Κυριακή 15 Σεπτεμβρίου 2024

ΣΤΩΜΕΝ ΜΕΤΑ ΦΟΒΟΥ…

                                                             


                                                        ΣΤΩΜΕΝ ΜΕΤΑ ΦΟΒΟΥ…

Η αποτείχιση αποτελεί αποκοπή από τον αιρετικό Επίσκοπο (τύπος Αντίχριστου), και όχι από την (τοπική) Εκκλησία!

Θέμα: Ο μεγάλος κίνδυνος της προσβολής των πτωχών και των «αργοπορούντων».

«Ἐὐλογημένα τ στόµατα τ διαμαρτυρόµενα κατ τν ντορθοδόξων νεργειν το Πατριάρχου κα ελογημέναι α γραφίδες α στηλιτεύουσαι τς ν τ Πίστει κροβασίας ατο.»(*)

(π. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος)

 

Αδελφοί και Πατέρες,

Έχοντας κατά νου την συμβουλή του αββά Ποιμένος προς τον νεότερο και άπειρο στα πνευματικά αββά Αμμούν «Αν δεν μπορείς να κρατηθείς και να μη μιλήσεις, είναι προτιμότερο να χρησιμοποιήσεις τα λόγια των γερόντων κι όχι τα λόγια της Γραφής, γιατί υπάρχει μεγάλος κίνδυνος» [1], και εν προκειμένω· κίνδυνος «να σκοντάψουμε και ν’ αστοχήσουμε στην αλήθεια», να γίνουμε έτσι «ένοχοι σκανδάλου και βλάβης στους άλλους». Και επιπλέον, δίνοντας την κατάλληλη προσοχή στο ρηθέν υπ’ αυτού: «είναι προτιμότερο να χρησιμοποιήσεις τα λόγια των γερόντων» (δηλαδή των «εν ζωή» γερόντων· που ζουν εν τη Εκκλησία, βιώνουν την ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ Της, κρίνουν δίκαια και ενεργούν με ευθύτητα χωρίς τον κίνδυνο «να σφάλουν»2), προχωρούμε (μετά φόβου) στην κατάθεση πατερικών αποσπασμάτων που αποκαλύπτουν τα περί προσβολής αυτών που και σήμερα «καθυστερούν» να φτάσουν στα κοινά τραπέζια, στις κοινές συνεστιάσεις, στα κοινά συμπόσια των μη αποτειχισμένων.

Η εκκλησιαστική ιστορία μετά από 150 χρόνια, θεωρούμε, πως θα γράψει για σχίσματα και διαιρέσεις (μη γένοιτο) μεταξύ αποτειχισμένων και μη αποτειχισμένων και όχι μεταξύ μνημονευόντων και μη μνημονευόντων. 

Τρίτη 10 Σεπτεμβρίου 2024

Ο ΣΤΑΥΡΟΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ, ΤΟ ΑΙΩΝΙΟΝ ΚΑΥΧΗΜΑ ΜΑΣ

 



ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΥΨΩΣΕΩΣ Γαλ. 6,11-18]

Απομαγνητοφωνημένη ομιλία μακαριστού γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου, με θεμα:

Ο ΣΤΑΥΡΟΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ, ΤΟ ΑΙΩΝΙΟΝ ΚΑΥΧΗΜΑ ΜΑΣ

[εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Στομίου Λαρίσης στις 10-9-2000], (Β΄έκδοσις), [Β421]

Στις 14 Σεπτεμβρίου, αγαπητοί μου, η Εκκλησία μας εορτάζει την παγκόσμιον Ύψωσιν του Τιμίου Σταυρού. Αυτό σημαίνει ότι μετά την εύρεσή του από την βασιλομήτορα Αγίαν Ελένην, υψώθη από του άμβωνος ο ευρεθείς Τίμιος Σταυρός, υπό του τότε Πατριάρχου Ιεροσολύμων Μακαρίου, περί το 325.

ΜΙΑ ΝΕΑ "ΘΑΥΜΑΣΤΗ" ΣΥΝΗΘΕΙΑ! Έβγαλαν [ΚΑΙ ΞΑΝΑ ΕΒΑΛΑΝ!]τον Εσταυρωμένο για να φαίνεται ο Ελπιδοφόρος

 


