ΕΛΛΗΝΕΣ! Μὴ λησμονῶμεν, ὅτι ἐξ ἀφορμῆς καὶ μιᾶς μόνον βλασφημίας δύναται νὰ καταστραφῆ μία οἰκογένεια, μία συνοικία, μία πόλις, μία νῆσος, μία ὁλόκληρος χώρα. Διότι ὅλοι ὅσοι ἀκούουν τὸν βλάσφημον καὶ δὲν διαμαρτύρονται ὅλοι εἶνε ἔνοχοι.
ΕΩΣ ΠΟΤΕ ΒΛΑΣΦΗΜΙΑΙ;
Δὲν ὑπάρχει, ἀγαπητοί, δὲν ὑπάρχει ἄλλο ὄνομα τιμιώτερον ἀπὸ τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου. Δακρύζουν οἱ Ἅγιοι, κλίνουν γόνυ οἱ Ἄγγελοι καὶ Ἀρχάγγελοι. Τὸ ἀκούουν οἱ δαίμονες καὶ τρέμουν ὡς φύλλα…
Καὶ ὅμως! Ἐὰν ἐν Ἑλλάδι ὑπάρχη ἕνα ὄνομα ποὺ ὑβρίζεται χυδαιότερον παντὸς ἄλλου εἶνε τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Καὶ ἐὰν ὑπάρχη ὄνομα γυναικὸς ποὺ ρίπτεται εἰς τὸν βόρβορον τῶν αἰσχροτέρων λέξεων καὶ φράσεων εἶνε τὸ ὄνομα τῆς Ὑπεραγίας Αὐτοῦ Μητρὸς, τῆς Ἀειπαρθένου Μαρίας.
Εἰς ἄλλας χώρας καὶ βασίλεια οὐδεμία ἀκούεται βλασφημία. Καὶ οἱ ἄγριοι σέβωνται τοὺς θεούς των. Ξένοι ποὺ ἐπισκέπτονται τὴν Πατρίδα μας φρίττουν διὰ τὸ πλῆθος τῶν βλασφημιῶν μας. Οὐδαμοῦ γῆς, ἀκούονται τοιαῦται ἀσεβεῖς ἐκφράσεις κατὰ τῶν θεῖων ὅπως εἰς τὴν Πατρίδα μας.
Ἡ βλασφημία ἀποτελεῖ τὸ μελανώτερον στίγμα τοῦ πολιτισμοῦ μας. Ἐκθέτει τὴν Ἑλλάδα εἰς τὰ ὄμματα τῶν ξένων. Ἀλλὰ πρὸ παντὸς ἀποτελεῖ θανάσιμον ἁμάρτημα. Μὲ τὴν βλασφημίαν ποτίζεται μὲ ὅξος καὶ χολὴν ὁ Θεάνθρωπος, καρφώνεται ἐκ νέου, ἀνασταυρώνεται ὁ Χριστός. Καὶ σταυρωταί του; Σκεφθῆτε το καλῶς καὶ κλαύσατε: Ὄχι πλέον οἱ Ἑβραῖοι, ἀλλὰ οἱ βεβαπτισμένοι χριστιανοί, οἱ Ὀρθόδοξοι Ἕλληνες… Καὶ ἔπειτα ἀποροῦμεν διατὶ σείεται διαρκῶς ἡ γῆ μας; Ὦ Κύριε! Δόξα τῆ μακροθυμία Σου!
ΑΔΕΛΦΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ! Ἕως πότε εἰς τὴν χώραν μας, τὴν ποτισμένην μὲ τόσα αἵματα μαρτύρων, παλαιῶν καὶ νέων, ἕως πότε βλασφημίαι; Ἕως πότε μὲ ἀδιαφορίαν καὶ ἀπάθειαν θὰ ἀκούωμεν νὰ ὑβρίζεται καπηλικῶς ΕΚΕΙΝΟΣ; Ὅστις εἶνε ὑπεράνω ὅλων καὶ ἀξίζει νʼ ἀγαπᾶται μὲ τὴν πλέον φλογεράν μας ἀγάπην; Ἐὰν Τὸν πιστεύωμεν μὲ πίστιν ἀκράδαντον, ἐὰν Τὸν ἀγαπῶμεν μὲ θεῖον ἔρωτα ἄς τὸ ἀποδείξωμεν˙ Ἐμπρός! Ἄς φράξωμεν τὰ στόματα ἐκεῖνα, ἀπὸ τὰ ὁποῖα ἐξέρχεται ὁ δηλητηριώδης καπνὸς τῆς ἀβύσσου, αἰ φρικταὶ βλασφημίαι.
Μία ἁγία σταυροφορία κατὰ τῆς βλασφημίας καθʼ ὅλην τὴν Πατρίδα μας ἀρχίζει. Ἕκαστος εἰς τὸν κύκλον του ἄς ἀναλάβη νὰ διαφωτίση, νὰ πείση, νὰ διορθώση 3, 5, 10, 20, 50… βλασφήμους. Ὁ μισθός του θὰ εἶνε πολύς. Θὰ σώση ψυχάς. Θὰ εὐεργετήση τὸν τόπον. Θὰ καθαρίση τὴν Ἑλλάδα ἐκ τοῦ ἄγους. Θὰ γίνη ἕνα ἀλεξικέραυνον ποὺ θʼ ἀπομακρύνη τὴν ὀργὴν τοῦ Θεοῦ κατὰ τῆς Χώρας μας.
ΕΛΛΗΝΕΣ! Μὴ λησμονῶμεν, ὅτι ἐξ ἀφορμῆς καὶ μιᾶς μόνον βλασφημίας δύναται νὰ καταστραφῆ μία οἰκογένεια, μία συνοικία, μία πόλις, μία νῆσος, μία ὁλόκληρος χώρα. Διότι ὅλοι ὅσοι ἀκούουν τὸν βλάσφημον καὶ δὲν διαμαρτύρονται ὅλοι εἶνε ἔνοχοι. Κατὰ τὸν ἱερὸν Χρυσόστομον ἡ βλασφημία ἀποτελεῖ κοινὸν δημόσιον ἔγκλημα. Κατʼ αὐτοῦ οἱ πάντες ἄς ἐκστρατεύσωμεν καὶ ἐντὸς ὀλίγου τὸ κακὸν θὰ ἐξαλειφθῆ, ἐὰν μὲ ζῆλον Ἡλιοῦ τοῦ προφήτου κινηθῶμεν καὶ ἐργασθῶμεν.
ΣΥΝΘΗΜΑ: Κανένα στόμα εἰς τὴν Ἑλλάδα μας νὰ μὴ βλασφημῆ τὸν Θεόν.
Κοζάνη 15 Ιουνίου 1955, Αντιβλασφημικός Σύλλογος «Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος»
