Κυριακή της Ορθοδοξίας: Νά γίνουμε Φίλιπποι! (Μακαριστού Μητροπ. Πρ. Φλωρίνης, Αυγουστίνου Καντιώτου).
«Ευρίσκει Φίλιππος τον Ναθαναήλ» (Ιωαν. 1, 46)
Δυο πρόσωπα, δυό πρόσωπα μας παρουσιάζει το σημερινό Ευαγγέλιο. Φίλιππος ο ένας, Ναθαναήλ ο άλλος. Ήταν φίλοι. Αλλά τι φίλοι! Φίλιοι σπάνιοι. Η φιλία τους δεν ήταν σαν τις ψεύτικες φιλίες των άλλων ανθρώπων, που στηρίζονται στα λεφτά, σε ιδιοτελή και αμαρτωλά συμφέροντα. Ο Φίλιππος και ο Ναθαναήλ δεν ήταν φίλοι σε χορούς, σε μεθύσια, σε ασωτίες, που κάνουν τους ανθρώπους να ενώνωνται προσωρινά, να κάνουν παρέες και σαν πεινασμένα κοπάδια να τρέχουν για να βρούν αυτό που ζητούν.
Η φιλία, που συνέδεε τα δυό πρόσωπα τού σημερινού Ευαγγελίου, ήταν μιά ανώτερη φιλία. Οι δυό φίλοι ζητούσαν μεγάλα πράγματα. Ζητούσαν να βρούν την αλήθεια. Διψούσαν δικαιοσύνη. Λαχταρούσαν να έρθη μιά άγια μέρα, που όλοι οι άνθρωποι θα βρούν το σωστό δρόμο. Οι δυό φίλοι ζούσαν με μιά κρυφή ελπίδα, ότι ο Θεός δεν θ’ άφηνε τον κόσμο να καταστραφή και να διαλλυθή από τις αμαρτίες των ανθρώπων, αλλ’ ότι θα έστελνε κάποιον που θα τον έσωζε. Διάβαζαν ιδίως τις προφητείες που μιλούν για τον ερχομό τού Μεσσία, τού Χριστού. Διαβάζοντας δε τις προφητείες αυτές, μιά φλόγα άναβε στην καρδιά τους, να ζήσουν και να δούν το Χριστό.
Και να, ο Χριστός ήρθε! Ήρθε όχι όπως τον περίμεναν οι πολλοί. Ήρθε όχι με πλούτη και δόξες και ανθρώπινα μεγαλεία. Ήρθε όχι σαν βασιλιάς τού κόσμου αυτού. Ήρθε σαν ο πιό φτωχός και ταπεινός άνθρωπος. Λίγοι τον γνώρισαν και τον πίστεψαν. Ένας απ’ αυτούς ήταν και ο Φίλιππος. Ο Χριστός τον προσκάλεσε, και ο Φίλιππος άφησε ό,τι αγαπητό είχε στον κόσμο κι ακολούθησε το Χριστό. Είχε βρει το Σωτήρα του και Σωτήρα όλου τού κόσμου. Και αυτόν ήθελε να γνωρίση και να κηρύξη σ’ αυτούς πού δεν τον γνώριζαν. Και όπως ένας, πού κινδυνεύει να πεθάνη από μιά θανατηφόρο ασθένεια και σώζεται την τελευταία στιγμή από κάποιο σπάνιο φάρμακο που τού έδωσε ο γιατρός, θεωρεί καθήκον του να γνωρίση και στούς άλλους που πάσχουν από την ίδια αρρώστια το γιατρό και το φάρμακο, έτσι και ο Φίλιππος, που γνώρισε το Χριστό, και πίστεψε ότι αυτός είνε ο απεσταλμένος τού Θεού για τη σωτηρία τού κόσμου, ότι αυτός είνε ο Γιατρός , ο μοναδικός Γιατρός των ψυχών και των σωμάτων, ότι αυτός είνε ο Σωτήρας Λυτρωτής, θεώρησε καθήκον του να μην κρύψη τη μεγάλη αυτή αλήθεια, αλλά να τη διαδώση παντού. Όλος ο κόσμος θα έπρεπε να γνωρίση το Χριστό. Όλοι να τον πιστέψουν. Όλοι να τον λατρεύσουν. Να ο πόθος, που έκαιγε μέσα στη καρδιά τού Φιλίππου.
