π. Γεώργιος Φλωρόφσκυ:
«Εἰς θέματα πίστεως ὁ λαός πρέπει νά κρίνη σχετικῶς μέ τήν διδασκαλίαν του [τοῦ παρεκκλίνοντος Ἐπισκόπου]. Τό καθῆκον τῆς ὑπακοῆς παύει, ὅταν ὁ ἐπίσκοπος παρεκκλίνη ἀπό τόν καθολικόν κανόνα, καί ὁ λαός ἔχει τό δικαίωμα νά τόν κατηγορήση, ἀκόμη δέ καί νά τόν καθαιρέση»
[ Ἁγία Γραφή, Ἐκκλησία, Παράδοσις, μτφρ. Δημ. Τσάμη, Γεωργίου Φλωρόφσκυ Ἔργα 1, ἐκδ. Π. Πουρναρᾶ , Θεσσαλονίκη 1976, σελ. 75.]
ΠΡΟΣΟΧΗ! "...Ὅποιος ὀνομάζει τήν ἀποτείχιση «Ἐκκλησία», ὡς ἰδιαίτερη κοινότητα, δίδει «λαβή» καί ἔδαφος στούς αἱρετικούς νά τήν «τοποθετήσουν» προπαγανδιστικῶς στήν περιοχή τῶν αἱρέσεων καί σχισμάτων."
Ἐκκλησιολογικές διασαφήσεις
Πρίν ἀπό ὀλίγες ἑβδομάδες ἀκούσθηκε ἀπό τό στόμα ἀποτειχισμένου Κληρικοῦ ἡ ἀτυχής φράση «ἡ Ἐκκλησία τῶν Ἀποτειχισμένων», ἡ ὁποία φέρει εἰδικούς ἀρνητικούς ἱστορικούς συνειρμούς καί ὁμοίως ἀντορθόδοξο ἐκκλησιολογικό βάρος.
Ἐπειδή, ὡς εἶναι σύνηθες, οἱ ὑπεναντίοι τῆς ἀποτειχίσεως, εἴτε αἱρετικοί Οἰκουμενιστές, εἴτε ἐλλειμματικοί Ὀρθόδοξοι – ἐπικριτές τῆς ἀποτειχίσεως τῆς θεσπισμένης καί ἐφαρμοσμένης ἀπό τούς Ἁγίους Πατέρες-, πρόκειται νά χρησιμοποιήσουν αὐτήν τήν ἀτυχῆ καί ἐσφαλμένη δογματικῶς φράση πρός ὄφελος τῶν ἀπόψεών τους καί πρός μομφή κατά τῆς ἀποτειχίσεως· καί ἐπειδή ἐξ ἀντιθέτου στούς Ὀρθοδόξους ἡ προπέτεια, ἡ βιασύνη [1], ἡ ὁποία ἐπενδύεται τόν μανδύα τοῦ ζήλου δέν εἶναι ἀπαλλαγμένη μομφῆς, «τό ἐν τούτοις προπετές οὐκ ἔξω μώμου κεῖται» [2],προβαίνουμε στίς παρακάτω ἐκκλησιολογικές διασαφήσεις :
 |
| Στο σημείο αυτό θα ήταν φυσικά μεγάλο λάθος να μην καταδικάσουμε την χρήση από εκκλησιαστικούς ποιμένες (εδώ μάλιστα από τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο) φράσεων όπως «παγκόσμια συμμαχία συνείδησης», οι οποίες χτίζουν προοδευτικά το οικοδόμημα του Οικουμενισμού και της πανθρησκείας. |
Ο κόσμος δεν σώζεται από τη μετανεωτερικότητα, από την παγκοσμιοποίηση, από την ψηφιακή επανάσταση, ούτε από την παγκόσμια ηθική της ευθύνης.
