ΕΙΡΗΝΗ ΚΑΙ ΕΝΟΤΗΤΑ ΜΕΤΑΞΥ ΗΜΩΝ ΤΩΝ ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΩΝ ΛΑΪΚΩΝ

ΠΡΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ ΚΑΙ

ΠΡΟΣ ΚΑΘΕ ΑΝΘΡΩΠΟ ''ΣΙΩΠΗΛΗΣ'' ΘΕΛΗΣΕΩΣ

(Η Ορθοδοξία είναι ένα ποτήρι με γλυκό κρασί).

Τρίτη, 26 Ιούλιος 2016 [ http://www.eordaia.org/index.phpoption=com_content&view=article&id=39122%3A2016-07-26-09-17-23&catid=2217%3A26&Itemid=1 ].

ΘΕΜΑ: ΕΙΡΗΝΗ ΚΑΙ ΕΝΟΤΗΤΑ ΜΕΤΑΞΥ ΗΜΩΝ ΤΩΝ ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΩΝ ΛΑΪΚΩΝ

'' Είναι  γεγονός ότι ο σύγχρονος άνθρωπος δεν πολυενδιαφέρεται για τα πνευματικά και μάλιστα για τα δογματικά θέματα, που αποτελούν το θεμέλιο και την πηγή της πνευματικής ζωής και της σωτηρίας'' (Στέργιος Ν. Σάκκος***, ομότιμος Καθηγητής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης). [ http://kirykos.livejournal.com/288595.htm  ].

Στις 20 Ιουλίου 2016, ο Καθηγητής Δογματικής του Α.Π.Θ, κ. Δημήτριος Τσελεγγίδης σε

επιστολή προς την ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος, την οποία και κοινοποίησε και σε όλους τους Ιεράρχες  της Εκκλησίας της Ελλάδος, καταθέτει μια σύντομη αλλά ''πε­ρι­ε­κτι­κή α­πο­τί­μη­ση'' της <<Αγίας και Μεγάλης Συνόδου>>.   Σ' αυτήν γράφει εξ αρχής: << Σας παρακαλώ, να κάνετε τον κόπο να την με­λε­τή­σε­τε, επειδή πι­στεύ­ω, ό­τι θα μπο­ρού­σε να βο­η­θή­σει, κά­πως, στην υ­πεύ­θυ­νη συ­ζή­τη­ση που θα γίνει στη Σύ­νο­δο της Ιε­ραρ­χί­ας της Εκ­κλη­σί­ας μας, ό­ταν αυτή συ­νέλ­θει >>.

Τελικά  θα περιμένουμε να μας πει η Ιερά Σύνοδος;

Σε χτεσινό άρθρο γράψαμε σχετικά:  Δεν μας φτάνει η ''πολιτική'' σιωπή μας, έχουμε να παλέψουμε και με την ''θρησκευτική'' μας ατολμία ή καλύτερα αδιαφορία! Για τον κ.Ιερώνυμο τον αρχιεπίσκοπό μας που έγραψε
στα παλιά του τα παπούτσια την απόφασή 80+ έναν Επισκόπων(και του ιδίου!), μια απόφαση που πήραν  ''εν Συνόδο'', και ''εν Αγίω Πνεύματι'' όλοι μαζί ( οι Ιεράρχες μας) λίγο μετά το Πάσχα... δεν μας πέφτει λόγος...  να μην το σχολιάσουμε; Ό,τι αποφάσισαν όλοι μαζί για τα ονομαστήρια του "Κειμένου'' (περί ονομασίας των άλλων ομολογιών) και τελικά άλλα έπραξαν (στην Κρήτη) κάτω από την πίεση του ''Σκληρού μας''... να μην  πούμε τίποτα;

-Τελικά  να περιμένουμε να μας πει η Ιερά Σύνοδος μας (όπως είπε ένας Αρχιερατικός υπεύθυνος μάλιστα και επί των αιρέσεων) γιατί ''πρόδωσε'' ή καλύτερα γιατί αρνήθηκε  την Συνοδικότητά της εκεί στην Κρήτη....... Ας είναι ευλογημένο, να περιμένουμε να γκρεμίσουν κάθε φράκτη κι έπειτα να τρέχουμε... ας αφήσουμε τέλος να βγάζουν οι αιρετικοί ένα ένα τα τούβλα, όπως έλεγε ο π. Παΐσιος και εμείς με λίγη λάσπη να μην κλείσουμε... παρά μόνο το στόμα μας! >> [ http://ptolemaidalive.blogspot.gr/2016/07/blog-post_24.html ].

