Θαρσείτω, τοίνυν, θαρσείτω λαός τοῦ Θεοῦ· καί γάρ αὐτός πολεμήσει τούς ἐχθρούς ὡς παντοδύναμος...

«Τήν παγκόσμιον δόξαν, 
τήν ἐξ ἀνθρώπων σπαρεῖσαν, 
καί τόν Δεσπότην τεκοῦσαν,

τήν ἐπουράνιον πύλην, 
ὑμνήσωμεν Μαρίαν τήν Παρθένον, 
τῶν Ἀσωμάτων τό ἆσμα, 
καί τῶν πιστῶν τό ἐγκαλλώπισμα· 
αὕτη γάρ ἀνεδείχθη οὐρανός 
καί ναός τῆς Θεότητος· 
αὕτη τό μεσότειχον 
τῆς ἔχθρας καθελοῦσα, 
εἰρήνην ἀντεισῆξε, 
καί τό βασίλειον ἠνέῳξε. 
Ταύτην οὖν κατέχοντες, 
τῆς πίστεως τήν ἄγκυραν, 
ὑπέρμαχον ἔχομεν, 
τόν ἐξ αὐτῆς τεχθέντα Κύριον. 
Θαρσείτω, τοίνυν, 
θαρσείτω λαός τοῦ Θεοῦ· 
καί γάρ αὐτός 
πολεμήσει τούς ἐχθρούς 
ὡς παντοδύναμος».

Ἄς ὑμνήσουμε οἱ πιστοί 
τήν Παρθένον Μαρία, 
ἡ ὁποία ἀποτελεῖ τήν παγκόσμια δόξα 
πού βλάστησε ἐκ τῶν ἀνθρώπων 
καί γέννησε τόν Δεσπότη τοῦ κόσμου, 
καί ἡ Ὁποία εἶναι ἡ ἐπουράνια πύλη 
(ἀπό τήν ὁποία μπῆκε στόν κόσμο ὁ Θεός), 
τό τραγούδι τῶν Ἀσωμάτων Δυνάμεων 
(τῶν ἀγγέλων) 
καί τό ὄμορφο στολίδι τῶν πιστῶν. 
Διότι αὐτή ἀναδείχτηκε οὐρανός 
καί ναός τῆς θεότητος. 
Καί ἀφοῦ γκρέμισε τό μεσότειχο τῆς ἔχθρας (τήν ἁμαρτία πού χωρίζε Θεό καί ἄνθρωπο),

εἰσήγαγε ἀντί αὐτῆς εἰρήνη 
καί ἄνοιξε τήν κλεισμένη βασιλεία τοῦ Θεοῦ. 
Αὐτήν (τή Θεοτόκο) κρατοῦντες 
σάν ἄγκυρα τῆς πίστεως, 
ἔχουμε σύμμαχο ὑπερασπιστή τόν Κύριο 
πού γεννήθηκε ἐξ αὐτῆς. 
Ἄς ἔχει θάρρος, λοιπόν, 
ἄς ἔχει θάρρος ὁ λαός τοῦ Θεοῦ, 
διότι αὐτός (ὁ Θεός) 
θά καταπολεμήσει τούς ἐχθρούς 
ὡς παντοδύναμος.

(Παρακλητική, Θεοτοκίον).