Ἡ ἐκπλήρωσις μιᾶς "προφητείας"
ἤ
πῶς συνδέεται ἡ ψευδο-σύνοδος τῆς Κρήτης μέ τό φιάσκο τοῦ "αὐτοκεφάλου" ἐν Οὐκρανίᾳ
ὑπό Δημ. Κ. Ἀναγνώστου, Θεολόγου
Τό ἔτος 1977 ὁ πνευματικός τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Τσέλιε (Βάλιεβο Σερβίας) Ἀρχιμανδρίτης π. ἸουστῖνοςΠόποβιτς ( ἤδη Ἅγιος τῆς ἐν Σερβίᾳ Ὀρθοδόξου Σερβικῆς) σέ Ὑπόμνημά του πρός τήν Σύνοδον τῆςΣερβικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας περί τήν μελετωμένην "Μεγάλην Σύνοδον" τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας,ἀνέφερε μεταξύ ἄλλων τά ἑξῆς:
" ...καθ' ἥν στιγμήν ζητεῖ ὁ Σατανᾶς οὐχί μόνον τό σῶμα, ἀλλά καί τήν ψυχήν τοῦ ἀνθρώπου καίτοῦ κόσμου, καί ἀπειλεῖ τόν ἄνθρωπον καί τήν ἀνθρωπότητα ὅλην ἡ αὐτοκαταστροφή, οἱ μαθηταίτοῦ Χριστοῦ (νά) μεριμνοῦν περί τῶν αὐτῶν προβλημάτων, καί κατά τόν αὐτόν τρόπον, περί τῶνὁποίων μεριμνοῦν αἱ σύγχρονοι ἀντιχριστιανικαί ἰδεολογίαι, αἱ πωλοῦσαι τόν Ἄρτον τῆς ζωῆς ἀντίπινακίου φακῆς!....Διότι, ἐάν "προπαρασκευασθῆ" κατά τόν περιγραφέντα τρόπον καί συνέλθηαὔριον ἤ μεθαύριον, ὅ μή γένοιτο, μία τοιαύτη Σύνοδος, ἕν μόνον ἀποτέλεσμα δυνάμεθα νάἀναμένωμεν ἐξ αὐτῆς: σχίσματα, ἤ καί αἱρέσεις, καί ὁπωσδήποτε ἀπώλειαν πολλῶν δυσαριθμήτωνψυχῶν. Θεωρουμένη δέ ἐκ τῆς ἱστορικῆς ἀποστολικο-πατερικῆς πείρας τῆς Ἐκκλησίας, ἡ τοιαύτη Σύνοδος, ἀντί θεραπείας τῶν ἤδη ὑφισταμένων δεινῶν, θά ἀνοίξη καί νέας πληγάς καί τραύματα ἐπί τοῦ σώματος τῆς Ἐκκλησίας, δημιουργοῦσα εἰς αὐτήν νέα προβλήματα καί νέας ταλαιπωρίας."
Ἡ τότε, ἐπί τῶν ἡμερῶν τοῦ μεγάλου Σέρβου Δογματολόγου καί ὁμολογητοῦ π. Ἰουστίνου Πόποβιτς, ἀναμενομένη ὡς ἀπειλή κατά τῆς Ὀρθοδοξίας "Μεγάλη Σύνοδος" εἶναι, δυστυχῶς, μία πραγματικότης. Πρόκειται γιά τήν λεγομένη "Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδο" τῆς Κρήτης, τήν συγκληθεῖσα πρό διετίας (Ἰούνιος 2016) ὑπό τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως κ. Βαρθολομαίου καί ἡ ὁποία ἐπαλήθευσε ὅλους τούς φόβους καί τίς ἐπιφυλάξεις ἐκείνου.