Αυτά γράφαμε χτες αλλά και τι άλλο μπορούμε να κάνουμε σήμερα αδελφοί μου, εμείς οι απλοί άνθρωποι; Ευτυχώς όμως κάποιοι είναι ικανοί και ειδικοί να μιλήσουν και να εκφράσουν και τα δικά μας δίκαια συνειδησιακά συναισθήματα! Αυτό όμως δεν φτάνει. Έχουν και αυτοί οι άνθρωποι την δική μας ανάγκη, χρειάζονται και  αυτοί την υποστήριξη μας, προϋπόθεση της οποίας βέβαια είναι η <<ειρήνη>> και η <<ενότητά>> μας. Η ΔΙΚΗ ΜΑΣ!  ΔΗΛΑΔΗ, ΤΩΝ ΛΑΪΚΩΝ!

Επιστολή στους Ιεράρχες - Αποτίμηση "Συνόδου" της Κρήτης από τον καθηγητή κ. Τσελεγγίδη

Η α­πο­τί­μη­ση του κ. Τσελεγγίδη κινήθηκε σε δύ­ο επί­πε­δα, και όπως ο ίδιος θα μας πει: << Το πρώ­το ε­πί­πε­δο  αφορά  την απο­τί­μη­σή,  ως προς το τυ­πι­κό και Κα­νο­νι­κό μέ­ρος της Συ­νό­δου, ε­νώ το δεύ­τε­ρο ε­πί­πε­δο  α­φο­ρά την απο­τί­μη­ση  ως προς το ουσι­α­στι­κό μέ­ρος  της Συνόδου>>.

Το τυ­πι­κό και Κα­νο­νι­κό μέ­ρος της Συ­νό­δου

Σε πρώτο χρόνο, ο Καθηγητής γράφει: << Ως προς την εκ­κλη­σι­α­στι­κή τυ­πι­κό­τη­τα και Κα­νο­νι­κό­τη­τά της, η λε­γο­μέ­νη «Α­γί­α και Με­γά­λη Σύ­νο­δος» -θε­ο­λο­γι­κά κρι­νό­με­νη- δεν είναι «Α­γί­α», κα­τά κυ­ρι­ο­λε­ξί­α. Και τούτο, επει­δή δεν είναι «ε­πο­μέ­νη τοις αγί­οις Πα­τρά­σι», ούτε τυ­πι­κώς ούτε ου­σι­α­στι­κώς, ό­πως θα γί­νει φα­νε­ρό με όσα θα πούμε στη συ­νέ­χεια. Δεν είναι όμως και «Με­γά­λη», ό­χι μό­νον επει­δή δεν ή­ταν πα­ρού­σες όλες οι Αυτο­κέ­φα­λες Εκ­κλη­σί­ες, αλ­λά κυ­ρί­ως, για­τί ή­ταν σε αυ­τήν πο­λύ μι­κρή και ε­πι­λεγ­μέ­νη η αν­τι­προ­σώ­πευ­σή τους α­πό τους κα­τά τό­πους Αρ­χι­ε­ρείς. Το ση­μαν­τι­κό­τε­ρο, όμως, εν προ­κει­μέ­νῳ εί­ναι, ότι η «Σύ­να­ξη» αυ­τή των Αρ­χι­ε­ρέ­ων δεν μπο­ρεί να χα­ρα­κτη­ρι­στεί -με αυ­στη­ρά θε­ο­λο­γι­κά κρι­τή­ρια- ού­τε καν ως μία Το­πι­κή Σύ­νο­δος. Πρό­κει­ται, μάλ­λον, για μια ιδι­ό­τυ­πη, δι­ηυ­ρυ­μέ­νη, «Προ­συ­νο­δι­κή Δι­ά­σκε­ψη Αρ­χι­ε­ρέ­ων» με δέ­κα Προ­κα­θη­μέ­νους, ή για έ­να «Συ­νέ­δριο» δέ­κα συγ­κε­κρι­μέ­νων Αυτο­κε­φά­λων Εκ­κλη­σι­ῶν, οι ο­ποίες.... αν­τι­προ­σω­πεύ­τη­καν α­πό τους Προ­κα­θη­μέ­νους τους και το πο­λύ από 24 κα­τ’ ε­πι­λο­γήν Αρ­χι­ε­ρείς >>.