Γεώργιος Τρακάκης
Επιστήμονας Υλικών
Δρ. Επιστήμης και Τεχνολογίας Πολυμερών
Πάτρα 11/12/2025
Με αφορμή την ομιλία του Αρχιεπισκόπου Αμερικής Ελπιδοφόρου κατά την πρόσφατη τελετή αναγόρευσής του σε επίτιμο διδάκτορα στο Πανεπιστήμιο Πατρών, όπου γίνεται αναφορά στη νεωτερικότητα, τη μετανεωτερικότητα και επιχειρείται μια ερμηνεία του ρόλου της θρησκείας μέσα σε πολυπολιτισμικές κοινωνίες και στον ψηφιακό κόσμο, γεννιέται ένα κρίσιμο ερώτημα: συμβιβάζεται ο τρόπος αυτός της προσέγγισης με την Ορθόδοξη κοσμοθεωρία; Ή εκφράζει έναν ήδη εκκοσμικευμένο χριστιανισμό που έχει μετακινηθεί από την πατερική παράδοση;
"Σὲ ἄλλη δήλωσή του εἶχε παραδεχθεῖ: «Ἤδη σήμερον, σχεδὸν δύο χιλιάδες ἔτη ἀπὸ τῆς γεννήσεως τοῦ Ἰησοῦ, περὶ τοῦ ὁποίου τὸ Κοράνιον λέγει ὅτι τῷ ἐδόθη ἡ δύναμις τῶν θαυμάτων καὶ τὸ Ἅγιον Πνεῦμα (Κοράνιον 2, 81)…»."
......................................................................
ΣΤΙΣ 25-9-2000 ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος ξεστόμισε καὶ ἐτοῦτα τὰ φοβερά: «Τὸ εὐαγγελικὸν κήρυγμα… καὶ ἡ ἀντίστοιχος πρόσκλησις τοῦ Κορανίου… θὰ ὑπερισχύσουν». «Ἀλλά, δὲν ἐγκαταλείπομεν τὴν ἐλπίδα ὅτι τὸ εὐαγγελικὸν κήρυγμα τῆς καταλλαγῆς, τοῦ συμβιβασμοῦ καὶ τῆς εἰρηνικῆς συνεργασίας… καὶ ἡ ἀντίστοιχος πρόσκλησις τοῦ Κορανίου… θὰ ὑπερισχύσουν, θὰ γίνουν ὑφ’ ὅλων ἀποδεκτὰ καὶ θὰ ὁδηγήσουν εἰς παγίωσιν τῆς εἰρήνης καὶ τῆς εὐημερίας τῶν λαῶν, ὥστε ἕκαστος νὰ λατρεύη τὸν Ἕνα Θεὸν ὡς (=ὅπως) προτιμᾶ καὶ ὅλοι μαζὶ νὰ συνεργαζώμεθα διὰ τὸ κοινὸν καλόν». («Ἐπίσκεψις» 588 (2000) 16)!
"... ὁ 65ος ὁρίζει ἐπίσης τόν ἀφορισμό ὅποιου εἰσέρχεται σέ λατρευτικό χῶρο Ἰουδαίων καί αἱρετικῶν, ἐπιπλέον δέ καί τήν καθαίρεση ἄν πρόκειται γιά κληρικό («εἰ τις κληρικός, ἡ λαϊκὸς εἰσέλθοι εἰς συναγωγὴν Ἰουδαίων, ἡ αἱρετικῶν προσεύξασθαι, καὶ καθαιρείσθω, καὶ ἀφοριζέσθω»)." (Νεκτάριος Δαπέργολας)
Ν.Δαπέργολας, «Οἱ Ἱεροί Κανόνες, οἱ συμπροσευχές καί ἡ βδελυρή πορεία πρός τήν Πανθρησκεία» …
Νεκτάριος Δαπέργολας
Οἱ συμπροσευχές, οἱ διαχριστιανικοί «διάλογοι», ἡ προδοσία τῶν ποιμένων, τί προβλέπουν ρητά οἱ Ἱεροί Κανόνες καί πῶς παραβιάζονται σήμερα ἐν πλήρει συνειδήσει, ὁ Οἰκουμενισμός καί ἡ πορεία πρός τήν Παγκόσμια Πανθρησκεία ἦταν κάποια ἀπό τά ἐπί μέρους θέματα τῆς πρόσφατης συνέντευξης τοῦ Νεκτάριου Δαπέργολα στήν Βίκυ Μπαϊρακτάρη («Θέμα τῆς Χαλκιδικῆς», 10-12-2025). Παραθέτουμε πιό κάτω ὁλόκληρη τήν συζήτηση, πού εἶχε καί καίριες ἐρωτήσεις, ἀλλά καί πλήρως κατατοπιστικές ἀπαντήσεις…
