ΣΧΟΛΙΟ: ΟΣΟΙ ΣΤΙΣ ΗΜΕΡΕΣ ΜΑΣ ΑΡΝΗΘΗΚΑΝ ΤΟ "Θείο δώρο", ΔΗΛΑΔΗ, ΔΕΝ ΔΕΧΤΗΚΑΝ ΤΙΣ ΜΑΓΙΚΕΣ ΩΔΕΣ: "ΤΑ ΕΜΒΟΛΙΑ ΣΩΖΟΥΝ ΖΩΕΣ" 'Η ΑΛΛΑ ΜΑΓΙΚΑ ΦΥΛΑΚΤΑ, π.χ. "Μάσκες", ΚΑΙ ΕΚΟΙΜΗΘΗΣΑΝ ΜΕ ΠΥΡΕΤΟ ΕΙΝΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΙ ΜΑΡΤΥΡΕΣ Ή ΟΧΙ;
ΛΟΓΟΣ ΠΑΡΗΓΟΡΗΤΙΚΟΣ
«Αυτά ας τα σκεπτώμαστε και όταν είμαστε υγιείς, κι όταν είμαστε άρρωστοι και ας τα λέμε και σε άλλους∙ και αν συμβή κάποτε να κυριευθούμε από ανυπόφορο πυρετό, ας πούμε στον εαυτό μας αυτό το λόγο»:
– «Ο τάδε, αν και ήταν άρρωστος και υπέφερε και τον παρακαλούσαν κάποιοι ασταμάτητα και τον προέτρεπαν και τον συμβούλευαν να δεχτεί μαγικά λόγια, δεν δέχτηκε, αλλά τους είπε: “Είναι καλλίτερα να πεθάνω έτσι, παρά να προδώσω την ευσέβειά μου”.».
– «Διότι, όπως ακριβώς, όταν αποδεχθής την μαγική ωδή, κι αν ακόμη είσαι υγιής, βρίσκεσαι σε χειρότερη κατάστασι από εκείνους που υποφέρουν από πυρετό, συλλογιζόμενος την αμαρτία, έτσι και τώρα∙ είτε υποφέρεις από πυρετό, είτε βρίσκεσαι σε αμέτρητες συμφορές, αν αποκρούσης τους μιαρούς εκείνους, θα βρεθής σε καλλίτερη κατάστασι από κάθε υγιή, διότι ο λογισμός σου θα νοιώθη υπερηφάνεια, η ψυχή σου θα χαίρεται και θα ευφραίνεται, η συνείδησις θα σε επαινή και θα σε παραδέχεται και θα σου λέγη: “Εύγε, εύγε, άνθρωπε, δούλε του Χριστού, πιστέ άνδρα, αθλητά της ευσεβείας”. Εσύ, που προτίμησες να πεθάνης μέσα στα βάσανα, παρά να προδώσης την ευσέβεια που είχες, θα βρεθής μαζί με τους μάρτυρες κατά την ημέρα εκείνη. Διότι, όπως ακριβώς εκείνοι προτιμούσαν να μαστιγώνονται και να βασανίζωνται για να τιμηθούν, έτσι και συ σήμερα∙ προτίμησες να μαστιγώνεσαι και να βασανίζεσαι από τον πυρετό κα τα τραύματα, παρά να καταφύγης σε λόγια μαγικά και ασεβή, ούτε και σε φυλακτά∙ και έτσι τρεφόμενος με τις ελπίδες αυτές, ούτε καν θα νοιώσεις τα βάσανα που προκαλούν. Διότι, κι αν ακόμη ο πυρετός αυτός, δεν σε οδηγήση σε θάνατο, οπωσδήποτε, όμως, κάποιος άλλος∙ κι αν τώρα δε θα πεθάνουμε, θα πεθάνουμε αργότερα.
Μας δόθηκε σώμα φθαρτό, όχι για να καταφύγουμε εξ αιτίας των παθών του στην ασέβεια, αλλά για να οδηγηθούμε από τα πάθη αυτά στην ευσέβεια. Διότι, αν είμαστε προσεκτικοί, αυτή η φθορά και η θνητότητα του σώματος θα μας γίνουν αιτία ευδοκιμήσεως και θα μας δώσουν πολλή παρρησία κατά την ημέρα εκείνη…».
- «Αν, λοιπόν, εδώ τέτοια είναι τα έπαθλα της ανδρείας αυτής, σκέψου πόσα στεφάνια θα λάβης εκεί, όταν, τότε, παρουσία των αγγέλων και όλων των αρχαγγέλων, θα έλθη ο Χριστός και, αφού σε πάρη από το χέρι, σε οδηγήση στο μέσο του θεάτρου εκείνου, και, ενώ όλοι θα ακούν, θα πη: “Ο άνθρωπος αυτός, όταν κάποτε κυριεύθηκε από πυρετό, για το όνομά μου και για το σεβασμό του σε μένα, έδιωξε και περιφρόνησε όλους εκείνους, που του υπόσχονταν να τον θεραπεύσουν με τον τρόπο εκείνο και προτίμησε να πεθάνη μάλλον μέσα στην ασθένειά του, παρά να προδώση την αγάπη του σε μένα”».
– «Αυτό το στεφάνι είναι πραγματικό στεφάνι μαρτυρίου. Διότι κάποιον δεν τον κάμνει μάρτυρα μόνον η διαταγή να προσφέρη θυσία στα είδωλα και η προτίμησίς του να πεθάνη παρά να θυσιάση στα είδωλα, αλλά και η τήρησις μόνον ό,τι δήποτε άλλο χάριν του Χριστού, που μπορεί να οδηγήση στο θάνατο, είναι μαρτύριο πραγματικό».
ΠΗΓΗ: «Ο ΔΙΑΒΟΛΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΕΡΓΑ ΤΟΥ» (ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ), ΥΠΟ ΒΕΝΕΔΙΚΤΟΥ ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ, Έκδοσις: Συνοδία Σπυρίδωνος Ιερομονάχου Νέα Σκήτη Αγίου Όρους (Σελ. 142- 144)