Διατί όμως συγκεκριμένως να ασχολήται κάποιος Επίσκοπος με τον «Εσταυρωμένον»;
Διότι ήδη αυτή η αφαίρεσις αποτελεί πρακτικήν, την οποίαν εφαρμόζουν εις το Πατριαρχείον Κων/λεως! Ας υπενθυμίσωμεν ότι το έπραξεν ήδη ο Αμερικής Ελπιδοφόρος (ο καινοτομών με τα «πολλαπλά κουταλάκια»…), ακολουθών αυτό που συμβαίνει ήδη εις τον Άγιον Γεώργιον εις το Φανάρι, όπου όταν λειτουργή ο Πατριάρχης ο Εσταυρωμένος αποσύρεται, ενώ όταν ιερουργή κληρικός επανέρχεται. Η μεταφορά και επαναφορά του Τ. Σταυρού ολίγον πλέον απέχει από το να καταντήση η υπόθεσις θεατρινισμός. Πως αιτιολογείται όμως αυτή η αλλαγή; Ως διατείνονται, σκοπός είναι η επαναφορά της σπουδαιότητος του συνθρόνου, δηλ. των θέσεων όπισθεν της Αγίας Τραπέζης εις την κόγχην, όπου κάθεται ο Επίσκοπος και το πρεσβυτέριον.
https://www.vimaorthodoxias.gr/eipan/giati-o-peristerioy-grigorios-afairei-ton-timion-stayron/

Του Θεοδώρου Καλμούκου

10 Μαρτίου 2022

ΒΟΣΤΩΝΗ. Εβγαλαν τον Εσταυρωμένο Χριστό από τη θέση του όπισθεν της Αγίας Τραπέζης του Αρχιεπισκοπικού Καθεδρικού Ναού της Αγίας Τριάδος Νέας Υόρκης και τον τοποθέτησαν σε διπλανό μικρό παρεκκλήσιο διότι εμπόδιζε τον Αρχιεπίσκοπο Αμερικής Ελπιδοφόρο από το να τον βλέπει ευκρινώς το εκκλησίασμα ιστάμενο επί του σύνθρονου εντός του Ιερού Βήματος.

ΓΙΑΤΙ ΣΤΗΝ ΕΠΑΡΧΙΑ ΕΟΡΔΑΙΑΣ ΤΡΕΙΣ ΙΕΡΕΙΣ ΕΒΓΑΛΑΝ [ ΚΑΙ ΞΑΝΑ ΕΒΑΛΑΝ;] ΤΟΝ ΤΙΜΙΟ ΣΤΑΥΡΟ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΠΕΜΠΤΗΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΓΙΑ ΤΡΑΠΕΖΑ;

 

Γιατί ο Περιστερίου Γρηγόριος αφαιρεί τον Τίμιον Σταυρόν;


 Διότι νά ᾿χουμε τὸ νοῦ μας· ἐὰν ἐμεῖς οἱ Χριστιανοὶ καὶ Ἕλληνες δὲ᾿ σηκωθοῦμε ὅλοι καὶ δὲν κινηθοῦμε ἐγκαίρως, ὅ,τι ἔγινε στὴν Ἀθήνα, ποὺ τίναξαν τὸ σταυρὸ στὸν ἀέρα, ―νὰ τὸ θυμᾶστε― θὰ γίνῃ κ᾿ ἐδῶ. Ἐγὼ γέρος ἄνθρωπος εἶμαι, θὰ πεθάνω, ἀλλὰ νὰ ξέρετε πολὺ καλά, ὅτι ἔρχονται χρόνια σκοτεινὰ καὶ ἀπαίσια στὴ φυλή μας· καὶ ἂν κυριαρχήσουν οἱ σκοτεινὲς δυνάμεις, θὰ δῆτε ὅτι θὰ ζητοῦν νὰ διώξουν τὸ σταυρὸ ἀπὸ παντοῦ· 
ΜΙΑ ΑΚΟΜΗ ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ ΤΟΥ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ.....




Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης, Εχθροί του Σταυρού


Ὕψωσις τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, 14 Σεπτεμβρίου
ΣΗΜΕΡΑ ἡ Ἐκκλησία μας ὑψώνει καὶ προβάλλει τὸν τίμιο σταυρό. Πρὸ Χριστοῦ ὁ σταυρὸς προκαλοῦσε φρίκη, διότι ἦταν ὄργανο θανατικῆς ἐκτελέσεως. Μὲ τὴ θυσία ὅμως τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ἄλλαξε τελείως· ἔγινε «κοσμοπόθητος» (ὑμνολογ.).
Τί εἶνε σήμερα ὁ σταυρός; Πάρτε κιμωλία καὶ γράψτε στὸν πίνακα· σταυρὸς ἴσον ἀγάπη, σταυρὸς ἴσον λευτεριά, σταυρὸς ἴσον ἀλήθεια, σταυρὸς ἴσον φῶς, σταυρὸς ἴσον ἐγκράτεια, σταυρὸς ἴσον σωφροσύνη, σταυρὸς ἴσον σωτηρία, σταυρὸς ἴσον λύτρωσις, σταυρὸς ἴσον… Ὅ,τι ὡραῖο ὑπάρχει στὸν κόσμο, περιέχεται στὸ σταυρό. Σταυρὸς ―δὲν εἶπα τίποτα―, σταυρὸς ίσον ἡ σωτηρία τῶν ἁμαρτωλῶν. Εἶνε τὸ σωσίβιο, ποὺ ἁρπάζει ὁ ἁμαρτωλὸς γιὰ νὰ σωθῇ ἀπὸ τὴν πλημμύρα τοῦ κακοῦ.

