Μία εξαίρεση και μία αίρεση
ΕΞΑΙΡΕΣΗ (ΟΙ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΟΙ)
Οι δύο γνωστές λαϊκές φράσεις, "δεν υπάρχει κανόνας χωρίς εξαιρέσεις", "ο νόμος δεν κάνει εξαιρέσεις", θα μας βοηθήσουν αρχικά να εντοπίσουμε τα δύο είδη κυβερνήσεως της Εκκλησίας μας εν σχέσει με τους Οικονόμους των "Μυστηρίων" του Θεού που είναι οι ορθόδοξοι κληρικοί όλων των βαθμίδων και κυρίως Ο ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ.
Στην εκκλησιαστική γλώσσα υπάρχει ο νόμος της "ακρίβειας" (οι νομοθέτες και το σύνταγμα) αλλά και ο κανόνας της "οικονομίας" (οι δικαστές - κριτές που κανονίζουν και ορίζουν τις ποινές)! Ο άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης αναφέρει σχετικά: "Δύο είδη κυβερνήσεως και διορθώσεως φυλάττονται εις την του Χριστού Εκκλησίαν. Το εν είδος ονομάζεται ακρίβεια, το δε άλλο ονομάζεται οικονομία και συγκατάβασις, με τα οποία κυβερνούσι την σωτηρίαν των ψυχών οι του Πνεύματος οικονόμοι, πότε μεν με το ένα, πότε δε με το άλλο" (Πηδάλιο,εκδ. "Αστήρ", Αθ. 1990, σελ. 53). Εδώ ο άγιος Νικόδημος που βλέπει την Εκκλησία ως Σώμα Χριστού (που το αποτελούν κληρικοί, μοναχοί και λαϊκοί) βάζει την κυβέρνηση της Εκκλησίας στα χέρια των "οικονόμων του Πνεύματος" και όχι απλά στα χέρια των "οικονόμων των μυστηρίων του Θεού" (ενν. των ιερέων). Δεν πρέπει λοιπόν ποτέ να αγνοούμε ότι οικονόμοι του Πνεύματος είμαστε όλοι, και οι απλοί μοναχοί αλλά και οι πλέον αγράμματοι λαϊκοί. Εδώ φτάνει να βάλουμε στον νου μας ότι ένας μοναχός, ο Μάξιμος ο Ομολογητής μαζί με δύο ακόμη εν Χριστώ αδελφούς του και παρά τον μολυσμό όλων των επισκοπών από την αίρεση, ήταν τω καιρώ εκείνο ο μόνος οικονόμος της ορθής διδασκαλίας των Αποστόλων του Χριστού. Και έτσι πραγμάτωσαν με τη ζωή τους και τη διδασκαλία τους το ρηθέν "εξ ενός αγιαζόμεθα πάντες"...
Για την εξαιρετική θέση και τον ρόλο των ιερέων ο Π. Τρεμπέλας σημειώνει: "Είναι αληθές, ότι τελούν την λειτουργίαν και διοικούν τα μυστήρια, αλλά πάντα ταύτα ως όργανα του Θεού. Ούτως ουχί οι ιερείς παρέχουν την χάριν εις τον πιστόν, αλλ' αυτός ο Θεός" [1]. Δεν είναι λοιπόν οι ιερείς αυτοί οι ίδιοι που μας παρέχουν την χάρη, αλλά Ο ΘΕΟΣ ! Και ο λόγος αυτός ας θυμίσει σε όλους μας τον λόγο που ο λαϊκός μπορεί σε εξαιρετική περίπτωση να τελέσει με έγκυρο τρόπο το μυστήριο του βαπτίσματος, και δεν είναι άλλος από ότι αποτελεί Σώμα Χριστού και εξ αυτού έχει ενεργά ανά πάσα στιγμή και τα τρία αξιώματά Του, δηλαδή το Ιερατικό, το Προφητικό και το Βασιλικό!
Μέσα στην Εκκλησία μας όλα τα χαρίσματα των πιστών που έδωσε το Πνεύμα το Άγιον προς σωτηρία δική μας και του αδελφού μας υπάρχουν είτε ενωμένα με το ειδικό χάρισμα της Ιεροσύνης είτε όχι. Ένα από αυτά είναι και η διδασκαλία που είναι εξίσου χρέος και των δύο, της γιαγιάς και του επισκόπου! Στις ημέρες μας δυστυχώς είναι σπάνιο φαινόμενο ιερέας να συνδυάζει το λειτουργικό του έργο με αυτό της διδασκαλίας, ίσως γιατί το πρώτο μπορεί και να εξαγοραστεί ή να χαριστεί χάρη οικονομίας και λόγω εξαιρετικών αναγκών, το δεύτερο όμως είναι αποτέλεσμα κοπιώδους μελέτης συν προσευχής και παρακολούθησης των εκκλησιαστικών πραγμάτων "που στις ημέρες μας βαίνουν προς γκρεμόν" (π. Αυγουστίνος Καντιώτης)...
Η ΑΙΡΕΣΗ (ΤΗΣ ΙΕΡΟΚΡΑΤΙΚΗΣ- ΕΠΙΣΚΟΠΙΚΗΣ "ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ" ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ)
"Θεός εστί ημάς ο μυσταγωγών"!
