Με αφορμή την Πατριαρχική Θεία Λειτουργία στην Ορεστιάδα
ΘΕΜΑ: «ΣΚΙΕΣ ΚΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΕΣ» ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΦΛΩΡΙΝΗΣ
Ιστορική χαρακτηρίστηκε από κάποιους η επίσκεψη του καλουμένου Πατριάρχη Βαρθολομαίου στην Ορεστιάδα με αφορμή το Μνημόσυνο (προς τιμήν!) υπέρ της ψυχής του φιλογενούς Στεφάνου Καραθεοδωρή.
Σε προσφώνησή του ο οικείος Μητροπολίτης μέσα στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό των Αγίων Θεοδώρων Ορεστιάδος αφού «σκιαγράφησε την προσωπικότητα του τιμωμένου» κατέληξε: «εξ αφορμής του σημερινού Μνημοσύνου προς τιμήν του φιλογενούς Στεφάνου Καραθεοδωρή, η Χάρις του Παναγίου Θεού επιδαψίλευσε εις ημάς τους ευχύμους καρπούς της αναστροφής μετά του Τιμίου προσώπου Σας. Εκ της όψεως και μόνον τούτου αι καρδίαι ημών ενεπλήσθησαν ευφροσύνης και αγαλλιάσεως… . Η Βασιλεύουσα είναι πάντα ζὠσα εις την καρδίανμας, διότι κι αν ακόμα σήμερα δεν έχει τον Βασιλέα, έχει αυτόν που φέρει την κορώνα και το σάκοτου βασιλέως» [1]. Κάνοντας μία μικρή παρένθεση σημειώνουμε ότι δύο πράγματα χαρακτηρίζουντους διεστραμμένους θρησκευτικούς διδασκάλους, η κατασυκοφάντηση των αγωνιστών και η κολακεία των αναξίων!
Ο λόγος του Σεβ. Μητροπολίτη Διδυμοτείχου, Ορεστιάδος και Σουφλίου κ. Δαμασκηνού δίνει σε μας τους απλούς και ταπεινούς μελετητές των παλαιών Πατερικών κειμένων μία καλή αφορμή εν σχέσει με τον «Βασιλέα» Βαρθολομαίο, «που φέρει δηλαδή την κορώνα και τον σάκο του βασιλέως» Χριστού! Δυστυχώς ο Πατριάρχης μας μετά από την ψευδοσύνοδο του Κολυμβαρίου θα πρέπει να φορέσει "σάκον μετανοίας" και όχι σάκο βασιλικό, μιάς και απομακρύνθηκε της Βασιλικής οδού. Πόσο; Τόσο όσο απέχει ο όρος ΣΚΙΑ από το «ΣΩΜΑ»! «Τι είναι όμως η σκιά εν σχέσει με το σώμα;»: - Όπως δε η σκιά δεν είναι όλως ξένη προς το σώμα, εκ του οποίου αυτή προβάλλεται, ούτω και η ονομασία βασίλειον ιεράτευμα δεν είναι ξένη όλως και αλλότρια της πραγματικότητος, την οποίαν εκπροσωπεί η αυτή ονομασία παρά τοις Χριστιανοίς. Τι είναι όμως η σκιά εν σχέσει με το σώμα; Είναι ασύλληπτος και άνευ πραγματικού περιεχομένου εικών, κατ’ αντίθεσιν προς το σώμα όπερ είναι μεστόν πραγματικότητος, περιεχομένου και ζωής» (Π. Ν. Τρεμπέλας σελ.183)…
Καταρχάς έχει ενδιαφέρον να ακούσουμε τα λόγια του Π. Τρεμπέλα που έχουν σχέση με την αναζωπύρωση του διδασκαλικού χαρίσματος του επισκόπου, μιάς και «Κατ’ ατυχή συγκυρίαν» όλες οι Οικουμενικές Σύνοδοι συνήλθαν όχι «προς τιμήν» αλλά για να καταδικάσουν και να κόψουν το μνημόσυνο σε επισκόπους και πατριάρχες (Νεστορίου, Διοσκόρου, Σεργίου, Ονωρίου και πλήθους επισκόπων εικονοκλαστών) αλλά και πρεσβυτέρους ( Άρειο, Μακεδόνιο, Ευτύχιο)! Και επειδή πολύς λόγος γίνεται σήμερα περί ασφάλειας, ο Τρεμπέλας στην «Κατ’ ατυχή συγκυρία» παρατηρεί ότι τους προηγούμενους αιρεσιάρχες δεν τους φύλαξε καθόλου το ότι είχαν τη χάρη της Ιεροσύνης πάνω τους! Λέγει: «οίτινες δεν κατησφαλίσθησαν εν τη ορθοτόμησει του λόγου της αληθείας υπό του χαρίσματος, όπερ έλαβον εν τη χειροτονία αυτών» [Σελ. 178]! Στη φυσική απορία μας για το πώς όλοι αυτοί που έλαβαν το ειδικό χάρισμα της ιεροσύνης δεν παρέμειναν ασφαλισμένοι μέσα στη μάντρα αλλά ξέφυγαν και έπαψαν να ορθοτομούν τον λόγο της αληθείας, ο Τρεμπέλας διευκρινίζει τα περί της αναζωπύρωσης των Χαρισμάτων! Λέγει: «ότι το χάρισμα τούτο, το εν τη χειροτονία παρεχόμενον, χρήζει παρ’ εκάστου των χειροτονουμένων αναζωπυρήσεως - ΚΑΙ εάν κάποιος επίσκοπος ήθελε να αμελήσει την αναζωπύρωση αυτή - είναι δε επόμενον…, να εκπέση και να αποξενωθή τούτου», δηλαδή να εκπέσει της Αληθείας, να προδώσει την Αγία Πίστη και να αποξενωθεί του Προφητικού (Διδασκαλικού) χαρίσματος!