Αυγουστίνου Καντιώτη: Είνε ανάγκη επείγουσα, όπως δημιουργηθή εν τω πιστώ λαώ ζωηρόν ενδιαφέρον δια τα εκκλησιαστικά πράγματα, άτινα βαίνουν κατά κρημνών.

 

ΠΡΟΣ ΤΟΝ  ΕΥΣΕΒΗ [ΜΕ ΖΗΛΟ ΚΑΙ ΦΟΒΟ ΘΕΟΥ] ΛΑΟ ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΦΛΩΡΙΝΗΣ, ΠΡΕΣΠΩΝ ΚΑΙ ΕΟΡΔΑΙΑΣ




Λόγια του αείμνηστου Γέροντός μας, Αυγουστίνου Καντιώτη: 

«Δια τούτο, ίνα μη θρηνήσωμεν μεγαλυτέρας συμφοράς εν τη Εκκλησία, είνε ανάγκη επείγουσα, όπως δημιουργηθή εν τω πιστώ λαώ ζωηρόν ενδιαφέρον δια τα εκκλησιαστικά πράγματα, άτινα βαίνουν κατά κρημνών. Η απάθεια, η αδιαφορία των πολλών πρέπει να εκλείψουν. Ο αυστηρός, ο συστηματικός, ο με αντικειμενικά προς παντός κριτήρια γινόμενος έλεγχος πρέπει να συνεχισθή σφοδρότερος και να σείση πύλας Βαβυλώνος. Σπεύσατε και καταγγείλατε ίνα γίνη ταχυτάτη η εκκαθάρισις. Διότι όσον παρέρχεται ο χρόνος, τόσον η κόπρος συσσωρεύεται και Αλφειοί και Αχελώοι δεν θα δυνηθούν να εκπλύνουν τα αμαρτήματα. Φωνάξατε ΜΑΡΑΝ-ΘΑ (=«εκκαθαριστέος»), σείσατε κάστρα ανομίας και εκκαθαρίσατε την ενορίαν και την επισκοπήν σας εκ των αναξίων ποιμένων επί τη βάσει, ως είπομεν, κανονικών αποδείξεων… Συγκρατηθήτε… τας ενδείξεις εις αποδείξεις μεταβάλετε και τότε βαδίσατε θαρραλέοι προς την κάθαρσιν. Ο Κύριος θα είναι μαζί σας».

Μητροπολίτη Φλωρίνης π. Αυγουστίνος: Δεν υποχρεούμεθα ούτε από το Ευαγγέλιο ούτε από τους Ιερούς Κανόνας, ούτε από την Ιστορία της Εκκλησίας να υποκλινόμεθα ενώπιον κακών επισκόπων...

 

- Δεν υποχρεούμεθα ούτε από το Ευαγγέλιο ούτε από τους Ιερούς Κανόνας, ούτε από την Ιστορία της Εκκλησίας να υποκλινόμεθα ενώπιον κακών επισκόπων...οι οποίοι εισήλθαν ανωμάλως εις την Εκκλησία του Χριστού μας.


ΚΛΩΤΣΙΟΠΑΤΟΥΝ ΤΟ ΑΓΙΟ ΘΥΣΙΑΣΤΗΡΙΟ

ΥΠΑΚΟΥΜΕ ΜΟΝΟ ΣΕ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥΣ


«..Αλλά ενώ αγαπητοί μου, υποκλινόμεθα ενώπιον παλαιών και νέων ιερών μορφών της σεπτής ιεραρχίας μας, δεν υποκλινόμεθα, δεν υποχρεούμεθα ούτε από το Ευαγγέλιο ούτε από τους Ιερούς Κανόνας, ούτε από την Ιστορία της Εκκλησίας να υποκλινόμεθα ενώπιον κακών επισκόπων· ενώπιον επισκόπων οι οποίοι αποτελούν την ανατροπήν του Ευαγγελικού κηρύγματος. Δεν υποκλινόμεθα ενώπιον σκανδαλοποιών ιεραρχών. Δεν υποκλινόμεθα ενώπιον ιεραρχών οι οποίοι εισήλθαν ανωμάλως εις την Εκκλησία του Χριστού μας. Η αγία μας Ορθοδοξία γνωρίζει μίαν μόνον θύραν, και πας ο εισερχόμενος δια αυτής είναι ποιμήν των προβάτων κανονικός….»
(Ολόκληρη την ομιλία ακούστέ την κατ’ ευθείαν από τον αείμνηστο Μητροπολίτη Φλωρίνης π. Αυγουστίνο You Tupe:

ΕΜΜΕΣΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΠΡΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟ ΚΑΙ ΤΩΝ ΣΥΝ ΑΥΤΩ...





