Αυτόν τον άνθρωπο ζητώ ετούτον τον καιρό…
Αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί,
Ζούμε σε μια εποχή όπου οι σύμβουλοι πάσης φύσεως θησαυρίζουν ποικίλους θησαυρούς επί της γης. Η εποχή μας εποχή συμβουλευτικής! Το δεντρί της Συμβουλευτικής που ακούει και υπακούει στο μέγα όνομα της Ψυχολογίας έχει ποικίλους κλάδους, όπως αυτόν της Συμβουλευτικής στην Εκπαίδευση, στην Υγεία, στην Εργασία, στον Επαγγελματικό Προσανατολισμό, στην Οικογένεια (Συμβουλευτική γάμου), στην Εκκλησία του Χριστού την Ορθόδοξη, στην πολιτική! Παντού οι ειδήμονες - άνθρωποι με τρανά πτυχία και μεγάλη εμπειρία- έχουν τον πρώτο λόγο. Αυτοί κουμαντάρουν τα πάντα και τους πάντες. Όλοι στην εποχή μας έμαθαν πολύ καλά το μάθημα τους: Να μην ακούνε τη «γνώμη των πολλών», αλλά των «λίγων και ειδικών» ή καλύτερα τη γνώμη του ειδικού!
Ας έλθουμε τώρα στην υπόθεσή μας που έχει σχέση με την πανδημία του κορωνοϊού και τα υποχρεωτικά μέτρα όπως οι μάσκες, η αλλαγή του τρόπου μετάδοσης της Θείας Κοινωνίας (η απαγόρευσή Της), και τα όμοια.
«Λοιπόν», θα έλεγε κάποιος. «Συνέχισε. Ποια μέτρα προστασίας της υγείας μας μας προτείνεις; Ποια είναι η γνώμη σου για τις μάσκες; Τις φορούμε ή όχι;»…
Αδελφοί, αυτό που ταπεινά έχω να πω είναι πως η εποχή μας, εποχή διωγμών, δεν διαφέρει από καμία παλαιότερη εποχή (όπου η προσκύνηση των ειδώλων ήταν υποχρεωτική) και ότι θα πρέπει να ακούμε πάντοτε τη γνώμη των πολλών, δηλαδή των αγίων μας, αλλά και αυτήν των λίγων και των ειδικών, εννοείται των Ευαγγελιστών και των Αποστόλων της Μίας Εκκλησίας μας, δηλαδή τη γνώμη όλων αυτών που έχουν νουν Χριστού, ο οποίος είναι «Ο Ειδικός» ή αλλιώς «Ο Θαυμαστός Σύμβουλος»!
Μία λέξη που συναντούν συχνά οι ψάλτες -οι Ορθόδοξοι-, αποτελεί τη μία συμβουλή επί όλων των θεμάτων που προέκυψαν επί των ημερών μας (και μέλει να προκύψουν) λόγω λίγων ή πολλών «ιών»: Εκουσίως!
Ιδού ολίγα θεία γράμματα της Εκκλησίας μας που κλείνουν μέσα τους τον Υιό της Παρθένου που είναι ο μόνος «Θαυμαστός Σύμβουλος», ο Αληθινός Ιατρός των ψυχών και των σωμάτων μας και μαζί το εν Φάρμακο της αθανασίας:
«Τοὺς μώλωπάς σου Χριστέ, οὓς ἑκουσίως ὑπέστης, ὑπὲρ ἡμῶν τοῖς Μαθηταῖς σου φυλάξας μαρτύριον, τῆς σῆς ἔδειξας, ἐνδόξου Ἀναστάσεως.» ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΑΡΙΟΝ/Τῌ ΠΕΜΠΤῌ ΤΗΣ Β' ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ/Κανών α', ᾨδὴ γ')
«Τὴν θεοπρεπῆ σου συγκατάβασιν δοξάζοντες, ὑμνοῦμέν σε Χριστέ. Ἐτέχθης ἐκ Παρθένου, καὶ ἀχώριστος ὑπῆρχες τῷ Πατρί, ἔπαθες ὡς ἄνθρωπος, καὶ ἑκουσίως ὑπέμεινας Σταυρὸν, ἀνέστης ἐκ τοῦ τάφου, ὡς ἐκ παστάδος προελθών, ἵνα σώσῃς τὸν κόσμον Κύριε, δόξα σοι.» (Εἰς τοὺς Α ἲ ν ο υ ς/Στιχηρὰ τῆς Ὀκτωήχου/Ἦχος α'/Ἀναστάσιμον)
«Νεῦσον εἰς λαόν, καὶ κλῆρόν σου Κύριε, φόβῳ ὑμνοῦντάς σε, θάνατον ἑκούσιον, δι' οὗ ὑπέστης, μὴ νικησάτω σου, τὴν εὐσπλαγχνίαν ἄμετρος, πληθὺς κακῶν ἡμῶν, ἀλλὰ σῶσον, πάντας ὑπεράγαθε, τῷ Σταυρῷ σου ἡμᾶς ὡς φιλάνθρωπος.»
«Μεσάσαντες τὸ πέλαγος τῆς ἐγκρατείας, λιμένα ἐκδεχόμεθα τῆς σωτηρίας, τὸν καιρὸν τοῦ Πάθους σου, τοῦ ἑκουσίου Κύριε, ἀλλ' ὡς εὔσπλαγχνος καὶ οἰκτίρμων, καὶ τὴν ἡμέραν τῆς ἐνδόξου Ἀναστάσεώς σου, ἐν εἰρήνῃ ἀξίωσον ἡμᾶς, θεάσασθαι φιλάνθρωπε.»
«Δεῦτε προσκυνήσωμεν, τὸ τῆς ζωῆς ἡμῶν πρόξενον, πεφηνὸς ξύλον σήμερον, Χριστοῦ τοῦ Θεοῦ ἡμῶν, τὸν Σταυρόν, δι' οὗ περ θάνατος ἐτρώθη, καὶ ἡ ἀνάστασις ἡμῖν, τοῖς ἑπταικόσιν ἐκαινουργήθη σαφῶς, τῷ ῥυσαμένῳ κράζοντες· Ὁ δι' ἡμᾶς ἑκουσίως παθών, ἵνα σώσῃς τὰ σύμπαντα, ὁ Θεὸς ἡμῶν δόξα σοι.»
Αδελφοί, εκούσια θα πει: «με τη θέληση κάποιου», δηλαδή «πράξη που γίνεται με τη θέληση του προσώπου το οποίο την εκτελεί ή υφίσταται τις συνέπειές της». Και όχι «αναγκαστικά» ή «υποχρεωτικά»!
Αυτόν τον άνθρωπο ζητώ ετούτον τον καιρό.
«Λοιπόν», θα έλεγε κάποιος. «Συνέχισε. Ποια μέτρα προστασίας της υγείας μας μας προτείνεις;»...
Δημήτριος Β. Εμμανουήλ, Ιεροψάλτης
Πτολεμαΐδα 29 Σεμπτεμβρίου 2020