Η  απο­τί­μη­ση  ως προς το ουσι­α­στι­κό μέ­ρος  της Συνόδου.

Ο κ. Τσελεγγίδης γράφει: << Κα­τ’ αρ­χήν, οφεί­λου­με να πούμε γε­νι­κώς, ό­τι στη λε­γό­με­νη «Σύ­νο­δο» του Κο­λυμ­πα­ρί­ου της Κρή­της ε­πι­χει­ρή­θη­κε μια θε­σμι­κού χα­ρα­κτή­ρα πνευ­μα­τι­κή έκ­πτω­ση από τη δογ­μα­τι­κή δι­δα­σκα­λί­α της Εκ­κλη­σί­ας....  στη «Δι­ά­σκε­ψη» της Κρή­της, δέ­κα Αυ­το­κέ­φα­λες Εκ­κλη­σί­ες, με­τα­ξύ των οποί­ων και η Εκ­κλη­σί­α της Ελ­λά­δος, α­πο­δέ­χθη­καν αθε­ο­λό­γη­τα την «Βα­πτι­σμα­τι­κή Θε­ο­λο­γί­α» και έμ­με­σα την «Θε­ω­ρί­α τῶν Κλά­δων», α­να­γνω­ρί­ζον­τας ως Εκ­κλη­σί­ες τους Ρω­μαι­ο­κα­θο­λι­κούς, τους Μα­ρω­νίτες, τους Νε­στο­ρια­νούς, τους Μο­νο­φυ­σί­τες Αν­τι­χαλ­κη­δο­νί­ους, τους Μο­νο­θε­λήτες, οι ο­ποίοι κα­τα­δι­κά­στη­καν για την χρι­στο­λο­γι­κή τους αίρε­ση α­πό σει­ρά Οι­κου­με­νι­κών Συ­νό­δων (α­πό την Τρί­τη έως και την Έ­κτη), αλ­λά και την παν­σπερ­μί­α των Προ­τε­σταν­τών, που αν­τι­προ­σω­πεύ­ον­ται στο Παγ­κό­σμιο Συμ­βού­λιο των λε­γο­μέ­νων Εκ­κλη­σι­ών. Απο­τε­λεί πνευ­μα­τι­κή πα­ρα­φρο­σύ­νη και πνευ­μα­τι­κό πρα­ξι­κό­πη­μα η πρά­ξη της α­πό­πει­ρας για Συ­νο­δι­κή από­φα­ση στο Κο­λυμ­πά­ρι προς α­να­γνώ­ρι­ση ως Εκ­κλη­σι­ών των κα­τα­δι­κα­σθέν­των αι­ρε­τι­κών α­πό Οι­κου­με­νι­κές Συ­νό­δους. Αυ­τό, στην πρά­ξη, εί­ναι συγ­κρη­τι­σμός και Οικου­με­νι­σμός.