1. Κύριε Δαπέργολα ποιό εἶναι τό βασικό ἐπιχείρημα κατά τῶν συμπροσευχῶν μέ τούς Παπικούς;
Τό βασικό ἐπιχείρημα εἶναι πολύ ἁπλᾶ ὅτι ἡ καταδίκη τῶν συμπροσευχῶν μέ Παπικούς καί γενικότερα μέ αἱρετικούς, ὅπως βεβαίως καί μέ ἀλλοπίστους, εἶναι πολλαπλῶς ἐπιβεβαιωμένο γεγονός ἀπό τούς ἐκκλησιαστικούς Κανόνες καί τήν εὐρύτερη ἐκκλησιαστική μας Ἱερά Παράδοση. Δογματικά ἡ συμπροσευχή μέ μή Ὀρθόδοξο εἶναι ἐντελῶς ἀπαράδεκτη,
 |
Του μακαριστού επισκόπου Φλωρίνης Αυγουστίνου Καντιώτη
“Η Εκκλησία, όπως μπορεί κανείς να δει διαβάζοντας τον 65ο κανόνα της ΣΤ’ Οικουμενικής Συνόδου, η Εκκλησία απαγορεύει τις φωτιές αυτές”
Τώρα στις εορτές των Χριστουγέννων υπάρχει ένα έθιμο. Μερικοί άνθρωποι, που θέλουν να λέγονται χριστιανοί, ιδίως νέοι, κάνουν επιδρομή: Βγαίνουν στους δρόμους, μαζεύουν ξύλα, λάστιχα αυτοκινήτων, μπαίνουν στις αυλές των σπιτιών και αρπάζουν ό,τι πρόχειρο, τα στοιβάζουν όλα σ ένα μέρος, και τη νύχτα της παραμονής των Χριστουγέννων βάζουν φωτιά, μαζεύονται γύρω από τη φωτιά, πηδούν τις φλόγες, βγάζουν κραυγές, αισχρολογούν, τραγουδούν κοσμικά τραγούδια, πίνουν οινοπνευματώδη ποτά, παίζουν όργανα, κορίτσια και αγόρια χορεύουν, νομίζοντας ότι έτσι γιορτάζουν τα Χριστούγεννα!
Αλλά το έθιμο αυτό της φωτιάς, αγαπητοί μου, δεν είναι χριστιανικό. Η Εκκλησία, όπως μπορεί κανείς να δει διαβάζοντας τον 65ο κανόνα της ΣΤ’ Οικουμενικής Συνόδου, η Εκκλησία απαγορεύει τις φωτιές αυτές. Και οι χριστιανοί πρέπει να υπακούσουν στη φωνή της Εκκλησίας.
Γέροντας π. Μάξιμος Καραβάς:
Η φρικτή ασέβεια της καύσεως των νεκρών και ο εγκληματικός χαρακτηρισμός ζώντων ως κλινικά νεκρών για την δωρεά οργάνων.
π. Μάξιμος Καραβάς για την καύση των νεκρών και την δωρεά οργάνων.
Γράφει ὁ κ. Δήμητριος Ἐμμανουήλ
«Προφητεύω· Ἄνδρον Πλήθωνος θὰ καταντήση ἡ Ἑλλὰς» (Φωνὴ π. Αὐγουστίνου Καντιώτη)
[Μὲ ἀφορμὴ «τὸ νέο ἐφεύρημα τοῦ Μητροπολίτη Περιστερίου, ὁ ὁποῖος μεριμνᾶ περισσότερο γιὰ συνέδρια καὶ διαλόγους “ἀγάπης καὶ ἑνότητας” μὲ αἱρετικοὺς»]
Ἀγαπητοί, μεγάλη παρηγοριὰ βρίσκουμε μέσα ἀπὸ τὴν μελέτη τῶν πάλαι ποτὲ δημοσιευμένων ἄρθρων τοῦ π. Αὐγουστίνου Καντιώτη, τῶν τεθησαυρισμένων ἐντὸς τοῦ περιοδικοῦ «Χριστιανικὴ Σπίθα». Μπορεῖ οἱ καιροί μας, «καιροὶ ἀποκαλύψεως» νὰ εἶναι πονηροί, ἀλλ’ ὅμως οἱ ἀποκαλύψεις τοῦ π. Αὐγουστίνου γιὰ τὴν κατάσταση τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας πρὶν ἀπὸ 46 χρόνια ἔρχονται νὰ φωτίσουν τὸ σκοτεινὸ παρόν μας καὶ νὰ διαλύσουν τὸν ἱστὸ τῆς πλάνης ποὺ σήμερα, δυστυχῶς, ὑφαίνεται ἀπὸ ἀνθρώπους ποὺ «ὁμοιάζουν» μὲν μὲ Ἀρνίο, ἔχουν δὲ «ΦΩΝΗ» θηρίου.