Στό προαναφερθέν Ὑπόμνημα ὁ συντάκτης του ἀναφερόταν καί στόν προκάτοχο τοῦ κ. Βαρθολομαίου, τόν Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Μελέτιο Μεταξάκη, ὑψηλόβαθμο στέλεχος τῆς Μασωνίας, ὁ ὁποῖος πρῶτος ἀνεκίνησε τό θέμα τῆς συγκροτήσεως μιᾶς "μεγάλης συνόδου". Τόν χαρακτηρίζει ὡς "γνωστό ὑψηλόφρονα μοντερνιστή καί μεταρρυθμιστή, ἐξ οὗ καί σχισματοποιόν ἐν τῆ Ὀρθοδοξίᾳ", καθότι διά τῶν ἀποφάσεων τοῦ λεγομένου "Πανορθοδόξου", τῶ ὄντι δέ ληστρικοῦ, Συνεδρίου τοῦ 1923 ἐν Κωνσταντινουπόλει ἐδημιούργησε τό μέχρι σήμερον ὑφιστάμενον ἡμερολογιακόν σχίσμα ἐν Ἑλλάδι (καί ὄχι μόνον). Ἄς σημειωθεῖ δέ ὅτι μεταξύ τῶν ἄλλων ἀντορθοδόξων ἀποφάσεών του, ἐκεῖνο τό Συνέδριο, ὡς μήτρα καί πρόδρομος τῶν συνόδων τῆς ἀποστασίας, εἶχε ἀποφασίσει καί τόν δεύτερο γάμο τῶν Κληρικῶν.
Ὡς εὐκόλως ἐκ τῶν ἀνωτέρω συμπεραίνεται καί ἐκ τῆς παρατηρήσεως τῶν τελευταίων ἐξελίξεων διαπιστώνεται, ὁ σημερινός Οἰκουμενικός Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως κ. Βαρθολομαῖος, κρίμασιν οἷς οἶδεν ὁ Κύριος, φαίνεται ὅτι ἐζήλωσε Μεταξάκειον δόξαν! Ἀπεδείχθη ἐν τοῖς πράγμασιν, ὅπως ἐκεῖνος, καί ὑψηλόφρων νεωτεριστής καί μεταρρυθμιστής, ἀλλά καί σχισματοποιός! Διότι, ἐπραγματοποίησε τό ὄνειρον ἐκείνου καί συνεκάλεσε μέ οἰκουμενιστικές προδιαγραφές τήν ψευδοσύνοδον τῆς Κρήτης, οἱ ἀποφάσεις τῆς ὁποίας εὐρίσκονται στόν ἀντίποδα τῶν ἁγίων Ὀρθοδόξων Συνόδων τῆς Ἐκκλησίας. Διότι, ἐπιβάλλει ὡς "πάπας τῆς Ἀνατολῆς" τίς ἀποφάσεις του ὡς δῆθεν Συνοδικές Ἀποφάσεις περί τῆς ἀντορθοδόξου καί βλασφήμου δυνατότητος δευτέρου γάμου τῶν Κληρικῶν, ἀκυρώνοντας ἀσεβῶς τήν Εὐαγγελική διδασκαλία! Διότι, ἐκδικητικῶς καί πρός τιμωρίαν τοῦ Πατριαρχείου τῆς Μόσχας (Ρωσίας) διά τήν ἀποχήν του ἐκ τῆς λεγομένης "Ἁγίας καί Μεγάλης Συνόδου" τῆς Κρήτης, προχωρᾶ, ἤδη προχώρησε, στήν διάρρηξη τῆς ἐπί αἰῶνες σχέσεως τῆς Οὐκρανικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μέ τήν Μόσχα.
Οἱ ὥρες γιά τήν παγκόσμια Ὀρθοδοξία εἶναι κρίσιμες! Ὅλοι οἱ παροικοῦντες τήν Ἰερουσαλήμ γνωρίζουμε ὅτι ὁ διαφημιζόμενος δῆθεν σκοπός τῆς ψευδοπανορθοδόξου συνόδου τῆς Κρήτης δέν ἦταν, τουλάχιστον διά τόν ἐμπνευστή καί πρωτεργάτη της, ἡ ἑνότητα ὅλων τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, ἀλλά ἡ ὑποταγή αὐτῶν ὑπό τήν ἐξουσίαν τοῦ οὐχί ψιλῶ ὀνόματι, ἀλλά κατά κυριολεξίαν Προκαθημένου τῆς Ὀρθοδοξίας καί παγκοσμίου ἡγέτου αὐτῆς Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου Βαρθολομαίου.
