ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΛΑΟ
ΛΟΓΙΑ ΑΓΑΠΗΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΘΕΟΛΟΓΟ ΤΟΥ «ΚΑΙΡΟΥ», κ. Γ. ΤΡΥΦΩΝΟΠΟΥΛΟ ΕΝ ΣΧΕΣΕΙ ΜΕ ΑΠΟΨΕΙΣ ΠΟΥ ΕΚΦΡΑΖΕΙ ΣΤΟ ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΜΕ ΤΙΤΛΟ «Αν ο Θεός υπάρχει, γιατί επιτρέπει το κακό;»
«Καταπόντισέ τους και εξαφάνισέ τους, Κύριε, εις τα βάθη της θαλάσσης. Φέρε σύγχυσιν και αντιλογίαν εις τας γλώσσας των, διότι εγώ είδα ότι εξ αιτίας των εις την Ιερουσαλήμ υπάρχουν παρανομίαι, φιλονεικίαι και διαπληκτισμοί» (Ψαλ. 54,10)
Αγαπητοί αδελφοί και φίλοι,
Μέσα στην ζωή της Εκκλησίας μας υπήρξαν οι περιπτώσεις εκείνες όπου δύο πιστοί άνθρωποι συγκρούονταν μέχρι το τέλος της επιγείου ζωής τους καθώς διαφωνούσαν για ορισμένα θέματα (ενν. θεολογούμενα) που όμως δεν έθιγαν το δόγμα ή την Αγία μας Παράδοση και κυρίως την Αγία Γραφή που συγκεντρώνει όχι τα λόγια ανθρώπων αλλά τα «λόγια του Κυρίου». Όλοι ακούσαμε τέτοιες περιπτώσεις ανθρώπων και γνωρίζουμε ότι ορισμένες από τις δυάδες αυτές κοσμούν πολλούς ιερούς ναούς μας λόγω του ότι τους τιμούμε εξίσου ως Αγίους της Μίας Εκκλησίας, της Ορθόδοξης. Αν ρωτήσετε έναν ιερέα που πραγματικά είναι θεόφιλος και αγιόφιλος, θα σας πει τουλάχιστον δύο ονόματα.
Έτσι κάπως έχει και η δική μας υπόθεση. Στην εκκλησιαστική μας ιστορία πολλά άρχισαν με μία γνώμη ενός ανθρώπου η οποία πέρασε στη συνείδηση του λαού ως δήθεν ορθόδοξη θέση. Πολλές τέτοιες γνώμες έφτασαν να πάρουν και επίσημα θέση μέσα στην Εκκλησία ως δήθεν Πατερικές θέσεις και μάλιστα έγιναν η αιτία οι άνθρωποι αυτοί που αρχικά τις διατύπωσαν να ανέβουν σε υψηλές θέσεις – όταν ήταν εν ζωή - είτε πανεπιστημιακές είτε ιερατικές (π.χ. κατηχητού, επισκόπου), κ.α.. Συνοψίζοντας και έχοντας κατά νου τη λέξη κλειδί «άλλος» τονίζουμε ότι από αυτούς που δίδαξαν μέσα στην Εκκλησία μας άλλοι αναγνωρίστηκαν από τον πιστό λαό του Θεού ως Άγιοι της Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας και άλλοι δίκαια καταδικάστηκαν, καθαιρέθηκαν, αφορίσθηκαν, αναθεματίστηκαν! Το θέμα μας λοιπόν είναι: Οι Άγιοι, ή οι Άλλοι; Οι Άγιοι που έζησαν και ετελειώθησαν μέσα στη Χάρη του Χριστού και παρά τις διαφορετικές γνώμες τους κράτησαν μαζί με την αγάπη του Πατρός, την ενότητα της Πίστεως και έτσι την Κοινωνία του Αγίου Πνεύματος εν τη Εκκλησία ή των άλλων που ενώ ζούσαν και ζουν δίδαξαν και διδάσκουν άλλα αντί άλλων πάντα και πάνω από υψηλές πανεπιστημιακές έδρες και επισκοπικούς θρόνους;