Πάλι σε μία μικρή παρένθεση μας ωθεί ο λόγος του καλουμένου επισκόπου Φλωρίνης Θεόκλητου που (σε μία μικρή ομάδα πιστών στο γραφείο του λίγο πριν από την ψευδοσύνοδο του Κολυμβαρίου) είπε πως αν και κατέχει το πτυχίο της Θεολογίας αυτά που γράφονται και διδάσκονται σήμερα από τους πανεπιστημιακούς και λοιπούς θεολόγους δεν τα «καταλαβαίνει»! Ναι δέσποτα, αυτά τα καινά λόγια των πανεπιστημιακών που μάλλον τεχνολογούν παρά θεολογούν δεν τα «καταλαβαίνεις», όπως δεν καταλαβαίνετε και τον λόγο που οι Πατέρες των δύο Μοναστηριών της Μητροπόλεως Φλωρίνης έκοψαν την μνημόνευση του ονόματός Σας αλλά τη Χάρη και τα Μυστήρια που κρύβει το ΠΙΣΤΕΥΩ της Εκκλησίας μας κι αυτά τα ξεχάσατε, π.χ. το έν Βάπτισμα εις άφεσιν αμαρτιών της Μίας, Αγίας, καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας μας; Πώς λοιπόν δεν ελέγχετε τον εκπίπτοντα και προδίδοντα Πατριάρχη μας που λέγει ότι όλες οι θρησκείες ‘’σώζουν’’ αλλ’ απεναντίας διώκετε τους πατέρες και φωνάζετε σε κάθε ευκαιρία με εκκλησιαστικό τρόπο το άξιος σε ανάξιο Πατριάρχη που έπαψε ως άλλος εικονοκλάστης να διδάσκει Ορθοδοξία; Ότι ο μόνος βασιλέας και πρώτος με εξουσία εν τη Εκκλησία (ενν. ο Βαρθολομαίος) διέταξε τους επισκόπους της Ελλάδος εν τη νήσω Κρήτη να αλλάξουν τις αποφάσεις που πήρατε εν Συνόδω όλοι μαζί οι επίσκοποι της Ελλάδος - ως προς την ονομασία των αιρετικών - που δυστυχώς αποτελεί μία αγία και μεγάλη σκιά πάνω από τα κεφάλια σας το ξεχάσατε; Αυτό και μόνον -ως καινούργια «βασιλική» οικουμενιστική πραγματικότητα - αποτελεί για μας τους απλοϊκούς τρανή απόδειξη της δίκαιας πραγματικότητας περί της διακοπής του μνημοσύνου σας από τους δύο ηγουμένους, της Ιεράς Μονής Αγίας Παρασκευής Μηλοχωρίου και του Αγίου Γρηγορίου Παλαμά Φλωρίνης. Και φυσικά ο 15ος Ιερός Κανόνας της ΑΒ σε μία επόμενη τοις Αγίοις Αγία και Μεγάλη Σύνοδο δεν θα παραλείψει να συμπεριλάβει μία τουλάχιστον προσθήκη εν σχέσει με τους επισκόπους του 21ουαιών. της πληροφορικής που ως Προφήτες και Βλέποντες δεν «κατάλαβαν» ότι ο νυν πατριάρχης είναι ένας ακόμα καταστροφέας της δικαιοσύνης και της αγιότητας λόγω ότι έχει συνταχθεί με όλους τους εκτός της Εκκλησίας και με καλό-πονηρό τρόπο διώκει τους Ορθοδόξους αγωνιστές από κάθε Ιερά Μονή και Ιερά Μητρόπολη!