Εἶναι προφανές, πέραν τῶν πολιτικῶν καί γεωστρατηγικῶν σκοπιμοτήτων κοσμικῶν ἐξουσιῶν τίς ὁποῖες ἐξυπηρετεῖ ὁ κ. Βαρθολομαῖος, ὅτι διά τῆς προκλητικῆς καί πεισμόνου θελήσεως καί ἀποφάσεώς του νά ἀνακηρύξει τό Αὐτοκέφαλο τῆς Ἐκκλησίας ἐν Οὐκρανίᾳ, προκαλεῖται Σχίσμα στήν παγκόσμια Ὀρθοδοξία. Δημιουργεῖ μεῖζον κανονικό πρόβλημα ἀναγνωρίζων ἐρήμην τῆς κανονικῆς τοπικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τούς σχισματικούς ὡς κοινωνικούς καί προσφέρων τό μή ζητηθέν ὑπ' Αὐτῆς Αὐτοκέφαλο σέ ἕνα συνονθύλευμα ἐκκλησιαστικῶς, κανονικῶς, ἀκόμη καί ἠθικῶς ἀφερέγγυων προσώπων! Εἶναι κοινό μυστικό ὅτι εἷς ἐκ τῶν σχισματικῶν ἡγετίσκων καί φερόμενος ὡς "Πατριάρχης Κιέβου" εἶναι οἰκογενειάρχης μέ σύζυγο καί τέκνα!
Ὁ κ. Βαρθολομαῖος δέν ἀνεκήρυξε τό Αὐτοκέφαλον, οὔτε παρέδωσε Αὐτοκεφαλία στήν Ὀρθόδοξο Ἐκκλησία τῆς Οὐκρανίας. Ὁ κ. Βαρθολομαῖος ἐδημιούργησε μία νέαν Ἐκκλησία στήν Οὐκρανία, τήν ὁποίαν ἐν συνεχείᾳ ἀνεκήρυξε ὡς Αὐτοκέφαλη! Καί ὅλα αὐτά ὑπό τήν αἰγίδα (τουλάχιστον...) τοῦ οὐνίτου Προέδρου τῆς Οὐκρανίας κ. Ποροσένκο. Μόλις δέ πού εἶναι ἀνάγκη νά ἐπισημάνει κανείς ὅτι τά περί δῆθεν ἐνδιαφέροντος διά τήν κανονικότητα καί τήν ἐπαναφοράν σ' αὐτήν, ὡς καί, ἰδίως, τά περί ὑπερβάσεως τοῦ ἀπορριπτέου ἐθνοφυλετισμοῦ, δέν εἶναι παρά προσχηματικοί λόγοι κενοί περιεχομένου! Ἀντιθέτως, μάλιστα! Διότι κατάφαση στόν ἐθνοφυλετισμό ἀποτελεῖ ἡ καταπιεστική προσαρμογή τῶν ἐκκλησιαστικῶν πραγμάτων στίς ἐθνικές διαστάσεις τῶν κοσμικῶν δεδομένων.
Ὁ λόγος τώρα, μετά καί τήν τελευταία ἐξέλιξη τῆς πραγματοποιήσεως τῆς λεγομένης "ἑνωτικῆς συνόδου" ἄνευ τῆς συμμετοχῆς τῆς κανονικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Οὐκρανίας καί τή δημιουργία de facto μιᾶς δεύτερης Ἐκκλησίας ἐν Οὐκρανίᾳ ἀναγνωριζομένης ὡς τῆς μοναδικῆς κανονικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ἐν Οὐκρανίᾳ ὑπό τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως, καί ἡ εὐθύνη εἶναι στίς κατά τόπους Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες, οἱ ὁποῖες καλοῦνται ἄνευ φόβου καί πάθους νά λάβουν θέση.
Ἡ προφητική ρήση τοῦ ὁμολογητοῦ Ἰουστίνου Πόποβιτς ἔχει πλήρως ἐπαληθευθεῖ. Τό πρῶτο σχίσμα τό ὁποῖο σχετίζεται, κατά τά ἀνωτέρω, μέ τήν "Σύνοδο τῆς Κρήτης" εἶναι γεγονός. Καιρός εἶναι ὁ δημιουργός του νά ἀπομονωθεῖ, νά καταγγελθεῖ καί νά ἀποδοκιμασθεῖ ἐκκλησιαστικῶς καί κανονικῶς, διότι, διαφορετικά, ἐνδεχομένη σιωπή ἤ ἀνοχή ἔναντι τῶν τετελεσμένων θά σημάνει τόν ὁλοκληρωτικό καί τελειωτικό ἐκκλησιολογικό ἐκτροχιασμό ὅλων ὡς συνυπευθύνων.
