ΠΑΡΕΑ ΜΕ ΤΗΝ ''ΠΡΟΣ ΡΩΜΑΙΟΥΣ ΕΠΙΣΤΟΛΗ'' ΚΕΦ. 13’’
ΜΕΡΟΣ Α'
ΜΕΡΟΣ Α'
<<Κάθε άνθρωπος, ας υποτάσσεται εις τας ανωτέρας εξουσίας της πολιτείας,
τους άρχοντας δηλαδή, που είναι φορείς αυτής της εξουσίας, (εφ' Οσον αι εντολαί
των δεν αντίκεινται στο θέλημα του Θεού)· διότι δεν υπάρχει εξουσία μέσα εις
την κοινωνίαν, που να μη απορρέη από τον Θεόν· οι άρχοντες, που ασκούν σήμερον
τας εξουσίας, έχουν ταχθή από τον Θεόν (έστω και κατ' ανοχήν)>> [Ρωμ.
13,1]
«Μείζων πασῶν ἀρετῶν ἡ διάκρισις»
Αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί,
Επειδή πολλά είναι τα λόγια αυτών -που διαβάλουν - που θεμελιώνουν την νέα εποχή μας πάνω στο μέγα όρος της αγάπης, αγνοώντας το
ακατόρθωτο να φτάσεις στην κορυφή του όρους αυτού εάν δεν διαβείς πρώτα τους πρόποδές
του, θυμίζουμε στην αγάπη σας ότι η «Διάκριση» υπάρχει ''εν τρισίν προσώποις'', αλλά έχει Μία Τριπλή Βασική Προϋπόθεση !
«Με άλλα λόγια, η διάκριση, [1] ως
φωτισμός καταρχάς για να ξέρει κανείς κάθε φορά το θέλημα του Θεού, και [2] ως
φωτισμός έπειτα για να διακρίνει τα διάφορα πνεύματα που προσεγγίζουν τον άνθρωπο,
[3] ακόμη δε περισσότερο ως φωτισμός που φτάνει στην προόραση και τη διόραση, προϋποθέτει και την πίστη και την αγάπη και
την ταπείνωση» [ http://pgdorbas.blogspot.gr/2011/08/blog-post_27.html
]. Συμπερασματικά λέμε λοιπόν ότι όποιος
μιλάει μόνο για το θεμέλιο της αγάπης είναι ανόητος γιατί θέλει να αγνοεί ότι
αυτή από μόνη της δεν μπορεί να σταθεί -ως θεμέλιο-, εάν δεν είναι μεμειγμένη
με την πίστη και την ταπείνωση!
Η διάκριση προϋποθέτει και την πίστη και την αγάπη και την ταπείνωση!
Αδελφοί, δίκαια έχει ειπωθεί ότι τα
Γεροντικά είναι «βιωμένα ευαγγέλια»! Τα περισσότερα περιστατικά των Γεροντικών
ξεκινούν με φράσεις του τύπου «αββά,
ειπέ λόγον, ίνα σωθώ», «είπε γέρων» και γίνονται τα αισθητικά κλειδιά με τα οποία ανοίγει η καρδιά των πιστών. Η κατάνυξη και η
δημιουργία συνθηκών μετανοίας είναι το σύνηθες που διαπιστώνει κανείς από τη
μελέτη αυτών!
«Μείζων πασῶν ἀρετῶν ἡ διάκρισις»
Ένα ‘’συνώνυμο’’ του γεροντικού είναι ο
επώνυμος πατήρ ημών Ποιμήν! Ο Αββάς Ποιμήν. Ο υμνογράφος της ακολουθίας του,
έκθαμβος μπροστά στη λαμπρότητα της προσωπικότητάς του καθώς δεν ξέρει τι να
πρωτοαναφέρει σαν χάρισμα και αρετή που τον χαρακτηρίζει, ρωτά τον ίδιο που
γνωρίζει τω Θεώ όσο και τον εαυτό του! Λέγει προς αυτόν: «Τι
σε νυν Ποιμήν ονομάσωμεν;». «Τι
σε νυν Ποιμήν προσφθεγξώμεθα;».
Ο
όσιος Ποιμήν, πράγματι, εξάσκησε κάθε αρετή και «γέγονε φωστήρ τη οικουμένη λάμπων τοις θαύμασι», εκείνη όμως η αρετή που κυριολεκτικά τον χαρακτήριζεκαι τον διαπερνούσε -σύμφωνα με τον ποιητή-, ήταν η διάκριση!
«Φωστήρ
διακρίσεως ακοίμητος» είναι ο όσιος, «λύχνος
διακρίσεως γέγονε, καταυγάζων τας ψυχάς των προσιόντων αυτώ πιστώς και την
τρίβον της ζωής υποδεικνύς αυτοίς»! Λυχνάρι διακρίσεως έγινε ο όσιος, καταυγάζοντας τις
ψυχές αυτών που τον πλησιάζουν με πίστη, και υποδεικνύοντας σ᾽ αυτούς την αληθινή οδό της ζωής.
Από τα παραπάνω αδελφοί
γίνεται φανερό και βέβαιο ότι η διάκριση είναι μεν ημεγαλύτερη και
σπουδαιότερη αρετή και άλλη απ’ αυτήν από
δεν υπάρχει…. Όμως επίσης γίνεται φανερό ότι οι αγαπολόγοι του 21ου
αιώνα του απατεώνα χρήζουν ανάγκης πολλών «βιωματικών σεμιναρίων»…
ΕΠΙΜΕΤΡΟ
«[…] έχει ειπωθεί ότι τα Γεροντικά είναι «βιωμένα ευαγγέλια…
Θέλησε κάποτε ο άρχων της πόλεως να δει τον αββά
Ποιμένα. Συνέλαβε λοιπόν τον γιο της αδελφής του για κάποιο αδίκημα και τον
έκλεισε στη φυλακή. Ο γέροντας όμως δεν θέλησε να δει τον άρχοντα. Ήλθε και η
αδελφή του, αλλά και σ᾽αυτήν
δεν έδωσε απόκριση. Αυτή τότε άρχισε να τον κατηγορεί και να του λέει:
άσπλαχνε, ελέησέ με, γιατί τον έχω μοναχοπαίδι. Αυτός όμως της μηνύει με
κάποιον: φύγε, αναχώρησε από εδώ. Ο Ποιμήν δεν γέννησε παιδιά. Και ο άρχων του
στέλνει μήνυμα: Έναν λόγο πες μου, κι
αμέσως θα τον ελευθερώσω. Απάντησε ο γέρων: Εξέτασέ τον κατά τους νόμους, και
αν είναι άξιος θανάτου, ας πεθάνει. Διαφορετικά, κάνε όπως θέλεις. Θαύμασε
πολύ ο άρχων με την απόκριση του γέροντα, και ελευθέρωσε το παιδί» [http://pgdorbas.blogspot.gr/2011/08/blog-post_27.html
].
ΜΕ ΤΙΜΗ
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ Β.
ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ, ΙΕΡΟΨΑΛΤΗΣ
ΠΤΟΛΕΜΑΪΔΑ
16 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2016