Αδελφοί, όλα τα προηγούμενα αλλά και τα επόμενα έχουν να κάνουν με τα τρία αξιώματα που λαμβάνουν κληρικοί και λαϊκοί εν τη Εκκλησία του Χριστού, δηλαδή το Ιερατικό, το Βασιλικό και το Προφητικό. Ο Π. Τρεμπέλας στο βιβλίο του με τίτλο «Λαϊκοί εν τη Εκκλησία. Το Βασίλειον ιεράτευμα» ξεκαθαρίζει πως όταν ακούμε για προφητικό χάρισμα δεν θα πρέπει να έχουμε μόνο κατά νου την πρόγνωση και προεξαγγελία των μελλόντων αλλά και τη «διδασκαλία». Το Προφητικό χάρισμα – διευκρινίζει - είναι εκείνο που διανοίγει τις εσωτερικές αισθήσεις της ψυχής για την κατανόηση του θελήματος του Θεού και των σωστικών αληθειών της πίστεώς μας και της ελπίδας. Αυτό το χάρισμα είναι που καθιστά τελικά τους πιστούς «πάντας διδακτούς Θεού». Στο Θ΄ κεφάλαιο του εν λόγω βιβλίου, η 52η παράγραφος τιτλοφορείται ως «Σκιαί και πραγματικότητες» [Σελ. 181]! Εδώ γίνεται λόγος για τον Ισραήλ της χάριτος και για το γένος των Χριστιανών. Πολλοί είναι οι κοινή τίτλοι και τα ονόματα που αναφέρονται στους δύο αυτούς λαούς του Θεού π.χ. «βασίλειον ιεράτευμα», «λαός εις περιποίησιν», «έθνος άγιον», «Υιοί υψίστου» κ.α. Η ταυτότητα των τίτλων και των ονομάτων δεν πρέπει να μας παρασύρουν και να νομίσουμε «ότι υπό την αυτήν έννοιαν αποδίδεται η ονομασία αυτή (ενν. βασίλειον ιεράτευμα) εις αμφοτέρους τους λαούς… Αλλ΄οι Ιουδαίοι είχον τον τύπον μόνον και την σκιάν, ενώ εις τους Χριστιανούς εκληροδοτήθη η αλήθεια και πραγματικότης» [σελ. 183]. Ομοίως και εμείς δεν θα πρέπει να παρασυρόμαστε και να τρέχουμε πίσω από επισκόπους που δεν ορθοτομούν και ούτε να νομίζουμε τους τοιούτους ως επισκόπους αλλά ως ψευδεπισκόπους και ψευδοδιδασκάλους!
Αδελφοί, η ΣΚΙΑ του επισκόπου μην σας σκιάζει όταν αυτός αρνιέται την πίστη και αλλοιώνει με οιονδήποτε τρόπο την διδασκαλία της Εκκλησίας μας, το Πιστεύω της. Ο επίσκοπος είναι ποιμήν και διδάσκαλος μαζί! Όμως η αλήθεια και η πραγματικότητα μαζί είναι μία: ότι οι άνθρωποι αυτοί δεν είναι πλέον διδάσκαλοι της Αγίας Εκκλησίας μας και θα πρέπει να φεύγουμε μακριά τους γιατί απλά έχουν «εκπέσει του χαρίσματος του ορθοτομείν τον λόγον της αληθείας»[Σελ. 180], άσχετα αν ακόμη κρατούν τη σκιά και τον τύπον του ποιμένα. Μία ημέρα των ημερών ο Άγιος και Παλαιός των ημερών θα λογαριαστεί μαζί τους.
«Θαρσείτω, τοίνυν, θαρσείτω λαός τοῦ Θεοῦ· καί γάρ αὐτός πολεμήσει τούς ἐχθρούς ὡςπαντοδύναμος»! Και Αυτός θα πολεμήσει τους εχθρούς Του, λέγει χαρακτηριστικά το Θεοτοκίοντου Εσπερινού ήχος Πρώτος! Αυτή τη στιγμή όμως αν κριθούν και καθαιρεθούν - όπως τους αρμόζει - απλά θα πέσουν στη θέση των λαϊκών και κατ’ ουσίαν θα πάψουν με επίσημο τρόπο να κηρύττουν τις πλάνες τους. Πριν λοιπόν έρθει η ώρα τούτη ας κλείσουμε εμείς τα ώτα της καρδίας μας στις ψευδοδιδασκαλίες τους, και αυτό αρκεί, αμήν. Στώμεν Καλώς! Θαρσείτω λαός τοῦ Θεοῦ….
Μετά τιμής
Δημήτριος Β. Εμμανουήλ
Ιεροψάλτης, Εκπαιδευτικός
