«Ο
χριστιανισμός είναι η σταγόνα του ασβέστη, η οποία διασαφηνίζει το θολό νερό
στο ποτήρι. Οι αρχηγοί ενός έθνους, οι αρχηγοί μιας Εκκλησίας είναι οι
άνθρωποι, οι οποίοι είναι σε θέση να διασαφηνίσουν τη θολούρα του νερού και
έτσι να αποκαταστήσουν την καθαρότητά του. Όμως, άμα δεν έχουμε αρχηγούς, οι
οποίοι να παρέμβουν για τη διασαφήνιση των θολών νερών, τα οποία μας πνίγουν,
δεν θα συμμετάσχουμε στο καθαρό ποτήρι… Οι Κανόνες των Αγίων Πατέρων δεν είναι
μόνο για μας, τους Ρουμάνους, είναι για όλον τον χριστιανικό κόσμο. Έτσι ώστε ο
στόχος μας είναι, όπως είπα και προηγουμένως, η σωτηρία του ανθρώπου. Αυτά
είναι τα μέσα της σωτηρίας του ανθρώπου. Όταν αρχίσουμε να τα αποβάλουμε, να
κάνουμε παραχωρήσεις ως προς
αυτά τα θεμέλια, τότε
αρχίζουμε να διαλύουμε και την ηθική μας και τη χριστιανική μας ζωή. Επομένως ο στόχος μας είναι να σηκώσουμε τον
άνθρωπο, με τις αδυναμίες του, στο ύψος της Εκκλησίας, στη κανονική της γραμμή,
όχι να κατεβάσουμε εμείς τους Κανόνες και τις διατάξεις των Αγίων Πατέρων στην
ανθρώπινη αδυναμία. Επειδή
εδώ θέλουν να φτάσουμε. Να φτάσουμε στη κατάργησή τους και ο άνθρωπος θα μείνει στο δήθεν μεγαλείο του, με όλη την αδυναμία του, σαν να μη
υπήρχε κάνεις ανώτερος από αυτόν. Όμως αυτοί οι Κανόνες, αυτές οι διατάξεις
συντάχθηκαν από τους Αγίους και παραμένουν άγιοι για μας κι εμείς είμαστε
εκείνοι που πρέπει να προσαρμοστούμε σ’αυτούς όχι το αντίθετο. Αν δεν
προσαρμοστούμε στους Κανόνες θα χαθούμε ψυχικά και θα πνιγούμε πνευματικά»
[Αρχιμανδρίτη Ιουστίνου Parvu, Η Εκκλησία και οι νέες αιρέσεις, Fundaia Justin
Parvu, 2016, σ. 32.]