Δεν κι­νή­θη­κε ο θυ­μός –το έλ­λο­γο νεύ­ρο της ψυ­χής- των «Συ­νο­δι­κῶν» Αρ­χι­ε­ρέ­ων προς τους νο­η­τούς λύ­κους της Εκ­κλη­σί­ας. Α­πε­ναν­τί­ας, οι «λύ­κοι» ονο­μά­στη­καν «πρό­βα­τα» της μίας και μό­νης λο­γι­κής ποί­μνης, της Εκ­κλη­σί­ας. Εκ του απο­τε­λέ­σμα­τος συμ­πε­ραί­νου­με, ό­τι στην Κρή­τη δεν έ­γι­νε η α­να­με­νό­με­νη α­πό το ευλα­βές πλή­ρω­μα της Εκ­κλη­σί­ας «σύ­σκε­ψη» των «Συ­νο­δι­κῶν» Αρ­χι­ε­ρέ­ων με το Άγιο Πνεύ­μα, ού­τε και λει­τούρ­γη­σε η «σφεν­δό­νη» του Α­γί­ου Πνεύ­μα­τος για την εκ νέ­ου κα­τα­δί­κη των αι­ρε­τι­κών. Ειδι­κό­τε­ρα, για τους Ρω­μαι­ο­κα­θο­λι­κούς***, λε­κτι­κώς, ομο­λο­γή­σα­με την πί­στη μας στον Ό­ρο της Β΄ Οι­κου­με­νι­κής Συ­νό­δου, πρα­κτι­κώς όμως α­κυ­ρώ­σα­με αυτήν την πί­στη, ανα­γνω­ρί­ζον­τας ως Εκ­κλη­σί­ες, όχι μό­νον αυτούς, αλ­λά και άλ­λες Χρι­στι­α­νι­κές Κοι­νό­τη­τες, που αν­τί­κειν­ται στον Ό­ρο αυ­τό, δια του f­i­l­i­o­q­ue.  Ως γνω­στόν, η ο­ποι­α­δή­πο­τε προ­σθή­κη στο Σύμ­βο­λο της Πί­στε­ως- α­κό­μη και η ερ­μη­νευ­τι­κώς σω­στή- κα­τα­δι­κά­ζε­ται α­πό ό­λες τις Οι­κου­με­νι­κές Συ­νό­δους με­τά την Γ΄ (συμ­πε­ρι­λαμ­βα­νο­μέ­νης) και ό­σοι το κά­νουν, ο­ρί­ζε­ται να κα­θαι­ρούν­ται και να αφο­ρί­ζον­ται α­πό την Εκ­κλη­σί­α>> [ https://katanixis.blogspot.gr/2016/07/].

Μετά από την παραπάνω κατάθεση του κ. Τσελεγγίδη, όπου τα μηνύματα είναι ξεκάθαρα, όλοι εμείς που πιστεύουμε σύμφωνα με το ''Πιστεύω'' μας, ας φροντίσουμε' αφού ενημερωθούμε και μελετήσουμε, να βεβαιωθούμε ''συνειδησιακά'' και έπειτα, ας λύσουμε την σιωπή μας, αφού πρώτα δέσουμε τον κακό θυμό μας, για το καλό όλων μας!

Η Αγία και μεγάλη ''Σιωπή'', πριν από τον ''Δίκαιο'' θυμό!

[ Του: Μαντζαρίδη Γεωργίου ]  << «Ἠμεῖς οἴδαμεν», λέει  ο Απόστολος και Ευαγγελιστής Ιωάννης, εμείς δηλαδή γνωρίζουμε, «ὅτι μεταβεβήκαμεν ἐκ τοῦ θανάτου εἰς τήν ζωήν, ὅτι ἀγαπῶμεν τούς ἀδελφούς• ὁ μή ἀγαπῶν τόν ἀδελφόν μένει ἐν τῷ θανάτῳ».