Περί Οικουμενισμού από τον μακαριστό Επίσκοπο Αυγουστίνο Καντιώτη



Ὁ Οἰκουμενισμός εἶναι γέννημα τῆς πνευματικῆς συγχύσεως τῶν ἡμερῶν μας καί εἶναι αἵρεσις τῶν αἱρέσεων, παναίρεσις. «Οἱ προσβληθέντες ἐκ τοῦ μιάματος τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἔχουν πνευματικόν δαλτονισμόν. Δέν διακρίνουν τάς διαφοράς μεταξύ Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἑτεροδόξων, ἔτι δέ καί ἀλλοθρήσκων. Οὗτοι βλέπουν μόνον ὁμοιότητας. Καί χάριν τῶν ὁμοιοτήτων καλοῦν ὅλους νά ἑνώσουν ὅλας τάς πίστεις καί νά γίνουν ἕν! Ὀργίζονται δε καί ἐξανίστανται ἐάν τίς τολμήσῃ καί ὑπενθυμίσῃ εἰς αὐτούς δογματικάς διαφοράς καί ὅτι χάσμα μέγα ἐστήρικται μεταξύ Ὀρθοδόξων, ἑτεροδόξων καί ἀλλοθρήσκων, καί ὅτι εἶναι ἄκρως ἐπικίνδυνον νά ἐπιχειροῦν ἰλιγγιώδη ἅλματα. Ἐντός τοῦ Οἰκουμενισμοῦ ἡ Ὀρθοδοξία χάνει τό χρῶμα καί τό ἄρωμά της, τό αἷμα καί τήν εὐωδίαν Χριστοῦ. 

Ἡ Ἑλλὰς κλαίει κάθε χρόνο μισὸ ἑκατομμύριο παιδιά.!

 


010_NVI2554

Γενοκτονια!

«Φωνὴ ἐν Ραμᾷ ἠκούσθη…» (Ματθ. 2,18)


Δευτέρα 9 Σεπτεμβρίου 2024

Κυριακή 8 Σεπτεμβρίου 2024

Συγκινητική η παρουσία των πιστών της Μητροπόλεως Περιστερίου για την επιστροφή του Εσταυρωμένου όπισθεν της Αγίας Τραπέζης.

π. Ιωήλ Γιαννακόπουλος: 

"Ουδείς δηλαδή έχει το δικαίωμα μόνος του, έστω και αν είναι Ιερεύς η Αρχιερεύς, να παραβή παράδοσίν τινα των Πατέρων. Ούτε μία Εκκλησία δικαιούται εις γενικής φύσεως ζητήματα να αγνοή την συγκατάθεσιν των άλλων τοπικών Εκκλησιών. Επομένως σχίσμα δεν λέγεται η παράβασις μιας αρχαίας παραδόσεως (τοιαύται ως είδομεν ανωτέρω έγιναν πολλαί χωρίς να γίνη σχίσμα), αλλά όταν παράβασις της αρχαίας παραδόσεως σχίση την μίαν Εκκλησίαν από της άλλης, όταν διακοπή η κοινωνία των Εκκλησιών. Μόνον λοιπόν «η παράδοσις της Πίστεως», ήτοι η ηθική, είναι πράγματα αιωνίως αμετάβλητα και αναλλοίωτα και δεν επιδέχονται ουδεμίαν τροποποίησιν. Αι άλλαι όμως παραδόσεις, αι αναφερόμεναι εις θέματα λατρείας, διοικήσεως, εκκλησιαστικής ευταξίας κ.λ.π. δύνανται να τροποποιούνται και να μεταβάλλωνται, υπό τον όρον βεβαίως ότι τούτο γίνεται όχι υπό του α' ή β' ατόμου, έστω και αν είναι Ιερεύς ή Αρχιερεύς (εν τη περιπτώσει ταύτη έχομεν παράβασιν και ανταρσίαν), αλλ' υπό της ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ!"

https://www.impantokratoros.gr/16916F7B.el.aspx



-----------------------------------------------------------------



https://tasthyras.wordpress.com

Η ΔΙΑΦΟΡΑ ΕΙΝΑΙ ΣΤΗΝ ΛΕΠΤΟΜΕΡΙΑ...." Ο ΘΕΟΣ ΝΑ ΕΛΕΑ ΜΑΣ"!

 


!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!






Πρωτοπρεσβύτερος Θεόδωρος Ζήσης, "Τό ἄριστο καί ἐπαινούμενο κατά τήν κανονική ἀκρίβεια εἶναι νά ἐκκλησιάζονται ἐκεῖ πού δέν μνημονεύονται οἱ αἱρετίζοντες" !