1. «ΕΞΩ ΤΑ ΔΟΓΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΙΔΕΙΑΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΖΩΗΝ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ»
46 χρόνια πρίν! συναντοῦμε τὸν ἄοκνο συντάκτη καὶ ἐκδότη τοῦ περιοδικοῦ «Χριστιανικὴ Σπίθα», τὸν πατέρα Αὐγουστῖνο Καντιώτη καὶ βλέπουμε αὐτὸν ἀγωνιζόμενο ἔναντι ὅλων ἐκείνων ποὺ διὰ ποικίλων πονηρῶν ἄρθρων καὶ βιβλίων ἐμελέτων νὰ τινάξουν «εἰς τὸν ἀέρα τὸ οἰκοδόμημα τῆς χριστιανικῆς παιδείας», χρησιμοποιώντας «μίαν γλῶσσαν», ποὺ φάνταζε «ὡς ἐπιστημονικήν», μία γλῶσσα ποὺ προσπαθοῦσε «μὲ ἐπιστημονικὰ ἐπιχειρήματα νὰ κλονίση τὰ θεμέλια τοῦ Χριστιανισμοῦ». «Ἡ πέννα τους – διακρίνει ὁ ἅγιος Ἐπίσκοπος Φλωρίνης, Πρεσπῶν καὶ Ἐορδαίας – εἶνε βουτηγμένη εἰς μελανοδοχεῖον δηλητηρίου τῆς κόμπρας τοῦ ὀρθολογισμοῦ».
 |
Τοῦ πρωτοπρεσβύτερου π. Ἰωάννου Κ. Διώτη,
Θεολόγου- Δημοσιογράφου, Συγγραφέως – Ἐκδότου,
ὅπως ἐτίμησεν αὐτὸν ἡ Ἀκαδημία Ἀθηνῶν
Θρῆνος καὶ κλαυθμὸς καὶ ὀδυρμὸς πολύς. Ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης τῆς Ὀρθοδόξου Καθολικῆς Ἐκκλησίας π. Βαρθολομαῖος, κατ’ οὐσίαν, προσεχώρησεν εἰς τὸν παναιρετικὸν Παπισμόν. Μὲ ὅσα ἀντορθόδοξα ἐξακολουθεῖ νὰ πράττη καὶ κυρίως μὲ ὅσα ἀποτροπιαστικὰ συνέβησαν, ἐπὶ τῶν ἡμερῶν μας, εἰς τὴν Νίκαιαν καὶ εἰς τὴν λεγομένην θρονικὴν ἑορτὴν τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, ὁ Πατριάρχης προβάλλει τὸν Πάπαν ὡς ἀνώτερόν του. Συνεχῶς εἶχε τὸν Πάπαν εἰς τὰ δεξιά του καὶ εἰς τὰς προσφωνήσεις του ἔβλεπε τὸν Πάπαν ὡς κανονικὸν Ἐπίσκοπον τῆς Ρώμης. Εἰς δὲ τὴν Πατριαρχικήν λειτουργίαν ὁ Πάπας ἐμνημονεύθη ὡς «ἁγιώτατος Ἐπίσκοπος Ρώμης».
ΘΥΜΑ Ή ΘΥΤΗΣ Ο ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥΠΟΛΕΩΣ;
 |
"Διάκρισις
Μπορεί ένας άνθρωπος να είναι σπουδαίος και επιφανής σε κάποια δεξιότητά του, λόγου χάριν ως πολιτικός άρχοντας ή στρατιωτικός ηγέτης, αλλά δεν υπάρχει ανάμεσα στους ανθρώπους πιο μεγάλος απ' αυτόν που είναι δυνατός στην πίστη, την ελπίδα και την αγάπη.
Το πόσο μεγάλος ήταν ο Σάββας ο Ηγιασμένος, στην πίστη και την ελπίδα του στον Θεό, φαίνεται στο παρακάτω περιστατικό.
..."!!!
(Σχόλιο: Ὁ Ἅγιος Νικόλαος, ὅπως ἀναφέρεται στό ἀπολυτίκιό του, ἦταν μέν εἰκόνα πραότητος, ἀλλά ἦταν συγχρόνως καί κανόνας πίστεως. Γι’ αὐτό καί ἤλεγξε μέ δρυμύτητα τόν αἱρετικό τόν Ἄρειο, χαστουκίζοντάς τον δυνατά).