Η αληθινή όμως αγάπη δε διατυπώνεται με λόγια. Και η ουσία της δεν περιορίζεται σε φραστικά σχήματα. Η αληθινή αγάπη εκφράζεται περισσότερο με τη σιωπή. Η σιωπή είναι συχνά η πιο έντονη κραυγή. Αυτό το βλέπουμε προπαντός στον ησυχασμό. Η σιωπή του ησυχαστή είναι κραυγή αγάπης. Όπως και η απομόνωσή του είναι εντατικοποίηση της κοινωνίας του με το Θεό........ Με τη φυγή στην έρημο και τη στέρηση της συναναστροφής με τον κόσμο ενισχύει και μεγιστοποιεί ο μοναχός την κοινωνικότητά του. Γι’ αυτό και μπορεί σε οποιαδήποτε στιγμή να δώσει τη μαρτυρία της αληθινής αγάπης στον κόσμο. Αυτό αποδεικνύει η ιστορία της Εκκλησίας μας. Αυτό φανερώνει ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς ο ερημίτης και ιεράρχης, ο ησυχαστής και κήρυξ της χάριτος. >> [ http://www.imaik.gr/?p=1804 ].

Ο Δίκαιος θυμός!

Αγαπητοί χριστιανοί. Δύο πράγματα διαφέρουν αλλά είναι ένα! Η αγάπη μας προς τον Θεό και η αγάπη μας για τον κόσμο του Θεού. Υπάρχει βέβαια και η άλλη '''αγάπη του κόσμου'' ( η ''πολιτιστική'' ή αλλιώς η ''οικουμενική'' αγάπη, όπως αυτή που έχει ο Οικουμενικού μας!) .... και επίσης υπάρχει και η αγάπη για την αμαρτία! την φιλαρχία, φιλαργυρία, κ.ο.κ..

Η αληθινή αγάπη όμως, του πιστού και αξιόπιστου δούλου προς τον Θεό, έχει να κάνει με την καλή μαρτυρία του (σε οποιαδήποτε ώρα και στιγμή) για την μοναδικότητα της πίστεως μας, ότι δηλαδή εκτός της Ορθοδόξου Εκκλησίας δεν υπάρχει αληθινή (αιώνια) σωτηρία!  <<Γι’ αυτό και μπορεί (ο πιστός) σε οποιαδήποτε στιγμή να δώσει τη μαρτυρία της αληθινής αγάπης στον κόσμο>>!!!

Μαρτυρία αγάπης λοιπόν προς τον Θεό με την ''αγαπητική σιωπή'' του, αλλά και προς τον κόσμο του Θεού, προς όλους τους αδελφούς του (ακόμη και τους ''Σιωπούντας'')  Ο πιστός χριστιανός θα πρέπει πάντοτε να δίνει τη μαρτυρία αυτή, κάθε ώρα και στιγμή..... αλλά όταν προσβάλλεται η Αλήθεια... από τον κόσμο της αμαρτίας... τότε  και μόνο μπορεί να μιλάει.... με <<Δίκαιο Θυμό>> προς όλους!!!

<< Δεν κι­νή­θη­κε ο θυμός –το έλ­λο­γο νεύ­ρο της ψυ­χής- των «Συ­νο­δι­κών» Αρ­χι­ε­ρέ­ων προς τους νο­η­τούς λύκους της Εκ­κλη­σί­ας >> ( Δημήτριος Τσελεγγίδης).

Απαγορεύεται δε η σιωπή!!! Αλλά και ο έλεγχος να γίνεται....

Ο μαθητής του Αγίου Νεκταρίου, ο Γέρων Φιλόθεος Ζερβάκος*** (που είχε ως πνευματικό του τέκνο τον π. Αυγουστίνο Καντιώτη) τονίζει: << Ο Απόστολος Παύλος, το στόμα του Χριστού παραγγέλλει: Μη συγκοινωνήτε τοις έργοις τοις ακάρποις του σκότους, μάλλον δε και ελέγχετε. Εις περιστάσεις κατά τας οποίας περιφρονείται και υβρίζεται η Αγία Ορθόδοξος Πίστις ημών επιτρέπεται έλεγχος ακόμη και θυμός δίκαιος δικαιώτατος, απαγορεύεται δε η σιωπή. Αλλά και ο έλεγχος να γίνεται με διάκρισιν και σύνεσιν, όχι, με ταραχήν και θυμόν υπερβολικόν, να γίνεται με θυμόν θεϊκόν...>> [ http://www.impantokratoros.gr/C140A962.el.aspx ].