 

«Συνιστᾶται στούς πιστούς νά ἀποφεύγουν νά ἐκκλησιάζονται ὅπου λειτουργοῦν ἤ μνημονεύονται φανεροί αἱρετικοί οἰκουμενιστές, ἐπίσκοποι καί ἱερεῖς. Νά προτιμοῦν νά πηγαίνουν ἐκεῖ πού λειτουργοῦν ὀρθόδοξοι στό φρόνημα ἐπίσκοποι καί ἱερεῖς, ἔστω καί ἄν γιά κάποιους λόγους δέν ἔχουν κόψει τό μνημόσυνο, καί αὐτό κατ’ οἰκονομίαν. Τό ἄριστο καί ἐπαινούμενο κατά τήν κανονική ἀκρίβεια εἶναι νά ἐκκλησιάζονται ἐκεῖ πού δέν μνημονεύονται οἱ αἱρετίζοντες, ἐκεῖ δηλαδή πού οἱ ἱερεῖς ἔχουν προχωρήσει σέ διακοπή μνημοσύνου».


Πρωτοπρεσβύτερος Θεόδωρος Ζήσης
Ὀφειλόμενες ἐξηγήσεις
Μερικά πρόσωπα τά ὁποῖα διαπνέονται ἀπό τήν ἐν Κυρίῳ ἀγάπη πρός ὅσους ἐν τῷ κόσμῳ κληρικούς ἔχουμε παύσει τήν μνημόνευση τῶν οἰκείων ἐπισκόπωνἀλλά καί ἀπό τόν γενικότερο σεβασμό πρός τούς ἀγῶνες ὑπέρ τῆς Ὀρθοδοξίαςἰδιαίτεραμάλισταὅσα πρόσωπα δέν γνώρισαν καλά τόν γράφοντα καί δέν τόν ἔχουν ζήσειὥστε νά ἑρμηνεύουν σωστά τήν τελευταία ἐνέργειά του τῆς διακοπῆς τοῦ λειτουργικοῦ μνημοσύνου τοῦ Μητροπολίτου Θεσσαλονίκης κἈνθίμουἀνησυχοῦν ἀπό σκοπίμως διαδιδόμενες φῆμες  καί ἀπό ἰδικές των ἐσφαλμένες ἐκτιμήσειςὅτι  πΘεόδωρος θά κάνει σχίσμαΣυνδυάζουν μάλιστα πρός τήν κατεύθυνση αὐτή καί τά ὅσα λέγουν ἤ πράττουν ἄλλα πρόσωπα μέ τά ὁποῖα συνεργάσθηκε ἤ συνεργάζεται ὁ π. Θεόδωρος, χωρίς ὅμως πράγματι νά συμφωνεῖ ἤ νά συμπράττει σέ ὅλα μαζί τους, καί ἐξ αὐτοῦ βγάζουν λάθος συμπεράσματα.

Αρχιμανδρίτης Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος προς Πατριάρχη, Αλληλογραφείτε μετά του Πάπα εν πάση εκκλησιαστική τάξει, ως εάν έζωμεν εις τον Ε' μ.Χ. αιώνα.

 

Επιστολή του π. Επιφάνιου Θεοδωρόπουλου στον Οικ. Πατριάρχη Αθηναγόρα


ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΤΟ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ
Αρχ. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος
Παναγιώτατε, τι εκ των δύο συνέβη; Ο Πάπας προσεχώρησε εις την Ορθοδοξίαν ή Υμείς εις τον Παπισμόν;


Ανοικτή επιστολή
Αρχιμανδρίτης Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος



Παναγιώτατε,
Από τινων ετών κατώδυνον το Πλήρωμα της Ορθοδόξου Εκκλησίας, το συνειδητώς πιστεύον πλήρωμα, παρίσταται θεατής επικινδύνων προς την Πίστην ακροβασιών του Πρώτου της Ορθοδοξίας Επισκόπου. Ούτως, ίνα παραλίπωμεν άλλου είδους ακροβασίας, η προς τον Πάπαν και τον Παπισμόν συμπεριφορά Υμών και τινών Υμετέρων αντιπροσώπων, ρίπτει εις άφατον θλίψιν, αλλά και φοβεράν ψυχικήν δοκιμασίαν, τα αληθώς ορθοδοξούντα τέκνα της Εκκλησίας.