Στά χρόνια τοῦ ἁγίου Νικολάου ζοῦσε ὁ αἱρετικός καί βλάσφημος Ἄρειος. Αὐτός ἀρνεῖτο ὅτι ὁ Ἰησοῦς Χριστός ἦταν Θεός – ὁμοούσιος μέ τόν Πατέρα- καί τόν παρουσίαζε ἁπλῶς ὡς κτίσμα. (σημ.: παραδεχόταν, δηλαδή, μονάχα τήν ἀνθρωπίνη φύση τοῦ Χριστοῦ)
Ἡ πλανεμένη αὐτή διδασκαλία τοῦ Ἀρείου ἔφερε σύγχυση καί ταραχή στήν Ἐκκλησία καί γι᾽αὐτό ὁ βασιλεύς, ὁ ἅγιος Κωνσταντίνος, συνεκάλεσε στήν Νίκαια τῆς Βιθυνίας τό ἔτος 325 τήν Α´ Οἰκουμενική Σύνοδο, στήν ὁποῖα συμμετεῖχαν 318 ἅγιοι Πατέρες. Μεταξύ αὐτῶν ἦταν καί ὁ ἅγιος Σπυρίδων, ὡς ἀρχιερεύς Τριμυθοῦντος, καί ὁ ἅγιος Ἀθανάσιος, ὡς διάκονος, βοηθός τοῦ Πατριάρχου Ἀλεξανδρείας Ἀλεξάνδρου.
Η προσευχή είναι το καμάρι, είναι η ομορφιά του χριστιανού και ιδιαίτερα του μοναχού, όταν προσεύχεται. Χριστιανός που δεν προσεύχεται, δεν έχει αυτήν την ομορφιά και το κάλλος στην ψυχή του, στον νου του.
 |
| «ΠΟΤΕ» «Ημείς ήμεθα οι Θερμοπύλες. Δεν θα περάσει ο Παπισμός. Δεν θα περάσουν οι Αιρέσεις.» «Για να κάνουν την ένωση των “Εκκλησιών”… παλαιό παραμύθι του διαβόλου αυτό! την “ένωση των Εκκλησιών”. Ένωση Εκκλησιών υπάρχει με τον Θεόν, και “Ένωση των Εκκλησιών” με τον Διάβολον. Ημείς ήμεθα∙ Ένωση Εκκλησιών με τον Θεόν, με την Ορθοδοξίαν, και όχι “ένωση Εκκλησιών” με θυσίαν της Ορθοδοξίας∙ ΠΟΤΕ, ΠΟΤΕ, ΠΟΤΕ, ΠΟΤΕ, ΠΟΤΕ, ΠΟΤΕ, ΠΟΤΕ, ΠΟΤΕ, ΠΟΤΕ, ΠΟΤΕ.» |
2ο ΣΧΟΛΙΟ: Μία σταγόνα (μεταπατερικό) δηλητήριο αρκεί...!
Αξίζει ν' απλώσουμε τα χέρια μας, την διάθεσή μας για να καρπωθούμε,
και την Παντοδυναμία,
και την Σοφία,
και την Αιωνιότητα του Θεού."
(Άνθιμος Αλεξανδρουπόλεως)
...........................................................................................
Ο Μητροπολίτης Καστορίας κ. Καλλίνικος (Γεωργᾶτος) ΕΙΠΕ:
"Σήμερα προεξήρχε και συλλειτούργησε ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Αλεξανδρουπόλεως, Τραϊανουπόλεως και Σαμοθράκης κ. Άνθιμος ο οποίος είναι ο Ακρίτας των Ακριτών της πατρίδος μας και κάνει ένα σπουδαίο έργο, έχει συμπληρώσει ήδη επί 20ετίας Αρχιεροσύνης. Είναι τιμή που είναι ανάμεσά μας. Και κάνει ένα σπουδαίο έργο, και εκκλησιαστικό, ποιμαντικό, κοινωνικό και εθνικό έργο εκεί στην άκρη της Πατρίδος μας. Εμείς είμαστε δυτικά, αυτός στην ανατολική άκρη της πατρίδος μας. Και μάλιστα μας συνδέουνε, αν και έχουμε σχεδόν ίδια ηλικία, είναι λίγο μεγαλύτερος, μας συνδέουν όπως είπα και χτες οι σπουδές μας, που είναι παιδαγωγός και ο ίδιος, και θεολόγος.
