Ν᾽ αξιωθουμε της δοξης Του!
«Θαβὼρ καὶ Ἑρμὼν ἐν τῷ ὀνόματί σου ἀγαλλιάσονται» (Ψαλμ. 88,13)
(...) Θὰ πῶ μόνο, ὅτι ὁ Χριστὸς σήμερα εἶνε ἄγνωστος. Ἄλλοι τὸν ἀγνοοῦν σὰν νὰ μὴν ὑπάρχῃ, ἄλλοι τὸν ὑποτιμοῦν καὶ τὸν θεωροῦν κατώτερο ἀπ᾽ τὴ γυναῖκα ἢ τὸ παιδί τους, ἄλλοι τὸν περιφρονοῦν τελείως, καὶ ἄλλοι –ἀλλοίμονο!– τὸν ὑβρίζουν καὶ τὸν βλαστημοῦν. Κάποιος στὴν Πελοπόννησο βλαστήμησε τὸν πρόεδρο δημοκρατίας καὶ τὸν ἔβαλαν 13 μῆνες φυλακή. Δὲν λέω ὅτι ἔκανε καλά, ὄχι· πρέπει νὰ τιμοῦμε τοὺς ἄρχοντες, εἴτε βασιλεῖς εἴτε προέδρους –δὲν ἔχει σημασία, ἀλλάζουν αὐτά, πρόσκαιρα εἶνε–, ὄχι ὅμως καὶ νὰ τοὺς ὑπερτιμοῦμε ἐν σχέσει μὲ τὸν Κύριο. «Μὴ πεποίθατε ἐπ᾽ ἄρχοντας, ἐπὶ υἱοὺς ἀνθρώπων, οἷς οὐκ ἔστι σωτηρία» (Ψαλμ. 145,3). Λοιπὸν 13 μῆνες φυλακὴ γιατὶ αὐτὸς βλαστήμησε τὸν πρόεδρο τῆς δημοκρατίας· κι ὅταν ὁ ἄλλος βλαστημάῃ τὸ Χριστό, ὁ δικαστὴς γελάει καὶ τοῦ βάζει 4 – 5 μέρες ποινή. Μεγάλοι οἱ ἄρχοντές μας, μικρὸς – πολὺ μικρὸς ὁ Χριστός!
Κάτι τέτοια ἀφήνουν νὰ φανῇ, ὅτι δὲν ἔχουμε συνειδητοποιήσει τὸ μεγαλεῖο τοῦ Χριστοῦ.
Ὁ Χριστὸς εἶνε ἥλιος, ἀλλὰ κρυμμένος ἀπὸ σύννεφα, ὅπως συμβαίνει στὸν οὐρανὸ συχνὰ τὸ χειμῶνα. Πνευματικὸς ἥλιος ὁ Χριστός. Καὶ ὁ μὲν φυσικὸς ἥλιος θὰ σβήσῃ μιὰ μέρα, ἀλλὰ ὁ Χριστὸς δὲν θὰ σβήσῃ ποτέ. Τώρα οἱ ἄνθρωποι εἶνε ἄπιστοι· ἐπικρατοῦν μαῦρα σύννεφα ποὺ σκοτίζουν, ὁ Χριστὸς δὲν φαίνεται. Δὲν ὑπάρχει τίποτα! σοῦ λένε. Θά ᾽ρθῃ ὅμως μιὰ μέρα, ποὺ προεῖπε ὁ ἴδιος, καὶ τότε «ὄψονται εἰς ὃν ἐξεκέντησαν» (Ἰω. 19,37. Ἀπ. 1,7). Τότε ὁ Χριστὸς θὰ λάμψῃ παραπάνω ἀπὸ τὸν ἥλιο. Τότε αὐτοὶ ποὺ τὸν πολέμησαν, τὸν σταύρωσαν, τὸν βλαστήμησαν θὰ τρέμουν σὰν τὰ φύλλα, καὶ γυμνοί, χωρὶς κορῶνες καὶ σπαθιά, θὰ τὸν προσκυνοῦν· «ἐν τῷ ὀνόματι Ἰησοῦ πᾶν γόνυ κάμψῃ ἐπουρανίων καὶ ἐπιγείων καὶ καταχθονίων» (Φιλιπ. 2,10). Γιὰ τοὺς πιστοὺς ὅμως ἡ ἐμφάνισί του θὰ εἶνε φῶς ἱλαρὸ καὶ ἔαρ γλυκὺ καὶ θέαμα ἔκπαγλο, ἡ ἀνώτερη ὀμορφιά, ὁ «ὡραῖος κάλλει παρὰ τοὺς υἱοὺς τῶν ἀνθρώπων» (Ψαλμ. 44,3).