Αλληλογραφείτε μετά του Πάπα εν πάση εκκλησιαστική τάξει, ως εάν έζωμεν εις τον Ε' μ.Χ. αιώνα. Υποβάλλεσθε εις τας ταλαιπωρίας μακρινών ταξιδιών προς συνάντησιν αυτού. Ανταλλάσετε μετ' αυτού τρυφεράς περιπτύξεις και αδελφικούς ασπασμούς. Καλείτε αυτόν «Πρώτον Επίσκοπον της Χριστιανοσύνης» και υμάς Αυτόν δεύτερον. Διακηρύσσετε urbi et orbi ότι «ουδεμία διαφορά χωρίζει τας δύο Εκκλησίας». Συμπροσεύχεσθε μετ' αντιπροσώπων αυτού και φέρεσθε προς αυτούς σχεδόν όπως και προς τους Ορθοδόξους Επισκόπους. Αίρετε εκ μέσου αιωνοβίους αφορισμούς, οίτινες, έστω και αν επιβλήθεισαν υπό το κράτος των εντυπώσεων εκ στιγμιαίων γεγονότων πρωτοφανούς οξύτητας και ως αντίδρασις εις τα γεγονότα εκείνα, ουχ ήττον δε εξέφραζον ει μη το καθολικόν φρόνημα της αμωμήτου και θεοφόρου Ορθοδοξίας και δεν απετέλουν ειμή απλήν εφαρμογήν, καθυστερημένη μάλιστα, των διατάξεων του Κανονικού της Εκκλησίας Δικαίου, επιβαλλουσών την αποπομπήν εκ της θεοτεύκτου Μάνδρας των «ανιάτως και προς θάνατον νοσούντων» προβάτων, των αιρετικών δηλαδή και φθορέων της Πίστεως.

Παναγιώτατε, τι εκ των δύο συνέβη; Ο Πάπας προσεχώρησε εις την Ορθοδοξίαν ή Υμείς εις τον Παπισμόν;

Σάββατο 7 Σεπτεμβρίου 2024

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΜΑΞΙΜΟΣ ΚΑΡΑΒΑΣ: ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΣΥΜΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ



ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΣΥΜΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

   Ἀγαπητοὶ συμπρεσβύτεροι, δὲν ἐπιθυμῶ νὰ σᾶς κάνω τὸν διδάσκαλο, ἀλλὰ ἐπειδὴ ἀγωνιῶ γιὰ τὰ τεκταινόμενα ἐν τ Ἑλλαδικὴ Ὀρθοδόξ Ἐκκλησί καὶ τὴν ἀδιαφορία τῶν ποιμένων αὐτῆς, δηλαδὴ τῶν Ἐπισκόπων, οἱ ὁποῖοι ἀντὶ καλοὶ ποιμένες, ἔγιναν μισθωτοὶ καὶ ἀδιαφοροῦν διὰ τὴν σωτηρίαν τῶν προβάτων, διότι ὅταν βλέπουν τούς λύκους ἐρχομένους καὶ ἀντὶ νὰ χρησιμοποιήσουν τὴν ποιμαντικὴν ράβδο καὶ νὰ συντρίψουν αὐτοὺς, «ὡς σκεύη κεραμέως», ἐγκαταλείπουν τὰ πρόβατα καὶ μὲ τοῦτο ἀποδεικνύουν ὅτι εἶναι μισθωτοὶ καὶ “οὐ μέλλει αὐτῶν περὶ τῶν προβάτων ὅτι μισθωτοὶ εἰσίν”.

  Δία τοῦτο θὰ σᾶς θέσω μερικὰ ἐρωτήματα, ὄχι ὅτι θέλω νὰ λάβω ἀπάντηση ες αὐτά, ἀλλὰ νὰ τὰ θέσετε ες τὴν ἱερατική σας συνείδηση. Καὶ ἂν σᾶς φαίνονται ὀρθά, πράξατε τὸ πρέπον.

    Ὁ Πάπας εἶναι αἱρετικὸς ναὶ ἢ ὄχι; Καὶ ἂν εἶναι, ὅπως καὶ εἶναι, τότε ἐπιτρέπονται τὰ σταυροφιλήματα καὶ τὰ σταυροαγκαλιάσματα καὶ ἡ προσφώνησις ες αὐτὸν παρὰ τοῦ Βαρθολομαίου καὶ τῶν ἀκολουθούντων αὐτῶ, ὡς “ἁγιώτατον ἀδελφόν”.

1.      Οἱ προτεστάντες εἶναι μωσαϊκόν σατανικῶν ἐφευρέσεων; Ἐὰν εἶναι, τότε ἡ Σύνοδος τῆς Κρήτης γιατί τὶς ὀνόμασε «Ἐκκλησίες»; (Ὅπως καὶ τὸν Παπισμόν). Ἐπίσης ὁ Πατριάρχης ἀναγνωρίζει τὸ «Π.Σ.Ε.», τὸ καταχρηστικῶς ἀποκαλούμενον «Παγκόσμιο Συμβούλιον Ἐκκλησιῶν». Εἰς τὴν πραγματικότητα παγκόσμιον συνονθύλευμα αἱρέσεων, ἕναν ἀντίχριστον ὀργανισμὸν εἰς τὸν ὁποῖον συστεγάζονται περισσότερες ἀπὸ 400 προτεσταντικὲς παραφυάδες…Ἐσεῖς τί γνώμη ἔχετε;

ΩΦΕΛΙΜΩΣ ΔΙΗΓΗΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΓΕΡΟΝΤΙΚΟ ΤΟΥ ΣΙΝΑ. ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ

                                       


ΩΦΕΛΙΜΩΣ ΔΙΗΓΗΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΓΕΡΟΝΤΙΚΟ ΤΟΥ ΣΙΝΑ.

«ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ

Β’

1.  Ο μακάριος Αναστάσιος της Ραϊθού αναδείχτηκε τέλειος τόσο στην άσκηση των αρετών, όσο και στην ακριβόλογη διατύπωση των ορθοδόξων δογμάτων της καθολικής εκκλησίας. Έτσι με τη χάρη του Θεού πολλούς αιρετικούς που είχαν πλανηθεί σαν πρόβατα τους ξαναγύρισε με τη δύναμη του λόγου του στην ποίμνη του Χριστού. Κάποτε π.χ. δύο αιρετικοί αντάλλαζαν μαζί του ιδέες γύρω από την ορθή πίστη, οπότε τους ορκίζεται· «Αν νιώσω βαθιά μέσα στη συνείδησή μου πως υποστηρίζετε σωστές θέσεις, πέρα από κάθε διχογνωμία θα ‘ρθώ να μεταλάβω τη θεία κοινωνία μαζί σας». Κανόνισε, ώστε και εκείνοι να δώσουν τον ίδιο όρκο. Όταν άρχισαν να συζητούν, νίκησε φυσικά η αλήθεια κι έτσι το φως αποδείχτηκε φως και το σκοτάδι σκοτάδι.

2. Όταν οι αιρετικοί, σύμφωνα με τη μαρτυρία της συνειδήσεώς τους, παραδέχτηκαν ότι ο γέροντας τα λέει σωστά, ζήτησε εκείνος να τηρηθούν οι υποσχέσεις. Τότε ο ένας πήγε και κοινώνησε, ο άλλος όμως όλο και το ανέβαλλε με την εξής δικαιολογία: «Ότι τα λες σωστά δεν αμφιβάλλω, είναι όμως οι συγγενείς στη μέση· δεν μπορώ λοιπόν να το πράξω αυτό». Κι ο μακαρίτης φλογισμένος από θείο ζήλο του αποκρίνεται· «Αγάπησες τη δόξα των ανθρώπων περισσότερο από την δόξα του Θεού. Γι’ αυτό ευλογημένος να ‘ναι ο Κύριος, ούτε σε τούτον τον κόσμο, ούτε στον άλλο θα ξανακοινωνήσεις πια». Και την επόμενη μέρα πέθανε ο δύστυχος. Ο Θεός τον τιμώρησε σύμφωνα με την απόφαση του γέροντα.»

ΚΑΝΕΝΑΣ ΚΑΝΟΝΑΣ ΔΕΝ ΓΡΑΦΤΗΚΕ ΓΙΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΝΕΝΕΡΓΟΣ

 


 


ΚΑΝΕΝΑΣ ΚΑΝΟΝΑΣ ΔΕΝ ΓΡΑΦΤΗΚΕ ΓΙΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΝΕΝΕΡΓΟΣ

(Η ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΧΙΣΜΑ)

 «Θα ερωτήση κανείς, καταργούμεν τον Νόμον εν ονόματι της πίστεως; Μη γένοιτο!» (Απ. Παύλος)


Αγαπητοί,

Στην προς Ρωμαίους επιστολή του αποστόλου των εθνών Παύλου, στο τέλος του 3ου κεφ. στίχο 31 βρίσκουμε την φράση: «νόμον ουν καταργούμεν δια της πίστεως; μη γένοιτο, αλλά νόμον ιστώμεν», που ερμηνεύεται ως εξής: «Λοιπόν, θα ερωτήση κανείς, καταργούμεν τον Νόμον εν ονόματι της πίστεως; Μη γένοιτο! Όχι μόνον δεν καταργούμε τον Νόμον, αλλ' αντιθέτως του δίδομεν κύρος».

Αδελφοί, τότε, ο Απόστολος του Χριστού  αν και δεν είχε επισκεφτεί την Ρώμη γνώριζε ότι ανάμεσα στους ορθά πιστεύοντας Χριστιανούς υπήρχαν Ιουδαίοι και εθνικοί, Ιουδαίοι «που δεν είχον κατορθώσει να απαγκιστρώθουν από τας τυπικάς και συμβολικά διατάξεις του Νόμου  της Π. Διαθήκης». Αλλά και εθνικοί (δηλ. πρώην ειδωλολάτρες που πιστέψαν στον Υιό του Θεού και έγιναν Χριστιανοί) που όμως δεν μπόρεσαν να απαλλαγούν «από πλάνας και έθιμα της ειδωλολατρικής θρησκείας». Τότε λοιπόν γράφει την επιστολή αυτή με σκοπό να διαφωτίσει τους εκεί πιστούς «εις ορθήν πίστην και ζωήν»...