Έχει βέβαια πολύ μεγαλύτερη πείρα στη διοίκηση της Εκκλησίας και ως Πρωτοσύγκελος, 20 και πλέον χρόνια Πρωτοσύγκελος, 20 και πλέον χρόνια Αρχιερεύς στη σημαντική, νευραλγική αυτή Μητρόπολη και περιοχή της Ελλάδος η οποία βρίσκεται και στο επίκεντρο της επικαιρότητας τις τελευταίες ημέρες.
Ο Σεβασμιότατος επίσης έχει και κάποια άλλη τώρα σχέση με την περιοχή μας, με την Μακεδονία. Ο συνεργάτης του και πνευματικό του παιδί, ο Σεβασμιότατος κ. Ειρηναίος εξελέγη και ενθρονίστηκε Μητροπολίτης της Ιεράς Μητροπόλεως Φλωρίνης, γείτονας Μητροπολίτης και θα 'χουμε την χαρά να τον βλέπουμε πιο συχνά.
"...μόνο ο Θεός είναι μεγάλος...", είπε ο Αλεξανδρουπόλεως σχολιάζοντας το άλλο ΟΝΟΜΑ (Μεγαλομάρτυρας), του αγίου Μηνά.
1ο ΣΧΟΛΙΟ: Με ενδεχόμενο λάθους ένα στο τρισεκατομμύριο, ο κ. Άνθιμος προπαγανδίζει από άμβωνος; 'Οτι:
ΕΙΠΕ: "Εδώ θέλω να σταθώ. Πράγματι ο Θεός είναι ο μόνος μεγάλος, αλλά ξέρετε ότι η μεγαλοσύνη Του δεν έγκειται στις ιδιότητές Του! ότι είναι παντοδύναμος, ότι είναι πάνσοφος, ότι είναι πανταχού παρών. Αυτές είναι οι ιδιότητες του Θεού. Αυτός είναι ο Θεός." (2.20.20)
Δημήτριος Εμμανουήλ
Υ.Γ.
Για να εννοήσουμε το βάθος, το ύψος, το μήκος και το πλάτος της υπόθεσής μας, να θυμηθούμε τη συνήθη ανταπάντηση: "Μεγάλος ο Θεός των Χριστιανών", εκείνων (των απίστων) που έβλεπαν τα μαρτύρια των (νεομαρτύρων) Χριστιανών, τον καιρό των Οθωμανών-Μωαμεθανών!
Τέλος να πούμε κι τούτο το ΣΧΕΤΙΚΟ!
Ο Αλεξανδρουπόλεως Άνθιμος μιλώντας για τον άγιο Μηνά κατέληξε στο αυθαίρετο συμπέρασμα: "Άρα αυτά ζήτησε, αυτά εμπιστεύθηκε, αυτά καρπώθηκε και γι' αυτά πέθανε στο τέλος της ζωής του"! Πρόσθεσε δε τα εξής ύποπτα (προς τζιχάντ*) λόγια: "Κάποιος είπε ότι' Αν κάποιος άνθρωπος- μέχρι και σήμερα-, δεν βρει κάτι στη ζωή του για το οποίο θα αξίζει να πεθάνει κιόλας, αυτός ο άνθρωπος δεν αξίζει να ζει" ....!!!
