ΔΕΝ ΔΥΝΑΜΕΘΑ ΝΑ ΣΙΩΠΟΥΜΕ
ΟΤΑΝ Ο ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΠΑΡΕΚΤΡΕΠΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΙΣΤΗ
ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΝ κ.κ. ΑΘΗΝΑΓΟΡΑΝ
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου, ἀπὸ «Χριστιανικὴ Σπίθα», αριθμ. φυλ. 248-249, Μαϊος Ἰουνιος 1962
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου, ἀπὸ «Χριστιανικὴ Σπίθα», αριθμ. φυλ. 248-249, Μαϊος Ἰουνιος 1962
«...Ὁ ἑκάστοτε Πατριάρχης θεωρεῖται ὡς κανὼν τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως. Διὰ τοῦτο ἡ συνείδησις τοῦ λαοῦ φρικιᾶ καὶ ἐπὶ τῆ σκέψει ἀκόμη, ὅτι ὁ Πατριάρχης δύναται καὶ ἐπʼ ἐλάχιστον νὰ παρεκκλίνη ἐκ τῶν γραμμῶν τῆς Ὀρθοδοξίας. Ὁ Πατριάρχης ἐτάχθη νὰ εἶνε ὁ βράχος, ἐφʼ οὗ νὰ θραύωνται ὅλα τʼ ἀβυσσαλέα καὶ ἀφρίζοντα κύματα τῆς πλάνης.
Λύομεν τὴν σιωπήν. Γνωρίζοντες τὴν ὑψηλὴν ἰδέαν, τὴν ὁποίαν ἔχει ὁ Ἑλληνικὸς Λαὸς περὶ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, ἱστάμεθα καὶ ἡμεῖς μὲ αἰσθήματα εὐλαβείας ἀπέναντι αὐτοῦ καὶ ὁ κάλαμός μας, ὁ τόσον ὀξὺς πρὸς ἄλλας κατευθύνσεις, ὑπῆρξε πάντοτε συγκρατημένος, προκειμένου νὰ κρίνωμεν ἐνεργείας Πατριαρχικάς. Οὐκ ὀλίγαι δὲ ὑπῆρξαν αἱ περιπτώσεις, καθʼ ἅς ἐσιωπήσαμεν, ἵνα μὴ διὰ τῆς ἀρθρογραφίας μας δώσωμεν ἀφορμὴν ἀνιέρου ἐπιθέσεως εἰς τοὺς καραδοκοῦντες ἐχθροὺς τῆς Πίστεως. Φοβούμεθα τὸ ἁμάρτημα τοῦ Χάμ. Ἀλλὰ τὴν σιωπήν, τὴν ὁποίαν ἐτηρήσαμεν μέχρι τοῦδε, δὲν δυνάμεθα νὰ ἐξακολουθήσωμεν. Εἰς λύσιν σιωπῆς πιεζόμεθα ἔσωθεν καὶ ἔξωθεν. Ἔσωθεν μὲν ὑπὸ τῆς συνειδήσεώς μας, ἡ ὁποία ἐξανίσταται. Ἔξωθεν δὲ ὑπὸ εὐλαβῶν τῆς Ὀρθοδοξίας τῶν τέκνων, τὰ ὁποῖα πολλαχόθεν πρὸς ἡμᾶς ἀπευθυνόμεθα ἐκφράζουν τὴν ἀπορίαν των διὰ τὴν σιωπήν μας.
Θὰ λύσωμεν, λοιπόν, τὴν σιωπήν μας καὶ θὰ ἐκφράσωμεν τὴν ταπεινήν μας κρίσιν. Εὐτυχῶς, ὑπὲρ τῆς ἐλευθέρας διατυπώσεως τῶν γνωμῶν ἐπὶ θεμάτων ποὺ συγκλονίζουν τὰ πνεύματα τῶν Ὀρθόδόξων, θερμὸν συνήγορον εὕρομεν τὸν θεοφιλέστατον ἐπίσκοπον Μελόης κ. Αἰμιλιανόν, μόνιμον ἀντιπρόσωπον τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχεῖου παρὰ τῶ Π.Σ.Ε. ἐν Γενεύη, ὅστις πιστότερον παντὸς ἄλλου διερμηνεύων τὰς σκέψεις τῆς Ὑμετέρας Παναγιότητος γράφει εἰς τὸ ἐπίσημον ὄργανον τοῦ Πατριαρχείου «Ἀπόστολος Ἀνδρέας» τὰ ἐξῆς: «Ἄς ἀφεθοῦν ἐλεύθεροι οἱ πιστοί μας νὰ ἐκφράζουν τὰς σκέψεις των καὶ νὰ ὑποδεικνύουν τὰ συμπτώματα τῶν γεγονότων, ἀναφέροντες τοὺς λόγους καὶ τὰς αἰτίας, ποὺ προὐκάλεσεν τὴν σύγχρονον ἀποστασίαν καὶ τὴν ἀναστάτωσιν τῆς μεταπολεμικῆς κοινωνίας. Ἄς ἀφεθοῦν ἐπίσης ἐλεύθεροι νὰ συζητοῦν τὰ ὑπὲρ καὶ τὰ κατὰ τῆς πνευματικῆς Ἐκκλησιαστικῆς μας ζωῆς. Διότι αὐτὸ ἀποτελεῖ τὸ οὐσιῶδες προνόμιον ἑνὸς χριστιανοῦ, τὸ ὁποῖον μόνον εἰς ἀπολυταρχικὰ καὶ μοναρχικὰ συστήματα δὲν ἀναγνωρίζεται ὡς δικαίωμα» (Ἴδε φύλλον 17 Μαΐου 1961). Ἐκ τῶν γραφομένων σας, λοιπόν, λαμβάνομεν τὸ δικαίωμα, ἵνα ἐκφέρωμεν καὶ ἡμεῖς τὴν κρίσιν μας ἐπὶ ἐκκλησιαστικῶν θεμάτων…» [http://www.augoustinos-kantiotis.gr/]