Η ΒΛΑΣΦΗΜΙΑ ΩΣ ΕΣΧΑΤΗ ΔΙΑΦΘΟΡΑ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗΣ ΨΥΧΗΣ
ΚΑΙ Ο ΘΥΜΟΣ ΩΣ ΕΛΛΕΙΨΗ ΛΟΓΙΚΗΣ
ΘΕΜΑ: ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ! Η ΚΟΡΥΦΩΣΗ ΤΟΥ ΑΝΤΙΒΛΑΣΦΗΜΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ
Αγαπητοί,
Με αφορμή τα γεγονότα της Τετάρτης 18 Οκτωβρίου έξω από το κρατικό θέατρο «Αριστοτέλειον» - τα οποία ζήσαμε από κοντά - καταθέτω λίγες σκέψεις εν σχέσει με την πορεία του αντιοικουμενιστικού αγώνα που στην ουσία του είναι ένας ΙΕΡΟΣ ΑΝΤΙΒΛΑΣΦΗΜΙΚΟΣ ΑΓΩΝ. Δυστυχώς παρατηρούμε στις ημέρες μας να πληθαίνουν οι βλάσφημες προκλήσεις τόσο από κοσμικούς καλλιτεχνικούς κύκλους όσο και από εκκλησιαστικούς. Τι επιδιώκουν οι εχθροί του Ιησού Χριστού και της Εκκλησίας Του; Ας είδωμεν…
Με τη βοήθεια του π. Αυγουστίνου Καντιώτη και μέσα από τον πρόλογο του βιβλίο του με τίτλο «ΑΝΤΙΒΛΑΣΦΗΜΙΚΟΣ ΑΓΩΝ» ανακαλύπτουμε τη σχέση της βλασφημίας με την ψυχική οδύνη: «Η βλασφημία! Αυτή ως ολέθρια ψυχική νόσος ενδημεί εις την Πατρίδα μας. Ως έγραφε Συνοδική εγκύκλιος, εκδοθείσα τω 1903 προς καταπολέμηση της βλασφημίας, αδυνατεί τις «ν’ αποκρύψη την ψυχικήν οδύνην, την οποίαν προξενεί το φρικτόν και στυγερόν έγκλημα της βλασφημίας κατά του Παναγίου ονόματος του υψίστου Θεού, του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, του ζωηφόρου Σταυρού, της αειπαρθένου Μαρίας, της ιεράς ημών Πίστεως κ.λ.π., όπερ διαπράττεται υπό Χριστιανών Ορθοδόξων, οίτινες εξερεύγονται εκ του στόματος αυτών εν ταις αγοραίς, εν τοις οδοίς και εν τοις κοινοίς τόποις λέξεις και φράσεις τοσούτω ανοσίους και ασεβείς, ώστε τρόμον εμποιούσι τοις ευσεβέσι, αδυνατούσι να πιστεύσωσιν ότι ευρίσκονται εν μέσω χριστιανικού λαού»[1]… Η βλασφημία λοιπόν αυτή η ολέθρια ψυχική νόσος των ασεβών συνταράσσει τις καρδιές των ευσεβών ώστε να αδυνατούν ν’ αποκρύψουν την ψυχική τους οδύνη. Στο σημείο αυτό αδελφοί μου γίνεται στους περισσοτέρους από εμάς μια μετάβαση από την κατάσταση της ηρεμίας στον κακό θυμό! Και εδώ ακριβώς είναι το θέμα μας…
ΔΙΑΚΡΙΣΗ
Αν η λέξη οδύνη σημαίνει «ψυχικός πόνος μεγάλης έντασης» και έχει ευθεία αναφορά στην προσβολή του προσώπου και της προσωπικότητας (υλική ή ηθική βλάβη), η φράση «ψυχική οδύνη» σχετίζεται με ένα στενά συγγενικό μας πρόσωπο, πολύ αγαπημένο όπως ο πατέρας μας, που θανατώθηκε π.χ. σε κάποιο τροχαίο ατύχημα. Εδώ μιλούμε για «ψυχική οδύνη» μιας και «ο θάνατος είναι ένα βίαιο γεγονός, που δεν αλλάζει και μας στερεί αγαπημένα πρόσωπα και δημιουργεί μια συνεχή κατάσταση έλλειψης και στενοχώριας». Η ψυχική λοιπόν οδύνη δεν έχει σχέση με το αν κάποιος βρίσει το δικό μας πρόσωπο αλλά το πρόσωπο κάποιου αγαπημένου μας, και τα λέμε αυτά για να γίνει γνωστή η παγίδα των «ανθρωπίνων δικαιωμάτων» και τα σχετικά, π.χ. ο σεβασμός στη διαφορετικότητα, η ανεκτικότητα ως μάθημα ζωής στο δημόσιο σχολείο, οι ρήτορες τους μίσους και η αντιμετώπισή τους, κ.τ.ό…
