ΜΙΚΤΟΙ ΓΑΜΟΙ
Η ευλογία μιας αμαρτίας
Από το βιβλίο* του Χρήστου Κων. Λιβανού
Η ευθύνη των επισκόπων
Ερχόμαστε όμως τώρα στους κυρίους υπευθύνους αυτής της αμαρτωλής καταστάσεως που έχει επικρατήσει μέσα στην Εκκλησία μας. Είναι οι επίσκοποι. Αυτοί παραμέρισαν τους Ιερούς Κανόνες και περιφρόνησαν το θέλημα και τις εντολές του Θεού. Αυτοί εισήγαγαν τον παράνομο αυτό θεσμό των μικτών γάμων μέσα στην Εκκλησία και αυτοί είναι εκείνοι, που εάν ήθελαν, θα μπορούσαν με μία Πανορθόδοξη Σύνοδο να τους απαγορεύσουν. Δεν το κάνουν όμως, για τρεις κυρίως λόγους. Λόγω δειλίας, λόγω αδιαφορίας και λόγω... Οικουμενισμού.
Με τους οικουμενιστές ασχοληθήκαμε και σε προηγούμενο κεφάλαιο. Η πώρωσή τους είναι τόσο μεγάλη, ο σκοτασμός του νοός των τόσο πολύς, που οι ελπίδες να ιδή η Εκκλησία κάτι καλό από αυτούς έχουν εξανεμισθή. Οι άνθρωποι αυτοί χύνουν κροκοδείλια δάκρυα, όποτε τους ομιλούν για μικτούς γάμους, από μέσα τους όμως χαίρονται, διότι μέσω αυτών πραγματοποιούνται τα φιλενωτικά σχέδιά τους. Αυτοί εργάζονται πυρετωδώς- και ποιος γνωρίζει με τι είδους ανταλλάγματα- για έναν άλλο γάμο. Ένα γάμο απείρως αμαρτωλώτερο και ασεβέστερο. Ένα γάμο βδέλυγμα στα μάτια του Θεού. Ποιος είναι ο γάμος αυτός; Είναι ο γάμος μεταξύ Ορθοδοξίας και αιρέσεως,μεταξύ αλήθειας και πλάνης, μεταξύ φωτός και σκότους, μεταξύ Χριστού και Σατανά! Ω της παραφροσύνης των! Δεν αναρωτήθηκαν ποτέ "τις συμφώνησις Χριστώ προς Βελίαλ"; (Β' Κορινθ. 6, 15)
Δεν εδιάβασαν ποτέ τούς λόγους εκείνους του Αποστόλου Ιούδα, σύμφωνα με τους οποίους οι αιρετικοί είναι "νεφέλαι άνυδροι υπό ανέμων παραφερόμεναι, δένδρα φθινοπωρινά, άκαρπα, δις αποθανέντα, εκριζωθέντα, κύματα άγρια θαλάσσης επαφρίζοντα τας εαυτών αισχύνας, αστέρες πλανήται, οις ο ζόφος του σκότους εις τον αιώνα τετήρηται"; (Ιουδ. 12-13)
Τι να τους ειπούμε; Πως να τους πείσουμε να αλλάξουν πορεία; Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να τους επαναλάβουμε τον λόγο που απηύθυνε ο Χριστός προς τον Ιούδα: "ο ποιείς, ποίησον τάχιον"! Για να ξεκαθαρίση η κατάσταση. Για να χωρισθή η ήρα από το στάρι. Για να απαλλαγή η Εκκλησία από τα δεσμά, με τα οποία την έχουν δέσει, και ελεύθερη πλέον να συνεχίση το ιεραποστολικό και απολυτρωτικό της έργο επάνω στη γη.
Υπάρχουν όμως και άλλοι επίσκοποι που δεν είναι οικουμενιστές. Τι κάνουν αυτοί; Γιατί δεν ομιλούν; Γιατί επιτρέπουν την άλωση του ποιμνίου τους από τους μικτούς γάμους; Διότι αυτοί έχουν ένα άλλο κακό. Είναι δειλοί! Φοβούνται!...."Ου έδωκεν υμίν ο Θεός πνεύμα δειλίας, αλλά δυνάμεως" (Β' Τιμοθ. 1,7)....
Απομένει μία κατηγορία επισκόπων. Είναι αυτή των αδιαφόρων. Αυτοί, ούτε οικουμενιστές είναι, ούτε δειλοί. Είναι όμως αδιάφοροι. Βλέπουν την αλματώδη αύξηση των μικτών γάμων στα ληξιαρχικά τους βιβλία και δεν ανησυχούν. Αυτό που τους ενδιαφέρει είναι ο θρόνος τους, οι τιμές που απολαμβάνουν από τους ανθρώπους, τα οικονομικά μεγέθη της εκκλησιαστικής τους περιουσίας και η καλοπέρασή τους. Νομίζουν, οι δυστυχείς, ότι ο πτωχός και ταπεινός Ναζωραίος έχυσε το Αίμα του επάνω στο Σταυρό για να μπορούν αυτοί να πλουτίζουν και να καλοπερνούν!...
ΠΗΓΗ: "ΜΙΚΤΟΙ ΓΑΜΟΙ Η ευλογία μιας αμαρτίας"(*) του Χρήστου Κων. Λιβανού, Έκδοση Ελληνορθοδόξου Ιεραποστολικής Αδελφότητος "Ο Μέγας Αθανάσιος", Τορόντο, Καναδά 2001, ΕΚΔΟΣΗ Β', Σελ. 227-236