[*] Στο Κοράνιο αναφέρονται τέσσερις βασικές κατηγορίες τζιχάντ με την έννοια του αγώνα, η "τζιχάντ αλ-ναφς" (του ίδιου του εαυτού, - επί της ηθικής ζωής), η "τζιχάντ αλ-λισάν" (της γλώσσας, - επί της θεολογίας), η "τζιχάντ αλ-γιαντ" (του χεριού, - επί των πράξεων) και η "τζιχάντ αλ-σάιφ" (του ξίφους - η δια του πολέμου επβολή)
Γράφει ὁ κ. Δημήτριος Β. Ἐμμανουήλ
«(Ἡ Ἀρχὴ Προστασίας τοῦ Πολίτη μᾶς ἀπάντησε πὼς) “Ἀπὸ τὸν σχεδιασμὸ τοῦ Π.Α. εἶναι σαφὲς ὅτι ὁ ἀριθμὸς αὐτὸς ΔΕΝ ἀντικαθιστᾶ τοὺς τομεακοὺς ἀριθμούς”, ἄρα αὐτὸ ποὺ λένε τὰ κανάλια, αὐτὸ ποὺ λένε τὰ ἄρθρα, αὐτὰ ποὺ λένε τὰ διάφορα παπαγαλάκια· ὅτι ἀντικαθιστᾶ ΑΜΚΑ, ΑΦΜ καὶ ὁτιδήποτε ἄλλο ΔΕΝ ἰσχύει.» (Δῆμος Θανάσουλας)
Ἀγαπητοὶ ἐν Χριστῷ ἀδελφοί, Χαίρετε ἐν Κυρίῳ,
Ἔχοντας κατὰ νοῦ τὸ «ἀπὸ Θεοῦ ἄρχεσθαι», ποὺ σημαίνει νὰ ξεκινᾶς κάτι ζητώντας τὴ βοήθεια, τὴ συμπαράσταση ἢ τὴν εὐλογία τοῦ Θεοῦ καὶ μαζὶ τῶν Ἁγίων Του, παλαιῶν καὶ συγχρόνων, σᾶς θυμίζουμε ὅ,τι περὶ «ἀπαράδεκτων ταυτοτήτων» ὁ π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος ἔλεγε: «Τὸν τελευταῖο καιρὸ θά ’χετε προσέξει, πολὺς λόγος γίνεται γύρω ἀπὸ τὰ ΣΗΜΕΙΑ ΤΩΝ ΕΣΧΑΤΩΝ, πολλὰ βοηθοῦν, γιὰ νὰ ἀνατρέξουμε εἰς τὰ ΣΗΜΕΙΑ αὐτά, τὰ ὁποῖα κυριότατα περιέχονται εἰς τὴν Ἁγίαν Γραφήν, καὶ τὴν Παλαιὰν καὶ τὴν Καινὴν Διαθήκην. Ἀλλὰ καὶ ἀπὸ ἄλλα περιστατικὰ ὅπως, γεγονότα δηλαδή, ἢ ἀκόμη καὶ ἀπὸ ἐκεῖνα ποὺ οἱ Πατέρες μᾶς ἀναφέρουν. Μιλοῦν γιὰ φακέλλωση τῶν ἀνθρώπων, μιλοῦν γιὰ χάραγμα τοῦ Ἀντιχρίστου, ὁμιλοῦν γιὰ ἀπαράδεκτες ταυτότητες… Καὶ βέβαια ὅλα αὐτὰ ἐν ὄψει τοῦ ἐρχομοῦ τοῦ Ἀντιχρίστου. Κανεὶς δὲν τὰ ἀρνεῖται αὐτά. Θὰ τὸ ξαναπῶ: ΚΑΝΕΙΣ ΑΥΤΑ ΔΕΝ ΤΑ ΑΡΝΕΙΤΑΙ» (π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος) [1].
5 Σεπτεμβρίου 2022 - 21 Νοεμβρίου 2025...
ΑΥΤΟ ΤΟ "ΑΣΤΕΙΟ" ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΣΕ!!
ΜΗΠΩΣ ΑΥΤΟΣ "Ο άνθρωπος παραμένει αναίσθητος και αθεράπευτος";
ΣΧΟΛΙΟ: Η ευχή μας* προς τον επίσκοπο Φλωρίνης είναι... "Ο Θεός να μας/τον γλιτώσει και να μας/τον εξαιρέσει από μια τέτοια εγκατάλειψη."!
[*]Στις 19 Νοεμβρίου 2025 κλείνουν δύο χρόνια από την ενθρόνιση του Σεβασμιότατου Μητροπολίτη Φλωρίνης, Πρεσπών και Εορδαίας, κ. Ειρηναίου, στην Μητρόπολή μας.
«Για την πρόνοια»
Ιωάννου του Δαμασκηνού
(Έκδοσις ακριβής της Ορθοδόξου Πίστεως)
<<Πάντως πρέπει να ξέρουμε ότι η εκλογή αυτών που
μπορούν να γίνουν ανήκει σε μας, ενώ ο σκοπός των αγαθών, από τη μια μεριά,
εξαρτάται από τη συνεργία του Θεού, που δίκαια συνεργάζεται με όσους προτιμούν
το αγαθό με ορθή συνείδηση κατά την πρόγνωσή του, και των κακών ο σκοπός, από
την άλλη, εξαρτάται πάλι από την εγκατάλειψη του Θεού, που κατά την πρόγνωσή
του δίκαια εγκαταλείπει.