Αδελφοί, δεν είναι μικρής σημασίας ο όρος «ΟΔΥΝΗ» με την έννοια του ΨΥΧΙΚΟΥ ΠΟΝΟΥ εξαιτίας της προσβολής του ΠΡΟΣΩΠΟΥ και της ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑΣ λόγω υλικής ή ηθικής βλάβης. Ο Νόμος ως γνωστό, «ορίζει ότι, εκτός από τις υλικές ζημίες, υπάρχει και η ηθική βλάβη, η οποία δεν είναι άμεσα αποτιμητή σε χρήμα και εναπόκειται στο Δικαστήριο να προσδιορίσει το ύψος της: πρόκειται για εκείνες τις περιπτώσεις, όπου βλάπτονται έννομα αγαθά, όπως η προσωπικότητα, η σωματική υγεία και ακεραιότητα, η υπόληψη, η τιμή κλπ ενός ανθρώπου». Δυστυχώς όλη η πονηρή νομοθεσία των Ανθρώπινων Δικαιωμάτων που όλως τυχαίως έχει ως πυρήνα της το «Πρόσωπο», εφόσον ο πυρήνας όλων των δικαιωμάτων είναι το ΠΡΟΣΩΠΟ (δηλαδή η προσωπικότητα και η αξία του ανθρώπου) έχει ΣΚΟΠΟ δια των ΠΡΟΣΤΙΜΩΝ να κάμψει κάθε έννοια διάκρισης! Δεν είναι τελικά τυχαίο ότι κανείς δεν μιλάει ή καλύτερα δεν διδάσκει πια με τη μέθοδο της ΔΙΑ-ΦΟΡΑΣ, παρά της ΟΜΟΙΟ-ΦΟΡΑΣ ή αλλιώς «των κοινών συμπερασμάτων με βάση μόνο τις ομοιότητες»! Τελικά, για να κάνουμε μια σύγκριση μεταξύ των προστίμων που αφορούν σωματικές ή ηθικές βλάβες εν σχέσει με αυτά που αφορούν την ψυχική οδύνη, τα πρώτα αφορούν ποσά χιλιάδων ή δεκάδων χιλιάδων ευρώ ενώ τα δεύτερα εκατοντάδων και εκατομμύριων ευρώ…
Η ΒΛΑΣΦΗΜΙΑ ΩΣ ΕΣΧΑΤΗ ΔΙΑΦΘΟΡΑ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗΣ ΨΥΧΗΣ
Πράγματι, αδυνατεί ένας ευσεβής άνθρωπος «ν’ αποκρύψη την ψυχικήν οδύνην, την οποίαν προξενεί το φρικτόν και στυγερόν έγκλημα της βλασφημίας κατά του Παναγίου ονόματος του υψίστου Θεού, του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, του ζωηφόρου Σταυρού, της αειπαρθένου Μαρίας…» αλλά και της « ιεράς ημών Πίστεως». Όμως αν αγνοεί τα πρόστιμα – και καλά κάνει - δεν πρέπει να αγνοούμε αδελφοί τη σχέση της ψυχικής οδύνης με τον θυμό! Ο ιερομάρτυς και ισαπόστολος Κοσμάς ο Αιτωλός «εις τας διδαχάς του δεν παύει να καυτηριάζη την βλασφημίαν ως εσχάτη διαφθοράν της ανθρωπίνης ψυχής», «ο δε, ιερός Χρυσόστομος, πλήρης ιεράς αγανακτήσεως, φθάνει μέχρι του σημείου να κηρύττει δημόσια, ότι πας ο ραπίζων βλάσφημον αγιάζει την χείρα» (ενν. Π Α Γ Ι Δ Α) και ο π. Αυγουστίνος εν σχέσει με τη βλασφημία του Θεού, του ονόματος του Χριστού, του Σταυρού και της Παναγιάς μας, τονίζει πως «Ταύτην (ενν. τη βλασφημία) εθεώρουν και θεωρώ ως την κυριωτέραν αιτίαν, ένεκα της οποίας κατ’ επανάληψιν εξέσπασε κατά του ταλαιπώρου Έθνους μας η οργή του θεού» [1]. Συγκινείται όμως από την μετάνοια των ατόμων «τα οποία ήσαν φοβεροί βλάσφημοι» και «έπαυσαν να βλασφημούν»…