Ο αείμνηστος Παναγιώτης Τρεμπέλας αφού μας βεβαίωσε ότι τη χάρη στον πιστό δεν την παρέχει ο ιερέας αλλά ο Θεός μας διδάσκει τώρα αυτά που έχουν σχέση με τη θέση του ιερέα - επισκόπου την ώρα που τελεί ένα από τα επτά μυστήρια της Εκκλησίας μας. Λέγει: "Δεν είναι κάτοχοι και ιδιοκτήται των δωρεών της χάριτος... Είναι αληθές, ότι τελούν την λειτουργίαν και διοικούν τα μυστήρια, αλλά πάντα ταύτα ως όργανα του Θεού...Εν τη Ορθοδόξω Εκκλησία ο ιερεύς δεν λέγει τους λόγους του καθαγιασμού εις τύπον ενεργητικόν, ως συμβαίνει εν τη ρωμαϊκή Εκκλησία, αλλ' εις τύπον παθητικόν. Αντί να είπη: Βαπτίζω εγώ, χρίω εγώ κλπ. , λέγει "Βαπτίζεται ο δούλος του Θεού' Στέφεται ο δούλος του Θεού". Εδώ ο ιερεύς αποσύρεται και ο πιστός ευρίσκεται πρόσωπον προς πρόσωπον μετά του Θεού..."(...)Τουναντίον εν τη Δυτική Εκκλησία ο ιερεύς παρίσταται αυτός τελών και μεταδιδούς απ' ευθείας την χάριν λέγων "Εγώ σε βαπτίζω, χρίω και καθεξής" (Χ. Ανδρούτσος)" [1].
Μία ακόμη βεβαίωση Ορθοδοξίας του Π. Τρεμπέλα σχετίζεται άμεσα με τον επίσκοπο και τους επισκόπους μας που όλοι μαζί διαβεβαιώνουν το αλάθητό τους μέσα από το ανορθόδοξο κείμενο της Ιεράς Συνόδου προς τον λαό εν σχέση με την "σύνοδο" της Κρήτη! Μας λέγουν "ότι όλοι οι Επίσκοποι της Εκκλησίας της Ελλάδος αγρυπνούμε και παραμένουμε αμετακίνητοι στην Ορθόδοξη πίστη και αφοσιωμένοι στην Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία" [2]!
Ο Τρεμπέλας λέγει ότι ο επίσκοπος την ημέρα της χειροτονίας του, δίνει ένορκο βεβαίωση και υπόσχεση "ότι θα τηρή απαρεγκλίτως τους ιερούς κανόνας και τας παραδόσεις της Εκκλησίας"- Αυτό λοιπόν- μαρτυρεί περιτράνως, ότι υπόκειται ο χειροτονούμενος εις τον κίνδυνον του να εκπέση και μετά την χειροτονίαν της αληθείας και να απομακρυνθή εν τη διοικήσει της βασιλικής οδού, την οποίαν προδιαγράφουν οι ιεροί κανόνες. Άλλως τε αι τόσαι καθαιρέσεις επισκόπων και πρεσβυτέρων επί αιρέσει ή σχίσματι ή άλλαις βαρυτάταις περί την διοίκησην παρεκτροπαίς, εκ των οποίων βρίθουν τα εκκλησιαστικά χρονικά, επιβεβαιώνουν τούτο κατά τρόπον αποκλείοντα πάσαν αντίρρησιν"[1]...
Αδελφοί, εκτός της βεβαιότητας περί της αιρετικής μεταπατερικής ψευδοδιδασκαλίας που θέλει την Εκκλησία μόνο εκεί όπου είναι ο πρώτος των επισκόπων (ενν. ο πατριάρχης) ή ο πρώτος των ιερέων (ενν. ο επίσκοπος) είμαστε βέβαιοι πως ως αποτειχισμένοι ιερείς και λαϊκοί δεν δημιουργούμε σχίσμα εν τη Εκκλησία αλλά και δεν αποτελούμε κάποιο άλλο είδος Πρεσβυτεριανής Εκκλησίας παρά μόνο την Μία, Αγία Εκκλησία του Χριστού! Είδος πρεσβυτεριανής "εκκλησίας" συναποτελούν όλοι οι ιερείς που με δημόσιο και εκκλησιαστικό τρόπο (π.χ. φέρνουν άλλους ιερείς για να δασκαλέψουν τον λαό της ενορίας τους) ΥΠΟΓΡΆΦΟΥΝ βεβαιώσεις για το φρόνημα του ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ τους, φωνάζοντας έτσι το "άξιος" σε ανάξιους και φανερά αιρετικούς επισκόπους που έχουν δηλ. εκπέσει μόνον του χαρίσματος του ορθοτομείν τον λόγον της αληθείας! ΣΤΩΜΕΝ ΚΑΛΩΣ...
«Αδελφοί, χαίρετε, καταρτίζεσθε, παρακαλείσθε, το αυτό φρονείτε, ειρηνεύετε, και ο Θεός της αγάπης και ειρήνης έσται μεθ ημών.» (Β Κορ. 13,11)
Μετά τιμής
Δημήτριος Β. Εμμανουήλ
Ιεροψάλτης
Λάρνακα 21 Σεπτεμβρίου 2017
[1]"ΟΙ ΛΑΪΚΟΙ ΕΝ ΤΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ, Το βασίλειον ιεράτευμα", ΕΚΔΟΣΙΣ "Ο ΣΩΤΗΡ", Σελ. 172-180
