«Πυροσβέστες» για γέλια, για κλάματα ή κάτι άλλο, πολύ χειρότερο; του Απόστολου Σαραντίδη

"Πυροσβέστες"

«Πυροσβέστες» για γέλια, για κλάματα ή κάτι άλλο, πολύ χειρότερο;

του Απόστολου Σαραντίδη

Πριν από τρεις και πλέον δεκαετίες υπηρετώντας τη στρατιωτική μου θητεία στην αεροπορική βάση της Λάρισας, πέρα από τα πρωινά καθήκοντα σύμφωνα με την ειδικότητα που μου είχε δοθεί, ήταν και καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας και κυρίως τη νύχτα (το περίφημο γερμανικό νούμερο), μαζί με τους υπόλοιπους της ομάδος εκ περιτροπής, να φυλάμε σκοπιά στο φυλάκιο της κεντρικής αποθηκευτικής δεξαμενής κηροζίνης για τα πολεμικά μας αεροσκάφη. Τόνοι ρευστού εύφλεκτου υλικού που αν μια σπίθα ξέφευγε είτε από αβλεψία είτε από δολιοφθορά, τα αποτελέσματα θα ήσαν πολύ δυσάρεστα όχι μόνο για τη συγκεκριμένη στρατιωτική μονάδα αλλά και για την ευρύτερη αστική περιοχή αφού θα κινδύνευαν χιλιάδες ανύποπτες ψυχές από τις φλόγες και τις αναθυμιάσεις, συν την οικονομική επιβάρυνση του δημοσίου. Οι εντολές των ανωτέρων σαφέστατες, η εκπαίδευση συγκεκριμένη, τα μέτρα και η περιφρούρηση αυστηρά και η ευθύνη για τον καθένα ξεχωριστά, τεράστια.

            Με διαφορετικές παραλλαγές και παραμέτρους περίπου λειτουργεί και όλο το πυροσβεστικό σώμα, ιδιαίτερα στην κρίσιμη θερινή περίοδο. Αλλά και κάθε νοήμων πολίτης, τη στιγμή που αντιλαμβάνεται πυρκαγιά, μεγάλη ή μικρή, σε διπλανή ή και πιο απομακρυσμένη κατοικία ή πολυκατοικία, στη γειτονιά ή στη συνοικία του, το πρώτο που θα κάνει πέρα από το απαραίτητο τηλεφώνημα στο «199», είναι να τρέξει να απεγκλωβίσει όσο δύναται, εγκλωβισμένους, και πριν από αυτό, ιδίως αν είναι ώρα κοινής ησυχίας ή νύχτα που οι περισσότεροι κοιμούνται και ησυχάζουν, να βάλει τις φωνές όσο πιο δυνατά μπορεί για να ξυπνήσουν και να τρέξουν μακριά από τη δολοφονική καυτή εστία που σκοτώνει, πριν αυτή γιγαντωθεί, να σώσει δηλαδή όσο πιο πολλές ψυχές συνανθρώπων του μπορέσει.

Στα μικρά χωριά, ακόμη και σήμερα ο συναγερμός δίνεται από το καμπαναριό του μοναδικού συνήθως Ναού. Όλο το χωριό τότε αφυπνίζεται και τρέχει να βοηθήσει και καλόν είναι σε αυτές τις περιπτώσεις να έχει προηγηθεί μια ελάχιστη εκπαίδευση από την οργανωμένη πολιτεία και την τοπική αυτοδιοίκηση. Κανείς δεν αρνείται ότι αυτός είναι ο ορθός, ο ορθόδοξος δρόμος αντίδρασης και σωτηρίας μέχρι να καταφθάσουν τα επίγεια ή και εναέρια οργανωμένα μέσα κατάσβεσης. Η ηλιθιότητα θα ήταν, αν κάποιος αρκούνταν στο τηλεφώνημα στο πυροσβεστικό σώμα και κάθονταν κατόπιν να περιμένει βλέποντας τους γείτονές του να πηδούν αλλόφρονες από τα μπαλκόνια και τα παράθυρα ή να ψήνονται και να πνίγονται από τον καπνό, ανήμποροι στα διαμερίσματά τους.  Τραγικό, προδοτικό και οργιστικά καταδικαστέο.