Καί ο πρώτος, στον οποίο ο Φίλιππος κήρυξε το Χριστό, ήταν ο φίλος του ο Ναθαναήλ.
-Ναθαναήλ, βρήκαμε! Βρήκαμε το θησαυρό! Βρήκαμε τον Μεσσία. Αυτόν που προφήτευσαν οι προφήτες και που ποθείς κ’ εσύ. Είνε ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ…
-Από τη Ναζαρέτ; Ρωτά με απορία ο Ναθαναήλ· γιατί η Ναζαρέτ ήταν ένα άσημο χωριό, πού οι κάτοικοί του δεν είχαν καλό όνομα.
Δεν μπορούσε να πιστέψη ο Ναθαναήλ, ότι από ένα τέτοιο τόπο προέρχεται ο Χριστός.
Από αγκάθι βγαίνει ρόδο; Ρόδο αμάραντο ο Χριστός. Ρόδο που φύτρωσε μέσα στ’ αγκάθια, μέσα στην αμαρτωλή ανθρωπότητα, χωρίς να υποστή καμμιά επίδρασι από διεφθαρμένο περιβάλλον.
Ο Φίλιππος ακούει τις αντιρρήσεις του Ναθαναήλ, αλλ’ επιμένει.
-«Έρχου καί ίδε», τού λέει. Αφού δεν πιστεύεις στα λόγια μου, έλα να τον γνωρίσης, να λάβης προσωπική πείρα. «Έρχου καί ίδε»….
Και ο Ναθαναήλ δέχεται. Έρχεται, βλέπει το Χριστό και τον ακούει. Φτάνει λίγη ώρα κοντά στο Χριστό, για να πεισθή, ότι ο φίλος του ο Φίλιππος δεν έχει άδικο. Πίστεψε, ότι ο Χριστός είνε εκείνος, πού περίμεναν οι προφήτες, και την πίστι του αυτή την ομολογεί λέγοντας· «Συ ει ο υιός του Θεού, συ ει ο βασιλεύς τού Ισραήλ».
***
Αγαπητοί μου! Όπως τότε ο Χριστός ήταν άγνωστος στους πολλούς, έτσι καί σήμερα ο Χριστός, αν και πέρασαν 20 αιώνες από τότε, είνε άγνωστος στους περισσοτέρους ανθρώπους. Άγνωστος όχι μόνο στους απίστους και ειδωλολάτρες, που είνε τα δύο τρίτα (2/3) της ανθρωπότητος, αλλά και σ’ αυτούς ακόμη τους λεγομένους χριστιανούς. Και αυτό είνε το πιο θλιβερό! Ας είνε οι άνθρωποι αυτοί βαπτισμένοι στο όνομα τού Χριστού. Ας γράφωνται στις ταυτότητες ορθόδοξοι χριστιανοί. Δεν γνωρίζουν το Χριστό. Αν κανείς τους ρωτήσει, τί είνε η αγία Γραφή, πόσα είνε τα Ευαγγέλια, πόσες είνε οι επιστολές τού αποστόλου Παύλου, πόσα είνε τα μυστήρια, πόσες και ποιές είνε οι εντολές τού Δεκαλόγου, τί είνε η Εκκλησία, δεν μπορούν ν’ απαντήσουν. Δεν ξέρουν, κι ας έχουν βγάλει γυμνάσια, λύκεια και πανεπιστήμια, κι ας ξέρουν ξένες γλώσσες. Μεσάνυχτα έχουν ως προς τη θρησκεία τους.