ΘΕΜΑ: ΟΙ ΣΙΩΠΗ! ΟΤΑΝ ΤΟ ΚΙΝΔΥΝΕΥΟΜΕΝΟΝ ΕΙΝΑΙ Η ΠΙΣΤΗ

Όπως είναι γνωστόν, κατά τον Άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά υπάρχουν τρία είδη αθεΐας' στο πρώτο ανήκουν οι κατ' εξοχήν άθεοι, όσοι, δηλαδή, δεν πιστεύουν στην ύπαρξη του Θεού, στο δεύτερο ανήκουν οι αιρετικοί που διαστρέφουν τα του Θεού.... και στο τρίτο όσοι κινούμενοι υπό <<ανευλαβούς ευλαβείας>>... σιωπούν και δεν ομιλούν για την διαστροφή των δογμάτων της Εκκλησίας!

Αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί

Προσπαθήσαμε όλον αυτόν τον καιρό να κάνουμε σαφές ότι το πρόβλημα που δημιουργείται μέσα στο ''ένα σώμα'' της Εκκλησίας του Χριστού από τις επιθέσεις των πονηρών ανθρώπων, δηλαδή, των άπιστων, των αιρετικών, ακόμη και αυτών που αποτελούν την μία ουδέτερη και ιδιαίτερη τάξη των ''Σιωπούντων'', πάλι  λέω πως το πρόβλημα αυτό δεν πρέπει να μας σκανδαλίζει!

Λοιπόν, δεν πρέπει να σκανδαλιζόμαστε***  αλλά όλα αυτά τα προβλήματα, ας γίνουν για εμάς  τους πιστούς, μία καλή αφορμή! Σας θυμίζω την φωνή του π. Αυγουστίνου Καντιώτη που λέει σχετικά με τις δύο πρώτες  Οικουμενικές Συνόδους που κατάρτισαν το  ΠΙΣΤΕΥΩ  μας:

-          Και ποιος έγινε αφορμή να γραφτεί το ''Πιστεύω''; Και απαντά ο ίδιος, ο Άρειος! Ένας άνθρωπος υπερήφανος......

Σε παλαιότερο άρθρο μας, πριν την Σύνοδο γράψαμε  σχετικά:  << Ας έχουμε τέλος, στον νουν μας ότι ο Ιησούς παραδόθηκε για χάρη μας σε χέρια αμαρτωλών ανδρών (και ας μην απορούμε πως αυτή η Σύνοδος, παρά τις προσευχές αγίων ανδρών πραγματοποιείται στις μέρες μας)… και επίσης την απάντηση που δίνει η Εκκλησία μας δια στόματος Αυγουστίνου Καντιώτη στο ερώτημα: « Ποιά ήτο η αφορμή να συνταχθή; Πώς έγινε το «Πιστεύω…»;

-          «Η αφορμή εδόθη από κάποιον που ωνομάζετο Άρειος. Ο Άρειος δεν ήταν τυχαίο πρόσωπο. Ήταν μορφωμένος, ήξερε φιλοσοφία. Αλλά τι έπαθε; Υπερηφανεύθηκε. Νόμισε, ότι με το μικρό του μυαλό θα λύση τα μυστήρια της Θεότητας. Και έπεσε έξω.» (Κυριακή των Πατέρων της Α΄ Οικ. Συνόδου, του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου) >> [ [Η ΜΕΓΑΛΗ ΣΥΝΟΔΟΣ ΚΑΙ Η ΑΠΟΥΣΙΑ ΕΚΕΙΝΩΝ ΠΟΥ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΜΕΤΕΧΟΥΝ…( ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΟ Η ΚΡΗΤΗ Ή ΚΑΤΑΣΚΗΝΩΣΗ;)] [ http://kaiomenivatos.blogspot.gr/2016/06/blog-post_333.html ].