            Αν εμπλουτίζαμε ακόμη περισσότερο την υπόθεση αυτή εργασίας, θα είχαμε σώματα είτε λαϊκών είτε ένστολων που έχουν τις γνώσεις, την εμπειρία και την ικανή εκπαίδευση, να επιδίδονται με επιδεξιότητα στην κατάσβεση των εστιών. Με μια διαφορά όμως: Οι εστίες της φωτιάς αντί να περιορίζονται, να πολλαπλασιάζονται, με διαφορετικές παραλλαγές. Κάποιοι μη ειδικοί ή και ειδικοί παρατηρητικοί, να βλέπουν μες στο μισοσκόταδο και τους καπνούς και τελικά να αναγνωρίζουν πρόσωπα υπεράνω πάσης υποψίας και κατέχοντα υψηλές θέσεις τόσο στον πολιτικό όσο και στον εκκλησιαστικό χώρο, να ενεργούν κινούμενοι ως εμπρηστές και μάλιστα με συγκεκριμένο εμπρηστικό μηχανισμό που τον έφτιαξαν σε ένα συνέδριο που είχαν κάνει προ καιρού σε κάποιο μεγάλο ελληνικό νησί και που το παρουσιάζουν από δω κι από κει σαν μεγάλο επιστημονικό επίτευγμα που αντικαθιστά το νερό και τα επιβραδυντικά που μας είχαν κληροδοτήσει από την εμπειρία τους οι παλαιότεροι πυροσβέστες πλην όμως αυτό αντί να κατασβήνει, αναζωπυρώνει και καίει περισσότερους. Φυσικά, οι λίγοι που έχουν πάρει είδηση τη σκευωρία να αρχίζουν να το φωνάζουν δυνατά, με αποτέλεσμα οι άλλοι να στέλνουν την αστυνομία και να τους διώκουν ως παρανοϊκούς, υπερβολικούς και ταραξίες. 
             Ως εδώ, το σενάριο φαίνεται ακραίο αλλά «λογικό». Ο παραλογισμός αρχίζει από τη στιγμή που οι ομάδες κατάσβεσης αντί να ενώσουν τις φωνές τους κατά των διωκτών, να ελευθερώσουν τους διωκομένους, να αρχίσουν να κυνηγούν τους εμπρηστές και να κατασχέσουν τον εμπρηστικό μηχανισμό, να κάνουν ότι δεν βλέπουν και να ασχολούνται μόνο με την κατάσβεση των εστιών, μέχρι να αρχίσουν οι επόμενες και στο μεταξύ να χάνονται συνάνθρωποι. Πραγματικά από το δίκαιο δεν γνωρίζω πιο είναι πιο εγκληματικώς χειρότερο: Η εγκληματική αδιαφορία με ενδεχόμενο δόλο ή ο εν γνώσει αποπροσανατολισμός, αγνοώντας και μη καταγγέλλοντας τους εμπρηστές που γνωρίζεις;

            Ας κάνουμε τώρα μια αναγκαία μεταφορά δομής κι ας αναρωτηθούμε όσοι έχουμε την ελάχιστη εκκλησιαστική πνευματική Παιδεία, ποιός θάνατος είναι απείρως οδυνηρότατος, ο από φωτιά στον κόσμο αυτόν τον φθαρτό και αλλοτριωμένο από την πτώση ή ο πνευματικός μετά από τον θάνατο του χοϊκού μας σώματος; Η απάντηση, προφανής.

Με ποιά λογική αγαπητοί, ειδικοί και μη ειδικοί, όταν σας δίδεται δημόσιο βήμα, είτε «καταπίνετε τη γλώσσα σας» και μιλάτε για άλλα θέματα άσχετα, μερικές φορές παρόντων και των διωκτών, είτε δεν μιλάτε το τελευταίο διάστημα καθόλου ή όταν μιλάτε ασχολείστε μεμονωμένα, τη μια με το μάθημα των θρησκευτικών,  την άλλη με το σύμφωνο συμβίωσης, την παρ’ άλλη με τα απαράδεκτα βιβλία στην εκπαίδευση, άλλη φορά με τα λεγόμενα έμφυλα, άλλη με την ανατριχιαστική αλλαγή φύλου στην εφηβεία με συνοπτικές διαδικασίες κλπ., με σοβαρά βέβαια μηδενιστικά φαινόμενα αποδόμησης, προσπαθείτε δηλαδή να αντιμετωπίσετε μεμονωμένες εστίες, δίχως να βλέπετε τον εμπρηστικό μηχανισμό που σας υποδεικνύεται και που πλέον συνδέει τα παραπάνω, που  τάχα συνοδικά λέγεται Κολυμπάρι 2016, με συγκεκριμένους εμπρηστές της πίστεως των Αγίων Πατέρων ημών, είτε π.χ. στην Κωνσταντινούπολη είτε στα Τίρανα, στη  Θεσσαλονίκη, Καλαμάτα, Βόλο, Κύπρο, Αλεξάνδρεια και όπου αλλού; Η δήθεν ανεκτικότητα εν αγάπη και τα όσα φαιδρά και αντορθόδοξα αποφασίστηκαν και επιβάλλονται. Είναι δυνατόν να είστε τόσο αφελείς; Οι ψυχές που πλανώνται; Το ποίμνιο που είναι ανενημέρωτο για το έγκλημα που συντελείται; Δεν σας συγκινούν ούτε σας προβληματίζουν καθόλου αυτά; Δεν είναι δυνατόν να μη βλέπετε ότι όλα όσα μεμονωμένα διαπραγματεύεστε, και πολύ καλά κάνετε, είναι συγκοινωνούντα δοχεία της μίας και μοναδικής δεξαμενής που βρίσκεται εκτός ελληνικών συνόρων και λέγεται «Νέα Εποχή» και Οικουμενισμός, αίρεση κατεγνωσμένη από αγίους του Θεού και η φοβερότερη όλων! "Άλλα λόγια ν' αγαπιόμαστε"; Γιατί δεν ανοίγετε το στόμα δημόσια, πέρα για τα όσα σωστά αγωνίζεστε, για να συμπαρασταθείτε στους διωκομένους και να στηλιτεύσετε καταγγέλλοντας τις άδικες και σατανικές διώξεις παραδοσιακών ιερέων, ιερομονάχων και μοναχών που βάζουν τα στήθη μπροστά και να καταδείξετε τους διώκτες τους;

