρημος εἶναι μία ἀπέραντη ἄμμος καὶ ἄμμος καὶ ἄμμος καὶ μόνο ἄμμος. Στὴν ἔρημο ἡ μόνη βλάστησι εἶναι ἀπὸ κανένας ξερακιαμένος καὶ ἀγκαθερὸς κάκτος καὶ τίποτε ἄλλο. Μία ἀτέλειωτη νέκρα εἶναι ἡ ἔρημος. Σὰν ἕνα ἀπέραντο νεκροταφεῖο. Αὐτὸς εἶναι ὁ πρὸ Χριστοῦ κόσμος, ὁ παραδομένος στὴν θανατηφόρο αἰχμαλωσία καὶ κακολατρεία τῶν δαιμόνων μὲ τὴν λεγόμενη εἰδωλολατρία. Λατρεία μὲ κορύφωσι τὴν λατρεία τῶν ρυπαρῶν παθῶν καὶ τὴν ἀνθρωποθυσία ἰδίως μικρῶν παιδιῶν.
τὴν πρὸ Χριστοῦ πραγματικότητα, τὴν ὁποία ἀποδίδει μὲ τὴν εἰκόνα τῆς ἐρήμου. Ἡ ἔρημος εἶναι μία ἀπέραντη ἄμμος καὶ ἄμμος καὶ ἄμμος καὶ μόνο ἄμμος. Στὴν ἔρημο ἡ μόνη βλάστησι εἶναι ἀπὸ κανένας ξερακιαμένος καὶ ἀγκαθερὸς κάκτος καὶ τίποτε ἄλλο. Μία ἀτέλειωτη νέκρα εἶναι ἡ ἔρημος. Σὰν ἕνα ἀπέραντο νεκροταφεῖο. Αὐτὸς εἶναι ὁ πρὸ Χριστοῦ κόσμος, ὁ παραδομένος στὴν θανατηφόρο αἰχμαλωσία καὶ κακολατρεία τῶν δαιμόνων μὲ τὴν λεγόμενη εἰδωλολατρία. Λατρεία μὲ κορύφωσι τὴν λατρεία τῶν ρυπαρῶν παθῶν καὶ τὴν ἀνθρωποθυσία ἰδίως μικρῶν παιδιῶν.
ΒΛΕΠΕΙ τέλος ὁ προφήτης καὶ προαναγγέλλει-περιγράφει τὴν μεγαλειώδη κοσμογονικὴ ἀλλαγή, ποὺ συντελεῖται σαὐτὴν τὴν ἔρημο. Στὴν κόλασι αὐτή, ποὺ ὑπῆρχε μόνιμα ἡ δίψα γιὰ σταγόνα ὕδατος, πλέον θὰ γίνη ἕνας ἀπέραντος ἀνθῶνας καὶ θὰ γεμίση δένδρα. Ὅπως ἦταν ἔνδοξα μὲ τὰ δάση τους ὁ Λίβανος καὶ τὸ Κάρμηλον ὄρος, μὲ τέτοια δένδρα πανύψηλα θὰ δοξασθῆ καὶ ἡ πρώην ἔρημος. Ἡ εἰκόνα αὐτὴ λέγει, «εἶναι ἡ δόξα τοῦ Κυρίου, ποὺ θὰ ἰδῆ ὁ λαός Του. Θὰ δυναμώσουν μπαϊλντισμένα χέρια καὶ γόνατα. Θὰ στηριχθοῦν τὰ ἐξαντλημένα πνεύματα. Θὰ ἔλθη ὁ Κύριος καὶ θὰ μᾶς σώση. Τότε θὰ ἀνοιχθοῦν μάτια τυφλά, καὶ κλειστὲς ἀκοές. Ὁ ἀνάπηρος στὰ πόδια θὰ τρέξη σὰν τὸ ἐλάφι! Ἕνας ποὺ δὲν μιλοῦσε, θὰ ἀποκτήση ὀρθοφωνία ὑπέροχη! Στὴν πρώην ἔρημο, ὅπου δὲν ὑπῆρχε οὔτε σταγόνα νεροῦ, θὰ ξεπηδήσουν πηγὲς μεγαλειώδεις. Τόσο μεγαλειώδεις, ἀφοῦ καθὼς θὰ τρέχουν, τὰ νερά τους θὰ ἀνοίξουν χαράδρες καὶ φαράγγια. Ἐκεῖ ποὺ ἦταν μιὰ ἀπέραντη ἄμμος, τώρα ἔγινε ἔλος καὶ βάλτος μὲ ὑδρόβια καλάμια καὶ πτηνά. Ἡ εἰκόνα σημαίνει τὸν καθαρὸ πλέον δρόμο τῆς καινῆς ἐν Χριστῷ ζωῆς. Ἐγὼ εἶμαι ἡ ὁδὸς καὶ ἡ ζωή, εἶπε ὁ Χριστός! Κορῶνα τῆς καινούργιας ζωῆς εἶναι ἡ καθαρότητα καὶ ἡ ἁγιότητα. Στεφάνι στὸ κεφάλι της θὰ εἶναι ἡ αἰώνια εὐφροσύνη, ἡ δοξολογία καὶ ἡ κυριαρχία τῆς ἀγαλλιάσεως». Μαζὶ μὲ τὸν ἐρχομὸ τοῦ Χριστοῦ εἶναι καὶ ἡ κάθοδος τοῦ ἁγίου Πνεύματος, ποὺ εἰκονίζεται μὲ τὰ πολλὰ νερά, μὲ τὰ ὁποῖα πλέον συντελεῖται ἡ ἀναζωογόνησι τῶν πάντων.
ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ ὁ προφήτης αὐτὴν τὴν μεγαλειώδη περιγραφὴ τῆς ἐν Χριστῷ πραγματικότητος μὲ τὶς λέξεις τοῦ τίτλου τοῦ παρόντος σημειώματος, «Ἀπέδρα ὀδύνη, λύπη καὶ στεναγμός». Στὴν πρώην ἔρημο κυριαρχοῦσε ἡ ὀδύνη, ἡ λύπη καὶ ὁ στεναγμός. Ἔ λοιπόν. Αὐτὰ ποὺ καταδυνάστευαν σὰν λήσταρχοι τὴν ψυχὴ τοῦ προχριστιανικοῦ ἀνθρώπου θὰ ἀποδράσουν καὶ θὰ δραπετεύσουν, ὅπως οἱ λεγεῶνες τῶν δαιμονίων ἐνώπιον τοῦ Χριστοῦ!
Αὐτὸν τὸν λόγο εὔχεται ἡ Ἐκκλησία μας κατὰ τὴν τέλεσι τῆς κηδείας καὶ τοῦ μνημοσύνου κάθε τέκνου της. «… αὐτὸς Κύριε, ἀνάπαυσον τὴν ψυχὴ τοῦ κεκοιμημένου δούλου σου, ἔνθα ἀπέδρα πᾶσα ὀδύνη, λύπη καὶ στεναγμός». Ἡ εὐχὴ εἶναι γεγονὸς ἐπίγειο, ἀλλὰ καὶ ἐσχατολογικό.
ΕΝΑ ΔΥΣΚΟΛΟ ΕΡΩΤΗΜΑ. Καταργήθηκαν τελικὰ ὁ πόνος, ἡ λύπη κι ὁ στεναγμός; Ἀφοῦ τριγύρω καὶ μέσα μας βλέπουμε νὰ κυριαρχοῦν πόνος ἀβάσταχτος, λύπη καταθλιπτικὴ καὶ στεναγμὸς ἐκ βαθέων. Ἀσφαλῶς αὐτὰ ὑπάρχουν καὶ τὰ ζοῦμε ὅλοι καθημερινά. Ἀντικειμενικὰ ὅμως καταργήθηκαν μὲ τὸν ἐρχομὸ τοῦ Χριστοῦ, δηλαδὴ ὅσο ἀκουμποῦμε ὅλοι οἱ πονεμένοι ἐπάνω του. «Ὅλοι ἤθελαν νὰ τὸν ἀγγίζουν, διότι δύναμις παρ’ αὐτοῦ ἐξήρχετο». «Χαρὰν τὴν ἐμὴν δίδωμι ὑμῖν». Ὁ ἅγιος Σεραφείμ τοῦ Σαρώφ, ποὺ γιορτάσαμε 2 Ἰανουρίου, χαιρετοῦσε τοὺς πάντες λέγοντας, «Χριστὸς ἀνέστη, χαρά μου». Καὶ ὁ Νικηφόρος ὁ λεπρός, ποὺ γιορτάσαμε τὰ παλαίσματά του σὲ Ἀγρυπνία σήμερα 3-4 Ἰανουαρίου, ὑπέφερε πολύ, ἀλλὰ καὶ χαίρονταν πολύ, καὶ ἁγίασε μὲ φωτοστέφανο τὴ λέπρα του!
Ὁ λόγος τοῦ προφήτη Ἡσαΐα εἶναι καὶ γεγονὸς καὶ εὐχὴ γιὰ τὴν ἐπίγεια πορεία μας. Ἡ δὲ τελικὴ κατάργησι ὅλων τῶν πόνων θὰ συντελεσθῆ μὲ τὸν δεύτερο ἐρχομὸ τοῦ Κυρίου μας. Λέγει στὴν Ἀποκάλυψι 21,4, «Ἰδοὺ ἡ σκηνὴ τοῦ Θεοῦ μετὰ τῶν ἀνθρώπων, καὶ σκηνώσει μετ’ αὐτῶν, καὶ αὐτοὶ λαὸς αὐτοῦ ἔσονται, καὶ αὐτὸς ὁ Θεὸς μετ’ αὐτῶν ἔσται, καὶ ἐξαλείψει ἀπ’ αὐτῶν ὁ Θεὸς πᾶν δάκρυον ἀπὸ τῶν ὀφθαλμῶν αὐτῶν, καὶ ὁ θάνατος οὐκ ἔσται ἔτι, οὔτε πένθος, οὔτε κραυγὴ οὔτε πόνος οὐκ ἔσται ἔτι». Ἀμήν.
2017
Ἀγρυπνία Νικηφόρου τοῦ λεπροῦ!
ἀρ.νι.μα