Κάποτε ἕνα ἀγαπημένο χριστιανικὸ ἀντρόγυνο, ὅπως ἦταν π.χ. οἱ ἅγιοι Ἀδριανὸς καὶ Ναταλία (26 Αὐγ.), μιλοῦσαν μεταξύ τους. –Στὸν ἄλλο κόσμο, ρώτησε ἡ κοπέλλα, ἐκεῖ κοντὰ στὸν Κύριο, θὰ βλεπώμαστε μεταξύ μας, θὰ μὲ κοιτάζῃς ὅπως ἐδῶ; Καὶ ὁ νέος τί εἶπε· –Ἐκεῖ ἕνας θὰ λάμπῃ, ὁ Χριστός. Θὰ κοιτάζω διαρκῶς ἐκεῖνον, θὰ περάσουν χίλια χρόνια γιὰ νὰ γυρίσω νὰ ῥίξω μιὰ ματιὰ σ᾽ ἐσένα, καὶ μετὰ πάλι σ᾽ ἐκεῖνον θὰ στραφῶ· τὸ ἴδιο κ᾽ ἐσύ.
Ἂς κάνουμε σήμερα μιὰ βαθύτερη σκέψι. Ἀγαποῦμε τὸ Χριστό, τὸν ἔχουμε στὴν καρδιά μας, εἶνε γιὰ μᾶς τὸ ἄλφα καὶ τὸ ὠμέγα; Ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλὸς ἔλεγε, ὅτι ἡ πιὸ μεγάλη ἁμαρτία μας εἶνε ὅτι δὲν ἀγαποῦμε τὸ Χριστό. Ἀγαπᾷς τὸ παιδάκι σου, τὴ γυναῖκα σου, τοὺς συγγενεῖς σου, ξέρω ᾽γὼ τί ἄλλο ἀγαπᾷς· τὸ Χριστὸ δὲν τὸν ἀγαπήσαμε.
Ἡ σημερινὴ ἡμέρα ἂς στείλῃ καὶ σ᾽ ἐμᾶς μιὰ ἀκτίνα ἀπὸ τὴ δόξα τοῦ Θαβώρ. Ἂς ἀναθεωρήσουμε τὴ ζωή μας. Ἂς παρακαλέσουμε τὸ Θεό, νὰ λειώσῃ μέσα μας τὸ παγόβουνο τῆς ἀδιαφορίας, νὰ θερμάνῃ τὴν ἀγάπη μας γιὰ τὸ Χριστό, καὶ νὰ μᾶς ἀξιώσῃ νὰ δοῦμε τὸ πρόσωπό του, ν᾽ ἀπολαύσουμε τὴ δόξα του καὶ νὰ λέμε «Καλόν ἐστιν ἡμᾶς ὧδε εἶναι» (Ματθ. 17,4).
Εἴθε ἡ χάρις τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ νὰ εἶνε μετὰ πάντων ἡμῶν.
Κάτι τέτοια ἀφήνουν νὰ φανῇ, ὅτι δὲν ἔχουμε συνειδητοποιήσει τὸ μεγαλεῖο τοῦ Χριστοῦ.
Ὁ Χριστὸς εἶνε ἥλιος, ἀλλὰ κρυμμένος ἀπὸ σύννεφα, ὅπως συμβαίνει στὸν οὐρανὸ συχνὰ τὸ χειμῶνα. Πνευματικὸς ἥλιος ὁ Χριστός. Καὶ ὁ μὲν φυσικὸς ἥλιος θὰ σβήσῃ μιὰ μέρα, ἀλλὰ ὁ Χριστὸς δὲν θὰ σβήσῃ ποτέ. Τώρα οἱ ἄνθρωποι εἶνε ἄπιστοι· ἐπικρατοῦν μαῦρα σύννεφα ποὺ σκοτίζουν, ὁ Χριστὸς δὲν φαίνεται. Δὲν ὑπάρχει τίποτα! σοῦ λένε. Θά ᾽ρθῃ ὅμως μιὰ μέρα, ποὺ προεῖπε ὁ ἴδιος, καὶ τότε «ὄψονται εἰς ὃν ἐξεκέντησαν» (Ἰω. 19,37. Ἀπ. 1,7). Τότε ὁ Χριστὸς θὰ λάμψῃ παραπάνω ἀπὸ τὸν ἥλιο. Τότε αὐτοὶ ποὺ τὸν πολέμησαν, τὸν σταύρωσαν, τὸν βλαστήμησαν θὰ τρέμουν σὰν τὰ φύλλα, καὶ γυμνοί, χωρὶς κορῶνες καὶ σπαθιά, θὰ τὸν προσκυνοῦν· «ἐν τῷ ὀνόματι Ἰησοῦ πᾶν γόνυ κάμψῃ ἐπουρανίων καὶ ἐπιγείων καὶ καταχθονίων» (Φιλιπ. 2,10). Γιὰ τοὺς πιστοὺς ὅμως ἡ ἐμφάνισί του θὰ εἶνε φῶς ἱλαρὸ καὶ ἔαρ γλυκὺ καὶ θέαμα ἔκπαγλο, ἡ ἀνώτερη ὀμορφιά, ὁ «ὡραῖος κάλλει παρὰ τοὺς υἱοὺς τῶν ἀνθρώπων» (Ψαλμ. 44,3).