Πού είστε αγαπητές χριστιανικές αδελφότητες και δη του Βορειοελλαδικού χώρου, που πολύ σας εκτιμώ για το πολυσχιδές ωραίο έργο σας και μάλιστα έχω εμπιστευθεί και τις τρεις κόρες μου στους κόλπους σας και καθόλου δεν μετανιώνω για αυτή την επιλογή; Δεν έχετε ακόμη καταλάβει ότι διώκονται ορθόδοξοι αδελφοί μας από αναξίους αντίχριστους (με την κυριολεκτική σημασία) επισκόπους, που το μόνο που τους κρατά στον θρόνο είναι μια δυνάμει κανονικότητα, η οποία αναμένει την εν ενεργεία τους καθαίρεση από Ορθόδοξο Σύνοδο, όποτε αυτή και αν γίνει, όσο σε αυτή τη ζωή παραμένουν αμετανόητοι θεομάχοι; Από πότε η αποτείχιση από την αίρεση δημιούργησε σχίσμα, όσοι το λέτε; Ένα παράδειγμα δώστε παρακαλώ, μόνο ένα! Μην ψάχνετε άδικα διότι δεν υπάρχει.

Και μέσα σ’ όλα, να βγαίνουν και κάποιοι ανόητοι από τους παραδοσιακούς «πυροσβέστες» την ώρα που το κακό εξαπλώνεται, να καταφέρονται ενάντια σε συναδέλφους τους της ίδιας ομάδας, που μάχονται και τσουρουφλίζονται μαζί από τις φλόγες, με τη δικαιολογία της μη αποτελεσματικής ενέργειας. Μα είσαστε σοβαροί; Σε ώρα πολεμικής μάχης τέτοιες κουβέντες; Θέλετε την πρωτοκαθεδρία στον αγώνα; Κι εδώ πρωτείο τη στιγμή που υποτίθεται ότι το πολεμάτε, όταν  η πλάνη έχει επικρατήσει σε Ναούς, Ενορίες, Επισκοπές, Πατριαρχεία;

Με άλλα λόγια, όποιος δεν ομολογεί δημόσια την πίστη του σε καιρό αίρεσης υποδεικνύοντας τους αιρετικούς για να προστατευθούν οι άλλοι, δεν είναι ορθόδοξος και διαπράττει πνευματικό έγκλημα με ενδεχόμενο δόλο. Είναι το ίδιο ακριβώς με «κοσμικούς» όρους και απείρως χειρότερο με πνευματικούς, με όποιον αντιλαμβάνεται πυρκαγιά και δεν φωνάζει σε αυτούς που κοιμούνται για να φύγουν και να σωθούν. Τελεία και παύλα.-  Εκτός εάν δεν υπάρχει αίρεση. Να βγείτε όμως να μας το πείτε με επιχειρήματα, αν και όσοι το πιστεύετε, για να μην μπερδευόμαστε. «Τα σύκα - σύκα και η σκάφη - σκάφη».  «Το ναι, ναι και το ου, ου». Η διγλωσσία «καί με τον αστυφύλαξ καί με τον χωροφύλαξ», δεν σας τιμά. Να με συγχωρέσετε πολύ για τον σκληρό και επικριτικό μου λόγο αλλά κάποτε, λέει πάλι ο λαός, «κι ο γάιδαρος σκάει». Πάρτε επιτέλους ξεκάθαρη θέση!