Αδελφοί, ο εν λόγω θεολόγος της Μητροπόλεως Φλωρίνης Πρεσπών και Εορδαίας με τα λόγια του κάνει ένα θεολογικό άλμα φτάνοντας σε μία καινοφανή θεωρία - κατά την γνώμη μου - τη θεωρία της ΑΥΤΟΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ του κακού ανθρώπου! Πού λοιπόν η Ανάσταση όλων των νεκρών, πού η Κρίση και πού η Δικαιοσύνη και η τιμωρία αυτών που δεν μετανόησαν ποτέ τους για το κακό που έπραξαν; Όπως ο ίδιος έγραψε: «Ο Θεός είναι Πηγή κάθε αγαθού, δεν είναι δημιουργός του κακού, αυτό δεν υπάρχει, ούτε οργίζεται, ούτε εκδικείται, ούτε καταστρέφει, αυτές οι έννοιες ανήκουν στο άνθρωπο που προσπαθεί να δώσει διάφορες ονομασίες στον Θεό, με βάση τα πάθη του. Ο Χριστός είναι ο Ίδιος, Αυτός που αγαπά, ως Άσαρκος στην Παλαιά Διαθήκη, ως Ένσαρκος στην Καινή, αυτός που συγχωρεί μια πόρνη, είναι ικανός να κατέστρεψε δυο πόλεις τα Σόδομα και τα Γόμορα, σαφώς κι όχι, την ίδια αγάπη δείχνει, απλώς ο άνθρωπος το ενδιαφέρον Του, το μεταφράζει σαν οργή, τις δικές του επιλογές τις χρεώνει σ’ Αυτό, έψαχνε πέντε ανθρώπους να μην καταστραφούν οι πόλεις, δηλαδή πέντε δικούς Του, ν’ αγαπούν και να σέβονται τον κόσμο, μα η διαφθορά, η αμαρτία είχε ριζώσει καλά τ’ αποτέλεσμα αυτοκαταστροφή του ανθρώπου.»[1].
Α’. Με τα λόγια αυτά ο κ. Γεώργιος υπερασπίζεται και ενισχύει πρώτον το σάπιο θεμέλιο του Οικουμενισμού που θέλει τον Θεό, Θεό αγάπης και τίποτε άλλο, ένα Θεό που ζητάει από τους δικούς Του "ν’ αγαπούν και να σέβονται τον κόσμο"! Αυτοί οι δύο είναι οι κύριοι λόγοι που παρασύρονται πολλοί νέοι θεολόγοι από το ρεύμα της αγαπολογίας-σεβαστολογίας του αιώνα μας, γι’ αυτό και θα μας πει: «Ο Θεός είναι Πηγή κάθε αγαθού, δεν είναι δημιουργός του κακού, αυτό δεν υπάρχει..»! Πράγματι το κακό δεν υπήρχε, αλλά μετά την πτώση υπάρχει ως πραγματικότητα, σκληρή μεν, άδικη δε, αλλά δεν γίνεται να υποστηρίζουμε πως το κακό «δεν υπάρχει» μόνο και μόνο για να αποδείξουμε ότι ο αληθινός Θεός είναι αυτός που υποστηρίζουν οι Οικουμενιστές, δηλαδή «ο θεός της αγάπης», και όχι Εκείνος που πιστεύουν οι άγιοι Πατέρες