Κάποτε ἕνα ἀγαπημένο χριστιανικὸ ἀντρόγυνο, ὅπως ἦταν π.χ. οἱ ἅγιοι Ἀδριανὸς καὶ Ναταλία (26 Αὐγ.), μιλοῦσαν μεταξύ τους. –Στὸν ἄλλο κόσμο, ρώτησε ἡ κοπέλλα, ἐκεῖ κοντὰ στὸν Κύριο, θὰ βλεπώμαστε μεταξύ μας, θὰ μὲ κοιτάζῃς ὅπως ἐδῶ; Καὶ ὁ νέος τί εἶπε· –Ἐκεῖ ἕνας θὰ λάμπῃ, ὁ Χριστός. Θὰ κοιτάζω διαρκῶς ἐκεῖνον, θὰ περάσουν χίλια χρόνια γιὰ νὰ γυρίσω νὰ ῥίξω μιὰ ματιὰ σ᾽ ἐσένα, καὶ μετὰ πάλι σ᾽ ἐκεῖνον θὰ στραφῶ· τὸ ἴδιο κ᾽ ἐσύ.
Ἂς κάνουμε σήμερα μιὰ βαθύτερη σκέψι. Ἀγαποῦμε τὸ Χριστό, τὸν ἔχουμε στὴν καρδιά μας, εἶνε γιὰ μᾶς τὸ ἄλφα καὶ τὸ ὠμέγα; Ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλὸς ἔλεγε, ὅτι ἡ πιὸ μεγάλη ἁμαρτία μας εἶνε ὅτι δὲν ἀγαποῦμε τὸ Χριστό. Ἀγαπᾷς τὸ παιδάκι σου, τὴ γυναῖκα σου, τοὺς συγγενεῖς σου, ξέρω ᾽γὼ τί ἄλλο ἀγαπᾷς· τὸ Χριστὸ δὲν τὸν ἀγαπήσαμε.
Ἡ σημερινὴ ἡμέρα ἂς στείλῃ καὶ σ᾽ ἐμᾶς μιὰ ἀκτίνα ἀπὸ τὴ δόξα τοῦ Θαβώρ. Ἂς ἀναθεωρήσουμε τὴ ζωή μας. Ἂς παρακαλέσουμε τὸ Θεό, νὰ λειώσῃ μέσα μας τὸ παγόβουνο τῆς ἀδιαφορίας, νὰ θερμάνῃ τὴν ἀγάπη μας γιὰ τὸ Χριστό, καὶ νὰ μᾶς ἀξιώσῃ νὰ δοῦμε τὸ πρόσωπό του, ν᾽ ἀπολαύσουμε τὴ δόξα του καὶ νὰ λέμε «Καλόν ἐστιν ἡμᾶς ὧδε εἶναι» (Ματθ. 17,4).
Εἴθε ἡ χάρις τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ νὰ εἶνε μετὰ πάντων ἡμῶν.
(†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος
(ἱ. ναΰδριον Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος Ὑψώματος 1020 Φλωρίνης 6-8-1973
Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΛΣΤ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 2213
Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΛΣΤ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 2213
Μεταμόρφωσις τοῦ Σωτῆρος
Τρίτη 6 Αὐγούστου 2019
Toυ Μητροπολιτου Φλωρινης π. Αυγουστίνου Καντιώτου
Τρίτη 6 Αὐγούστου 2019
Toυ Μητροπολιτου Φλωρινης π. Αυγουστίνου Καντιώτου