Με πολύ μεγάλη ακρίβεια και συντομία ο ερμηνευτής της Επιστολής, Ιωάννης Θ. Κολιτσάρας συμπυκνώνει τα περί του 3ου κεφαλαίου γραφόμενα λέγοντας: «Κάμνει ενταύθα λόγον ο απ. Παύλος δια την καθολικότητα της αμαρτίας μεταξύ Ιουδαίων και εθνικών, από την οποίαν δεν λυτρώνουν τα έργα του μωσαϊκού Νόμου και τα οποιαδήποτε έργα των ανθρώπων, αλλά η ενεργός και ζώσα πίστις και κοινωνία προς τον Σωτήρα Χριστόν, όπως άλλωστε και αυτή η Π. Διαθήκη υπαινίσσεται» [1].

Η ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΧΙΣΜΑ

Αδελφοί εν Χριστώ, αποτειχισμένοι και μη,

Η ΔΩΡΕΑ Ο Ρ Γ Α Ν Ω Ν ΥΠΟ ΤΟ ΠΡΙΣΜΑ ΤΟΥ ΠΗΔΑΛΙΟΥ




                                Η ΔΩΡΕΑ ΟΡΓΑΝΩΝ ΥΠΟ ΤΟ ΠΡΙΣΜΑ ΤΟΥ ΠΗΔΑΛΙΟΥ

Θέμα α΄: Η διοικούσα Εκκλησία της Ελλάδος ευλογεί

«Η άγνοια των πατερικών χωρίων, η θεολογία, κι αυτό είναι το έγκλημα. Ποιος τα διάβασε αυτά πριν τολμήσει να γράψει περί μεταμοσχεύσεων;...» (π. Κωνσταντίνος Στρατηγόπουλος)

 

              

Αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί,

έχοντας υπόψη α) ότι το Πηδάλιο της Εκκλησίας συμπεριλαμβάνει όλους του θείους Κανόνες (Αποστολικών, Οικουμενικών και τοπικών Συνόδων, και όχι μόνο), β) ότι «Οι Θείοι Κανόνες υπέρ τους βασιλικούς νόμους ισχύουσιν», δηλαδή έχουν μεγαλύτερη ισχύ από τους νόμους του κράτους, και γ) τη σχετική με το Πηδάλιο μαρτυρία του ορθόδοξου Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Νεοφύτου Ζ΄: «Επειδή η αυτοαλήθεια εστιν ο Χριστός και ο τη αληθεία αντιβαίνων άρα αυτώ τω Χριστώ αντιβαίνει · δια τούτο και ημείς καταχρέως μαρτυρόμεθα πάσαν την της Βίβλου ταύτης αλήθειαν, προς πληροφορίαν των αναγινωσκόντων» [1], προχωρούμε στην εξέταση του εν λόγω θέματος πιστεύοντας πως το μικρό αυτό δάνειο από το θησαυροφυλάκιο των ιερών Κανόνων θα αποδώσει το αναμενόμενο κέρδος που είναι τόσο η θεραπεία, όσο και δοξολογία. Η θεραπεία της μεγάλης αυτής πληγής που ο εχθρός κατάφερε να πετύχει στο σώμα της ανθρωπότητας αλλά και στο σώμα της Εκκλησίας Του και η δοξολογία του αληθινού ιατρού των ψυχών και των σωμάτων ημών, του αναστάντος Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, του νικητή του θανάτου, Αυτού που «σηκώθηκε από το μνήμα και έγινε οδηγός των κεκοιμημένων».

«Χριστς γρ γερθες κ νεκρν, παρχ τν κεκοιμημένων γένετο. ατ  δόξα κα τ κράτος ες τος αἰῶνας τν αώνων· μήν.» (Κατηχητικς λόγος ες τ γιον πάσχα)

                Αναφέραμε ότι για τον πιστό άνθρωπο οι νόμοι μιας κοινωνίας είναι πιο κάτω από τους Θείους Κανόνες της Εκκλησίας γιατί οι δεύτεροι εναρμονίζονται με το θέλημα του Θεού και με τις εντολές Του.  Ως Θέλημα του Θεού εννοούμε την ελευθερία του ανθρώπου και μαζί την αναζήτηση της Αλήθειας, σύμφωνα με το «Γνώσεσθε τήν λήθειαν, καί  λήθεια λευθερώσει μς» (Ιωάν. η΄ 32), και ως εντολές, τους μικρούς εκείνους περιορισμούς που πάντοτε θέτει ο Νομοθέτης προκειμένω ο άνθρωπος να αποδεικνύει υπακοή και σεβασμό στον Δημιουργό Θεό.  Και τότε ο Θεός ευλογεί.