μας, Εκείνος- που κατά τη γνώμη των εχθρών του Χριστού- δεν είναι αληθινός αλλά «είδωλο» (φευ της βλασφημίας και της αθεοφοβίας των αγιομάχων αιρετικών)! Ένα είδωλο που -πάλι κατά την γνώμη άλλων- μέχρι σήμερα εμείς οι Ορθόδοξοι προσκυνούμε! Μάλιστα, δεν προσκυνούμε μόνο Αυτόν αλλά και τους δικούς Του (ενν. τους Αγίους μας) και για τον λόγο αυτό,υποστηρίζουν, "πως προκαλούνται ακόμη και σήμερα διχόνοιες, διαιρέσεις, σχίσματα, και τα όμοια, μέσα στην Εκκλησία". Κρίμα! Όποιος τώρα διάβασε το επίμαχο άρθρο θα έχει να θυμάται δύο πράγματα α) τα καλά λόγια του πατρός Αλέξανδρου Σμέμαν «Ο άνθρωπος, δημιουργημένος για να δίνεται στον Θεό, διαστρέφει τη φύση του, την ουσία του, όταν προσφέρει τον εαυτό του σε κάτι άλλο, όταν μεταμορφώνει αυτό το «άλλο» σε είδωλο», και β) την πονηριά των Οικουμενιστών και μαζί την πλάνη του θεολόγου Γιώργου Τρυφωνόπουλου, εκτός κι αν με τα λόγια του εννοούσε κάτι "άλλο"…
Σε ένα οικουμενιστικό ξέσπασμα του γράφει για την ΑΠΑΡΧΗ ΤΩΝ ΚΑΚΩΝ! «Αυτή είναι η απαρχή των κακών, η διαστροφή της φύσης του ανθρώπου, ως εικόνα Θεού με την προοπτική του καθ’ ομοίωσιν που αγαπάει τον Θεό, ανοίγεται προς Αυτόν κοινωνεί μαζί Του και ταυτόχρονο αγκαλιάζει τον άλλον που έχει δίπλα του. Έτσι εξελίσσεται, ζει όταν αγαπά και κοινωνεί…». Ζήτω λοιπόν οι «αγκαλιές» με τους πάσης φύσεως αιρετικούς και ετερόδοξους, τους αλλόδοξους και άπιστους ή ακόμη και δεδηλωμένους άθεους; Ζήτω τα «ανοίγματα» του πατριάρχη, του Ιερωνύμου και των συν αυτοίς, ζήτω η «κοινωνία» (εννοείται η εκκλησιαστική) με συμπροσευχές, με τις από κοινού λιτανείες και δηλώσεις του τύπου: - Κάτω οι ιεροί κανόνες, τα τείχη του αίσχους που από το 1054 κρατούν μακριά τον έναν από τον άλλο, ας ενωθούν οι λαοί, ας αγκαλιαστούμε ο ένας με τον άλλον αφήνοντας τις θεολογικές διαφορές στην άκρη, κ.τ.ό.; ΑΙΣΧΟΣ! Αίσχος αδελφοί, με τέτοιου είδους κείμενα άλλα και άρθρα – ίσως από άγνοια - φθάσαμε στο σημείο άλλοι να διαβάζουν μέσα σε ορθόδοξους ιερούς Ναούς κείμενα και κηρύγματα που έχουν γραφεί και υπογραφεί από κοινού με αιρετικούς και άλλοι να τα θαυμάζουν ως δήθεν Ορθόδοξα! «Έτσι εξελίσσεται, ζει όταν αγαπά και κοινωνεί…» (λόγια του Γιώργου)! Ζήτω η θεολογική εξέλιξη, ζήτω η μεταπατερική "θεολογία" των οικουμενιστών...