ΠΡΟΣΟΧΗ: Την Εκκλησία την διχάζει, όχι η ''σιωπή'' ορισμένων πιστών, αλλά κυρίως ορισμένων ληστών που κινούνται με πολύ θάρρος μέσα στα  αληθινά  κινήματα -σκιρτήματα-των ζηλωτών*** Χριστιανών, σύμφωνα με το ρηθέν' <<Εγώ γαρ ειμί κύριος ο Θεός σου, Θεός ζηλωτής***>> ( Ναούμ α' 2).

Η ζωή των αγίων είναι ο Χριστός!

Ο Γεώργιος Μαντζαρίδης, συνεχίζει : << Η ζωή των αγίων είναι ο Χριστός. Και η δική μας ζωή είναι ο Χριστός. Γι’ αυτό άλλωστε λεγόμαστε Χριστιανοί. Ο χριστιανισμός -κι επειδή σημειώθηκαν παραφθορές του Χριστιανισμού – η Ορθοδοξία ήταν και είναι η πραγματική μας ταυτότητα. Με την Ορθοδοξία ταυτίστηκε η ιστορία μας και η ύπαρξή μας.

Όταν ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς ήρθε στην Θεσσαλονίκη και βρήκε τους κατοίκους της διχασμένους από το κίνημα των ζηλωτών, τούς κάλεσε με την πρώτη ομιλία του σε ειρήνη και ενότητα λέγοντάς τους:  Αδέλφια είμαστε όλοι όχι μόνο ως άνθρωποι, αλλά και ως μέλη του σώματος του Χριστού. Κοινή είναι η πίστη μας, κοινή η ελπίδα μας, κοινός Πατέρας μας ο Χριστός, κοινή μητέρα μας η Εκκλησία. Και όπως μας πληροφορεί και πάλι ο βιογράφος του άγιος Φιλόθεος, «τους υβριστὰς εαυτού και πολεμιωτάτους και στασιαστὰς πρότερον, φίλους εκ της ομιλίας ευθύς εκείνης ειργάσατο».  Έτσι η πίστη στο Χριστό, η πίστη στην Ορθόδοξη Εκκλησία ένωσε και πάλι τους Θεσσαλονικείς. Αυτή η πίστη ήταν η ταυτότητα του γένους μας. Σ’ αυτήν την πίστη στήριξε την ενότητά του. Με αυτήν την πίστη υπέμεινε τη μακραίωνη σκλαβιά και ξανακέρδισε τη λευτεριά του>>  [ http://www.imaik.gr/?p=1804 ].

Όπως είναι γνωστό αδελφοί, ο Κύριος μας είπε πως το τέλος του κόσμου θα 'ρθει έξαφνα' όταν, οι άνθρωποι του καιρού εκείνου, θα μιλούν για ''Ειρήνη'' και ''Ασφάλεια''......

Ας προσέξουμε.. και ας φροντίσουμε λοιπόν τώρα και  εμείς που ζούμε στα χρόνια αυτά της αποστασίας, να αγωνιστούμε και για την ''Ειρήνη'' και την ''Ενότητα'' ημών των αγωνιζόμενων λαϊκών...... μη τυχόν και έρθει ο Κύριος και μας βρει!   << τους ''κατοίκους'' της [ Εκκλησίας Του] διχασμένους από το κίνημα των [αδιάκριτων] ζηλωτών>>........

Τέλος, όπως ο άγιος Γρηγόριος  <<  τούς κάλεσε με την πρώτη ομιλία του σε ειρήνη και ενότητα λέγοντάς τους:  Αδέλφια είμαστε όλοι όχι μόνο ως άνθρωποι, αλλά και ως μέλη του σώματος του Χριστού. Κοινή είναι η πίστη μας, κοινή η ελπίδα μας, κοινός Πατέρας μας ο Χριστός, κοινή μητέρα μας η Εκκλησία....>>, έτσι και εμείς με τα ίδια λόγια καλούμε <<σε ειρήνη και ενότητα>>, πρώτα όλους όσους αγωνίζονται μαζί μας ή θα ήθελαν να αγωνιστούν. Και έπειτα καλούμε και όλους εκείνους που ακόμη δεν μιλούν φανερά, και σιωπούν.... (για τους λόγους που αυτοί οι ίδιοι γνωρίζουν!!!), να λάβουν σοβαρά υπόψη το ρηθέν:  <<Εις περιστάσεις κατά τας οποίας περιφρονείται και υβρίζεται η Αγία Ορθόδοξος Πίστις ημών επιτρέπεται έλεγχος ακόμη και θυμός δίκαιος δικαιώτατος, απαγορεύεται δε η σιωπή>>.