Της εγκαταλείψεως υπάρχουν δύο είδη∙ υπάρχει εγκατάλειψη για λόγους οικονομίας και διαπαιδαγωγήσεως και εγκατάλειψη τέλεια απελπιστική. Η πρώτη είναι αυτή που γίνεται για τη διόρθωση και τη σωτηρία και τη δόξα αυτού που πάσχει ή και για τον ζήλο άλλων και για τη μίμηση ή και για τη δόξα του Θεού∙ και η τέλεια εγκατάλειψη, όταν, ενώ ο Θεός έχει κάνει τα πάντα για τη σωτηρία του, ο άνθρωπος παραμένει αναίσθητος και αθεράπευτος, μάλλον ανίατος από δική του πρόθεση∙ τότε παραδίδεται στην τέλεια απώλεια, όπως ο Ιούδας. Ο Θεός να μας γλιτώσει και να μας εξαιρέσει από μια τέτοια εγκατάλειψη.>>. (σελ. 199)
 |
| "Άλλοτε επιτρέπει να γίνει κάτι το άτοπο, για να κατορθωθεί κάτι το μεγάλο και θαυμαστό με την πράξη που φαίνεται άτοπη, όπως με τον σταυρό ήλθε η σωτηρία των ανθρώπων. " |
«Για την πρόνοια»
Ιωάννου του Δαμασκηνού
(Έκδοσις ακριβής της Ορθοδόξου Πίστεως)
«29 (43). Για την πρόνοια
Πρόνοια είναι η φροντίδα που προέρχεται από τον Θεό για τα όντα. Και αλλιώς∙ πρόνοια είναι η βούληση του Θεού, με την οποία όλα τα όντα εξοπλίζονται στην πορεία τους αποτελεσματικά. Αν λοιπόν η πρόνοια είναι η βούληση του Θεού, είναι πολύ αναγκαίο όλα, που γίνονται με την πρόνοια, σύμφωνα με τον ορθό λόγο να γίνονται τα πιο ωραία και τα πιο θεοπρεπή και χωρίς να ‘ναι δυνατό να γίνουν καλύτερα. Είναι επίσης ανάγκη ο ίδιος να είναι και δημιουργός των όντων και προνοητής∙ γιατί δεν είναι ούτε πρέπον ούτε ακόλουθο άλλος να είναι ο δημιουργός των όντων και άλλος ο προνοητής∙ έτσι και οι δύο παρουσιάζονται αδύναμοι, ο ένας στη δημιουργία και ο άλλος στην πρόνοια. Ο Θεός λοιπόν είναι και ο δημιουργός και ο προνοητής, και η δημιουργική του δύναμη και η συνεκτική και η προνοητική είναι η αγαθή του θέληση∙ «Πάντα γαρ, όσα ηθέλησεν, ο Κύριος εποίησεν» (Ψαλμ. 134,6), και στο θέλημά του κανείς δεν αντιστάθηκε (Ρωμ. 9,19). Θέλησε να γίνουν τα πάντα και έγιναν∙ θέλει ο κόσμος να συνέχεται και συνέχεται, και όλα όσα θέλει, γίνονται.
ΣΧΟΛΙΟ: Ας προσέξουμε και τούτον τον λόγο "Για την πρόνοια" του Θεού (του αγίου Ιωάννου του Δαμασκηνού):
"...μόνος ο Θεός είναι κατά φύση αγαθός και σοφός∙ ως αγαθός λοιπόν προνοεί (γιατί αυτός που δεν προνοεί δεν είναι αγαθός∙ άλλωστε και οι άνθρωποι και τα άλογα από τη φύση τους φροντίζουν για τα παιδιά τους, και αυτός που δεν προνοεί κατακρίνεται) και ως σοφός με άριστο τρόπο δείχνει την επιμέλειά του για τα όντα." [ΕΚΔΟΣΙΣ ΑΚΡΙΒΗΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΙΣΤΕΩΣ, ΕΚΔΟΣΕΙΣ Π. ΠΟΥΡΝΑΡΑ (1989), σελ. 197]
https://www.youtube.com/watch?v=e9wTxirsuEc&list=RDd--gBmEMnh4&index=2
ΣΧΕΤΙΚΟ ΑΡΘΡΟ:
ΚΥΡΙΑΚΗ Β΄ΜΑΤΘΑΙΟΥ[:Ρωμ.2,10-16]
Απομαγνητοφωνημένη ομιλία μακαριστού γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου με θέμα:
[εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 9-6-1991] (Β247) (β΄έκδοσις)