Αλλ’ εκτός απ’ αυτούς υπάρχουν και άλλοι, που κάτι έχουν ακούσει, κάτι ξέρουν για το Χριστό, αλλά δεν έχουν ξεκαθαρισμένες ιδέες για το πρόσωπό του. Έχουν τις αντιρρήσεις τους, έχουν τις αμφιβολίες τους, και θέλουν να βρεθή κάποιος χριστιανός που ν’ απαντήση στις αντιρρήσεις τους, να διαλύση τις αμφιβολίες τους και να τούς δώση να εννοήσουν τι είνε ο Χριστός. Δεν είνε αδιάφοροι, κακοί καί διεστραμμένοι.
Αλλ’ υπάρχουν και άλλοι, που δυστυχώς έχουν καταλήξει στην άρνησι της πίστεως. Στην αθεΐα. Αυτοί δεν πιστεύουν πιά τίποτε. Αυτοί κηρύττουν φανερά την αθεΐα τους. Αυτοί αφρίζουν και λυσσούν όταν ακούνε το όνομα τού Χριστού, όταν βλέπουν ότι υπάρχουν ακόμη χριστιανοί πού πιστεύουν στο όνομά του. Αυτοί είνε φανεροί εχθροί τού Χριστού. Βλαστημούν το Χριστό όχι από άγνοια, αλλ’ από αθεΐα και διαφθορά. Και όπου έχουν την εξουσία μαζί τους, όπως συμβαίνει στα άθεα και αντίχριστα κράτη, εκεί πλέον καταδιώκουν τους πιστούς χριστιανούς.
Αλλά συ που γνώρισες το Χριστό, συ που τον πιστεύεις μ’ όλη σου τη καρδιά, συ που εκκλησιάζεσαι τακτικά και εξομολογείσαι τα κρίματά σου και με δάκρυα κοινωνείς τα άχραντα μυστήρια και βάζεις στην καρδιά σου το Χριστό και έχεις χαρά και αγαλλίαση που δεν μπορεί να σου τη δώση όλος ο κόσμος με τα αγαθά του, συ που βρήκες το Σωτήρα σου, συ που έχεις την ορθόδοξο πίστι, να ευχαριστείς και να δοξάζης το Χριστό. Αυτό όμως που πιστεύεις μη το κρύψης. Αν ανάμεσα σε συγγενείς και φίλους έχης κάποιον που μοιάζει με το Ναθαναήλ και θέλει να γνωρίση το Χριστό, πλησίασέ τον και προσπάθησε να τον διαφωτήσης. Η πίστι σου δεν θ’αργήση να γίνη και δική του πίστι. Ο ένας θα γίνετε δυό. Οι δυό τέσσερις. Οι τέσσερις οκτώ. Οι Φίλιπποι θα τραβήξουν κοντά τους τούς Ναθαναήλ. Οι πιστοί, αυτούς που κλονίζονται και αμφιβάλουν.
Και αν συ ο πιστός ζης μέσα σε ανθρώπους που δεν πιστεύουν τίποτε, αλλά ειρωνεύονται, εμπαίζουν, υβρίζουν, καταδιώκουν το Χριστό και τους πιστούς του, και πάλι μη δειλιάσης. Κήρυξε και σ’ αυτούς την αλήθεια. Ομολόγησε και σ’ αυτούς την Ορθοδοξία. Δείξε προ παντός με τα έργα σου την πίστι σου. Ο Χριστός κάνει θαύματα. Μπορεί και απ’ αυτούς τους απίστους μερικοί να πιστέψουν και να ομολογήσουν το Χριστό και να γονατίσουν μπροστά του και με συντριβή καρδιάς να πούν· «Αληθώς Θεού υιός ην ούτος» (Ματθ. 27,54).
Από το βιβλίο: Επισκόπου Αυγουστίνου Ν. Καντιώτου, Μητροπολίτου Πρ. Φλωρίνης: Κυριακή. Σύντομα κηρύγματα επί των Ευαγγελικών περικοπών. Έκδοσις Ορθοδόξου Ιεραποστολικής Αδελφότητος «Ο Σταυρός» Η/Υ επιμέλεια Αικατερίνας Κατσούρη. Από orp.gr