ΑΛΛΑ! Ας μην σκανδαλιζόμαστε αδελφοί και ας μην σκανδαλίζουμε! Ακόμη και εάν μείνει μόνο ένας (να φωνάζει) φτάνει. [ https://www.youtube.com/watch?v=Bv3PbL7N0y8 ]  [Μην σκανδαλιζόμαστε*** Μη σκανδαλιζόμαστε π Ευσέβιος Βίττης].

ΕΠΙΜΕΤΡΟ

Η Ορθοδοξία είναι ένα ποτήρι με γλυκό κρασί.

Σε ημερίδα στα Τρόπαια Γορτυνίας με θέμα'  «Κοσμάς ο Αιτωλός και Χριστοφόρος Παπουλάκος: οι εθνομάρτυρες και προστάτες της Ορθοδοξίας», ο Σεβασμιώτατος κ. Ιερεμίας, στο τέλος της Θείας Λειτουργίας στον Ναό της Παναγίας Τροπαίων Γορτυνίας, είπε: << Πιστοί θα έχετε ακούσει τα όνοματά τους Ο πατήρ Αυγουστίνος τον πατέρα Ζερβάκο*** τον είχε εξομολογητή, ήτο πνευματικός του.

Να σας πω και ένα ανέκδοτο; Έτσι μου ήρθε τώρα.  Ένα που είπε ο πατέρας Φιλόθεος στον επίσκοπο Φλωρίνης, πατέρα Αυγουστίνο. Πήγε να εξομολογηθεί ο επίσκοπος και ο πατήρ Φιλόθεος της Λογγοβάρδας, ο προκάτοχός σας Ηγούμενε Χρυσόστομε, του λέει: «Πάτερ Αυγουστίνε, η Ορθοδοξία είναι ένα ποτήρι με γλυκό κρασί. Αυτό το ποτήρι –το λέει ο πνευματικός βλέπεις- το γλυκό κρασί που λέγεται Ορθοδοξία, πρέπει να το πίνουμε λίγο-λίγο να γλυκαινόμεθα. Εσύ πάτερ Αυγουστίνε, του δίνεις μιά στο ποτήρι, το πίνεις ολόκληρο και μεθάς».

Ωραία δεν ήταν η εικόνα αυτή; Αυτός ήταν ο πατήρ Αυγουστίνος. Το ποτήρι το έπινε όλο και όπως ο ομηρικός Οδυσσέας έλεγε στα παλικάρια του «πιέστε κρασί, πολύ κρασί να ορμάτε με δύναμη στον εχθρό!», έτσι και ο πατήρ Αυγουστίνος το έπινε όλο μονομιάς. Ρουφούσε το κρασί την Ορθοδοξία με ορμή και με δύναμη και έπειτα μετέδιδε αυτήν την ορμή σε εμάς τα τέκνα του>>  [ https://katanixis.blogspot.gr/2015/01/blog-post_44.html ].

ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ Β. ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ

ΠΤΟΛΕΜΑΊΔΑ 25 ΙΟΥΛΙΟΥ 2016 (+Σήμερα ἑορτάζουμε τὴν μνήμη τῶν ἁγίων 165 Πατέρων, ποὺ ἀποτέλεσαν τὴν Ε’ Οἰκουμενικὴ Σύνοδο (553μ.Χ.).........Ἡ σύνοδος αὐτὴ ἀναθεμάτισε τοὺς μονοφυσίτες Σέβηρο καὶ Πέτρο καὶ τὶς κακοδοξίες τοῦ Ὠριγένη. [http://www.synaxarion.gr/gr/sid/211/sxsaintinfo.aspx ].