ΚΑΙ Ο ΘΥΜΟΣ ΩΣ ΕΛΛΕΙΨΗ ΛΟΓΙΚΗΣ
Αγαπητοί, αν η ιερά οργή δικαιολογείται ο κακός θυμός ποτέ άλλοτε όσο σήμερα! Ο κίνδυνος από τον θυμό είναι μεγάλος στις ημέρες του αντιχρίστου που ζούμε γι’ αυτό και θα πρέπει να οπλιστούμε με «πολλά υπομονή»! Μπορεί να αδυνατούμε ως ατελείς άνθρωποι να κρύψουμε την ψυχική οδύνη που μας προξενεί το φρικτό και στυγερό έγκλημα της βλασφημίας κατά του Χριστού, του τιμίου Σταυρού και της Θεοτόκου Μαρίας αλλά δεν δικαιολογούμαστε να αμαρτάνουμε δημόσια και εννοώ να θυμώνουμε μπροστά σε κάμερες υψηλής ευκρίνειας διότι ο θυμός κατά τον ιερό Χρυσόστομο είναι «θεληματικός δαίμονας, θεληματική μανία, έλλειψη λογικής.Ο θυμώδης είναι παιχνίδι του διαβόλου, εργαστήριο δαιμόνων, άξιος υπηρέτης της κακίας τους», ο θυμός «είναι δαίμονας φοβερός και πρέπει τους θυμώδεις να ελεεινολογούμε περισσότερο παρά τους δαιμονισμένους». «Είναι κοινός εχθρός και στους συμπολίτες του και στους ξένους, γιατί φωνάζει δυνατά και κραυγάζει, ερεθίζει τις πληγές εκείνων που τον συναντούν, λέγοντας όσα επιτρέπονται και όσα δεν επιτρέπονται να λεχθούν. Στο θυμώδη το βλέμμα είναι ταραγμένο, το πρόσωπο πρησμένο, η γλώσσα είναι λυσσασμένη, τα χέρια καταφέρονται εναντίον όλων. Ένας τέτοιος – καταλήγει - κάνει τις πράξεις που κάνουν και οι δαιμονισμένοι…» [2]. Αλλά και όλα αυτά δεν είναι ανησυχητικά όταν μπορούμε να διακρίνουμε τον ΘΥΜΟ από την ΟΡΓΗ, γιατί «Η οργή είναι φωτιά, είναι φλόγα που εξάπτει, που καταστρέφει και κατακαίει’ αλλά εμείς ας την σβήσουμε με την μακροθυμία, με την ανοχή»[2]…
ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ! Η ΚΟΡΥΦΩΣΗ ΤΟΥ ΑΝΤΙΒΛΑΣΦΗΜΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ
Ο ιερομάρτυς και ισαπόστολος Κοσμάς ο Αιτωλός που «εις τας διδαχάς του δεν παύει να καυτηριάζη την βλασφημίαν ως εσχάτη διαφθοράν της ανθρωπίνης ψυχής» ΔΙΑΚΡΙΝΕΙ την ΟΔΥΝΗ από την ΨΥΧΙΚΗ ΟΔΥΝΗ λέγοντας: «αν μου σκοτώσεις την μάνα μου και τον πατέρα μου και μετά μου βγάλεις και το μάτι, ως χριστιανός έχω καθήκον να σε συγχωρήσω. Αν όμως υβρίσεις το Χριστό μου δεν έχω μάτια να σε δω!»… ΚΑΙ ΜΑΣ ΔΙΝΕΙ ΜΙΑ ΑΚΟΜΗ ΔΙΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ «ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗΣ»!
