Παρασκευή 22 Φεβρουαρίου 2019

Δικαίωμα στην ευθανασία! Δηλαδή, δικαίωμα στην αυτοκτονία;

 ΣΧΟΛΙΟ: Ο κ. Α.Β. θεωρείται ανίατα άρρωστος; 

Αλέξανδρος Βέλιος: Το δικαίωμα στην ευθανασία

Με ποιο δικαίωμα η θρησκεία, ο νόμος, η ιατρική, επιλέγουν πριν από μένα για μένα πότε και πώς επιτρέπεται να πεθάνω;
Δημοσίευση: Παρασκευή, 17 Ιουνίου 2016
Με ποιο δικαίωμα οι εξουσίες που θέλουν να οριοθετούν τη ζωή μας μας αφαιρούν και την ελευθερία επιλογής στο θάνατό μας;

Ένας γνωστός δημοσιογράφος, ενώπιος ενωπίω με το θάνατο. Το θάνατό του. 

Στο συγκλονιστικό αυτό όσο και πρωτότυπο βιβλίο, ο Αλέξανδρος Βέλιος καταθέτει μια εξομολόγηση ζωής για να ξορκίσει το φάσμα της ανυπαρξίας. Και, παράλληλα, με το γνωστό ανατρεπτικό του ύφος, ερμηνεύει και καταρρίπτει όλα τα ταμπού –θρη-σκευτικά, κοινωνικά, ιατρικά– που στη χώρα μας και όχι μόνο περιβάλλουν ακόμη το ζήτημα της ευθανασίας. 

Για το δημοσιογράφο-συγγραφέα, το δικαίωμα στο θάνατο είναι το θεμελιωδέστερο ανθρώπινο δικαίωμα. Με έναυσμα την προσωπική του άνιση μάχη, που πλησιάζει στο τέλος της, ο Αλέξανδρος Βέλιος αποδύεται σ’ ένα διάλογο θανάτου που μετουσιώνεται σε μανιφέστο ζωής. 

Με μοναδικό τρόπο, καταφέρνει να κινητοποιήσει ταυτόχρονα καρδιές και συνειδήσεις.

Το θα παρουσιαστεί επίσημα στις 4 Ιουλίου, στις 8 το βράδυ, στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης (Πειραιώς 206), σε μια εκδήλωση με παρεμβάσεις που θα συζητηθούν.

ΕΠΙΜΕΤΡΟ
π. ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΣ:

«Όπως θα γνωρίζετε, είναι πολύ επίκαιρο θέμα αυτό. Ευθανασία σημαίνει ότι εκείνος που θεωρείται ανίατα άρρωστος κάποτε ζητάει ο ίδιος να τον φονεύσουν (οπότε είναι υπεύθυνος και αυτός, γιατί δεν μπορούμε να πούμε ότι πρώτα θα ζητήσει συγγνώμην, μετά θα πάει να εξομολογηθεί, κι έπειτα θα πει «τώρα σκοτώστε με»!... συνεπώς είναι στην κατηγορία του αυτοκτονούντος εκείνος που ζητάει την ευθανασία) ή δεν γνωρίζει ο ανίατα άρρωστος το θέμα αυτό, αλλά προβαίνουν σε ευθανασία οι συγγενείς με τον γιατρό· κάνουν ένα κάτι, μία ένεση ή ό,τι άλλο, και τελικά φονεύουν τον άνθρωπο.
Αυτό είναι φοβερό! Î‘ποτέλεσμα εικόνας για ΕΥΘΑΝΑΣΙΑ
Διότι, αγαπητοί μου, αν ξέρω ότι σήμερα υπάρχουν κλέφτες και δολοφόνοι, κλειδώ­νω τις πόρτες μου και τα παράθυρα μου, κλειδώνω δι­πλά και τριπλά, και φυλάγομαι μέσα στο σπίτι μου. Αν υποτεθεί όμως ότι την ευθανασία θα μου την προκαλέσει ο γιατρός που με παρακολουθεί και με θερα­πεύει, ότι θα την προκαλέσει την ευθανασία το παιδί μου, ο άνδρας μου, η γυναίκα μου, δηλαδή οι οικείοι μου προκαλέσουν την ευθανασία, τότε πώς μπορώ να φυλαχτώ; Αυτό πια θα είναι ένας αληθινός τρόμος των ανιάτως ασθενούντων, αλλά και των ηλικιωμένων ανθρώπων! Και μια μέρα -είναι παρά πολύ κοντά αυτό για πάρα-πάρα πολλούς λόγους- όταν οι ηλικιωμένοι πηγαίνουν στα νοσοκομεία, θα τους γίνεται πολύ ωραία η ευθανασία· θα προκαλείται ο θάνατος με τον τρόπο αυτό. Όποτε ο ηλικιωμένος πια θα λέει: «Δεν τολμώ να πάω στο νοσοκομείο, δεν θέλω· άστε με να πεθάνω εδώ»· ή ακόμη, αν φοβάται τους συγγενείς του - δεν ξέρω... τι να φανταστώ!- μπορεί να πάει σ' ένα δωμάτιο ξενοδοχείου και να πει: «Όσο ζήσω θα μείνω εδώ, κι ό,τι γίνει. Αν πάω σε νοσοκομείο, θα με σκοτώσουν με τον τρόπο αυτό. Πλέον ο γιατρός είναι κίνδυνός μου, οι συγγενείς είναι κίνδυνός μου, αυτή η ίδια η πολιτεία είναι κίνδυνός μου!». Αντιλαμβάνεστε, αγαπητοί μου, που βρισκόμαστε;» ( https://www.impantokratoros.gr/athanasios-mytilhnaios-fonos.el.aspx)