Β’. Αν τα λόγια του αδελφού και θεολόγου Γεωργίου κατέληγαν εδώ, στο σημείο αυτό, ίσως τα όσα γράφω να ήταν μία υπόθεση ΔΙΑΦΩΝΙΑΣ ανθρώπων! Αλλά τα παρακάτω δυστυχώς αλλάζουν τη διάθεση μου. Προχωρώ έχοντας κατά νου τρία πράγματα: α) ότι υπάρχει ιερή οργή που όμως δεν σου επιτρέπει να αμαρτάνεις, β) ότι πριν εκδικάσεις τον αδελφό σου να του δώσεις την ευκαιρία της δευτερολογίας και όχι μόνον, και γ) ότι για πολλούς Αγίους μας έχει ειπωθεί πως υπήρξαν και είναι «καταστροφείς», εννοείται του κακού! «Ω, καταστροφέα του κακού…» λέγει με δέος ένας από τους πολλούς εγκωμιαστές προς τον πολιούχο άγιο της Θεσσαλονίκης. Ο αδελφός μας λοιπόν, ως εγκωμιαστής της αυτοκαταστροφικότητας, προχωράει και ενώ λέγει ότι «Ο Χριστός είναι ο Ίδιος… αυτός που συγχωράει μια πόρνη» αναρωτιέται: «είναι ικανός (ενν. ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός) να κατέστρεψε δυο πόλεις τα Σόδομα και τα Γόμορα (;)», και ευθύς απαντά: «σαφώς κι όχι»! Και ποιό είναι το συμπέρασμα του Γιώργου, το «αποτέλεσμα» που λένε οι μαθηματικοί μας; Η ΑΥΤΟΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΩΝ ΠΟΛΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΑΚΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΑΥΤΗΣ! «μα η διαφθορά, η αμαρτία είχε ριζώσει καλά τ’ αποτέλεσμα αυτοκαταστροφή του ανθρώπου.»[1].
Αγαπητοί, κάπου αλλού για την καταστροφή των Σοδόμων, και όχι για την ΑΥΤΟΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ τους, διαβάζουμε: Α’. «Μετά από τη φιλοξενία του Αβραάμ, όταν ο Κύριος έφευγε από το σπίτι του, είπε στον Αβραάμ: «Η κακή φήμη των Σοδόμων και των Γομόρρων διαδόθηκε πολύ και η αμαρτία τους είναι πολύ βαριά. Θα κατεβώ, λοιπόν, να εξακριβώσω αν αληθεύουν όλες αυτές οι διαδόσεις που έφτασαν ως εμένα». Οι δυο άγγελοι έφυγαν από το σπίτι του Αβραάμ και κατευθύνθηκαν προς τα Σόδομα. Αλλά ο Κύριος παρέμεινε ακόμη μαζί με τον Αβραάμ. Πλησίασε τότε ο Αβραάμ και του είπε: «θα καταστρέψεις τους δικαίους μαζί με τους αμαρτωλούς; Ίσως υπάρχουν κάποιοι δίκαιοι στην πόλη. Θα τους καταστρέψεις κι αυτούς; Δεν θα συγχωρήσεις την περιοχή για χάρη των λίγων δικαίων που βρίσκονται σε αυτήν; Δεν γίνεται να θανατώσεις δικαίους κι αμαρτωλούς μαζί, σαν να ήταν όλοι το ίδιο. Δεν είναι δυνατό! Ο κριτής όλης της γης δεν πρέπει να αποδώσει δικαιοσύνη;»[2]
Β’. «Ο Κύριος του απάντησε: «Αν βρω στην πόλη των Σοδόμων έστω και δέκα δικαίους, δεν θα καταστρέψω την πόλη και την περιοχή για χάρη των δέκα»[2].
Τελικά, "Οι Άγιοι, ή οι Άλλοι;"... Αλλά και ο κριτής όλης της μητροπολιτικής μας περιφέρειας, ο άγιος Φλωρίνης δεν πρέπει να αποδώσει δικαιοσύνη;
Μετά τιμής
Δημήτριος Β. Εμμανουήλ
Υ.Γ.
Το ευχάριστο είναι πως ο θεολόγος του Αμυνταίου δεν δηλώνει την ταυτότητα των απόψεών του που μάλλον είναι σούπερ οικουμενιστικές! Ευχόμαστε λοιπόν να τον απολαύσουμε σε μία ακόμη εκπομπή με «λόγια αγάπης» σε TV της Ptolemaidas μαζί με άλλους «αδήλωτους» ίσως και άδολους ιερείς-δημοσιογράφους…
. .