Ο π. Ιγνάτιος Καλαϊτζόπουλος από το μοναστήρι της Αγίας Παρασκευής Μηλοχωρίου στο κήρυγμά του την Κυριακή των αγίων και θεοφόρων πατέρων των εν Νίκαια Ζ΄ Οικουμενικής Συνόδου, τόνισε πλήρης ιεράς αγανακτήσεως – κατά τη γνώμη μου - την αξία του όρου «ευσέβεια». Τόνισε τον όρο «ευσεβών» εν σχέσει με την ευχή της Εκκλησίας μας «υπέρ των ευσεβών και Ορθοδόξων Χριστιανών»… Ποιά σχέση όμως έχει η βλασφημία με την ευσέβεια αλλά και με τον κακό θυμό;
Αδελφοί όσοι είμαστε ευσεβείς και ορθοδόξως αποτειχισμένοι ας είμαστε προσεκτικοί γιατί η βλασφημία της ιεράς ημών πίστεως έχει δύο όψεις! Η μία σχετίζεται με τον μεγαλύτερο βλάσφημο [3] όλων των αιώνων που στις 15 Οκτωβρίου 2017, Κυριακή της Ζ΄ Οικουμενικής Συνόδου όπου οι άγιοι Πατέρες μας αποκήρυξαν την αίρεση των εικονομάχων, γιόρτασε με προκλητικό και βλάσφημο τρόπο μέσα σε Λουθηρανικό ναό στην Ισλανδία (δίχως εικόνες) με συνονθύλευμα οπαδών του Οικουμενισμού [4]… Και η άλλη όψη έχει σχέση με το ρηθέν υπό του Κυρίου: «τὸ γὰρ ὄνομα τοῦ Θεοῦ δι᾿ ὑμᾶς βλασφημεῖται ἐν τοῖς ἔθνεσι, καθὼς γέγραπται» (Ρωμ. 2,24).
ΟΧΙ ΜΕ ΘΥΜΟ ΣΤΗ ΜΑΧΗ ΜΑΣ ΜΕ ΤΟΝ ΤΗΛΕ-ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟ
Μετά τιμής
Δημήτριος Β. Εμμανουήλ
Ιεροψάλτης
Υ.Γ.
«ος εν νόμῳ καυχάσαι, δια της παραβάσεως του νόμου τον Θεὸν ατιμάζεις; (Ρωμ. 2,23), δηλ. Συ, που καυχάσαι δια την γνώσιν του Νόμου, με την παράβασιν αυτού του Νόμου προσβάλλεις και ατιμάζεις τον Θεόν; Διότι πράγματι, “εξ αιτίας των ιδικών σας αναισχύντων παραβάσεων υβρίζεται και βλασφημείται το όνομα του Θεού μεταξύ των ειδωλολατρών”, όπως έχει γραφή από τον προφήτην Ησαΐαν.
.
[1] «ΑΝΤΙΒΛΑΣΦΗΜΙΚΟΣ ΑΓΩΝ», ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ Ν. ΚΑΝΤΙΩΤΗ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ, ΕΚΔΟΣΙΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΟΣ «Ο ΣΤΑΥΡΟΣ», ΣΕΛ . 8
[2] «ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΗ ΑΝΘΡΩΠΟΛΟΓΙΑ ΙΩ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ», ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ Δ.ΧΑΡΩΝΗ-ΟΥΡΑΝΙΑΣ Α. ΛΑΝΑΡΑ, ΤΟΜΟΣ Γ’, ΑΘΗΝΑΙ 1995, ΕΚΔΟΤΙΚΟΣ ΟΙΚΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ ΜΕΡΕΤΑΚΗ «ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΟΝ», ΣΕΛ.243
[3] ΕΝΑ ΟΜΟΛΟΓΙΑΚΟ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΚΑΙ ΞΕΣΠΑΣΜΑ ΤΟΥ π. ΜΑΞΙΜΟΥ ΚΑΡΑΒΑ [ΓΕΡΩΝ 82 ΕΤΩΝ] https://www.youtube.com/watch?
